Hier zie je nog eens alle notitie's achter elkaar die ik heb geschreven tijdens de ziekte van mijn papa.Sommige hebben het misschien niet gelezen , dus krijg je de kans om het hier allemaal te lezen.Het zijn 20 notities , redelijk veel dus..

Maar toch bedankt voor het lezen alvast!

...

Hier begint het : 

Mijn papa's ziekte&mijn leven. 'Part1'

In dit soort verhaal vertel ik je hoe de ziekte van mijn papa begonnen is & zo gaan jullie zien hoe sterk hij wel niet is , ik blijf elke keer een deel erbij schrijven & zo blijven jullie een beetje op de hoogte van hem. Ik wil vooral mensen laten weten hoe erg het is om kanker te hebben & ook als een familielid dat heeft van je ..

Ik hoop dat jullie het respecteren & ik wil er zeker geen aandacht mee vragen maar alleen laten meedelen hoe mijn leven gaat & waarom ik vaak onhappy ben ... Alles wat jullie gaan lezen is WAARGEBEURD! & ik ga het proberen in verhaalvorm te zetten.

Dankje voor de lezers !

Kanker. Die vuile ziekte waar 10000 mensen van sterven. Waarom is het er toch? Dat is de vraag van elk kankerpatïent & elke medemens van een patïent ervan!

Mijn papa daar spijtig genoeg ééntje van..

Het begon met een tumor in de arm , daarvan dachten ze eerst amputatie te doen , maar volgends dokters konden ze het dan toch nog weghalen met bestralingen & dat hebben ze gedaan & hij was genezen verklaart.

Ongeveer (ik weet niet precies hoelang meer) een jaar erna kreeg hij op een dag hevige buikpijn , maar ja wat doe je als je buikpijn hebt?

Pilletjes nemen & wachten tot het overgaat.

De buikpijn bleef maar & werd dag na dag erger..& we bleven toch nog maar wachten , tot op een dag mijn papa toch besloot om er verder mee te gaan.

Hij ging naar een specialist in Vilvoorde , die dacht dat het om een verstopping van da darmen was ofzo..

Tot we na een paar maanden erna op vakantie aan zee waren in Knokke-Heist.

Hij had weer zo een last van zijn buik maar dat was niet zomaar buikpijn & hij werd dan op een morgend wakker en de pijn in de buik was niet meer te houden ! Hij kon nog amper rechtstaan van de pijn & werd er zelfs misselijk van ...

Mijn mama was ongerust en er waren 2 vrienden van ons 'Frank & Anja' dat aan zee vlakbij ons appartement wonen daar & die man 'Frank' is een dokter en mijn mama belde naar hun om te vragen of hij niet eens wou komen kijken ofzo?

En Frank was net op zijn werk & dat was redelijk ver om langs te komen want mijn papa zag suuuper hard af en wou echt dat ze iets kwamen doen. Gelukkig was er 5min van ons een ziekenhuis & Anja is langsgekomen om mijn papa te gaan brengen met de auto , want mijn mama kan niet rijden & mijn papa kon ook niet door de enorme pijn.

De dochter van hun 'Sara' is toen bij mij & mijn broer in het appartement gebleven. Ik had enorme bang en was zo ongerust waardoor ik zelfs bijna flauw viel.

Na een tijdje belde mama mij en vertelde ze dat papa moest geopereert worden.

Na de operatie zeiden de dokters dat het een tumor was die op het punt stond om te springen , wat zeeer gevaarlijk is!

Dus ze waren er net optijd bij , fioew! Ze vertelden dat ze een stukje van de tumor hebben kunnen wegnemen tijdens de operatie & papa moest nog dagen lang daar blijven. Maar de volgende dag was het wel school voor mij & mijn broertje.

Dus die avond kwam mijn zus langs naar zee met haar lief 'Penasse' & reed ik mee met hun naar huis. Mama & broertje bleven aan zee zodat ze mijn papa konden bezoeken die nacht nog.

De volgende dag op school was heel moeilijk voor mij maar toch heb ik het maar volgehouden..

Maar na school namen mijn zus & ik de trein van zaventem naar Brussel & dan naar Knokke-Heist want we wouden papa bezoeken. Toen we bij hem waren lag hij aan allemaal machines & dat was echt niet leuk om te zien ... Toen we weggingen kreeg ik het moeilijk en begon ik te huilen en gaf ik hem een kus , hij moest meehuilen en dat deed me nog meer pijn vanbinnen..

Op de gang zag een dokter mij huilen & vroeg hij om even met hem mee te gaan samen met mijn mama,broertje & zus.

Hij had met ons gepraat over dat papa een sterke man is met alles wat hij al heeft meegemaakt en dat alles wel goed zou komen! Die avond moest ik weer naar huis met mijn zus. Op school was het echt niet gemakkelijk voor mij! Na een dikke week mocht papa naar het ziekenhuis in Leuven voor verdere behandeling. Ze onderzochten hem daar en zagen dat er helemaal niets was weggenomen omdat dat helemaal niet kon! Rond de tumor zitten allemaal bloedvaten waardoor je de tumor niet kan wegnemen. Tijdens een laaange tijd erna heeft hij nog veel in het ziekenhuis gelegen , hij kreeg chemo's die blijkbaar niet hielpen , terwijl de tumor maar bleef groeien tot een grote van een tennisbal!

Dokters bleven en bleven zoeken naar oplossingen. Ze deden zelfs een experiment om verschillende chemo's samen te doen zodat dat 1 chemo werd. Het bleek te helpen want het resultaat bleef stabiel. Maar na een 2e keer die chemo te krijgen bleek de tumor weer te groeien & besloten ze onmiddelijk ermee te stoppen en te zoeken naar een andere oplossing.

Ik had op een dag heel erge verkoudheid dus bleef ik die dag thuis , maar papa was in het ziekenhuis toen.

En mama kreeg telefoon en ik hoorde vanuit de zetel boven dat ze aan het huilen was beneden dus ging ik naar haar toe en vroeg wat er was , ze vertelde ' papa heeft gebeld en zei dat ik moest langskomen omdat de dokters mij willen spreken en papa kan niet uitleggen over wat het gaat..' Dus mama ging meteen naar het ziekenhuis en ik vertelde het meteen aan een vriendin van mij 'Edona' & zij had gevraagt of ze anders mocht langskomen en dat deed ze. Ik had echt iemand nodig op dat moment want ik had weer enorme schrik! Toen Edona weer wegging ging ik even mee met haar naar de bushalte om te wachten tot haar bus daar was .. Toen ik weer thuiskwam was mijn mama er & vertelde ze waarom ze naar het ziekenhuis moest gaan. Ze zei dat de dokters hadden gezegt dat ze momenteel echt met hun rug tegen de muur staan en dat mijn mama&papa een keuzen meosten maken uit 2 dingen en dat was  ; Ofwel dat papa meedeed aan een soort studie oftewel gingen ze niets meer doen en dus psychologisch leiden naar .. het einde.

Mijn papa koos natuurlijk voor de studie ! Maar wat bleek dat die studie op mense uitgetest was maar bij de meerderheid hielp het niet , dus hadden we al heel veel bang! Ik huilde toen mama het mij vertelde & we knuffelde elkaar. Weken erna was de 1ste sessie van de studie aan de beurt, hij was er zeer ziek van & 3weken erna moest hij het de 2de keer doen, maar mijn papa had gevraagt of ze de hoeveelheid niet konden minderen want hij wou nietmeer zo ziek zijn ,dat  hield hij nietmeer vol zei hij.

De 2de sessie was aan de beurt dat was in de krokusvakantie 'donderdag 10 Maart 2011' Hij wist dat hij een nachtje daar moest blijven zodat ze hem konden controleren of alles goed was. Hij was er ookal meteen ziek van maar de dag erna 'vrijdag' mocht hij alweer naar huis. Hij kreeg niets van eten of drinken binnen , want het kwam er na een paar seconden alweer eruit..

& dat bleef maar duren tot we zondag waren en mijn mama het echt niet meer kunnen vond dat hij nietmeer dronk want ja het is niet gezond om niet genoeg vocht binnen te krijgen. Mijn papa is zo hard vermagert door alle chemo's en die vuile ziekte!! Mijn papa is ookal lang nietmeer zelfstandig , de winkel is overgenomen en wij gaan ondertussen ookal verhuizen naar een appartementje. Hij werkt dus al een tijdje nietmeer & wordt zot om thuis te blijven! Hij is echt nietmeer gelukkig , het doet me zo'n pijn om hem zo te zien :( Mijn mama wou dat hij naar het ziekenhuis ging zodat ze hem daar teminste spuiten of een bakster konden geven om vocht binnen te krijgen  ,maar mijn papa wou niet naar daar. Mama belde toch naar een dokter om te vragen wat ze moest doen , die zei dat ze morgenochtend naar het ziekenhuis best gingen omdat ze op spoed telang zouden moeten wachten. Ik hoopte natuurlijk dat het verbeterde maar die nacht heeft mijn papa ook niets geslapen...

Vervolg komt er zo aan .. x

Mijn papa's ziekte& mijn leven. 'Part2'

Dees deeltje had ik in een boekje geschreven toen ik in school in de studie zat op 'Maandag 14 Maart' het 4de uur.

Deze ochtend toen ik in bed lag hoorde ik dat papa alweer aan het overgeven was.

Ik moest opstaan en hij lag in de zetel.

Ik had die nacht maar 3uurtjes geslapen want ik geraak echt niet in slaap door al de zorgen in men hoofd ..

Toen ik op school aankwam ging het nog redelijk goed met mij omdat ik al men vrienden terug zag na dat weekje vakantie dat mij echt wel deugt had gedaan , tot die donderdag dan ..

Het 4de uur had ik studie & vroeg ik me af hoe het met papa ging.

Ik stuurde smsje naar mama om te vragen hoe het met hem ging.

Ze antwoorden ' Niet zo goed meisje , we wachten nu op een kamer.'

Het was niet fijn dat te lezen ...

Ik stuurde terug ' wil je mij op de hoogte houden alsjeblieft?x'

En dat wou ze!

Het 6de uur moest ik naar een mevrouw van het CLB op school.

Ik ga daar al een paar maanden naartoe omdat ik het vaak moeilijk heb op school & daar kan ik mijn hart dan even luchten & helpen ze me.

Maar in die tijd was het een vervangster & vandaag kwam de officiele mevrouw terug dus dat was weer even een aanpassing omdat zij dat waarschijnlijk anders zou doen haar manier van helpen enzo..

Het gesprek met de mevrouw van clb was goed verlopen.

Vervolg komt er zo aan ..

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'Part3' zeer kort deel.

Tijdens geschiedenis in het boekje geschreven omdat de les onboeiend was en ik me toch niet concentreren...

Het is het 7ste uur & de leerkracht van geschiedenis is maar les aan het geven & ik begrijp er toch niets van dus wou ik nog even iets schrijven.

Mijn mama stuurde me dat papa in het ziekenhuis moest blijven , pff ..

Het gaan weer moeilijke dagen worden volgends mij ..

Vervolg komt zo..

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part4'

 Na school als ik thuis gekomen was.

Ik ging naar huis & mama was ook net thuis van het ziekenhuis.

Ze zei dat ze het mij ging uitleggen wat er allemaal gebeurd is vandaag met papa..

Ze vertelde me dat hij heel erg veel afgezien heeft en dat hij onder de scanner moest gaan , maar voor hij daar onder moet dan spuiten ze een vloeistof via een portacath ( als je niet weet zoek je het maar op , op internet) dat steekt in zijn linkerborst en daar steken ze de baksters enzo door .. & de dokter had het gedaan..

Mijn papa lag onder de scanner en had heeevige pijn , hij begon ervan te huilen en wou echt vanonder de scanner , hij kon zelfs zijn arm nietmeer bewegen..

Toen ze mijn papa vanonder de scanner pakten zagen ze dat zijn linkerborst helemaal dik en opgezwollen stond.

De dokter werd bleek omdat die zelf niet wist wat het was! :o

Zelfs een andere dokter & professor wisten gewoonweg niet wat het was !!!

Schandalig! De dokter had het blijkbaar niet in de portacath gespoten dus zit dat vloeistof nu vlak onder de huid..

Mijn papa ziet nu dubbelzoveel af!

Hij krijgt er koorts van , geeft nog steeds over & moet gewoon dat vergif ding uit zijn lijf zweten..

Echt GEEN geluk heeft hij :(

Dokters hebben nu gezegt dat ze ermee willen stoppen met de studie omdat mijn papa het niet aan kan ...

Ik heb zo een bang! :(

Want ze zeiden toch ' je moet kiezen tussen de studie of het andere..' dus het wilt zeggen dat ze met dat andere gaan beginnen fwat??! :o

NEEE ! DA WIL IK NIET!! ECHT NIEET!

Hetgeen wat we nu nog moeten doen is afwachten tot hij beter is , maar hij ziet het zelf nietmeer zitten , dat is echt niet goed als hij dat zegt!

Dat neemt mijn moed ook weg..

Ik ga echt elke nacht bidden , smeken naar God om een wonder te laten gebeuren!

Zeg mij echt alsjeblieft niet dat er niets bestaat om hem te genezen , dat kan niet!!

Het zal nu gewoon weer afwachten worden , zoals altijd :(

Daarnet nog huilde mijn mama , zij heeft ook veeeel steun nodig!

En die probeer ik haar zoveel mogelijk te geven!

Ik hoop morgen meer nieuws te weten & dan zal ik jullie morgen weer een verslagje brengen als dat lukt.

Bedankt al voor de steun die jullie me geven , ik heb het nodig & ook mijn mama,broertje& zus EN mijn papa zelf natuurlijk!!! xx

See you to the next part!

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part5'

 Dinsdag 15 maart , tijdens school geschreven.

Deze ochtend geraakte ik moeilijk uit bed , ik was nog heel moe!

Toen ik toch uit bed was en naar de badkamer ging was mama aan het bellen , het was met papa.

Toen ze aflegde vertelde ze mij dat papa echt zieker is geworde int ziekenhuis dan voor ze hem naar het ziekenhuis brachten.

Hij had heel de nacht weer zitten overgeven , maar n was het dat vergif van gisteren dat er vooral uitkwam , een zwart kleurige vloeistof ... ( misschien niet echt fijne informatie , men excuses ervoor!)

Vandaag had ik 6uur IO. Meeste mensen kennen dat niet dus zal ik dat even proberen uit te leggen wat dat is , als je dat niet wilt weten of al wilt slaag dit stuk dan even over.

'IO is een apart vak in de richting TSO. Je hebt het 6 uur op 1dag in de week.Wat je daar precies doet en krijgt is , op 1 dag heb je dan 2uur Expressie ; 1 uur Natuurwetenschappen ; & 3 uur koken. De week erna heb je eerst 3uur koken ; dan 2 uur Sociale wetenschappen & daarna 1 uurtje Natuurwetenschappen. Maar dat is geen les dat je krijgt , het zijn opdrachtjes en proefjes dat je dan doet .. En elke week of om de 2weken is het een nieuw thema. De ene keer een leuk de andere keer een minder leuke. Op IO worden geen punten gegeven maar beoordelen ze je op heel wat dingen dat bij de opdrachtjes toegepast zijn. Pas op, meeste denken dat ze dan niet hun best moeten doen , maar zelfs voor dat kan je buizen & zelfs blijven zitten!' Dat was zoal ongeveer de uitleg over IO.

Vervolg komt zo.. x

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part 6'

Dinsdag 15Maart , na school.

Na school dacht ik dat ik naar papa zou gaan , maar ik ben veel te moe , maar dat is niet echt een reden om niet te gaan want ik zou alles voor hem doen om hem te kunnen zien !

Maar morgen moet ik sowieso al gaan en hij is nog ziek dus wil ik hem ook beetje rust gunnen , dus slaag ik maar een dagje over.

Ik zie er elke dag op tegen om naar school te gaan , maar eens ik er ben ben ik eigenlijk wel blij dat ik gegaan ben.

En dat komt alleen maar door mijn vrienden!

Ze laten me elke keer weer lachen & dat kan ik eeecht wel gebruiken nu!

Zelf een knuffel die ik van mensen krijg doet me zo een plezier en goed gevoel geven!

Ik weet echt niet hoe ik al mijn vrienden moet of kan bedanken ..

Het is fijn om te weten dat er mensen zijn dat toch met je meeleven!

Ik heb echt geen medelijden nodig , maar wil gewoon dat ze begrijpen dat ik het moeilijk heb!

En dat doen ze!

Mama& Broertje zijn nu naar papa , dus ben ik alleen thuis.

Ik heb papa al laten weten dat ik morgen naar hem kom & ik heb gevraagt hoe het ging met hem.

Hij antwoorden 'Al iets beter dan gisteren'.

Dat is toch al een kleeeeine opluchting! Alleen hoop ik niet dat hij dat zegt om mij niet teveel zorgen te laten maken ofzo?

Maar straks weet ik misschien al ietsje meer van mama als ze thuiskomt.

Volgende deel komt later ..

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part7'

Woensdag 16 Maart.

Het is woensdag en nog altijd ligt papa in het ziekenhuis.

Ik heb weer zeer slecht geslapen , ookal was het maar een halve schooldag , het was vermoeiend!

Eerste 2uurtjes LO , dan een uurtje Studie & daarna Nederlands , maar ik had mijn blaadjes van nederlands niet mee , maar dat was niet zo een probleem.

Na school had ik samen nog met 3 vriendinnen testen in te halen , ik moest er 2 doen , Engels & Sw(Sociale Wetenschappen).

Sw was niet moeilijk & engels ging ook nog redelijk.

Daarna ging ik  naar huis want om 14.30 kwam er een meneer dat mama kent ons halen om naar papa te gaan vertrekken.

Toen we in het ziekenhuis aankwamen zat mijn mémé er met familie van de kant van papa die ik wel al eens gezien had.

Toen ik papa zag , kreeg ik een zeer ongelukkig gevoel vanbinnen , maar ook gelukkig ! Gelukkig omdat ik bij hem was en hem had gemist ! Ongelukkig omdat ik zag dat hij zo vermagert was en er nietmeer zo goed en gelukkig uitziet dan vroeger (wat nu ook normaal is waarschijnlijk)

Toen we in een kamertje met zen alle zaten en aan het praten waren was ik ondertussen in het boek aan het lezen dat ik voor een boekbespreking samen met 3 vriendinnen moet doen voor school.

En papa wou iets vertellen maar hij kreeg het opeens moeilijk en zei dat hij naar huis wou gaan .. 

Ik hield me zeer sterk , speciaal voor hem.

Mama had ons al gezegt dat er een dokter had gezegt dat we misschien eens best met een psychologe zoude praten ..

De mevrouw was een assistente dat ons even appart kwam roepen (papa,mama,broertje& ik) & naar een kamertje ging.

Ze stelde mijn broer en mij dan vraagjes & ook aan mama en papa , maar toen broertje sprak werd het soms wel emotioneel.

Papa huilde zeer hard & toen moest ik mee huilen :( Mama hield haar zo sterk , ik snap niet hoe ze dat kan , chapeau!

Na het gesprekje gingen we terug bij de familieleden en hebben we nog wat gepraat.

Toen gingen ze weg want ze waren er al voor dat wij toekwamen.

Mijn broertje wou eens gaan stappen buiten dus ging ik samen met hem naar beneden.

In het ziekenhuis is er een kapelletje & ik besloot daar even naartoe te gaan om een kaarsje te gaan branden..

Ik heb 50cent in het potje gedaan en een kaarsje aangebrand samen met mijn broer.

Daarna heb ik in een boek een tekstje geschreven waar nog anderen mensen ingeschreven hadden.

Wat er zeker in mijn tekstje stond was ' Genees mijn papa alstublieft , hij ziet genoeg af en het is nu wel genoeg geweest , help hem ALSTUBLIEFT!'

Daarna zijn we op een bankje gaan zitten dat rond de vijver staat en heb ik daar nog wat gelezen in mijn boek.

Papa had vandaag opnieuw een scanner moeten doen omdat ze op de vorige niets kunnen zien hebben door dat voorvalletje met die vloeistof.. En we gingen het resultaat weten normaal.

Maar de dokter was al naar huis en de anderen waren in een vergadering dus weten we nog geen nieuws ..

Maar verder over het wandelingetje van mijn broer & mij ..

We kregen honger dus gingen weer naar binnen een broodje eten.

Daar heb ik het laatste deel van mijn boek gelezen en na ons broodje zijn we weer even een toertje rond de vijver gaan stappen..

En dan zijn we maar naar mama & papa gegaan.

Ondertussen had de mevrouw waarmee we gepraat hadden een boekje gebracht voor mij & mijn broer , ieder 1.

Dat helpt je een beetje en kan je je gevoelens in uiten enzo van die dingen ..

Wat ik nu vooral op hoop is , dat papa zo snel mogelijk weer kan eten & drinken & thuiskomen & genieten van het leven!

Ik heb het misschien al vertelt dat ze waarschijnlijk gaan stoppen met de studie waarmee ze mee bezig zijn omdat mijn papa het niet aankan & nu moeten we KEIHARD hopen dat de dokters met een nieuwe oplossing komt , anders .. is het paliatief en dat willen we niet !

Dus mensen , hoop alsjeblieft mee !!!

Tot het volgende deel xx

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part 8'

 Donderdag 17 Maart.

Pff de dag begon weer zo slecht .. Ik voelde me weer zeer moe en niet blij.

En dat was voor heel de dag zo!

De lessen duurde zooo lang en plus ik had nog een achtste vandaag , zeer vermoeiend dus!

In de middag had ik een smsje naar mama gestuurd om te vragen of ze nog nieuws had over papa ...

Ze antwoorde ' Hij mag naar huis vandaag , maar de tumor is weer gegroeit.'

Over het eerste was ik zo blij ! Maar over het 2de kreeg ik even een klopje ..

En dat merkte mijn vrienden wel , wat eigelijk niet de bedoeling was , want ik wou me sterk houden ..

Dankzij steun en knuffels heb ik me toch nog sterk kunnen houden , want ik kon elke seconden in tranen uit barsten , wat ik echt ni wou!

Daarmee dank ik al mijn vrienden uit de grond van mijn hart!

Papa eet nu terug al een beetje en wou echt naar huis vandaag , wat normaal gezien nog niet mocht.

De dokter zei dat hij nog tot na het weekend moest blijven voor hem in het oog te houden ,maar papa zei ' ik ga naar huis!' & de dokter liet het toe .

De 28ste moet hij weer gaan en gaan ze normaal zien voor volgende oplossing enzo ..

Dus het word alweer afwachten en hopen dat er ondertussen niets gebeurd !

Want nog elke dag zitten we met veel bang.

Laat ze alsjeblieft met de perfecte oplossing komen voor mijn papa zodat we weer een beetje normaal en gelukkig kunnen leven, want zoals nu wil ik eecht niet lang meer blijven leven!

Op school lukt het me langs geen kanten meer & ik denk dat ik mijn jaar opnieuw ga moeten doen , maar toch blijf ik mij steeds weer inzetten , hoe moeilijk het ook is !

Ik verlang nu vooral naar het weekend om eens  uit te kunnen slapen , want ik kan het gebruiken!

Vooral dankje vandaag aan 'Romy ,Jolien,Yelka,Rani & Maaike ' voor de steun !!

See you later. xx

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part 9'

Vrijdag 18 Maart.

Over vandaag valt niet zoveel te vertellen.

Ik heb eindelijk een betere dag gehad! =)

En dat alleen maar door mijn vrienden die mij zo steunen.

Ik heb veel gelachen en dat deed mij zo een deugt , dat was al een tijdje geleden.

Met papa gaat het redelijk goed , een groot verschil tegen begin deze week allesinds!

Morgen is het carnaval in zaventem en gaan veel vrienden en ik gaan.

Ik heb er veel zin in ! =)

Elke dag leef ik nog altijd met bang , maar toch blijf ik me weer sterk houden en merk je het soms niet.

Maarja het is beter te lachen dan blijven te treuren !

Ik hou suuuperveel van mijn papa!

See youuu. xx