Wij zijn Mario en Cindy en al sind September 2005 begonnen aan de procedure om een kindje te adopteren.
Aangezien onze droom nog niet onmiddellijk zal uitkomen nodigen wij jullie uit met ons mee af te tellen naar de dag dat onze kleine spruit van haar/hem zal laten horen.
Op 1 januari 2008 moeten er nog 255dagen worden toegewezen en dan zijn WIJ ERBIJ!!!!!!!! - 8dagen voor februari is nog 247dagen - 8dagen voor maart is nog 239dagen - 5dagen voor april is nog 234dagen - 3dagen voor mei is nog 231dagen - 8dagen voor juni is nog 223dagen - 5dagen voor juli is nog 218dagen - 6dagen voor augustus is nog212dagen - 9dagen voor september 203dagen - 6dagen voor oktober is nog 197dagen
Adoptie China
De lange weg naar onze droom
03-02-2008
Dubbel gevoel
Geregeld als ik aan die lange wachttijd denk krijg ik een dubbel gevoel.
Eigenlijk ben ik aan het hopen dat iemand zijn kindje gaat afstaan ter adoptie. En dat is het nu ECHT niet.
Wij willen een kindje zonder toekomst in eigen land een KANS geven op een gelukkig leven hier bij ons.
Maar door die lange wachttijden is het zo dat ons kindje nu eigenlijk nog niet geboren is. En dan mag je natuurlijk niet te lang blijven nadenken want onze bedoeling is een kindje gelukkig te maken niet om een moeder ongelukkig te maken maar het feit is dat het één het ander tot gevolg heeft.
Want ik ben er zeker van dat een moeder haar kind enkel maar afstaat omdat ze het graag ziet en omdat ze haar kind wil een betere toekomst geven. Dus zij zal daar ongetwijfeld veel verdriet om hebben. En op het moment dat haar verdriet het grootste zal zijn zullen wij euforisch gelukkig zijn. Deze twee uitersten om hetzelfde kindje. Hoe moeten we hem/haar dit ooit uitleggen?
Want in onze maatchappij kennen we het gevoel niet van echte honger hebben en geen eten hebben. Een ziek kind hebben en geen geld hebben om ermee naar een dokter te gaan, geen uitweg vinden om te overleven. En dat is nu net het gevoel dat de afstandsmoeder zal hebben op het moment dat ze haar kindje zal afstaan. Maar hoe leg je dit uit aan je kind dat nooit deze situatie bewust heeft meegemaakt?
Zoals ik al zegde : de wachttijd blijft maar oplopen. Iedereen die op de wachtlijst staat zal wel weten hoe dit in elkaar zit maar voor de leken zal ik proberen het uit te leggen .
In de goede oude tijd (wachttijd 6 maanden) werden er iedere maand ongeveer een maand LID's (LogIn Datum) toegewezen. Nu is dat de laatste maanden ongeveer 5dagen LID's per maand.
In augustus 2006 waren ze bezig met de LID's van juli 2005. Nu 17 maanden later zijn ze nog bezig met de LID's van december 2005.
Dus zoals je kan zien hebben ze op 17 maanden nog geen 6 maanden toegewezen. Als je dan weet dat er nog 8 maanden voor ons moeten toegewezen worden
We kunnen alleen maar hopen dat er één van de maanden een versnelling zal inzitten zodat onze wachttijd toch nog een beetje zal versnellen.
Want ons bevelschrift is maar 3 jaar geldig en niemand weet wat er gaat gebeuren als dit zal vervallen (mei2009) Moeten we dan volledig opnieuw beginnen of gaan ze een verlenging toekennen of .... Hopelijk wordt de wet snel aangepast en gaan ze gewoon een verlenging toekennen.
In juni 2005 hebben we de eerste maal contact opgenomen met K&G. Dit na jarenlang de medische mallenmolen te zijn doorlopen.
In september 2005 zijn we dan gestart met de cursus. We hadden echt een magnifieke groep. Tot op vandaag hebben we nog steeds contact en spreken we om de paar maand af om te zien wie ,wat , waar staat en om elkaar terug wat moed in te spreken voor het lange wachten.
In januari 2006 zijn we dan begonnen aan ons maatschappelijk onderzoek. We hadden geluk. Toen ging het ng zeer vlot omdat wij bij de eersten waren van de nieuwe procedure. De gesprekken op zich waren geen lachertje maar achteraf bekeken zijn die voor ons heel goed uitgedraaid. Ze zijn verwoord geweest zoals we zijn en we konden onszelf heel goed erkennen toen we het dossier gingen inlezen. Ik weet van vrienden dat dit niet iedere keer het geval dus tot hiertoe hadden we geluk.
In juni 2006 zijn we ons dan eindelijk mogen gaan inschrijven bij Horizon. Tot onze grote spijt was de wachttijd aan het oplopen. Eind 2005 was de wachttijd nog 6 maanden nu was hij al om en bij de 11 maanden. En ze konden ons niet zeggen hoe lang het nog ging duren maar het was nog nooit langer geweest dan 18 maanden.
Dus ipv te denken dat we ons kindje gingen hebben tegen maart/april 2007 had ik mezelf voorgenomen de langste tijd in gedachten te houden en al wat vroeger viel was MEER dan welkom.
Nu 17 maanden later zijn dat allemaal al lang vervlogen dromen en zou ik al gelukkig zijn moest er mij iemand zeggen dat ik vanaf nu maar 18 maanden meer moet wachten.
Na een dag is het me denk ik eindelijk gelukt een foto toe te voegen. Ik had juist de moed opgegeven en ga naar het einde van de pagina en daar staan de links natuurlijk om zaken toe te voegen (' ')(' ') (' ')
Op 27 september 2007 dat is 13 maanden na onze inlogdatum is ons dossier eindelijk door de review room. De review room is een dienst waar ze je dossier volledig nakijken en eventueel nog bijkomende vragen stellen of in het slechtste geval je weigeren. Maar gelukkig voor ons was er geen enkel probleem en zijn we daar al door. Als ons dossier niet verloren is gegaan(' ') Eerst was ik heel gelukkig dat we geen vragen hadden gekregen en nadien overviel me ineens de schrik "stel dat ons dossier verloren is????" ja dan kunnen ze natuurlijk geen vragen stellen. Maar ik veronderstel dat ze wel zullen weten hoeveel dossiers ze op 1 LID dag zullen ingelogd hebben n hoeveel ze er dan moeten nakijken. Zo heb ik toch mezelf gerust gesteld.
Aangezien het wachten maar blijft duren heb ik besloten om al te beginnen met een blog. Zo kan onze spruit later zien dat we enorm hebben zitten aftellen naar de dag dat ze in ons leven kwam.
De komende dagen zal ik nog een beetje zoeken en aanpassen en proberen dus als er rare dingen verschijnen niet panikeren dat is een teken dat ik aan het sukkelen ben.' '
Ik ga nu eerst een beetje rondsurfen om materiaal te vinden over de periode van 31/08/06 tot nu.
Tot later