Een heel rustig weekend gehad. Normaal hadden we zelfs vrijdag verlof (Europese feestdag) maar enkele ongelukkigen,waaronder ik, moesten toch vergaderen. Het was hillarisch, ik kan het echt niet beschrijven maar ik heb bijna de slappe lach gekregen en als je het al warm hebt is het echt zweten om serieus te blijven! Gelukkig was voor ons de vergadering om 13u gedaan, Serge moest 's namiddags nog terug en is pas om 19.30u thuis gekomen. Heel zijn planning is zo in t honderd gelopen want hij ging koken en had enkele collega's uitgenodigd. Ik heb dan maar de boodschappen gedaan, twee uur onderweg (in auto zonder airco) en een half uurtje winkelen! Het koken heb ik wel overgelaten aan een franse collega. Zoals ik al zij is voor de rest alles rustig geweest, van de zon genoten, veel gelezen ... en niks gedaan.
Heb speciaal voor Jappe een paar foto's toegevoegd van onze papegaaien. Eén van de twee is een echte lawaaimaker, hij (of zij) kan ook een beetje spreken maar zijn woordenschat is wel beperkt (bonjour, çà va, coco). Heb ook een filmpje gemaakt maar blijkbaar heeft hij schrik van mijn fototoestel ofwel is hij zo slim dat hij op dat moment juist niks wil zeggen. Ook een paar foto's van mijn bureau, zoals je ziet zitten wij samen aan 1 grote tafel. Als iedereen aanwezig is zijn met 7, ook al hebben we geen telefoons je kan je wel voorstellen dat het er niet altijd stilletjes is.Internet wordt immers vaak gebruikt ....en zeker niet alleen voor het werk.
Vandaag op zijn Congolees gewerkt, dat wil zeggen zonder middagpauze want 's middags eten ze hier toch niet en vergaderen maar door. De vergadering begon om 10u en gelukkig heeft een collega me om 15u gered en kon ik in onze eigen bureau (met airco) verder werken,de arme collega die gebleven is kwam pas terug om 18u en moest dan nog correcties aanbrengen. Ons uitstapje naar Brazzaville heeft iets minder lang geduurd dan gepland.Donderdag zijn we om 8u op stap gegaan om de rapide naar Brazza te nemen.De rapide is een klein bootje dat volgepropt wordt en de oversteek doet in 5min.Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we op 5min ter plaatse waren, er moeten immers enkele formaliteiten afgehandeld worden.Zowel aan onze kant als aan de overkant neemt dit wat tijd (en een beetje extra geld) in beslag en wij mogen dan nog niet klagen want met onze diplomatieke paspoorten krijgen we nog een voorkeursbehandeling.Om 13u zijn we aangekomen in ons hotel en konden we onze comfort kamers betreden.Veel comfort was hier echter niet te vinden, vooral s nachts zonder airco moeten slapen is hier niet echt aangenaam.Voor 85 (zonder ontbijt) hadden we toch iets meer verwacht.Brazzaville is properder dan Kinshasa en vooral veel minder druk, we konden hier rustig rondwandelen wat in Kin niet evident is.Ook vervoer is hier beter geregeld, er rijden heel veel taxis die de naam zelfs waardig zijn.In Kin vind je die niet, de enige taxis die hier rondrijden zijn autos of busjes in een bedenkelijke staat die overvol zitten.Veel was er echter niet te beleven en daar het hotel ons niet echt aanstond besloten we maar om vrijdag al terug te keren.We zijn dan maar s avonds in één van de beste restaurants van Kinshasa geen eten en hebben daarna enkele mochitos gedronken in een tof barreke.
Zaterdag heb ik voor het eerst 12km gelopen! Viel best mee want het had juist geregend en het was dus iets frisser.Gisteren ook voor de eerste keer gefietst.Stelde niet zo veel voor, ik ben na het lopen terug naar huis gefietst wat maar 7km is maar ik heb het toch een beetje gevoeld want de laatste 4 km zijn bergop.Ik had zelfs een escorte want mijn collega was er toch niet echt gerust in en heeft me dan maar met de auto gevolgd.
Ik heb een paar fotos toegevoegd, Kinshasa vanaf de andere oever en de grenspost in Brazzaville.
Een dikke proficiat aan alle RAMmers die meegedaan hebben aan het PK! En natuurlijk ook aan alle trainers en iedereen die meegewerkt heeft om zulke mooie resultaten te halen (ik hoop dat ik daar ook nog een beetje bij hoor). Omdat jullie niet zouden denken dat er hier niet gewerkt moet worden een korte update: heb een paar taken bijgekregen, naast de hervorming van de PNC (Police Nationale Congolaise) moet er prioritair een Grenspolitie opgericht worden en daarbij moet natuurlijk ook advies gegeven worden door de experten van Eupol (waar ik er dus één van ben). Nadien komt er misschien iets bij waar ik meer vertrouwd mee ben, de Congolese strafwet moet aangepast worden en voor het aspect witwassen zal me mij voorstellen als expert samen met de Belgische magistraat die ook bij Eupol werkt. Vandaag weer eens lang (zonder airco) vergaderd met weinig resultaat, ik heb al geleerd me hieraan niet meer te ergeren. Grappig is wel dat elke vergadering begint met een letterlijke (echt tot en met punten en komma's) herlezing door de verslaggever van de notulen van de vorige vergaderingen (ook al heeft iedereen een kopie van dit verslag), vandaag heeft dit wel een uur geduurd omdat het een vergadering was met twee subgroepen. Genoeg nu over het werk want ook hier staat gelukkig een lang weekend voor de deur, voor ons toch want de Congolezen hebben dit niet. Met een paar collega's vertrekken we morgen naar Congo-Brazaville en blijven daar tot zaterdag, een tripje naar het buitenland dus aan de overkant van de Congostroom.
De cursus zit erop, had niet zo veel om het lijf maar toch een beetje bijgeleerd over Congo, over niet al te leuke ziektes ... en over al onze plichten en rechten. Heb wel al ondervonden dat de regelementen hier door de meesten met soepelheid worden toegpast. Voor de nieuwschierigen, een werkdag begint om 8.30u en eindigt om 18.00u, middagpauze van 1.30u ... volgens het regelement.
Morgen terug het gewone werk, wat al onmiddellijk een vergadering met de werkgroep opleiding betekent maar zo leer ik de collega's daar natuurlijk ook wat beter kennen. Hopelijk is de airco al gemaakt in ons lokaal want met temperaturen in de zon tot 50° (zelf getest) is dat toch geen overbodige luxe. Begrijpelijk dus dat iedereen die buiten of zonder airco werkt toch een iets ander tempo aanneemt.
Morgenavond gaan we uit eten met de vrouwen van de missie, ja we zijn toch met 5 maar ik ben wel de enige politievrouw.
