Liefste dagboek,

ik ben een vrij man en zo voel ik me ook. Mijn vrouw en ik hebben vandaag een uitstapje gemaakt met de kinderen, we hebben er allemaal zo van genoten. Ik krijg het gevoel dat het leven ons eindelijk toelacht. Mijn familie heeft het nooit echt makkelijk gehad. Mijn vader was vroeger namelijk een slaaf maar op een of andere manier is hij uit heel die slavenwereld geraakt, toen heeft hij mijn moeder ontmoet en hebben ze samen mijn oudere broer, Joseph en ik gekregen. Mijn beide ouders hebben heel hun leven lang hard gewerkt om mijn broer en ik een normaal leven te kunnen geven. Ze hebben er ook altijd voor gezorgd dat noch mijn broer noch ik in de slavenwereld zouden terechtkomen desondanks ons donkere huidskleur. Mijn vader is gestorven op 22 november 1829 en liet zo een weduwe met 2 kinderen achter. Ik heb altijd veel respect gehad voor mijn ouders, ik zie ze doodgraag en ik wil hetzelfde betekenen voor mijn kinderen. Ik zal hard werken en mijn best doen om mijn kinderen het leven te geven dat ze alle 3 verdienen. We zijn onlangs ook verhuisd, eindelijk een huis die groot genoeg is voor ons allemaal. mijn vrouw en ik hebben lang gewerkt om ons dit te veroorloven. Aan mijn vrouw heb ik ook veel te danken, ze heeft mij altijd geholpen met alles en nog wat, ze begrijpt me als geen ander, ze heeft mijn leven een positieve draai gegeven. Vanaf de dag van onze trouw tot de dag van vandaag is de liefde die ik voor haar voel nog niet veranderd. Ze is de beste moeder die ik voor onze kinderen wensen kon. Op dit moment ben ik zo gelukkig met mijn kinderen, vrouw en onze nieuwe woonst. Alles is perfect!