we zijn nu een paar dagen later. Ondertussen ben ik naar een ander slavendepot overgebracht. Vandaag werden we ook voor het eerst op de slavenmarkt gezet. We kregen allemaal nieuwe kleren en we moesten ons wassen, zodat we er op ons best uit zagen. Toen werden alle slaven aan een touw vastgemaakt met tussen elke slaaf evenveel plaats. Op die manier moesten we door de straten stappen richting de slavenmarkt. Precies een bende dieren, hoe kunnen mensen, anderen zoiets aandoen? Eens op de slavenmarkt aangekomen voelde ik me nog meer als een dier. We werden van elkaar losgemaakt en we moesten allemaal op rijen staan zodat alle kopers ons goed konden bekijken. Er kwam een oude man voor me staan en hij keek me met interesse aan. Hij keek naar mijn spieren, naar mijn schouders en rug, maar hij vroeg me ook om mijn mond te openen zodat hij mijn gebit kon bekijken. Hij stelde me ook een paar vragen en eigenlijk was hij heel vriendelijk. hij keek ook naar de andere slaven, hij had ook interesse in een vrouw. De vrouw smeekte hem om haar en haar 2 kinderen te kopen. Hij legde haar uit dat hij enkel haar wou en daarop antwoorde zij dat het of zij met de kinderen was of niemand. Bij dat antwoord kwam onze verkoper ertussen en hij zei dat daar geen sprake van was. De oude man had medelijden met de vrouw en hij wou haar graag een plezier doen door haar kinderen ook te kopen maar hij had daar het geld niet voor. Hij kocht uiteindelijk alleen de vrouw en mij. Het was hartverscheurend hoe de moeder en haar kinderen van elkaar werden weggetrokken. Toen de deur achter ons dichtviel hoorden we de kinderen nog wenen en om hun moeder roepen. Ik hoop echt dat die man die ons heeft gekocht niet te streng zal zijn. Wat ik ook heel raar vond, was dat ik werd verkocht met een andere naam. Ik moet nu luisteren naar de naam: Platt. Hopelijk is het morgen een leukere dag.
vandaag had ik niets bijzonders te doen dus liep ik rustig rond door het dorp Saratoga Springs en ik vroeg me af waar ik werk zou kunnen vinden. De kinderen waren bij hun tante en mij vrouw, Anne was naar Sandy's Hill gegaan, waar ze de verantwoordelijkheid had over de keuken van Sherrill's Coffee House. Plots kwamen twee fatsoenlijk uitziende heren op me af en ze zeiden me dat een gemeenschappelijke kennis me aan hun had voorgesteld. Via die kennis waren ze te weten gekomen dat ik uitstekend viool speel. Zo was een heel gezellig gesprek gestart. We gingen eerst ergens eten en dan iets drinken, de twee heren waren echt heel vriendelijk. Ze boden me werk aan als violist in een circus in Washington. Ze zeiden dat het maar tijdelijk zou zijn, gewoon een reisje naar Washington, een paar optredens en terug. Ze zagen er zo eerlijk en oprecht uit dat ik meteen heb toegestemd. Het is makkelijk en leuk geld verdienen dacht ik, dus waarom niet? Eens we in Washington waren toegekomen, stelden de twee heren voor om de papieren om mijn vrijheid te verklaren te gaan afhalen. Dit vond ik wat raar omdat ik al vrij was, maar goed, een extra bevestiging op papier kan geen kwaad. 's Avonds zijn we nog iets gaan eten en drinken in het hotel waar we logeerden. Ik voelde me plots niet meer zo goed, dus ging ik naar de hotelkamer om te gaan slapen. Toen ik weer wakker werd, was het pikzwart en ijskoud. Ik zat op een koude grond en was vastgebonden aan de muur, ik had geen idee waar ik was. Na een paar uur daar te zitten, ging de duur open en kwam een man die ik nog nooit eerder heb gezien binnen. Hij zei dat ik vanaf nu zijn slaaf was. Hier reageerde ik heel boos op want ik ben een vrij man! Hij herhaalde dat ik een slaaf was. Waarop ik herhaalde dat ik een vrij man ben. De man werd kwader en kwader, maar dat kon me niets schelen! Hij riep er een andere man bij en voor ik het wist sloegen ze me met een plank en met een zweep tot ik niets meer kon zeggen en niet meer kon bewegen. Het was afschuwelijk, ik wist niet wat me overkwam!
ik ben een vrij man en zo voel ik me ook. Mijn vrouw en ik hebben vandaag een uitstapje gemaakt met de kinderen, we hebben er allemaal zo van genoten. Ik krijg het gevoel dat het leven ons eindelijk toelacht. Mijn familie heeft het nooit echt makkelijk gehad. Mijn vader was vroeger namelijk een slaaf maar op een of andere manier is hij uit heel die slavenwereld geraakt, toen heeft hij mijn moeder ontmoet en hebben ze samen mijn oudere broer, Joseph en ik gekregen. Mijn beide ouders hebben heel hun leven lang hard gewerkt om mijn broer en ik een normaal leven te kunnen geven. Ze hebben er ook altijd voor gezorgd dat noch mijn broer noch ik in de slavenwereld zouden terechtkomen desondanks ons donkere huidskleur. Mijn vader is gestorven op 22 november 1829 en liet zo een weduwe met 2 kinderen achter. Ik heb altijd veel respect gehad voor mijn ouders, ik zie ze doodgraag en ik wil hetzelfde betekenen voor mijn kinderen. Ik zal hard werken en mijn best doen om mijn kinderen het leven te geven dat ze alle 3 verdienen. We zijn onlangs ook verhuisd, eindelijk een huis die groot genoeg is voor ons allemaal. mijn vrouw en ik hebben lang gewerkt om ons dit te veroorloven. Aan mijn vrouw heb ik ook veel te danken, ze heeft mij altijd geholpen met alles en nog wat, ze begrijpt me als geen ander, ze heeft mijn leven een positieve draai gegeven. Vanaf de dag van onze trouw tot de dag van vandaag is de liefde die ik voor haar voel nog niet veranderd. Ze is de beste moeder die ik voor onze kinderen wensen kon. Op dit moment ben ik zo gelukkig met mijn kinderen, vrouw en onze nieuwe woonst. Alles is perfect!
