Het is moeilijk een programma op te stellen voor het ganse wielerseizoen daar ik nog niet weet voor welke wedstrijden ik zal geselecteerd worden door mijn ploeg. De meeste wedstrijden zullen dan ook pas een weekje/enkele dagen op voorhand op de site kunnen geplaatst worden.
Indien je wil komen supporteren gelieve dan de dag zelf nog even na te kijken op de site of je kan ook altijd een belletje geven naar papa (0496/36.48.96) of mama (0479/53.57.86) om de exacte locatie te vernemen.
Sportieve (bike)groetjes,
Yorne
yorne@bike
21-03-2011
Moerkerke
Ik was dus geselecteerd om een interclub te rijden in Moerkerke en had er echt zin in. Ik sms-te nog naar Olivier dat ik er (zonder tegenslagen) een lap op zou geven... Had dit misschien beter niet gedaan want al in de eerste 3 km was er een valpartij vooraan het peloton waar ik - jammer genoeg - ook bij betrokken raakte. We lagen met zo'n 15 à 20 man boven op elkaar Ik kon opnieuw aansluiting krijgen met het peloton maar nog tot 4x toe was er een valpartij vlak voor mijn neus en aangezien de toch zo brede wegen (lees zeer smalle) kon ik geen kant op en diende ik te wachten tot de weg weer vrij was. Hierdoor verloor ik telkens tijd én plaatsen en was het onbegonnen werk om nog mee te rijden voor een mooie uitslag Daar gingen mijn voornemens om er eens tegenaan te gaan en te tonen wat ik in petto heb. Bovendien kreeg ik ook last van mijn knie dankzij de valpartij. Ondertussen blijkt dat ik een zware kneuzing heb aan mijn linker knie én aan mijn rechter scheenbeen Ook mijn schoenen bleven niet gespaard van de valpartij want beide sluitingen waren afgebroken. Echt macht zetten ging dus ook niet meer ...
Voor mijn supporters was het - weeral - niet leuk. Eerst en vooral vonden ze kasseistrook 5 niet (zal aan de co-piloot gelegen hebben zeker) want ons Rialdje en C° vonden die wel Eerstgenoemden begaven zich dan maar naar de bevoorradingszone. Tijdens hun zoektocht naar de beruchte kasseistrook vernamen ze reeds via de radio dat ik gevallen was
Voor de 3de maal had ik dus tegenslag tijdens de wedstrijd. Zij hebben dan maar hun verdriet verdronken zoals je kan zien op bijgaande foto's
Na de wedstrijd vernam ik ook dat onze ploegleiders volgwagen nr. 13 waren. Zou dat er iets mee te maken hebben gehad ?
Hopelijk volgende wedstrijden beter hoor.
Alvast bedankt aan allen die (weeral) de kilometers overwonnen om te komen supporteren, zij het van korte duur.
Ondanks dat het een thuiswedstrijd was had ik niet echt zenuwen en dit in tegenstelling tot onze pa en vooral ons ma. Ik voelde mij goed en hield mij er rustig bij
Om 15.00u konden de 101 deelnemers (dalmatiërs ) de wedstrijd aanvangen. De voorspelde regen bleef uit en het beloofde een mooie koers te worden, gezien er onder de deelnemers geen "pannenkoeken" zaten.
Vooruitziend als we waren hadden we op 3 verschillende plaatsen iemand staan met reservewielen én ook een reservefiets. Er kon niets gebeuren dus
Tijdens de eerste ronde kon ik mij toch niet inhouden en plaatste ik een demarrage (eens kijken wie ik allemaal meekreeg in mijn zog ) met Tijs Delbaere in mijn wiel. Na anderhalve ronde lieten we ons weer bijbenen door het peloton. Ondertussen wist ik dat mijn benen OK waren.
Halverwege de derde ronde konden we ons met een 6-tal man lostrekken uit het peloton. Ineens hoorde ik pssssssssss Het was toch niet waar zeker. Een platte band en natuurlijk net waar er niemand stond met reservewielen of fiets...
Ondertussen had ons ma de boodschap doorgekregen van Emanuel én van Riald dat voor mij de koers voorbij was omdat ik materiaalpech had. Ontgoocheling voor ons ma, onze pa en alle supporters.
Van mijn trainer kreeg ik ondertussen de opdracht om nog 100km te gaan trainen. Zo gezegd, zo gedaan ...
Nog even een babbeltje met Ingrid (van Rialdje ) en dan vertrekken op training. Oops, bij het optrekken een krak ... (weeral) mijn ketting door. Dan maar bellen naar ons ma om het goede nieuws mee te delen en mijn reservefiets te gaan halen.
Krijg ik van ons ma de mededeling dat we de 13de zijn vandaag
Daar ik geselecteerd was om een internationale wedstrijd te rijden in Lillers vertrokken we om 8.30u richting Frankrijk om "mijn eerstegrote" wedstrijd te rijden. Ik wist niet goed wat ik er moest van verwachten en was dan ook wat zenuwachtig maar dat probeerde ik goed onder controle te houden
Philip en Guido in de wagen met de fietsen ; papa, mama, Dany en ik in de andere. Na anderhalf uur rijden kwamen we aan in Lillers waar we op verkenning gingen (moesten dringend een plasje doen ). We waren één van de eersten die aanwezig waren. Tijd genoeg om alles mooi klaar te zetten en nog eens goed na te kijken. Druppelsgewijs kwamen ook de andere renners/ploegen aan en zochten een plaatsje om zich klaar te maken.
Ook Pieter Verwee, Laurens De Koker en Ruben Geerinckx (grote favoriet die trouwens de tweede plaats behaalde) waren van de partij.
Om 12.30u kregen we van onze ploegleider Kevin nog een laatste briefing en succes toegewenst. Hierna begaven we ons naar de startplaats waar eerst onze verzetten werden gecontroleerd.
Om 13.00u was er dan (eindelijk) de officieuze start waarbij we 4 km achter de wagen dienden te blijven om zo na een kleine opwarming officieel van start te kunnen gaan en de 120 km (proberen) te "overleven".
Na 5 km officiële start passeerden we de eerste maal de aankomstlijn waar ondertussen ook Dany, ons ma en onze pa gearriveerd waren. Hier dienden wij 43 km af te leggen tot we opnieuw een doortocht aan de aankomst hadden.
In tegenstelling tot hetgeen ons gezegd werd dat het een PLAT parcours was zaten er 7 hellingen - te vergelijken met Edelareberg maar nog iets langer (!!!) in en bovendien ook nog enkele stukken vals plat. Onze ploegleider wist ook niet dat het zoooooo zwaar zou zijn.
Net voor de tweede doortocht en het begin van een nieuwe ronde van 35 km was een 7-tal renners gaan vliegen (waaronder ook onze vriend Ruben). Na hen volgde nog een groepje van 10 en daarna volgde ons peloton en probeerde het gat met voorgaande te dichten wat dan ook lukte
Ondertussen waren ook Jelle, Gregory en Stijn - zij het met wat vertraging - gearriveerd. Merci gasten om zo ver te komen supporteren voor mij
Hoe verder de wedstrijd vorderde hoe meer het peloton in brokken viel en hoe meer er dienden af te haken. Samen met Pieter hield ik stand om zo de laatste 35 km in te gaan.
Net na de aankomstzone plaatste ik een demarrag en probeerde ik naar het groepje voor mij te rijden. Een 4-tal renners pikte aan en één voor één pikten we er eentje op. Sommigen konden opnieuw mee aanpikken bij ons, anderen dienden te lossen.
Na 3 uurtjes koers kon ik uiteindelijk als 31ste over te eindmeet rijden.
Oef, eerste grote wedstrijd goed verlopen én uitgereden. Iedereen blij (inclusief bibi).
Moe maar (allen) voldaan keerden we terug huiswaarts !
Op naar de "thuis"wedstrijd a.s. zondag in Zingem.
Om 12.30u vertrokken we samen met Philip, Dany, Guido en zus Yadrinka richting Vlamertinge.
Het weer viel alleszins mee in tegenstelling tot de "regen"dag zaterdag én vorige zaterdag. Alhoewel er toch nog tamelijk wind was op sommige (de meeste eigenlijk) plaatsen van het parcours en de temperatuur niet boven de 8° kwam.
Daar het een openingskoers was kwamen er maar liefst 103 deelnemers aan de start met o.a. Jens De Winne - die knap 2de werd -, Jonathan Vlaeminck, Indiana Slabbinck en nog tal van goede 2e jaars. Ik zou meteen al weten hoever ik stond/sta.
Om 15.00u werd het startsein gegeven en konden we beginnen aan de 79 km die we in 9 ronden dienden af te leggen, goed voor een 2-tal uurtjes koers dus.
Reeds in de eerste ronde was er een aanval maar de "ontsnappers" werden vlug teruggeroepen door het peloton. Idem dito voor de volgende rondes.
Ik kon mij mooi "wegsteken" in de buik van het peloton tot grote ergernis van ons ma - die zo geen foto's kon nemen - en de anderen (lees : onze pa, Yadrinka, Dany, Guido en Philip) vonden mij ook niet altijd terug, dit eigenlijk ook door toedoen van mijn kledij die niet zo opvalt ...
Ik had een goed gevoel en wachtte rustig mijn beurt af.
Bij het ingaan van de derde ronde waren er 7 vluchters. Ik demarreerde uit het peloton in de hoop de vluchters te kunnen bijbenen maar het mocht niet zijn. Ik reed in een put(je) en ... mijn stuur kwam los waardoor ik niet meer voluit kon gaan. Bij de volgende doortocht aan de aankomstlijn keken ons ma en Dany van daar zij dachten mij vooraan het peloton te zien maar ik zat ... gans achteraan. Ze verstonden er niets van.
Bij onze pa aangekomen diende ik van fiets te wisselen en daardoor raakte ik dus achter op het peloton. Bij het ingaan van de laatste ronde diende ik dan ook forfait te geven
Jammer voor mij en grote ontgoocheling bij de "supporters".
Eindelijk was het dan zo ver. De eerste wedstrijd van het seizoen. Normaliter zou ik nog niet gereden hebben maar de drang was toch zo groot ...
In de voormiddag diende ik eerst nog een lactaattest af te leggen met onze ploeg.
Thuiskomen, wat eten en daarna op de fiets om naar Bottelare te rijden (gevolgd door onze pa en Philip met de auto).
Eerst was het de beurt aan de nieuwelingen om hun ding te doen. Ondertussen konden wij al wat losrijden.
Eigenlijk was ik wel wat zenuwachtig want ik ben weer een jaartje ouder en behoor opnieuw tot "de jongsten" van de juniores.
Om half drie was het dan zo ver en mochten wij van start gaan om in totaal 68 km af te leggen in 10 ronden waarvan 4 achter de wagen (saaaaaaai).
Ik kon mij mooi in het midden van het peloton houden maar eens we "gelost" werden kon ik mij toch niet inhouden en plaatste ik een demarrage. Tevergeefs. Ik geraakte niet weg en merkte dat de test van 's morgens toch wel wat in mijn benen zat.
Terwijl het bij de nieuwelingen droog bleef op enkele druppeltjes na kregen wij de volle lading en was het voor de supporters bovendien nog koud bij (hé Dany).
Bij het ingaan van de derde laatste ronde probeerde ik aansluiting te vinden bij de drie koplopers van dat moment maar het mocht niet zijn. Mijn pijp was uit ...
Bij de aankomst kon ik er toch nog een spurtje uitpersen en behaalde ik de 27ste plaats van 68 deelnemers (waarvan er slechts 38 aankwamen). Toch nog een goed gevoel hierbij ...
Dank aan allen die vorig weekend aanwezig waren op mijn eetfestijn.
Dank aan alle sponsors t.v.v. dit eetfestijn.
Dank aan allen die meehielpen om alles tot een goed einde te brengen en hun vrije zondag op te offeren voor mij. Zonder jullie hulp zou dit alles niet mogelijk zijn
Ik ben Dierickx Yorne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Coureurke.
Ik ben een man en woon in Zingem (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 24/11/1994 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen, vissen met mijn vrienden Sander en Stijn.
Ik kon opnieuw aansluiting krijgen met het peloton maar nog tot 4x toe was er een valpartij vlak voor mijn neus en aangezien de toch zo brede wegen (lees zeer smalle) kon ik geen kant op en diende ik te wachten tot de weg weer vrij was. Hierdoor verloor ik telkens tijd én plaatsen en was het onbegonnen werk om nog mee te rijden voor een mooie uitslag 
Eerstgenoemden begaven zich dan maar naar de bevoorradingszone. Tijdens hun zoektocht naar de beruchte kasseistrook vernamen ze reeds via de radio dat ik gevallen was 
) en dan vertrekken op training. Oops, bij het optrekken een krak ... (weeral) mijn ketting door. Dan maar bellen naar ons ma om het goede nieuws mee te delen en mijn reservefiets te gaan halen.
). We waren één van de eersten die aanwezig waren. Tijd genoeg om alles mooi klaar te zetten en nog eens goed na te kijken. Druppelsgewijs kwamen ook de andere renners/ploegen aan en zochten een plaatsje om zich klaar te maken. 
met o.a. Jens De Winne - die knap 2de werd -, Jonathan Vlaeminck, Indiana Slabbinck en nog tal van goede 2e jaars. Ik zou meteen al weten hoever ik stond/sta.
