mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part 20'

15/10/2011

The end.

Ik heb een lange tijd niet meer geschreven omdat het nogal een moeilijke periode was ..

Papa zat in palliatieve zorg.

Elke dag kwam er een verpleegster hem medicatie geven , zodat hij niet afzag.

Soms zo'n 3keer op een dag kwam ze.

Hij mocht echt niet afzien.

Hij verslechterde dag na dag .. 

At minder , had minder energie en was nietmeer blij ..

Door al de medicatie die hij kreeg , sliep hij heel veel.

Bijna op het laatste kreeg hij echt medicatie waarvan normaal een persoon al zou van ingeslapen hebben , maar hij? 

Hij bleef door vechten!

Hij vocht en vocht en vocht !

Zelfs als hij moest plassen en met de weinige krachten wou hij naar de toilet nog zelf gaan , maar dat kon niet alleen!

Dus hielp ik met men zus of alleen  met mijn mama hem rechthoude zodat hij in een plasbuis kon plassen.

Elke ochtend vertrok ik met zeer veel schrik naar school omdat ik bang was dat er iets zou gebeuren en ik er niet bij zou geweest zijn. 

Gelukkig kreeg ik zeer veel steun op school van klasgenoten en vrienden!

Toen ik thuis kwam kon ik uren naar hem kijken als hij sliep.

Hij werd op het einde gewoon niet meer wakker en ik de tijden die ik thuis was naast of in zijn buurt hem aan te kijken.

Te kijken of hij nog ademde..

Zijn adem was niet meer zoals gewoonlijk, sneller , trager , sneller , trager .. 

Ook andere geluidjes enzo ..

Op een vrijdag zag hij eens erg af , het was VERSCHRIKKELIJK hem toen zo te zien afzien .. 

We zeiden van dat het gewoon niet verder kon zo.

Maar de medicatie hielp dan toch , gelukkig!

Hij verslechterde dag na dag .. 

Zijn knieën werden koude en dat was al een teken van het einde..

Wat nog tekens waren zijn als de voeten koud worden en de handen en als hij plekjes op zijn lichaam kreeg en dat kreeg hij allemaal op 15-10 ! 

Mama maakte me wakker in de ochtend en vertelde ' Het gaat voor vandaag zijn Shauni'.

Ik kon het gewoon niet geloven tot ik naast hem stond en het zag ..

Ook de verpleegster en die van palliatieven zei het.

Er kwam familie langs die dag en we zaten allemaal rond hem.

Zijn ademhaling werd weer anders dan gewoonlijk .. heel onregelmatig en met rare geluiden.

Toen plots deed hij heel raar , dat hij zelfs zijn arm bewoog , nadat hij een dag niet bewogen had.

Maar hij deed dat niet zomaar , je zag hem echt naar lucht happen , hij was heel onrustig plots en toen hoorde we niets meer en bewoog hij nietmeer.

We storte allemaal in tranen uit en ik kreeg het zeer moeilijk , zo moeilijk dat ik naar mijn kamer gelopen was.

Mijn meter volgde me en had me getroost.

Ik was wel boos op mezelf omdat ik mezelf belooft had bij hem te zijn tot de laatste second en ik dacht dat ik dat niet was.

We gingen dan terug naar hem en hij ademde weer , hij had dus een minuutje niet meer geademt.

Daarna deed hij weer rare geluiden maar daarna was dat weer weg.

De 3de keer deed hij het weer en merkte je dat het gewoon niet meer ging , zijn hoofd ging beetje omhoog en hij ademde heel raar en plots zag ik een traan uit zijn ogen die een klein beetje openstonden al een hele lange tijd en hoorden we niets meer.

Mijn mama zag ook niets meer bewegen van hartslag.

Ik deed men ellebogen op knieën , men handen op men ogen en huilde.

Hij was gestorven , voor onze ogen :( 

Het wordt zo moeilijk .. !

Zaterdag begrafenis waar iedereen welkom is! 

Hij was en is nog altijd een zeer gelieft persoon en niemand zal hem vergeten!

Hij was MIJN voorbeeld en inspiratie!

Hij zal ALTIJD bij ons zijn , geen twijfel mogelijk aan!

We hebben zeer veel steun gekregen in deze lijdensweg , dus aan alle mensen/vrienden/familie 

BEDANKT!!

Rest in peace daddy.(l)

Einde ..

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'Part 10'

 Zaterdag 19 Maart.

Ik kan al zeggen , vandaag was S U P E R TOF!

Het was carnaval in zaventem en het was net kei goed weer.

Er gingen veel vrienden van mij dus ging het sowieso tof worden!

Rond 13U. was ik frietjes gaan eten met Evy & Quirine :)

Toen we klaar waren kwamen de anderen toe aan het station.

We hebben foto's getrokken en veeeeeel gelachen =)

Deze dag had ik eeecht wel nodig na deze slechte week!

Er was ook kermis , we zijn op botsauto's geweest (pijnlijk!) , maar alweer , ZEER TOF!

Meer heb ik niet te vertellen , alleen dat ik deze dacht NOOIT vergeet!

Met dank aan ; Rani,Cassa,Evy,Jelke,Maaaike,Liefje,Caro& al de rest :p xx

See youu ! x

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part 11'

 Zaterdag 26 Maart. 'De verhuis'

Het is nu al eventjes geleden dat ik nog iets geschreven heb hé.

Maar veel speciaal's is er niet meer gebeurd en ik had van dinsdag tot vandaag ook geen internet.

Omdat ik vandaag ging verhuizen hadden we het internet al hier geplaatst en was het in Diegem al weg , maar ik kon dat wel aan :)

Het was een vermoeiende dag , we hebben alles verhuist van Diegem naar Machelen.

Met gelukkig veel hulp van mijn tante & nonkel en vrienden.

Het is hier echt veel beter dan in Diegem!

Eindelijk een eige kamer , waar ik al lang naar uitkeek !

Echt een mooi appartementje !

Mijn papa heeft in de week telefoon gehad dat hij morgen naar het ziekenhuis moet gaan , ze gaan hem opereren.

De dokter was positief en vertelde dat er kans is dat hij de tumor kan wegnemen!!!

Natuurlijk kan het zijn dat er een paar organen er mee uit moeten , maar daar is altijd weer een oplossing voor.

Hij zei wel dat hij oftewel heel de tumor moet wegnemen als dat gaat of gwn niks moet uitnemen , want als er een klein stukje blijft dan heeft het geen zin en groeit het weer .

De operatie gaat minstens 5uur duren , dus het is een zware ingreep!

Hij moet morgen gaan maar ze gaan er maandag mee beginnen.

En we vroegen ons af waarom er nu wel een operatie kan zijn en ervoor niet , awel dat was omdat er toen uitzaaiingen waren aan de tumor zelf en die zijn nu weg.

Want als ze toen hadden geopereert en de tumor bloeide dan konden ze er niets meer mee doen.

Dus we hebben geluk dat we door blijven vechten zijn en dat het toch iets verbeterd is en dat ze nu gaan opereren!

Nu is het weer heel veel stress en zenuwen en HOPEN !!

Als ze dat wegkrijgen , maken ze mij het gelukkigste kind van de wereld en wordt het dikke party!

Maar we gaan niet tevroeg juichen , nu alleen HOPEN en HOPEN dat het niet fout afloopt!

Straks ga ik naar sjaloom , een fuifje doen met vriend en plezier maken en even alles vergeten!

Ik hoop nog veel steun te krijgen en mijn papa ook want hij loopt echt vol stress en kan het gebruiken!

We zijn echt al blij dat ze toch nog een laaste oplossing hebben en positief waren!

Het word bang afwachten ...

See you ! xx

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part 12'

Maandag 28 Maart. 'Operatie papa'

 Vandaag rond 7uur word papa geopereert.

Het duurt minstens 5 uur.

Ik ben thuis gebleven omdat ik veel te bang heb en mijn mama wou dat ik bij haar bleef vandaag , ik zou me toch niet kunnen concentreren hebben op school ..

We wachten momenteel af op een telefoontje van het ziekenhuis, het is echt stressen!

Ik zit zelfs al heel de tijd samson en gert te luisteren voor al de stress onder controle te houden!

Gelukkig geeft iedereen me hoop!

Als we straks goed nieuws krijgen word het echt een SUPER FEESTJE!

Ik ga me dan ook beter kunnen concentreren voor de examens die eraan komen.

Donderdag heb ik een voorexamen frans al en vrijdag begin ik met natuurwetenschappen en IO evaluatie.

Op mijn rapport had ik 2buizen , op Aarderijkskunde & Frans en 66.8 % in totaal , dus niet schitterend!

Daarmee moeten mijn examens super zijn , anders haal ik het niet ..

Maar momenteel wacht ik gewoon op het nieuws van mijn papa , dat gaat nu echt voor ALLES!

Deze avond zullen julie normaal het nieuws te lezen zullen krijgen ...

See youu !x

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'Part 13'

 Maandag 28 Maart. ' AAAAAAAH LEZEN !!'

Mama belde om 13uur naar het ziekenhuis , de dokter zei dat ze nog steeds bezig waren met opereren.

We bleven met bang afwachten.

Mama moest om 15u terug bellen ..

Ze belde ..

Ik was in mijn kamer tv aan het kijken , plots kwam mijn zus naar mij.

Ze had een glimlach en vertelde ' ZE HEBBEN DE TUMOR KUNNEN WEGHALEN'

DE TUMOR IS WEG !!!!!!!! :o

Gosh ik kreeg bijna tranen van geluk !

Ik wist dat hij het kon , ik wist het !!

Aan dit verhaal is er dus toch een goed eind :D

AAN ALLE MENSEN ; DANKU DANKU DANKU DANKU DANKU DANKU DANKU DANKU !! ik wil jullie zohard bedank , zonder jullie konden wij het niet aan!

Het feestje volgt nog ze :D

Echt mensen ; DANKU!

momentele einde :)

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part 14'

Zondag 3 April.

We zijn nu al een tijdje verder na de operatie van mijn papa en het blijft echt goed gaan =) 

Papa heeft nog niks van last gehad zelfs niet toen hij wakker werd na de operatie ...

De dokters verschoten er zelf van dat het helemaal weg kunnen genomen worden is , want een tumor van 21cm dat in de buik zit , das niet alles hoor! 

En dat mocht niet kapot gegaan worden anders was het fataal geweest!

Het is echt erg om te weten dat ze eerst spraken van paliatieve te doen of gewoonweg niets meer te doen!

Maar dankzij een dokter dat alles aandurft gaan heeft hij mijn papa toch nog kunnen redden ! 

De dokter stond er zelf verstelt van en stond met een smile aan mijn papa's bed!

Ik ben vandaag mijn papa gaan bezoeken , wat een zalig gevoel was dat om hem zo blij te zien !

Na meer als een jaar ongeluk , dan toch nog dees wonder, dat hadden we echt wel nog eens nodig!

Hij ligt nu naast een man van Benidorm Bastard , haha een geluk , want ze hebben al veel gelachen samen en dat is goed voor mijn papa ! 

Dat heeft hij echt wel nodig!

Hij mag waarschijnlijk volgende week naar huis!

Hij evalueert beter dan dat ze gedacht hadden , ze waren van plan hem nu nog 2weken in het ziekenhuis te houden0

Na de operatie kon mijn papa al eten , wat echt normaal onmogelijk zou zijn!

Hij is een WONDER VADER!

Zo sterk en moedig , ik zou hem voor geen geld van de wereld willen omruilen met een andere vader , echt niet!

Morgen heb ik mijn 2e examen 'wiskunde' , tzal niet super zijn maar ik zal men best doen!

Mensen maak alsjeblieft geen drama over stomme dingen , want er zijn veeel ergere dingen waar je vaak niets kan aandoen en dat heb ik nu ook echt gemerkt ! 

Maar geef vooral NOOIT op! 

Byee nice people! :) xx

Part 15'

23/06/2011

Hier is eventjes weer een nieuw deeltje na een hele lange tijd.

Ik heb zonet al mijn notitie's even opnieuw gelezen , dat deed mij even goed slikken en heel wat dingen beseffen...

Als ik er zo over nadenk hebben we echt wel veel geluk gehad , maar ik vond zelf dat we het echt wel verdienden!

Het doet me ook weer nadenken over het resultaat waarom we blijven vechten hebben & positief moesten blijven!

Spijtig genoeg moest er eerst dat gebeuren voor ik door had dat je echt moet vechten voor iets dat je wilt in het leven!

Hoe het ondertussen met mijn papa gaat? SUPER goed =)

Hij werkt ondertussen al weer een tijdje ..

Hij had wel onlangs last van zijn voet , maar ze zeiden dat het nog van de operatie was ..

Na de operatie vond ik dat hij er precies niet echt gelukkig was , terwijl hij een grote reden had om dat wel te zijn !

Maar ik kan hem ook wel begrijpen , hij heeft zo een moeilijke lange periode doorstaan en hij heeft altyd zelfstandig geweest en dan plots nietmeer en niet meer werken enzo .. dat moet inderdaad niet leuk zijn!

Maar nu heb ik ondervonden dat hij weer is opengebloeit en dat doet me echt zo een groot plezier ! =)

Met hem kan je echt altijd lachen , zijn plagerij , zijn uitspraken , echt hij is gewoon SUPER! :D

Ik heb net examens gehad , die wel niet zo best waren , maar de resultaten zal ik woensdag'29/06' wel zien , afwachten dus ...

Ik ben nog steeds ALLE mensen zo dankbaar die ons steunde !

Ik wou dat ik voor hun iets kon doen , maar wat?

Aan alle mensen die ook zoiets doorstaan , geef nooit de moed op , want wonderen BESTAAN!

Dankje ! xx

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'Part 16'

Jaja , hier ben ik weer (spijtig genoeg). Ik wou dat ik hier niet meer slecht nieuws zou moeten schrijven , maar toch weer wel ... Na mijn laatste part dat ik vorige keer schreef , werd ons geluk , jaja , weer eens ongeluk ! :( Ik had elk slechte moment in een boekje opgeschreven , ik wou het nog niet op facebook plaatsen omdat mijn ouders vorige keer veel vragen kregen van mensen & mijn ouders kunnen dat soms niet altijd aan , het is vriendelijk dat iedereen bezorgd is , maar het is niet altijd makkelijk om erover te praten. En ik bedank de mensen die al mijn verhaaltjes van vorige keer gevolgt hebben en nu weer gaan volgen , dat doet me echt iets ! Ik ga misschien in herhaling vallen , maar dit is niet voor aandacht te trekken maar voor mensen duidelijk te maken hoe het leven is met een kankerpatiënt in je familie/gezin/vriendenkring/buurt .  Het is allemaal zo oneerlijk ! Niemand verdient het gewoon ! Ik stond er nooit echt bij stil bij de mensen die zo een momenten mee maakte , maar sinds het bij ons begon , ben ik er helemaal anders over beginnen denken. Het is een moment dat ik NIEMAND  Gun! En nu ga ik beginnen ... 

Maandag 27 Juni. ROTDAG! 

Vandaag moesten mama & papa naar het ziekenhuis om resultaten van papa te gaan kijken of de tumor niet teruggekomen is.

Broer was naar school & ik was alleen thuis.

Het was snikheet buiten! Toen broer van school terug kwam met een vriendje van hem wouden we naar het park gaan.

Maar toen we net wouden vertrekken belde mama mij om te zeggen dat ze bijna thuis waren & dat we iets gingen eten samen.

Toen we in de auto zaten opweg naar Vilvoorde vroeg ik hoe de resultaten waren.

Papa zei ' De professor zei dat de tumor niet terug was, maar dat die wel kan terug komen..' 

Ik zag dat hij zo een beetje verontrustend naar mama keek dus vond ik dat wel beetje raar. 

Maar het was blij te horen dat de tumor niet meer terug was! 

Toen we hadden gegeten en we gedaan hadden ging papa naar de toog om de rekening te gaan vragen.

Hij was eventjes aan het praten met de baas en mijn broer stond daar bij. 

Toen keek ik mijn mama aan en zei ' Het is niet goed hé? ' 

En mama vertelde : ' Papa wou het u niet zeggen , maar het ziet er niet goed uit ... De professor zei dat de tumor sowieso terug komt en dat hij er niets meer gaat kunnen aandoen dan ..' Het was alsof er een hamer op men hoofd klopten. 

Toen we terug thuis waren had ik het moelijk, ik wil men papa echt niet kwijt , echt niet!! 

Ik ging naar mijn kamer en barste los in tranen. 

Mijn papa weet dus niet dat ik het weet dus moet ik mij sterk houden voor hem!

Het wordt weer een moeilijke vakantie.

God speelt graag met onze voeten vrees ik ...

'Plies geef ons nog 1 kans'

Volgende part komt zo.

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'Part 17'

Woensdag 27 juli.

Vandaag moest papa onder de scanner gaan.

Ik was zaterdag naar Walibi geweest met Cassa & Rani , het was echt super ! 

Ik zat wel 3dagen zonder stem erna , maar dat had ik er voor over! 

Maar vandaag toen mama en papa terug van het ziekenhuis kwamen , doodnormaal, maar ik durfde niet meteen vragen hoe het was.

Toen papa even was vroeg ik meteen aan mama wat het nieuws was & ik zag meteen aan haar gezicht dat het niet goed was.

Toen vertelde ze me het nieuws. 

De dokter zag 2 'dingen' in de buik zitten & zei dat het er niet goed uit zag maar dat hij zich er niet echt kon over uitspreken omdat hij het allemaal niet zeker wist.

Normaal zou de professor dat bekijken en zeggen wat het is , maar die was op vakantie.

Dus moeten we weer een week wachten tot hij terug is en we weten wat het is , want het konden ook nablijfselen van de operatie van de laatste keer zijn.

Elke dag is nu echt bang afwachten op beter nieuws. 

Dat mijn papa dit allemaal al heeft kunnen volhouden is echt ongelooflijk! 

Hij verdient echt wel meer geluk dan al dat ongeluk! 

Ik wou dat ik er iets kon doen voor hem ! 

Pff ... wanneer houd het een op?! 

Volgende part is op komst..

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'Part 18'

Woensdag 3 augustus.

Vandaag gingen mijn ouders naar het ziekenhuis bij de professor voor te weten wat mijn papa heeft.

Ik was bij een vriendin en mijn ouders kwamen me daar ophalen. 

Ik stapte de auto in & zag dat mijn ouders niet blij waren en gehuild hadden.

Mijn gevoel wist al precies dat het slecht ging zijn.

We gingen samen iets gaan eten en papa ging naar de toilet en ik nam weer de kans om aan mama te vragen hoe het was.

Voor ze iets zei kreeg ze al tranen in haar ogen , toen vertelde ze mij dat de tumor op 3plaatsen in de buik zit nu.

En we wisten al van vorige keer dat de professor er niets nog aan zou doen en inderdaad dat zei hij opnieuw. 

Er is nog een studie opgang waar men papa kan aan deelnemen maar de professor rade het hem liever af want hij zei dat de kan tusse de 0 & 5 % was dat het iets zou doen.

Mijn papa is het van plan toch te doen , je weet nooit dat het toch iets doet.

Hij wilt elke kans nemen ! 

Er is al een tumor van 8cm , ze spraken van dat ze gaan groeien als kolen (zeer snel dus).

En vrijdag vertrekken we voor een weekje sunparks & papa zei dat hij er echt van gaat profiteren met ons samen van elke moment gaan we allemaal profiteren! 

Ik kan echt zeker en vast zeggen dat ik een STERKE papa heb , na al wat hij al heeft meegemaakt.

En hij ziet er zo gezond uit als iets en toch vanbinnen heeft hij die vreselijke ziekte .. 

Wat ik nu gewoon hoop is dat het niet te snel groeit en dat er ondertussen nog middeltjes worden uitgevonden voor dat.

Ik wil dat hij mij nog leert autorijden , mijn trouw meemaakt , opa zijn van men kindjes , al wat een dochter zich kan wensen. 

Ik hou me momenteel zeer sterk , vooral voor mijn papa omdat hij zelf zei dat als hij ons ziet huilen dat het ons geen deugt doet.

Mijn broertje vertellen we niks , hij is nog een beetje te klein , maar hij beseft wel alles maar toch zwijgen we tegen hem erover.

Het gedacht van ' misschien heb ik mijn papa binnen een maand nietmeer ' is echt het ergste en kapotste gevoel die ik ooit gehad heb ! 

Dankzij steun van alle mensen blijven we toch sterk en blijven we doorgaan ! 

Ik hoop dat ik nog veel momenten met hem kan beleven , echt waar !

Hij is zo'n super vader ! 

Meer kan ik eigelijk niet meer vertellen , we zullen nu weer afwachten en afwachten en afwachten ... 

Hopelijk tot beter nieuws .. x

See you x

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part 19'

Vrijdag 2 september 2011

Vandaag 2de schooldag.

Nieuwe klas , nieuwe richting , maar geslaagde toffe klas! 

Gisterenavond zat ik in mijn kamer en kreeg ik het heel moeilijk!

Mijn papa was weeral even met een nieuwe studie bezig en ik heb me echt al heel sterk moeten houden, speciaal voor mijn ouders .

Toen mijn mama de kamer binnenkwam zag ze me huilen.

Ze vroeg ' wat is er?' 

En ik antwoorde ' ik heb bang.' 

Mijn mama ' we moeten flink zijn , we helpen elkaar er samen door & je zit erdoor dus het is normaal dat je huilt'

Toen nadat ze me getroost had ging ik naar de badkamer en dan kwam mijn papa plots.

Mama had het hem vertelt en hij hield me vast en vroeg of ik bang had en ik antwoorde ja.

Terwijl hij me vasthad zei hij dat hij echt zijn best doet maar dat hij niet meer dan dat kan doen en dat begrijp ik.

Ik wou me sterk houden maar omdat hij me zo vasthield begon ik harder te huilen.

Deze ochtend wist ik pas dat hij heel veel pijn had en hij normaal naar spoed moest gaan, maar hij wou niet.

Hij eet veel minder en heeft minder energie.

Hij is dan vandaag naar het ziekenhuis  gegaan samen met mama.

Ik smste naar mama 'hoe gaat het?' 

Men mama antwoorde ' Papa zal vandaag wel naar huis mogen maar ik praat u straks '

Dus dat klonk al niet goed..

Toen ik thuis kwam waren ze er nog niet , dus zat ik bang aftewachten.

Als ze thuis waren kwam mama naast mij zitten en vertelde ze mij het volgende : 

'Shauni , ze gaan niet meer me  de studie verder doen , ze gaan hem paliatieve begeleiding geven' 

Ik werd er niet goed van en kkon er niks op zeggen.

Ik besefte het ook gewoonweg niet , khad een ween gevoel maar twou er niet uit.

We gaan nu echt genieten van elk moment , we gaan door met leven & we blijven elkaar steunen!

Broertje weet het nieuws ook , hij huilde hard.

Ookal is hij 9 , hij beseft het maar al te goed!

Het is zo oneerlijk ..

Pas als je iemand in je familie of vriendenkring hebt dat het heeft merk je pas wat die persoon echt doormaakt en de mensen er rond om heen.

Ik heb gebid , gesmeekt , gehuild , .. 

Maar God wilt ons blijkbaar niet helpen ..

Maar mensen die het ook meemaken/ ofja nog zullen meemaken , geef de moed nooit op want dan zal je jezelf dubbel zoveel pijn doen! 

Bedankt nogmaals iedereen voor de steun , zonder jullie zouden we niet kunnen doorgaan hebben!

Next part komt binnenkort.x

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)

Hier zie je nog eens alle notitie's achter elkaar die ik heb geschreven tijdens de ziekte van mijn papa.Sommige hebben het misschien niet gelezen , dus krijg je de kans om het hier allemaal te lezen.Het zijn 20 notities , redelijk veel dus..

Maar toch bedankt voor het lezen alvast!

...

Hier begint het : 

Mijn papa's ziekte&mijn leven. 'Part1'

In dit soort verhaal vertel ik je hoe de ziekte van mijn papa begonnen is & zo gaan jullie zien hoe sterk hij wel niet is , ik blijf elke keer een deel erbij schrijven & zo blijven jullie een beetje op de hoogte van hem. Ik wil vooral mensen laten weten hoe erg het is om kanker te hebben & ook als een familielid dat heeft van je ..

Ik hoop dat jullie het respecteren & ik wil er zeker geen aandacht mee vragen maar alleen laten meedelen hoe mijn leven gaat & waarom ik vaak onhappy ben ... Alles wat jullie gaan lezen is WAARGEBEURD! & ik ga het proberen in verhaalvorm te zetten.

Dankje voor de lezers !

Kanker. Die vuile ziekte waar 10000 mensen van sterven. Waarom is het er toch? Dat is de vraag van elk kankerpatïent & elke medemens van een patïent ervan!

Mijn papa daar spijtig genoeg ééntje van..

Het begon met een tumor in de arm , daarvan dachten ze eerst amputatie te doen , maar volgends dokters konden ze het dan toch nog weghalen met bestralingen & dat hebben ze gedaan & hij was genezen verklaart.

Ongeveer (ik weet niet precies hoelang meer) een jaar erna kreeg hij op een dag hevige buikpijn , maar ja wat doe je als je buikpijn hebt?

Pilletjes nemen & wachten tot het overgaat.

De buikpijn bleef maar & werd dag na dag erger..& we bleven toch nog maar wachten , tot op een dag mijn papa toch besloot om er verder mee te gaan.

Hij ging naar een specialist in Vilvoorde , die dacht dat het om een verstopping van da darmen was ofzo..

Tot we na een paar maanden erna op vakantie aan zee waren in Knokke-Heist.

Hij had weer zo een last van zijn buik maar dat was niet zomaar buikpijn & hij werd dan op een morgend wakker en de pijn in de buik was niet meer te houden ! Hij kon nog amper rechtstaan van de pijn & werd er zelfs misselijk van ...

Mijn mama was ongerust en er waren 2 vrienden van ons 'Frank & Anja' dat aan zee vlakbij ons appartement wonen daar & die man 'Frank' is een dokter en mijn mama belde naar hun om te vragen of hij niet eens wou komen kijken ofzo?

En Frank was net op zijn werk & dat was redelijk ver om langs te komen want mijn papa zag suuuper hard af en wou echt dat ze iets kwamen doen. Gelukkig was er 5min van ons een ziekenhuis & Anja is langsgekomen om mijn papa te gaan brengen met de auto , want mijn mama kan niet rijden & mijn papa kon ook niet door de enorme pijn.

De dochter van hun 'Sara' is toen bij mij & mijn broer in het appartement gebleven. Ik had enorme bang en was zo ongerust waardoor ik zelfs bijna flauw viel.

Na een tijdje belde mama mij en vertelde ze dat papa moest geopereert worden.

Na de operatie zeiden de dokters dat het een tumor was die op het punt stond om te springen , wat zeeer gevaarlijk is!

Dus ze waren er net optijd bij , fioew! Ze vertelden dat ze een stukje van de tumor hebben kunnen wegnemen tijdens de operatie & papa moest nog dagen lang daar blijven. Maar de volgende dag was het wel school voor mij & mijn broertje.

Dus die avond kwam mijn zus langs naar zee met haar lief 'Penasse' & reed ik mee met hun naar huis. Mama & broertje bleven aan zee zodat ze mijn papa konden bezoeken die nacht nog.

De volgende dag op school was heel moeilijk voor mij maar toch heb ik het maar volgehouden..

Maar na school namen mijn zus & ik de trein van zaventem naar Brussel & dan naar Knokke-Heist want we wouden papa bezoeken. Toen we bij hem waren lag hij aan allemaal machines & dat was echt niet leuk om te zien ... Toen we weggingen kreeg ik het moeilijk en begon ik te huilen en gaf ik hem een kus , hij moest meehuilen en dat deed me nog meer pijn vanbinnen..

Op de gang zag een dokter mij huilen & vroeg hij om even met hem mee te gaan samen met mijn mama,broertje & zus.

Hij had met ons gepraat over dat papa een sterke man is met alles wat hij al heeft meegemaakt en dat alles wel goed zou komen! Die avond moest ik weer naar huis met mijn zus. Op school was het echt niet gemakkelijk voor mij! Na een dikke week mocht papa naar het ziekenhuis in Leuven voor verdere behandeling. Ze onderzochten hem daar en zagen dat er helemaal niets was weggenomen omdat dat helemaal niet kon! Rond de tumor zitten allemaal bloedvaten waardoor je de tumor niet kan wegnemen. Tijdens een laaange tijd erna heeft hij nog veel in het ziekenhuis gelegen , hij kreeg chemo's die blijkbaar niet hielpen , terwijl de tumor maar bleef groeien tot een grote van een tennisbal!

Dokters bleven en bleven zoeken naar oplossingen. Ze deden zelfs een experiment om verschillende chemo's samen te doen zodat dat 1 chemo werd. Het bleek te helpen want het resultaat bleef stabiel. Maar na een 2e keer die chemo te krijgen bleek de tumor weer te groeien & besloten ze onmiddelijk ermee te stoppen en te zoeken naar een andere oplossing.

Ik had op een dag heel erge verkoudheid dus bleef ik die dag thuis , maar papa was in het ziekenhuis toen.

En mama kreeg telefoon en ik hoorde vanuit de zetel boven dat ze aan het huilen was beneden dus ging ik naar haar toe en vroeg wat er was , ze vertelde ' papa heeft gebeld en zei dat ik moest langskomen omdat de dokters mij willen spreken en papa kan niet uitleggen over wat het gaat..' Dus mama ging meteen naar het ziekenhuis en ik vertelde het meteen aan een vriendin van mij 'Edona' & zij had gevraagt of ze anders mocht langskomen en dat deed ze. Ik had echt iemand nodig op dat moment want ik had weer enorme schrik! Toen Edona weer wegging ging ik even mee met haar naar de bushalte om te wachten tot haar bus daar was .. Toen ik weer thuiskwam was mijn mama er & vertelde ze waarom ze naar het ziekenhuis moest gaan. Ze zei dat de dokters hadden gezegt dat ze momenteel echt met hun rug tegen de muur staan en dat mijn mama&papa een keuzen meosten maken uit 2 dingen en dat was  ; Ofwel dat papa meedeed aan een soort studie oftewel gingen ze niets meer doen en dus psychologisch leiden naar .. het einde.

Mijn papa koos natuurlijk voor de studie ! Maar wat bleek dat die studie op mense uitgetest was maar bij de meerderheid hielp het niet , dus hadden we al heel veel bang! Ik huilde toen mama het mij vertelde & we knuffelde elkaar. Weken erna was de 1ste sessie van de studie aan de beurt, hij was er zeer ziek van & 3weken erna moest hij het de 2de keer doen, maar mijn papa had gevraagt of ze de hoeveelheid niet konden minderen want hij wou nietmeer zo ziek zijn ,dat  hield hij nietmeer vol zei hij.

De 2de sessie was aan de beurt dat was in de krokusvakantie 'donderdag 10 Maart 2011' Hij wist dat hij een nachtje daar moest blijven zodat ze hem konden controleren of alles goed was. Hij was er ookal meteen ziek van maar de dag erna 'vrijdag' mocht hij alweer naar huis. Hij kreeg niets van eten of drinken binnen , want het kwam er na een paar seconden alweer eruit..

& dat bleef maar duren tot we zondag waren en mijn mama het echt niet meer kunnen vond dat hij nietmeer dronk want ja het is niet gezond om niet genoeg vocht binnen te krijgen. Mijn papa is zo hard vermagert door alle chemo's en die vuile ziekte!! Mijn papa is ookal lang nietmeer zelfstandig , de winkel is overgenomen en wij gaan ondertussen ookal verhuizen naar een appartementje. Hij werkt dus al een tijdje nietmeer & wordt zot om thuis te blijven! Hij is echt nietmeer gelukkig , het doet me zo'n pijn om hem zo te zien :( Mijn mama wou dat hij naar het ziekenhuis ging zodat ze hem daar teminste spuiten of een bakster konden geven om vocht binnen te krijgen  ,maar mijn papa wou niet naar daar. Mama belde toch naar een dokter om te vragen wat ze moest doen , die zei dat ze morgenochtend naar het ziekenhuis best gingen omdat ze op spoed telang zouden moeten wachten. Ik hoopte natuurlijk dat het verbeterde maar die nacht heeft mijn papa ook niets geslapen...

Vervolg komt er zo aan .. x

Mijn papa's ziekte& mijn leven. 'Part2'

Dees deeltje had ik in een boekje geschreven toen ik in school in de studie zat op 'Maandag 14 Maart' het 4de uur.

Deze ochtend toen ik in bed lag hoorde ik dat papa alweer aan het overgeven was.

Ik moest opstaan en hij lag in de zetel.

Ik had die nacht maar 3uurtjes geslapen want ik geraak echt niet in slaap door al de zorgen in men hoofd ..

Toen ik op school aankwam ging het nog redelijk goed met mij omdat ik al men vrienden terug zag na dat weekje vakantie dat mij echt wel deugt had gedaan , tot die donderdag dan ..

Het 4de uur had ik studie & vroeg ik me af hoe het met papa ging.

Ik stuurde smsje naar mama om te vragen hoe het met hem ging.

Ze antwoorden ' Niet zo goed meisje , we wachten nu op een kamer.'

Het was niet fijn dat te lezen ...

Ik stuurde terug ' wil je mij op de hoogte houden alsjeblieft?x'

En dat wou ze!

Het 6de uur moest ik naar een mevrouw van het CLB op school.

Ik ga daar al een paar maanden naartoe omdat ik het vaak moeilijk heb op school & daar kan ik mijn hart dan even luchten & helpen ze me.

Maar in die tijd was het een vervangster & vandaag kwam de officiele mevrouw terug dus dat was weer even een aanpassing omdat zij dat waarschijnlijk anders zou doen haar manier van helpen enzo..

Het gesprek met de mevrouw van clb was goed verlopen.

Vervolg komt er zo aan ..

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'Part3' zeer kort deel.

Tijdens geschiedenis in het boekje geschreven omdat de les onboeiend was en ik me toch niet concentreren...

Het is het 7ste uur & de leerkracht van geschiedenis is maar les aan het geven & ik begrijp er toch niets van dus wou ik nog even iets schrijven.

Mijn mama stuurde me dat papa in het ziekenhuis moest blijven , pff ..

Het gaan weer moeilijke dagen worden volgends mij ..

Vervolg komt zo..

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part4'

 Na school als ik thuis gekomen was.

Ik ging naar huis & mama was ook net thuis van het ziekenhuis.

Ze zei dat ze het mij ging uitleggen wat er allemaal gebeurd is vandaag met papa..

Ze vertelde me dat hij heel erg veel afgezien heeft en dat hij onder de scanner moest gaan , maar voor hij daar onder moet dan spuiten ze een vloeistof via een portacath ( als je niet weet zoek je het maar op , op internet) dat steekt in zijn linkerborst en daar steken ze de baksters enzo door .. & de dokter had het gedaan..

Mijn papa lag onder de scanner en had heeevige pijn , hij begon ervan te huilen en wou echt vanonder de scanner , hij kon zelfs zijn arm nietmeer bewegen..

Toen ze mijn papa vanonder de scanner pakten zagen ze dat zijn linkerborst helemaal dik en opgezwollen stond.

De dokter werd bleek omdat die zelf niet wist wat het was! :o

Zelfs een andere dokter & professor wisten gewoonweg niet wat het was !!!

Schandalig! De dokter had het blijkbaar niet in de portacath gespoten dus zit dat vloeistof nu vlak onder de huid..

Mijn papa ziet nu dubbelzoveel af!

Hij krijgt er koorts van , geeft nog steeds over & moet gewoon dat vergif ding uit zijn lijf zweten..

Echt GEEN geluk heeft hij :(

Dokters hebben nu gezegt dat ze ermee willen stoppen met de studie omdat mijn papa het niet aan kan ...

Ik heb zo een bang! :(

Want ze zeiden toch ' je moet kiezen tussen de studie of het andere..' dus het wilt zeggen dat ze met dat andere gaan beginnen fwat??! :o

NEEE ! DA WIL IK NIET!! ECHT NIEET!

Hetgeen wat we nu nog moeten doen is afwachten tot hij beter is , maar hij ziet het zelf nietmeer zitten , dat is echt niet goed als hij dat zegt!

Dat neemt mijn moed ook weg..

Ik ga echt elke nacht bidden , smeken naar God om een wonder te laten gebeuren!

Zeg mij echt alsjeblieft niet dat er niets bestaat om hem te genezen , dat kan niet!!

Het zal nu gewoon weer afwachten worden , zoals altijd :(

Daarnet nog huilde mijn mama , zij heeft ook veeeel steun nodig!

En die probeer ik haar zoveel mogelijk te geven!

Ik hoop morgen meer nieuws te weten & dan zal ik jullie morgen weer een verslagje brengen als dat lukt.

Bedankt al voor de steun die jullie me geven , ik heb het nodig & ook mijn mama,broertje& zus EN mijn papa zelf natuurlijk!!! xx

See you to the next part!

Mijn papa's ziekte & mijn leven. 'part5'

 Dinsdag 15 maart , tijdens school geschreven.

Deze ochtend geraakte ik moeilijk uit bed , ik was nog heel moe!

Toen ik toch uit bed was en naar de badkamer ging was mama aan het bellen , het was met papa.

Toen ze aflegde vertelde ze mij dat papa echt zieker is geworde int ziekenhuis dan voor ze hem naar het ziekenhuis brachten.

Hij had heel de nacht weer zitten overgeven , maar n was het dat vergif van gisteren dat er vooral uitkwam , een zwart kleurige vloeistof ... ( misschien niet echt fijne informatie , men excuses ervoor!)

Vandaag had ik 6uur IO. Meeste mensen kennen dat niet dus zal ik dat even proberen uit te leggen wat dat is , als je dat niet wilt weten of al wilt slaag dit stuk dan even over.

'IO is een apart vak in de richting TSO. Je hebt het 6 uur op 1dag in de week.Wat je daar precies doet en krijgt is , op 1 dag heb je dan 2uur Expressie ; 1 uur Natuurwetenschappen ; & 3 uur koken. De week erna heb je eerst 3uur koken ; dan 2 uur Sociale wetenschappen & daarna 1 uurtje Natuurwetenschappen. Maar dat is geen les dat je krijgt , het zijn opdrachtjes en proefjes dat je dan doet .. En elke week of om de 2weken is het een nieuw thema. De ene keer een leuk de andere keer een minder leuke. Op IO worden geen punten gegeven maar beoordelen ze je op heel wat dingen dat bij de opdrachtjes toegepast zijn. Pas op, meeste denken dat ze dan niet hun best moeten doen , maar zelfs voor dat kan je buizen & zelfs blijven zitten!' Dat was zoal ongeveer de uitleg over IO.

Vervolg komt zo.. x

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part 6'

Dinsdag 15Maart , na school.

Na school dacht ik dat ik naar papa zou gaan , maar ik ben veel te moe , maar dat is niet echt een reden om niet te gaan want ik zou alles voor hem doen om hem te kunnen zien !

Maar morgen moet ik sowieso al gaan en hij is nog ziek dus wil ik hem ook beetje rust gunnen , dus slaag ik maar een dagje over.

Ik zie er elke dag op tegen om naar school te gaan , maar eens ik er ben ben ik eigenlijk wel blij dat ik gegaan ben.

En dat komt alleen maar door mijn vrienden!

Ze laten me elke keer weer lachen & dat kan ik eeecht wel gebruiken nu!

Zelf een knuffel die ik van mensen krijg doet me zo een plezier en goed gevoel geven!

Ik weet echt niet hoe ik al mijn vrienden moet of kan bedanken ..

Het is fijn om te weten dat er mensen zijn dat toch met je meeleven!

Ik heb echt geen medelijden nodig , maar wil gewoon dat ze begrijpen dat ik het moeilijk heb!

En dat doen ze!

Mama& Broertje zijn nu naar papa , dus ben ik alleen thuis.

Ik heb papa al laten weten dat ik morgen naar hem kom & ik heb gevraagt hoe het ging met hem.

Hij antwoorden 'Al iets beter dan gisteren'.

Dat is toch al een kleeeeine opluchting! Alleen hoop ik niet dat hij dat zegt om mij niet teveel zorgen te laten maken ofzo?

Maar straks weet ik misschien al ietsje meer van mama als ze thuiskomt.

Volgende deel komt later ..

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part7'

Woensdag 16 Maart.

Het is woensdag en nog altijd ligt papa in het ziekenhuis.

Ik heb weer zeer slecht geslapen , ookal was het maar een halve schooldag , het was vermoeiend!

Eerste 2uurtjes LO , dan een uurtje Studie & daarna Nederlands , maar ik had mijn blaadjes van nederlands niet mee , maar dat was niet zo een probleem.

Na school had ik samen nog met 3 vriendinnen testen in te halen , ik moest er 2 doen , Engels & Sw(Sociale Wetenschappen).

Sw was niet moeilijk & engels ging ook nog redelijk.

Daarna ging ik  naar huis want om 14.30 kwam er een meneer dat mama kent ons halen om naar papa te gaan vertrekken.

Toen we in het ziekenhuis aankwamen zat mijn mémé er met familie van de kant van papa die ik wel al eens gezien had.

Toen ik papa zag , kreeg ik een zeer ongelukkig gevoel vanbinnen , maar ook gelukkig ! Gelukkig omdat ik bij hem was en hem had gemist ! Ongelukkig omdat ik zag dat hij zo vermagert was en er nietmeer zo goed en gelukkig uitziet dan vroeger (wat nu ook normaal is waarschijnlijk)

Toen we in een kamertje met zen alle zaten en aan het praten waren was ik ondertussen in het boek aan het lezen dat ik voor een boekbespreking samen met 3 vriendinnen moet doen voor school.

En papa wou iets vertellen maar hij kreeg het opeens moeilijk en zei dat hij naar huis wou gaan .. 

Ik hield me zeer sterk , speciaal voor hem.

Mama had ons al gezegt dat er een dokter had gezegt dat we misschien eens best met een psychologe zoude praten ..

De mevrouw was een assistente dat ons even appart kwam roepen (papa,mama,broertje& ik) & naar een kamertje ging.

Ze stelde mijn broer en mij dan vraagjes & ook aan mama en papa , maar toen broertje sprak werd het soms wel emotioneel.

Papa huilde zeer hard & toen moest ik mee huilen :( Mama hield haar zo sterk , ik snap niet hoe ze dat kan , chapeau!

Na het gesprekje gingen we terug bij de familieleden en hebben we nog wat gepraat.

Toen gingen ze weg want ze waren er al voor dat wij toekwamen.

Mijn broertje wou eens gaan stappen buiten dus ging ik samen met hem naar beneden.

In het ziekenhuis is er een kapelletje & ik besloot daar even naartoe te gaan om een kaarsje te gaan branden..

Ik heb 50cent in het potje gedaan en een kaarsje aangebrand samen met mijn broer.

Daarna heb ik in een boek een tekstje geschreven waar nog anderen mensen ingeschreven hadden.

Wat er zeker in mijn tekstje stond was ' Genees mijn papa alstublieft , hij ziet genoeg af en het is nu wel genoeg geweest , help hem ALSTUBLIEFT!'

Daarna zijn we op een bankje gaan zitten dat rond de vijver staat en heb ik daar nog wat gelezen in mijn boek.

Papa had vandaag opnieuw een scanner moeten doen omdat ze op de vorige niets kunnen zien hebben door dat voorvalletje met die vloeistof.. En we gingen het resultaat weten normaal.

Maar de dokter was al naar huis en de anderen waren in een vergadering dus weten we nog geen nieuws ..

Maar verder over het wandelingetje van mijn broer & mij ..

We kregen honger dus gingen weer naar binnen een broodje eten.

Daar heb ik het laatste deel van mijn boek gelezen en na ons broodje zijn we weer even een toertje rond de vijver gaan stappen..

En dan zijn we maar naar mama & papa gegaan.

Ondertussen had de mevrouw waarmee we gepraat hadden een boekje gebracht voor mij & mijn broer , ieder 1.

Dat helpt je een beetje en kan je je gevoelens in uiten enzo van die dingen ..

Wat ik nu vooral op hoop is , dat papa zo snel mogelijk weer kan eten & drinken & thuiskomen & genieten van het leven!

Ik heb het misschien al vertelt dat ze waarschijnlijk gaan stoppen met de studie waarmee ze mee bezig zijn omdat mijn papa het niet aankan & nu moeten we KEIHARD hopen dat de dokters met een nieuwe oplossing komt , anders .. is het paliatief en dat willen we niet !

Dus mensen , hoop alsjeblieft mee !!!

Tot het volgende deel xx

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part 8'

 Donderdag 17 Maart.

Pff de dag begon weer zo slecht .. Ik voelde me weer zeer moe en niet blij.

En dat was voor heel de dag zo!

De lessen duurde zooo lang en plus ik had nog een achtste vandaag , zeer vermoeiend dus!

In de middag had ik een smsje naar mama gestuurd om te vragen of ze nog nieuws had over papa ...

Ze antwoorde ' Hij mag naar huis vandaag , maar de tumor is weer gegroeit.'

Over het eerste was ik zo blij ! Maar over het 2de kreeg ik even een klopje ..

En dat merkte mijn vrienden wel , wat eigelijk niet de bedoeling was , want ik wou me sterk houden ..

Dankzij steun en knuffels heb ik me toch nog sterk kunnen houden , want ik kon elke seconden in tranen uit barsten , wat ik echt ni wou!

Daarmee dank ik al mijn vrienden uit de grond van mijn hart!

Papa eet nu terug al een beetje en wou echt naar huis vandaag , wat normaal gezien nog niet mocht.

De dokter zei dat hij nog tot na het weekend moest blijven voor hem in het oog te houden ,maar papa zei ' ik ga naar huis!' & de dokter liet het toe .

De 28ste moet hij weer gaan en gaan ze normaal zien voor volgende oplossing enzo ..

Dus het word alweer afwachten en hopen dat er ondertussen niets gebeurd !

Want nog elke dag zitten we met veel bang.

Laat ze alsjeblieft met de perfecte oplossing komen voor mijn papa zodat we weer een beetje normaal en gelukkig kunnen leven, want zoals nu wil ik eecht niet lang meer blijven leven!

Op school lukt het me langs geen kanten meer & ik denk dat ik mijn jaar opnieuw ga moeten doen , maar toch blijf ik mij steeds weer inzetten , hoe moeilijk het ook is !

Ik verlang nu vooral naar het weekend om eens  uit te kunnen slapen , want ik kan het gebruiken!

Vooral dankje vandaag aan 'Romy ,Jolien,Yelka,Rani & Maaike ' voor de steun !!

See you later. xx

Mijn papa's ziekte & Mijn leven. 'part 9'

Vrijdag 18 Maart.

Over vandaag valt niet zoveel te vertellen.

Ik heb eindelijk een betere dag gehad! =)

En dat alleen maar door mijn vrienden die mij zo steunen.

Ik heb veel gelachen en dat deed mij zo een deugt , dat was al een tijdje geleden.

Met papa gaat het redelijk goed , een groot verschil tegen begin deze week allesinds!

Morgen is het carnaval in zaventem en gaan veel vrienden en ik gaan.

Ik heb er veel zin in ! =)

Elke dag leef ik nog altijd met bang , maar toch blijf ik me weer sterk houden en merk je het soms niet.

Maarja het is beter te lachen dan blijven te treuren !

Ik hou suuuperveel van mijn papa!

See youuu. xx