Wekker gezet 7h. Dan tentjes opbreken en koffie maken waarna het al snel 8h is en de koffiekoeken en broden arriveerden op de kamping. Snel iets achter de kiezen en wegwezen want het belooft een warme en zware dag te worden. Het wordt een zware etappe door de Vogezen. De benen zullen het geweten hebben. We vertrekken richting le Struthof. Direct ne klim van 800m omhoog. Daar aangekomen is het tijd om wat oorlogs verleden te gaan opsnuiven. De Pelle wilde dit absoluut gezien hebben, we passeerde er toch. Ik moet zeggen je wordt er toch stil van om zo een plaats te bezoeken. Het is namelijk een gewezen concentratie kamp van de nazi. We hebben er 2 h lang vertoeft voordat we verder gingen. Blij dat we het toch gezien hebben klimmen we verder naar het hoogste punt van de dag met 1100m hoogte.
Na een zware dag van klimwerk op alle terreinen was het tijd om uit te kijken naar een slaapplaats. We waren intussen al 110km ver vandaag en hadden 2700m geklommen. Niet slecht vonden we zelf. Door dit zware parkoer en de 2h oorlogsverleden was het al 19h gepasseerd. We hadden dit wel voorzien en hebben daardoor al rond 17h inkopen gedaan. Dit om niet zonder eten en drinken te vallen deze avond. We besluiten in Munster een kamping gaan te zoeken. Deze plaatst is gekend in de Vogezen omdat er hier ooievaars zitten op de daken. Wel een geweldig en uniek zicht. Rond 19.30h vinden we een kaming waar we onze tenten opzetten en beginnen met het eten. Dit wordt vandaag spaghetti met kaas en nen kronenburg. Dan bed in en proberen fit te geraken voor morgen.
Na het bereiken van de top volgde de verdiende afdaling richting Schirmeck. Daar vonden we eindelijk een supermarkt om inkopen te doen. Eens dit gedaan was was het tijd om een kamping te zoeken. Jaja we vonden er 1 een 4-tal km verderop. Klein ma rustig. We kunnen niet altijd op hotel he en we sleuren die tenten en slaapzakken niet voor niks over de heuvels. Rond 18 stonden de tentjes op hun plaats en waren wij en onze kleren verfrist. Nu wat eten en iets drinken en dan vroeg bedje in want het zal nodig zijn voor morgen.
Dus probleem drank van de baan, ma nu nog iets deftig vinden om te eten ipv al die zoetigheid. Inmiddels waren we al in de Vogezen aan het fietsen en maakte we ons klaar voor de eerste klim. Toen we er aan wilde beginnen passeerde we een pizza restaurantje. Stoppen dus en we hadden geluk, we konden nog eten. Na een uurtje zetten we onze trip verder met de beklimming van de Col du Domon. Hoogte 727 m en best pittig. De beentjes werden redelijk getest en de warme zon deed de rest. We zijn gewaarschuwd voor wat ons morgen te wachten staat.
Rond de klok van 11h was het tijd voor de eerste stop. De zon had de temperatuur al tot 22 graden gebracht. Probleem was wel dat we geen enkele bakker of supermarkt vonden die open was. Dan maar de suikerwafels aanspreken hé. Ook altijd lekker met een tas koffie. De teller stond op 58 km en we schoten lekker op, nu nog wel want dat zou later wel veranderen met de topjes van de vogezen die opdoemde aan de horizon. Na de stop verder. Pelle had weer zijn uiterste best gedaan bij het uitstippelen van de route. Mooie rustige wegen langs de pittoreskse dorpjes. Bleef nog altijd wel het probleem van de bevoorrading. De hoeveelheid drank slonk ook zienderogen en we moesten nu toch stilletjes aan iets vinden om inkopen te doen. Na een 90km passeerde we een tankstation met shop en daar konden we aan drank geraken. Dus dat probleem was weeral van de baan en wij verder .
Uit de veren om half 7. Ja, we hadden het ons gemakkelijk gemaakt en gisteren een Enzo hotelletje genomen. Dit ook omdat er geen kamping voor handen was. Voordeel hiervan is dat we ontbijt hadden om 7h en dit precies in de pitlane van de formule 1. Best wel leuk zo een ontbijt. Dus vertrek vandaag was rond kwart voor 8. Het zou een pittig parcour worden op weg tss Metz en Nancy richting Vogezen. De temperatuur was vandaag toch wel een paar graden meer dan gisteren en de zon was ook al van de partij. Op weg dus.
Na 122km was het opnieuw tijd voor een break. De koffie en toebehoren werden weer boven gehaald. Dan weer verder. Het landschap begon weer op en neer te gaan. Dus het tempo ging ook omlaag. Pelle kreeg het al wa moeilijk soms, ja ni al te veel getraind en rond 17 en na 160 km werd er besloten om een slaapgelegenheid te zoeken in Pont a mousson aan de Moesel. Kampings vinden we ni dus nemen we maar een hotelletje. Hier gaan we ons wat verfrissen en waarschijnlijk vroeg in ons bedje kruipen. Morgend wacht dag 2 en dat is richting Vogezen.
Rond de klok van 11h en na een 55km vonden we het tijd om een koffie break te houden. Het zonnetje had al een aangename temperatuur gebracht en er werd een tafeltje gezocht naast de weg. We vonden er al snel ééntje en ons vuurtje en potjes werden tevoorschijn gehaald. Gelukkig , het vuurtje deed het nog en al gauw hadden we onze eerste tas zelfgemaakte koffie. Na een half uurtje zetten we dan onze trip verder. We rijden nu in de buurt van Verdun waar de oorlogskerkhoven en monumenten elkaar opvolgen. Ja dit was in de eerste wereldoorlog 1 groot slagveld met miljoenen doden. Het parkoer is nu een beetje vlakker zodat we rond 13h toch al de kaap van 100km bereiken. Ja de Pelle test vollop zijn nieuw speeltje, namelijk een foto toestel gemonteerd op zijn helm.
Eindelijk was het zover. We kunnen vertrekken richting Alpe d'huez vanuit Boullion. Het is nogal frisjes buiten wanneer we om 7h onze fietsjes buiten klaarmaken. De thermometer geeft 3 graden aan. Hopelijk komt de zon snel tevoorschijn. Het startschot is even verlaat doordat er iemand van het hotel ons gevraagd lunchpakket brengt en er ook bij verteld dat de koffie al klaar is. Ja, nog snel even een kopje koffie en een croissant nemen en om half acht zijn we dan eindelijk op weg. Ja daar Boullion in een dal ligt begint de tocht al met een fikse beklimming. Krijg je warm van hé. Het zal toch wel tot bijna de middag duren eer de temperatuur het toelaat om met korte mouwtjes te rijden hoor. Na een 20 km bereiken we de franse grens en laten we België achter ons. De voormiddag is er een van stijgen en dalen...
De spanning stijgt. De zenuwen slaan toe bij de pelle. Vandaag een toertje mee de mtb club gemaakt in boullion waar we vertoeven op weekend. Nu de laatste check van de bagage en de fietsen. Hopelijke een goede nacht straks en dan morgen op pad .
De eerste week van september nadert, voor de jongeren is dit denken aan de eerste schooldag, voor een paar oudere gekken is dit denken aan een lange rit per fiets. Vorig jaar zijn we met ons drietjes naar de Ventoux gereden vanuit Ramsel/Langdorp. Door een spijtige kwetsure van één van de medereizigers zullen we de rit moeten aanvangen met ons tweetjes. Dit jaar hebben we een ander doel voor ogen: "Alpe D'huez"
De namen van de gekken zijn: Johan Pelgrims en Kris Nys.
De spanning stijgt. De zenuwen slaan toe bij de pelle. Vandaag een toertje mee de mtb club gemaakt in boullion waar we vertoeven op weekend. Nu de laatste check van de bagage en de fietsen. Hopelijke een goede nacht straks en dan morgen op pad .
