Ik ga het ook niet lang maken, maar wel al een belangrijke verbetering op eveleen haar bericht: het was helemaal niet koud! We hadden 2 t-shirten, 2 truien en 2 paar sokken aan, een slaapzak, isolatiefolie en een zeil, en dan langs 2 kanten stoofjes (de jongens ;-)) Het was dus warm EN droog. Ze hadden namelijk onweer voorspeld... De vieringen waren echt heel mooi, ik heb er superhard van genoten. Ik denk dat iedereen het ook wel zo vond! Het afscheid daarstraks van de andere groepen was wel pijnlijk, vooral omdat we ondertussen zo hechte groepjes zijn geworden. Maar met het kleine groepje van 13 man (en vrouw) van de halflange route gaan we volgende week voor het inchecken zeker afspreken. Rik gaat morgen al met ons mee de Blue Mountains in, en Joke en haar clubje gaan we waarschijnlijk nog terug zien in Sydney vanaf woensdag!
Voila, ik ga nog enkele foto's droppen en dan Marie haar mails laten checken. Wie weet hoe lang het nu nog duurt voor we weer internet tegenkomen...
lang geleden dat ik nog eens op de blog geraakt ben! en nu heb ik ook maar twee minuten want de groep wacht hier buiten... ik kan dus nu ook mn mails echt niet nakijken voor degenen die iets gestuurd hebben! zodra het lukt zal ik dat doen ;)
ik wou nu maar snel zeggen dat het hier echt fantastisch is!! geweldige sfeer, veel volk maar ook bezinning en genieten van de momenten samen, het is echt mooi! had het eigenlijk nooit gedacht dat de wereldjongerendagen zo goed zouden meevallen:)
iedereen maakt het goed, morgen slapen we met veeeeeeeeeel mensen, 250 000 en meer, in de openlucht, het zal spannend worden en... koud!! ;)
dikke koalaknuffel en vele groetjes uit Aussieland!! xxx Eveleen
Al eventjes geleden, lijkt wel een eeuwigheid! Ik ga hier nu niet alle dagen eventjes overtypen, aangezien ik doodop ben en keimoe (dat is hetzelfde zeker ;-)) en morgen is het weer om half 8 wekker... Wat ik hier vooral nog eventjes kwijt wil: het is echt zalig!!! Voor alle duidelijkheid: ik zit in een gastgezin, wat dus zaliger is dan de mensen die in scholen zitten, zoals Eveleen en Ruben. Zij hebben houten douches die op gas werken en waar ze met een aantal tegelijk in moeten... Dus niet echt de luxe die ik hier heb gekregen... Maar Eveleen heeft mijn matje erbij gekregen waardoor ze sinds gisteren plots suuuupergoed slaapt! Al 1 gered ;-) Ruben heeft de oordopjes van Tinne gekregen om door het gesnurk van Sam heen te kunnen slapen, nog eentje gered! Maar iedereen geraakt toch steeds tot in de parochiekerk hier in Carlton om 9.15 dus al bij al valt het mee, en het is nu eenmaal geen luxereisje. Ik vind het eigenlijk zelfs jammer dat de groep zo op verschillende plaatsen ligt en dat Marie en ik hier zo'n beetje alleen in dit gastgezin zitten. Maar het zijn echt suuuuperlieve mensen! Ook al zien we ze niet veel door ons druk programma.
We hebben ook elke dag catechese en een eucharistieviering. Deze gemeenschappelijke momenten doen echt deugd! En dan een gesprekje in kleinere groepjes om de diepgang er goed in te krijgen. In de namiddag gaat ieder zo'n beetje zn eigen weg, maar meestal wel steeds in dezelfde groepjes. Gisteren zijn we bijvoorbeeld gaan zwemmen aan Bondi Beach, midden in de winter! Er waren dus ook alleen maar pelgrims in het water te vinden, de australiers keken een beetje raar ;-) We hebben ook een Taizeviering achter de rug. Dat is pas echte meditatie vind ik. Elk op zijn eigen gemak tot rust komen en goed nadenken, elk op zijn eigen tempo bij alles stilstaan en bij God komen, geborgenheid voelen omdat je met alle landen toch zo innig bezig bent... Deugddoend!!! Vandaag kwam de paus dus aan, en ik heb hem gezien! Op de boot, op het scherm EN nog eens in zijn pausmobiel, van op de eerste rij! (wel bijna omver geduwd ;-))
Voor de rest kan ik alleen maar zeggen dat het hier echt super is, heel de wereld met 1 doel, heel de wereld zonder ruzie of roddelen of... Mensen met bordjes: 'free hugs' waar je zomaar op af kan stormen, gesprekken met mensen die je niet eens kent zonder dat het raar is dat je iemand plots aanspreekt, ... De wereld moest altijd zo vrolijk, liefdevol, warm, gezellig, vriendelijk... zijn. Ik denk dat wij hier alleszins een mooi voorbeeld zijn. Ik hoop dit voorbeeld thuis weer te kunnen verder zetten!!!
Jullie krijgen nog de groetjes van Eveleen en Ruben, en nog suuuuperveel knuffels. Ze hebben nog een poging gedaan aan internet te geraken, maar dit was beperkt tot 10 minuutjes, waarvan er al 5 weg waren door inlogproblemen... Maar via deze weg lukt het dus nog ;-) Ik ga nu mijn bedje induiken, na de foto's!
Slaapwel!!!! Liesbeth (1 van de 4 die ikzelf ken ;-))
Ik ben nog geen uur in een nieuw gastgezin met Marie, echt grappig! Na een zending zijn we in Tamworth op de bus gestapt, Eveleen in een andere dan de mijne... Na een lange busrit, reden we eindelijk over de Harbourbridge Sydney binnen, met het operahouse en de grote gebouwen naast ons! In deze parochie aangekomen kregen we eerst weer 'walking dinner' , en daarna moesten we wachten, en nog meer wachten.... blijkbaar kon ons gastgezin nog niet komen, en een ietsiepietsie rare jongen ( Jacob genaamd) zou ons dan voor even mee naar huis nemen. Toen iedereen weg was in dat parochiezaaltje, belde hij nog eens naar de familie, en ze zouden er binnen een anderhalf uur daar zijn.... JOKE, binnen 5 minuten Om acht uur werden we dus opgepikt door een chinese familie: mama Marie-anne, Anthony, en de dochter Caroline (10 jaar). Hier aangekomen, stond de rest van de familie aan de deur: opa, oma, nog 2 zusjes, een nicht, een tante ... ( ik denk dat ik ze zowat heb), en blijkbaar slapen ze hier allemaal...??? Wij hebben alleszins de hele living voor ons gekregen! Heum, ik weet nu nog niet direct iets te vertellen, aangezien we ook nog helemaaaaal niets van het programma weten, behalve dat we morgen om half 10 in de kerk worden verwacht (nog geen 5 minuutjes wandelen van hier). Eindelijk beginnen de bezinninkjes weer een beetje ;-) Daarstraks had Father Dirk onze bus al omgedoopt tot kapel, en na een aantal gebedjes gingen de liedjes stillekes aan over in 'Ik hou van U' en 'Vlaanderen boven'! We hebben ons al heeeeeel erg geamuseerd, maar nu is het wel een beetje spannend, en die grote familie hier is ook een beetje zenuwachtig precies Maar ze zijn heel vriendelijk en de kinderen zijn echt keischattig en keitof!
Ik ga het hier bij laten, ik weet niet of ik nu nog foto's erop krijg aangezien ik al gemerkt heb dat internet wat aan de trage kant is... Heel veel groetjes aan iedereen, ook aan de ouders van Ellen opnieuw: ze maakt het ook heel goed! En aangezien Marie hier nu bij mij zit, raad ik de ouders van Marie aan hier af en toe eens te komen piepen ;-)
Om acht uur werden we dus opgepikt door een chinese familie: mama Marie-anne, Anthony, en de dochter Caroline (10 jaar). Hier aangekomen, stond de rest van de familie aan de deur: opa, oma, nog 2 zusjes, een nicht, een tante ... ( ik denk dat ik ze zowat heb), en blijkbaar slapen ze hier allemaal...??? Wij hebben alleszins de hele living voor ons gekregen!
Maar ze zijn heel vriendelijk en de kinderen zijn echt keischattig en keitof! 
