Dus wij verder naar Zwitserland. Eerst nog een leuke afdaling , ma dan een klim tot 1100m om de grens over te steken. Na een 60 tal km overschrijden we de grens en laten we Frankrijk even achter ons. Het is leuk om het verschil direct te merken tussen de beide landen. Het wa nonchalante Frankrijk met daarentegen het propere en groene Zwitserland. Het contrast was wel erg groot op een paar kilometers afstand. De etappe ging verder, met het doorkruisen van een mooi dal en gevolgd door wat wegen die op en neer gaan. Best leuk om te fietsen. Na 80 km was het terug tijd om wat te eten. Daar vonden we een leuk bankje voor . Daarna weeral een klim tot op 1200m , de hoogste van de dag en nu zou het licht dalend moeten worden richting het meer van Geneve. We moeten zeggen, de eertse 15km waren redelijk steil bergaf en dan ging het geleidelijk naar beneden met een windje in de rug, met af een toe een licht klimmetje omhoog. Een perfect parkoer om wat kilometers te maken.
Na de lange dag van gisteren, waar we dan s avonds toch nog een kamping gevonden hadden gingen we nu toch uitslapen tot 8h. We waren trouwens nog laat in de weer geweest om onze kleren te wassen en te drogen. Trouwens de receptie van de kamping was ma pas open om 9h en daartegen zouden we wel ontbeten hebben en alles ingepakt hebben. Fout dus want toen we aan de receptie kwamen was het 9.30h. Wa nu gedaan. Wachten gingen we ni doen dus een briefje geschreven en geld gedropt in de brievenbus. En weg waren we. Ja en het was weer zoals de vorige dagen, beginnen met klimmen. Het weer was wel wat bewolkt en we dachten dat we wel is gingen nat worden vandaag. Niet dus de zon is er later doorgekomen en het was weer veel te heet volgens de Pelle. We fietsen nu in de Jura net langs de Zwitserse grens die we later op de dag zullen oversteken. Tegen een uur of 10 was het tijd om inkopen te gaan doen. Snel even een carfour binnen om wat brood en beleg en drank te voorzien. Ja snel dat was toch buiten de kassierster gerekend. Het ging ma niet vooruit. Dan wa later een bankje gezocht in het zonnetje en uit de wind en ons ontbijt genomen. Dan verder richting zwitserse grens .
De Pelle zijne software op zijne koga liet het een beetje afweten en we stonden een beetje te knoeien in een stad. ( moet ma eens kijken na de Pelle zijn stuur,precies ne cockpit van een vliegtuig) de baan die we normaal namen was te gevaarlijk. Te druk verkeer en er wer besloten om een alternatief te zoeken. Zo gezegd zo gedaan en na wa zoeken vonden we wat anders. Pff eindelijk zei de Pelle. Ik rij nog liever bergop dan hier in het stad staan te knoeien. Dat had hij beter niet gezegd want hij werd direct op zijn wenken bedient. Weer klimmen dus, en het was al zo een slopende rit geweest. Toch nog wat verder gefietst , en na 135 km zouden we wat gaan zoeken om te overnachten. Zoeken wel, ma vinden? Niet in de buurt. We vroegen het aan een franse man en die zei ons dat er 7km verder hotelletjes waren. Pff nog 7 km . Maar zei de man, het is bergaf. Ja en het klopte, we reden met een snelheid van 45 km richting het stadje. Oef gered en rust dachten we. Verkeerd gedacht dus. 3 hotels geprobeerd ma alles volzet. Bij het laatste hotel waren ze nog zo vriendelijk om nog te informeren bij hotels in de buurt. Wa dacht ja, noppes alles volzet. En een kamping vonden we ook al niet daar. Ja er zou er 1 zij 14km verder. Pff nog zo ver en het was al na 19h. We besloten om toch eerst snel iets te eten bij de plaatselijke kebap en dan snel verder. We hadden wel het geluk dat de baan relatief plat was en we een redelijke snelheid konden aanhouden. Rond de klok van 20.30h vonden we eindelijk een kamping. Was er nog wel 1 probleem. We zouden moeten kunnen kleren wassen. Na het tentjes zetten en de welverdiende douche vond de pelle nog een wasmachine en ja ook nog een droogtrommel. Na een zware rit van151km eindigde de dag toch nog geweldig.
Grand-Ballon beklommen en dan eindelijk de eerste afdaling van de dag. Het zou tijd worden na bijna 40km klimwerk. Eenmaal beneden was het het tijd om wat te zoeken om te eten. Na zoveel klimwerk en een 65km vonden we een leuk restaurantje. Beide een menu cycliste genomen ( spaghetti en slaatje) met ne cola. Ja nen echte nu. Een 40 tal minuutjes later konden we weer op pad. Goe dat we wa bijgetankt hadden want het was weeral de col op. Eentje van 740m ma heel steil. Eens daarover ging het eerst steil bergaf ne km of 5 en dan meerdere km lichtjes bergaf. Eindelijk, konden we eens wa kilometers maken. Na een 90tal km verlieten we de Vogezen. We zochten wat vlakkere wegen op en vonden zelfs een leuk fietspadje langs een kanaal. De teller stond intussen op een 110km en het was rond 16h
Wekker gezet om 7h, dan tentjes opgeruimd en ontbeten zodat we weer op pad konden. We verlieten Munster en de ooievaars en fietsten verder doorheen de Vogezen. Het zou weer een zware dag worden. Net waren we Munster uit, en het ging alweer bergop. Niet zo steil, ma toch lekker pittig. De Pelle had de klim naar de Petite-Ballon al geschrapt omdat die te zwaar was. Over de Grand-ballon moesten we zowiezo niet zei de Pelle, maar daar straks meer over. Na een km of 20 kwamen we de eerste col tegen. En dat was er al 1 om U tegen te zeggen. De Col de Patserwasel, 1193m. Amai dat deed pijn in de benen. Dan klommen we nog een 100m hoger op weg naar de Route des Cretes. Dit is een weg die de franse aangelegd hebben tijdens wereldoorlog 1 over bepaalde Vogezen toppen om de troepen sneller te kunnen bevoorraden. Ja, de Pelle heeft zijn huiswerk goe gedaan hoor. Alleen hij was 1 ding vergeten. De Grand ballon ligt ook op die route. Oeps , foutje maar dan maar der over he. Het zou de hoogste klim van de dag worden ma zeker ni de laatste.
Ja door het klimwerk en het oorlogsverleden staat de kilometerteller slechts op 40km bij de lunch. Een gezellig bankje gezocht, wat gegeten en dan weer verder. De ene klim was nog niet verteerd of er was alweer een andere. Op een bepaald momment stuurde de gps ons een smal wegje op. We keken snel op de kaart en het was iederdaad korter. De gps vertelde ons er wel niet bij dat de asfalt baan zou overgaan in bospad en dan stoppen een 50tig tal meter voor de grote baan. Ja het zou klauterwerk worden. De fietszakken werden eraf gehaald en dan naar boven gesleurd waarna het de beurt was aan de fietsen. Ja het was korter ma zeker ni sneller. Moet wel zeggen, dit jaar heeft het toch al 3 dagen geduurd eer we moesten klauteren. Verleden jaar was het van dag 1 al bingo. We leren bij
Wekker gezet 7h. Dan tentjes opbreken en koffie maken waarna het al snel 8h is en de koffiekoeken en broden arriveerden op de kamping. Snel iets achter de kiezen en wegwezen want het belooft een warme en zware dag te worden. Het wordt een zware etappe door de Vogezen. De benen zullen het geweten hebben. We vertrekken richting le Struthof. Direct ne klim van 800m omhoog. Daar aangekomen is het tijd om wat oorlogs verleden te gaan opsnuiven. De Pelle wilde dit absoluut gezien hebben, we passeerde er toch. Ik moet zeggen je wordt er toch stil van om zo een plaats te bezoeken. Het is namelijk een gewezen concentratie kamp van de nazi. We hebben er 2 h lang vertoeft voordat we verder gingen. Blij dat we het toch gezien hebben klimmen we verder naar het hoogste punt van de dag met 1100m hoogte.
Na een zware dag van klimwerk op alle terreinen was het tijd om uit te kijken naar een slaapplaats. We waren intussen al 110km ver vandaag en hadden 2700m geklommen. Niet slecht vonden we zelf. Door dit zware parkoer en de 2h oorlogsverleden was het al 19h gepasseerd. We hadden dit wel voorzien en hebben daardoor al rond 17h inkopen gedaan. Dit om niet zonder eten en drinken te vallen deze avond. We besluiten in Munster een kamping gaan te zoeken. Deze plaatst is gekend in de Vogezen omdat er hier ooievaars zitten op de daken. Wel een geweldig en uniek zicht. Rond 19.30h vinden we een kaming waar we onze tenten opzetten en beginnen met het eten. Dit wordt vandaag spaghetti met kaas en nen kronenburg. Dan bed in en proberen fit te geraken voor morgen.
Na het bereiken van de top volgde de verdiende afdaling richting Schirmeck. Daar vonden we eindelijk een supermarkt om inkopen te doen. Eens dit gedaan was was het tijd om een kamping te zoeken. Jaja we vonden er 1 een 4-tal km verderop. Klein ma rustig. We kunnen niet altijd op hotel he en we sleuren die tenten en slaapzakken niet voor niks over de heuvels. Rond 18 stonden de tentjes op hun plaats en waren wij en onze kleren verfrist. Nu wat eten en iets drinken en dan vroeg bedje in want het zal nodig zijn voor morgen.
Dus probleem drank van de baan, ma nu nog iets deftig vinden om te eten ipv al die zoetigheid. Inmiddels waren we al in de Vogezen aan het fietsen en maakte we ons klaar voor de eerste klim. Toen we er aan wilde beginnen passeerde we een pizza restaurantje. Stoppen dus en we hadden geluk, we konden nog eten. Na een uurtje zetten we onze trip verder met de beklimming van de Col du Domon. Hoogte 727 m en best pittig. De beentjes werden redelijk getest en de warme zon deed de rest. We zijn gewaarschuwd voor wat ons morgen te wachten staat.
Rond de klok van 11h was het tijd voor de eerste stop. De zon had de temperatuur al tot 22 graden gebracht. Probleem was wel dat we geen enkele bakker of supermarkt vonden die open was. Dan maar de suikerwafels aanspreken hé. Ook altijd lekker met een tas koffie. De teller stond op 58 km en we schoten lekker op, nu nog wel want dat zou later wel veranderen met de topjes van de vogezen die opdoemde aan de horizon. Na de stop verder. Pelle had weer zijn uiterste best gedaan bij het uitstippelen van de route. Mooie rustige wegen langs de pittoreskse dorpjes. Bleef nog altijd wel het probleem van de bevoorrading. De hoeveelheid drank slonk ook zienderogen en we moesten nu toch stilletjes aan iets vinden om inkopen te doen. Na een 90km passeerde we een tankstation met shop en daar konden we aan drank geraken. Dus dat probleem was weeral van de baan en wij verder .
Uit de veren om half 7. Ja, we hadden het ons gemakkelijk gemaakt en gisteren een Enzo hotelletje genomen. Dit ook omdat er geen kamping voor handen was. Voordeel hiervan is dat we ontbijt hadden om 7h en dit precies in de pitlane van de formule 1. Best wel leuk zo een ontbijt. Dus vertrek vandaag was rond kwart voor 8. Het zou een pittig parcour worden op weg tss Metz en Nancy richting Vogezen. De temperatuur was vandaag toch wel een paar graden meer dan gisteren en de zon was ook al van de partij. Op weg dus.
Na 122km was het opnieuw tijd voor een break. De koffie en toebehoren werden weer boven gehaald. Dan weer verder. Het landschap begon weer op en neer te gaan. Dus het tempo ging ook omlaag. Pelle kreeg het al wa moeilijk soms, ja ni al te veel getraind en rond 17 en na 160 km werd er besloten om een slaapgelegenheid te zoeken in Pont a mousson aan de Moesel. Kampings vinden we ni dus nemen we maar een hotelletje. Hier gaan we ons wat verfrissen en waarschijnlijk vroeg in ons bedje kruipen. Morgend wacht dag 2 en dat is richting Vogezen.
Rond de klok van 11h en na een 55km vonden we het tijd om een koffie break te houden. Het zonnetje had al een aangename temperatuur gebracht en er werd een tafeltje gezocht naast de weg. We vonden er al snel ééntje en ons vuurtje en potjes werden tevoorschijn gehaald. Gelukkig , het vuurtje deed het nog en al gauw hadden we onze eerste tas zelfgemaakte koffie. Na een half uurtje zetten we dan onze trip verder. We rijden nu in de buurt van Verdun waar de oorlogskerkhoven en monumenten elkaar opvolgen. Ja dit was in de eerste wereldoorlog 1 groot slagveld met miljoenen doden. Het parkoer is nu een beetje vlakker zodat we rond 13h toch al de kaap van 100km bereiken. Ja de Pelle test vollop zijn nieuw speeltje, namelijk een foto toestel gemonteerd op zijn helm.
Eindelijk was het zover. We kunnen vertrekken richting Alpe d'huez vanuit Boullion. Het is nogal frisjes buiten wanneer we om 7h onze fietsjes buiten klaarmaken. De thermometer geeft 3 graden aan. Hopelijk komt de zon snel tevoorschijn. Het startschot is even verlaat doordat er iemand van het hotel ons gevraagd lunchpakket brengt en er ook bij verteld dat de koffie al klaar is. Ja, nog snel even een kopje koffie en een croissant nemen en om half acht zijn we dan eindelijk op weg. Ja daar Boullion in een dal ligt begint de tocht al met een fikse beklimming. Krijg je warm van hé. Het zal toch wel tot bijna de middag duren eer de temperatuur het toelaat om met korte mouwtjes te rijden hoor. Na een 20 km bereiken we de franse grens en laten we België achter ons. De voormiddag is er een van stijgen en dalen...
De spanning stijgt. De zenuwen slaan toe bij de pelle. Vandaag een toertje mee de mtb club gemaakt in boullion waar we vertoeven op weekend. Nu de laatste check van de bagage en de fietsen. Hopelijke een goede nacht straks en dan morgen op pad .
De eerste week van september nadert, voor de jongeren is dit denken aan de eerste schooldag, voor een paar oudere gekken is dit denken aan een lange rit per fiets. Vorig jaar zijn we met ons drietjes naar de Ventoux gereden vanuit Ramsel/Langdorp. Door een spijtige kwetsure van één van de medereizigers zullen we de rit moeten aanvangen met ons tweetjes. Dit jaar hebben we een ander doel voor ogen: "Alpe D'huez"
De namen van de gekken zijn: Johan Pelgrims en Kris Nys.
De spanning stijgt. De zenuwen slaan toe bij de pelle. Vandaag een toertje mee de mtb club gemaakt in boullion waar we vertoeven op weekend. Nu de laatste check van de bagage en de fietsen. Hopelijke een goede nacht straks en dan morgen op pad .
