Vrouwen voetballen al sinds de negentiende eeuw. Wereldwijd kent het vrouwenvoetbal 45 miljoen speelsters, bijna twee maal zoveel als tennis. Toch wordt het vrouwenvoetbal nog niet door iedereen geaccepteerd. En dat terwijl de eerste wedstrijd tussen twee vrouwenteams al gespeeld werd in 1895. Deze wedstrijd vond plaats in Engeland, het geboorteland van het voetbal. In 1921 verbiedt de Engelse Voetbalbond (FA) het damesvoetbal. Reden: de sport zou niet passen bij het vrouwelijk beeld dat er in het Westen heerst. Pas in 1962 wordt het vrouwenvoetbal weer georganiseerd door de nationale bond.

In Nederland verloopt de ontwikkeling iets anders dan in Engeland. De eerste officiële vrouwenvoetbalclub, de Oostzaanse Vrouwenvoetbal Vereeniging (O.V.V.), komt in 1924 van de grond. O.V.V. voert van begin af aan een strijd tegen de Nederlandsche Voetbalbond (NVB, voorloper van de KNVB). De bond, die veel waarde hecht aan het christelijke karakter van Nederland, vindt dat ‘vrouwen vooralsnog echtgenote, moeder of geliefde van voetbalspelers’ moeten zijn.

In de jaren dertig zakt het vrouwenvoetbal, mede door de economische crisis in Nederland, in elkaar als een kaartenhuis.

Tien jaar na de Tweede Wereldoorlog plaatst Willy van Bruggen, zomaar een persoon die vrouwenvoetbal van de grond wil hebben, een advertentie in de krant waarin ze een oproep doet aan vrouwen die er iets voor voelen om te gaan voetballen. Kort daarna wordt de vrouwenvoetbalclub Heribo opgericht. De 61 leden trainen op een parkeerplaats en ontvangen uit verschillende hoeken kritiek: niet alleen mannen komen kijken om de vrouwen uit te lachen, ook de NVB weigert Heribo te steunen.

Ondanks alle tegenwerking schieten de damesteams als paddenstoelen uit de grond. Op 16 april 1955 start de eerste landelijke competitie voor vrouwen. Er doen 14 teams uit het hele land mee. De NVB noemt de inmenging van vrouwen in voetbal ‘een grote inbreuk op de mannencultuur’ en ‘een nutteloze bijdrage aan de vooruitgang van het voetbal’. Lang kunnen ze de groei niet tegenhouden en in 1962 staat de bond voor het eerst toe dat een vrouwelijke scheidsrechter een jeugdwedstrijd fluit.

Begin jaren zeventig wordt er vrijwel overal in het land door vrouwen gevoetbald. In januari 1971 spelen er minstens 130 vrouwenvoetbalteams.

In de jaren tachtig komt het vrouwenvoetbal centraal te staan bij de KNVB. Bert van Lingen wordt in 1981 de bondscoach van het eerste vrouwelijk Nederlands Elftal.

De laatste tijd hebben topclubs steeds meer interesse voor vrouwenteams. In januari 2008 telt de KNVB 100.000 vrouwelijke voetbalsters. Daarmee is het vrouwenvoetbal samen met het vrouwenhockey één van de grootste vrouwelijke teamsporten. In het seizoen 2007 – 2008 start de eerste Nederlandse profcompetitie: de Eredivisie Vrouwen.

Clubs uit de traditionele top drie van Nederland, zoals Ajax en Feyenoord, denken er sterk over de komende jaren toe te treden tot de Eredivisie Vrouwen.

http://www.telegraaf.nl/vrouw/inbeweging/5202766/__Vrouwenvoetbal_snelst_groeiende_sport__.html