Sedert iets meer dan twee jaar werk ik voor de Amerikaanse multinational 3M, gelegen te Diegem, op een boogscheut van de nationale luchthaven. Vraag ik aan gelijk welke collega waar hij of zij spontaan aan denkt bij het uitspreken van de letters H R M, dan krijg je doorgaans een antwoord in de richting van personeelsbeleid: "Human Resources Management" komt er dan doorgaans uit. Ik ben er dus mee gestopt mijn collegae, die ik er eerder van verdenk geldgeil te zijn in plaats van zich bezig te houden met de schone letteren te ondervragen naar hun kennis van de Nederlandse literatuur. Who cares anyway... Hermans, Reve en Mulisch dus. Daar wou ik het heel kort en summier over hebben. Ze worden in referentiewerken over de (Noord-)Nederlandse literatuur in één adem genoemd. Is dit wel terecht als we even terugblikken op de 20ste eeuw? Misschien wel als we het hebben over de naoorlogse literatuur: Reve schreef zijn meesterwerk vlak na de oorlog (we zien de jonge Frits van Egters doorheen één (één!) dag van 1948 bangeren, terwijl iedereen Hermans' Canadese post-war capriolen kan herlezen in de Volledige Werken die de Bezige Bij aan het uitgeven is (de uitgeverij heeft zich hier toch wel enigszins aan mispakt volgens mij, want aan het tempo dat zij vandaag bezig is, haalt ze 2017 nooit als vooropgestelde jaar dat het laatste boek van de Volledige Werken verschijnt). Dat Mulisch op het podium staat (gouden medaille? wellicht), behoeft geen betoog. "De ontdekking van de hemel", zijn meesterwerk, schreef hij vrij laat in z'n carrière maar vormt het eclatante pronkstuk van z'n oeuvre. Het is tevens het boek dat de aanleiding vormde tot m'n huwelijk, maar dat is een louter persoonlijke noot. Wat mij betreft mogen we ook beginnen spreken van een BAfthG generatie: Brouwers, Afth (Vanderheijden), Grunberg. De eerste was er ook vroeg bij met de Indiëromans (men leze tevens zijn debuut: "Joris Ockeloen en het wachten", vooral aan te raden bij nakend vaderschap (alhoewel....u bent gewaarschuwd)). Afth is iets jonger (vandaag een late vijftiger) en auteur van een indrukwekkend oeuvre (cfr De Tandeloze Tijd) terwijl Grunberg wel bekend zal zijn door de meesten. De BAfthG-generatie dus, allen nog in leven en wat de twee laatste betreft op weg naar een magnum opus dat waarschijnlijk pas in de jaren twintig zal komen te verschijnen. Brouwers heeft overigens enkele weken geleden reeds aangekondigd dat zijn laatste roman in september 2010 verschijnt. Was vorige week nog in de beste boekhandel van de Lage Landen (in Maastricht, nabij het Vrijthof) en verzeilde er in een grappige conversatie met de uitbater. Blijkt dat Brouwers, die in het naburige Zutendaal woont, er regelmatig binnenwaait en laatst gezucht moet hebben: "Ach, voor wie doe ik het eigenlijk allemaal nog..." Vooraleer ik afsluit: gisteren dwarrelde er een emailtje binnen van niet minder dan Lulu Wang, auteur van onder meer 'Het lelietheater': een friend request! De wereld op z'n kop dus: de lezers worden benaderd door de auteurs. Ja, Lulu, kom binnen. Het is hier misschien wat rommelig maar onze literaire bedoelingen zijn nobel Gegroet
Beste liefhebber der polemische gedachte Beste literatuurliefhebber Beste lezer
Welkom op m'n blog "ydp polemiseert" die voornamelijk zal handelen over het literaire leven.
U mag zich hier ten gepaste tijde verwachten aan een recensie, wat maatschappijkritiek en een eigen, ongezouten mening wars van hetgeen de goegemeente bestempelt als bon ton of 'politiek correct'.
Tegelijkertijd is deze blog ook een ode aan één van de grootste polemisten der Nederlandse Letteren: Jeroen Brouwers, wiens oeuvre ik de laatste weken doorfiets, genietend van een literair landschap dat van Indië tot de Lage Landen doortrokken is van kabbelende letterbeekjes en deinende tekstpassages waarop u een huis kan bouwen.
Niet alleen fictie, proza, romans zullen hier becommentarieerd worden, ook non-fictieve gebeurtenissen en personae, elementen en subjecten van de prozaïsche realiteit met minder romantische kanten zullen hier onder de loupe genomen worden, vervolgens worden uitgespuugd of bewierookt. Mag ik in dit genre een bloem werpen aan de schriftsteller van Bladspiegel, de rubriek die u wekelijks achteraan in Knack vindt, Koen Meulenaere. Voor de categorie Sport leze men de sportcolumns in De Morgen van Filip Joos, de betere filmrecensie vindt u dan weer in Humo.
Voorts, en niet in het minst belangrijk, zal ik hier tips geven voor de argeloze lezer die in Literatuurland best bij de hand genomen wordt, teneinde niet te verdwalen in de steeds groter wordende boekenwildernis waar er onder dikke stronken van papier soms pareltjes liggen die het verdienen te worden uitgegraven om vervolgens in de Vaart der Letteren een hoger bestaan te gaan leiden. Mag ik hier ten geleide E. Mortier's 'Godenslaap' als amuse-geule opdienen?
Het spreekt echter voor zich dat deze tips ingegeven zijn door persoonlijke smaak en waarschijnlijk niet zullen beantwoorden aan de doorsneesmaak waarvan de boekentop10 de spijtige uitvergroting vormt. Ik wil hier geenszins afbreuk doen aan het genre van de thrillers maar een boekentoptien, die een half jaar lang onafgebroken auteurs herbergt als P.Aspe, S. Montefiore, S.Meyer en godbetert Deflo (jawel Deflo! De vlo die zijn keutels niet kan inhouden en om het halve jaar hoognodig een boek moet schijten), verdient volgens mij geen kwaliteitslabel maar eerder een medaille als bewijs van letterarmoede, zij het dan niet in kwantitatieve zin.
Beste uitgevers, al hebt u weinig op met ecologie, beperk de papierproduktie en laat de nobele schrijfkunst over aan de échte auteurs. Voor de anderen: schrijf een blog.
Zo, de teerling is geworpen. Veel leesplezier en tot gauw
P.S. O ja, dat geonderteken met Apollonus Dionysos, daar moet u maar niet teveel op gaan letten: zoals Apollo de God is van het verstand en Dionysos de God van de wijn, zo komen deze twee samen in deze pseudoniem, pas étonné de se trouver ensemble
