Jaja hij is er weer, het grote blog monster,
geen structuur, niets te vertellen, en maar blijven typen

vandaag niet te veel nieuws, na de kinesist die weer wat nieuwe truukjes liet doen (op je hielen balanceren), is het enig echt noemenswaardige: een wandeling van ik en katje in het grote ziekenhuis (khad liever in een bos of park gezeten maar bon, je moet pakken wat je krijgt, en tis toch te koud om buiten te gaan rondlummele

straks komen nog 2 collega's (nadat ik gegeten heb, dus die gaan me op mijn meest zombie zien

hmm wacht eens, er is nog meer te vertellen: de dokter is geweest en heeft eens gekeken naar de hechtingen (aangezien dat drukverband weer bijna los was, tja ze zijn minder aandachtig bij het aanbrengen omdat het nu eenmaal niet zo belangrijk meer is en ik ben een bewegelijke slaper)

alles zag er goed uit, en ze zegt dat na vrijdagochtend het uithalen van 2e helft van de nietjes, we zeker voor de middag weg mogen, het papierwerk komt wel met de post. Leuk! Maar bij nader inzicht gaan we misschien nog hier eten (ja we zijn lui) als katje dat ziet zitten want ze heeft de hele kaart hier al uitgeplozen en alles wat ze lekker vindt al geprobeerd denk ik (dan eet zij maar mijn ziekenhuiskost terwijl ik het restaurant-eten neem, ik ben flexibel...

vandaag nog geen dafalgan genomen... er zitten niet veel zenuwen in mijn kop denk ik, weinig koppijn, vergeleken met wat ze met mijn schedel hebben uitgestoken (bob de bouwer is er niets tegenover, hoe noemt die doe-het-zel van WTV ook alweer? )
W.

Lezen lukt Wim al, maar hij heeft 't gevoel dat zijn linkeroog niet helemaal mee wilt.  We zullen daar eens naar vragen aan den dokter, zowiezo mag hij niets te lang doen, hij zal alles moeten leren doen met mate.
Ik heb mezelf vandaag een uitstapje naar den Ikea gegund, niet dat ik veel gekocht heb, maar zo was ik er ook eens uit.  Jammer voor mij dat Wim niet mee mocht, maar ik vrees dat Wim 't niet jammer vond, want shoppen doet hij toch niet graag ;-)
Daarnet hebben ze Wim's verband eraf gedaan, 't was toch aan het wegglippen. Aangezien Wim zijn eigen hoofd wou zien, heb ik zijnen kop van alle kanten gefotografeerd. 't is toch raar, zijn haar staat alle kanten op en hier en daar is er een stukje weg en natuurlijk is het ongelofelijk grappig. Nu hangt er een nieuw aan, rara hoe lang dat dat er weer af zal glippen. Morgen mag het waarschijnlijk bloot blijven. 
Ik heb vandaag niet zo veel te vertellen, dus van mij vandaag enkel dit paragrafje.
Allé, tot de volgende, K.

17-02-2010 om 20:11 geschreven door Wikaa  

16-02-2010 om 20:01 geschreven door Wikaa  

16-02-2010 om 19:59 geschreven door Wikaa  

Gisteren tof bezoek gehad, ouders en onze Duitsers ;-). Erna was Wim's pielle echt wel plat, want voor zijn avondeten heeft hij liggen knorren (snurken mag ik niet zeggen, maar hij ademde toch wel zwaar in en uit.

Gisteren tegen de avond liep ik de muren op. 't Oorspronkelijk plan was om goeiemorgen te gaan zeggen en erna even te gaan uitblazen buiten. Aangezien de dokter niet zo vroeg was geweest als oorspronkelijk gezegd, heb ik ervan geprofiteerd m de dokter ook te kunnen uithoren. Na de middag was er bezoek, dus uiteindelijk zat ik de hele dag binnen. Ik wou dus rap gaan slapen ... dat is even niet gelukt. Ik had het plan opgevat om zoals Wim en ik al zoveel gedaan hebben om in de jeugdherberg te gaan overnachten. Amai, dienen jeugdherberg was normaal op 10 minuten rijden, maar ik heb er uiteindelijk 45 minuten naar zitten zoeken. Ik was gewoon 't eind toen ik er was. Daar bleek dat ik in een kamer moest slapen met 2 jonge meisjes die naar een film zaten te kijken ... het rook er verre van fris. Dit zag ik dus absoluut niet zitten, dus terug naar beneden. Daar mocht ik (mits opleg natuurlijk) een andere kamer krijgen. Ik vraag me af waarom de jeugdherbergen in België vaak zo ouderwets zijn. We hebben zo vaak in 't buitenland in jeugdherbergen gelogeerd en 't waren altijd moderne gebouwen. Dus keep in mind, in ons eigen land doe ik geen jeugdherbergen meer. Vanavond ga ik elders slapen, 't zal comfortabeler zijn.

Nu neemt Wim zelf terug over, eens zien hoe ver hij vandaag geraakt :)-

tja is het buikske vol, dan staan de hersentjes op laag randsoen.

Net gegeten dus tis vandaag niet veel beter

Gisteren hadden ze die laatste katheder uitgehaald, dus was ik nu vrij. Joepie!

Vannacht dan ook heel goed geslapen, maar na 3 uren wakker gekomen... zachte streling : een drukverband dat van mijn hoofd gleed, ik eerst “heu? Wasda?” Dan “HEU!!! da mag nie!” Rap gebeld, er was rap een nieuw rond. Tja, die klein wondjes van die vijzen (die ze gebruikten om mijn hoofd te fixeren tijdens de operatie) die lekken zo een beetje wondvocht. Omdat die eigenlijk nooit gebloed hebben, gaat dat zo makkelijk niet dicht, en die nattigheid in mijn haar jeukte, en krabben tijdens je slaap is een kunst die ik duidelijk beheers. Wie zegt er dat mannen geen 2 dingen tegelijk kunnen doen? Maar nu zit daar ook een verbanddinges om het vocht op te nemen dus kunnen we ons vandaag wel concentreren op slapen alleen.

Aangezien ik al iedere keer 5, 6, 7 u gezien heb, dacht ik:” ik was me al voor ze binnenkomen, zit ik klaar voor het eten en dan ben ik rap van al dat geloop af...

dus was het logisch dat ik deze morgen om 15 voor 8 nog comfortabel lag te slapen toen ze binnenkwamen met het ontbijt (waarom probeert een mens nog te plannen?) maar kheb wel goed geslapen, das ook veel waard.

Bij deze wil ik dan ook een pronostiek lanceren : hoeveel nietjes zitten er in mijn kop? prijs : fotosessie met Ghorgé

om 3u snachts heeft de verpleegster ze luidop geteld bij het ontsmetten (ja ik kan ze zelf niet zien hé)

Katje was vandaag naar de AS adventure geweest (frisse lucht, andere atmosfeer), terwijl ik lag te bakken in de zon (mooi weertje vandaag, achter glas toch), ze heeft gelukkig nog wat geld overgelaten op de visa.

In de namiddag kon ik dan mijn zinnen eens verzetten met de kinesist, maandag was die al eens voorzichtig geweest en zo “sta op 1 been terwijl je je vasthoudt met 2 vingers”

maar vandaag waren het al “trappen doen!” En “de gang afgaan”, en “van het 1 been op het ander zonder vingers!” Wat een tiran! hehe, het zijn nog toffe oefeningen,

vooral : “sta stil met je ogen dicht... en adem!”, grappig maar wel lastiger dan het klinkt

bon, ik ga hier afsluiten, heel mijn lichaam is aan het vechten voor dat bloed dat ik rondpomp, kga me leggen en mijn buikje prioriteit geven en rest op non actief.

Slukes, Wim

Ik ga jullie ook laten, hopelijk slaap ik beter en comfortabeler dan gisteren ;-)

K.

16-02-2010 om 19:57 geschreven door Wikaa  

15-02-2010 om 20:10 geschreven door Wikaa  

moch... een blog over mij... misschien kan ik daar zelf eens iets in zeggen ook
vandaag hoogtepunt en realiteit samen gevoeld.
hoogtepunt: mijn eerste stapjes (zonder foto jammergenoeg)
realiteit: verdorie moe vanavond, de wereld veroveren zal voor een andere dag zijn

vandaag ook een klapke gedaan met 1 van de 3 dokters,
de dokter die een half uur te laat was door de sneeuw op de dag van de operatie,

maar voor je zegt” oooh! Schande”, hij is de enige die de operatie begon om 8u 30, alleen, want de andere 2 waren nog later, de laatste geraakte er maar rond 13 uur (auto aan de kant gezet en dan maar met de trein gekomen) welkome aflossing van de andere 2 chirurgen, ter info ik lag klaar van rond 7u 30 en ik werd niet afgelost! Ha!

dit was dus nog een reden waarom de operatie wat langer duurde dan verwacht.

De hoofdreden was dat het gewoon heel moeilijk lag, heel dicht op de zenuw van de motoriek van de linkerkant van mijn kop (en die was prioriteit om te redden)

mijn blauw oog komt daar ook van.. (nee het is niet de vuistslag van de anesthesist) mijn zenuwen daar zaten vol naaldjes om te testen of die zenuw niet geraakt werd. Ze hebben uren gewerkt met dat alarm flikkerend met nu en dan pauze om de strategie te bepalen. Uiteindelijk hebben ze alles kunnen verwijderen zonder schade aan de zenuw. Ghorgé krijg ik dus niet mee in een potje met sterk water want , die is helemaal in gruzelementen, en vooral opgestuurd zoals altijd naar het labo voor zekerheid over goed/kwaadaardigheid (ze doen dat altijd)

Maar ik wijk af van wat ik eigenlijk wilde zeggen... (kging het kort houden)

Hier neem ik (Kathy) terug over, want Wim's 'pieln' zijn op

De dokter zegt dat dokter de helft van de nietjes ('t zijn geen draadjes, maar een soort metalen klemmetjes waarmee ze 't dicht genaaid hebben) er uit mogen en vrijdag de tweede helft. Wims bedenkingen daarbij zijn “amai, dat moeten veel nietjes zijn als ze twee dagen nodig hebben om ze er uit te halen”. Dit is natuurlijk niet zo, 't is omdat ze zo willen zeker zijn dat het weefsel goed herstelt.

Wat wist de dokter nog te vertellen?

• Ze hebben Wim's hoofd in een soort bankschroef gezet, vandaar de wondjes op zijn voor en achterhoofd. Dat op zijn achterhoorfd lekt nog wat wondvocht en irriteert Wim nog.

• Ze hebben daarna met een soort frees een gat gemaakt, waar een soort stofzuigerke aanging dat de botschilfers opving.

• Deze botschilfers werden daarna met een soort beenlijm tot een papke gemaakt en na de operatie werd dit als een soort polyfila terug aan Wim zijn hoofd geplakt. Dit groeit blijkbaar vrij rap terug vast en wordt bijna als echt bot. 't Zal enkel een beetje een putje zijn. Wim peinst dat peter Noël dat al voorstelde om dat gat met polyfile op te vullen, ewel 't was inderdaad met 'homemade-Wim-polyfila'.

• 't Was een heel lastig operatie op dat die tumor helemaal verweven was met de zenuw en ze heel heel voorzichtig moesten zijn. Ze zijn halverwege gestopt omdat ze 't niet meer zagen zitten en is Ghorgé quasi volledig verwijderd.

• Dus daardoor dat de operatie later gedaan was dan voorzien, ze zijn later begonnen en 't was niet makkelijk. Ik ben vooral blij dat ze effectief begonnen zijn, want met zo'n weer zijn heel wat mensen gewoon niet op hun werk geraakt.

Deze middag mochten we getuigen zijn van het verwijderen van de laatste katheder, deze zat ter hoogte van Wim's rechter sleutelbeen in een belangrijke ader. Deze was vastgenaaid en daar hadden we niet bij stil gestaan, maar 't was eigenlijk logisch en daarna kwam er een buisje mee van zo'n 15cm lang. Dat doet raar hoor. Wim's opluchting was groot, want nu kan hij draaien en keren en gaan waar hij wil zonder iets mee te moeten slepen. Nadeel daarvan is nu wel dat hij geen continue pijnstillers meer krijgt, dat hij er nu naar moet vragen.

En voor de kuriezeneuzen die 't niet wisten

een “kobbe” is een spin

PS : de eerste wandeling die hij dan maakte (niet op doktersvoorschrift) was naar 't wc. YES geen bedpan meer ! Die had hij vannacht nog een paar keer nodig gehad, ocharme de verpleegers van de nachtploeg

15-02-2010 om 20:09 geschreven door Wikaa  

Vandaag zondag, dat is toch een rare dag om in 't ziekenhuis te zijn.  Je hoort veel bezoek toekomen en gaan en zelf wil je hiet iets rustiger houde, dus lopende kinderen in de gang verdraag je niet.
Deze morgen stuurde Wim me een smsje ('t eerste sinds hij hier is, want tot nu toe had hij er de moed niet voor) met de medeling dat hij rechtop moest zitten en dat hij dit niet leuk vond en vreesde dat hij 't niet zou volhouden.
Tegen dat ik er was, lukt dit echter al heel goed. Het was 90° dag, dus moest Wim verplicht proberen om rechtop te zitten, ookal draaide hij nog.
's Morgens moest ik van hem vermijden om hem te doen glimlachen, 's middags lachte hij echter al lustig mee met zijn 2 broers.  De bezoekjes vandaag hebben hem deugd gedaan, ookal was hij erna telkens een vermoeid, het leidt zijn gedachten af.

Vannacht heeft hij blijkbaar bezoek gehad van een van zijn buren.  Er stond plots een gast in zijn kamer met een sigaret, Wim zei slaapdronken dat hij geen vuurtje had en die gast verdween.  Op de gang kreeg die kerel natuurlijk onder zijn voeten van 'de zusterkes' zoals Wim de verpleegsters noemt.
Slecht geslapen heeft hij ook weer eens, hij heeft zelfs van miserie de tv aangezet om afgeleid te zijn.

Vandaag nog steeds bewegende beelden in Wims hoofd, alleen zijn 't nu floatende landschappen ... ik heb eens geen zin om veel details te horen en geven.

Morgen moet hij uit bed, we zijn benieuwd wat dat zal geven.

Voor degenen die 't nog niet wisten, Wim had al lachend zijnen tumor zijn huurder genoemd en hem "Ghorgé" genoemd.
Hij had zich al afgevraagd of hij hem nadien in een potje mee naar huis zou krijgen.  Aangezien ze hem echter van zijn zenuw hebben moeten afschrepen, zal er niet veel van over gebleven zijn.
Nu heeft hij echter een mascotte als vervangmiddel, wreed grappig vinden we 't en heel toepasselik, merciekes Mpie
Foto's volgen.

14-02-2010 om 19:58 geschreven door Wikaa  

14-02-2010 om 19:49 geschreven door Wikaa  

14-02-2010 om 19:47 geschreven door Wikaa  

14-02-2010 om 19:46 geschreven door Wikaa  

14-02-2010 om 19:37 geschreven door Wikaa  

14-02-2010 om 19:36 geschreven door Wikaa  

Deze morgen eerst weer langs Wim om hem een goeiemorgen te wensen, hem geholpen met een poging tot scheren, maar liggend is dat ook niet alles.  Daarna nog even met mijn ouders gaan eten.  Mijn ouders keren daarna terug naar 't Zèètje en ik terug naar mijnen Wim ;-
Vannacht heeft hij erg raar gedroomd, hij heeft blijkbaar proberen te ontsnappen uit zijn bed, de verpleegster is hem komen tegenhouden, 't moet zijnn dat hij lawaai gemaakt had. 
't Is wel precies alsof hij gevochten heeft, want linkeroog zit blauw, maar dat zal wel 't bloed zijn van de operatie dat aan 't verkruipen is.
Ik moet van Wim op den blog zetten dat de hij bij 't middageten bijna tranen in zijn ogen kreeg van de eerste beet in de gebakken haring.  (volgens mij was 't gebakken pladijs, maar doet er niet toe zekers?)
Bij nader inzien was die vis niet zo goed, maar 't was subliem, maar hij besefte vooral dat hij honger had.

Vandaag was t geen Wim tv, maar eerder impressies van wat hij allemaal ziet passeren als hij zijn ogen sluit.
Wim zegt hij hij graag zou kunnen tekenen wat hij allemaal ziet ;-), maar de beelden komen veel te rap en onzuiver, ze bewegen en sommige veranderen, ik zei 't al, hij maakt zijn eigen tv
* als hij zijn ogen open doet ziet hij de aliens uit Pitch Black zitten in 't hoekske achter de tv
* hij ziet een 'kobbe' (hopelijk kennen de niet West-Vlamingen dit beestje ook) rond 'dat cameraatje' (de weerspiegeleling van de kamer in de tv lijkt ergens een cameraatjes te hebben)
* een ringvormige muur die dan overgaat in een slang van lucht, dat overloopt in een kop half cobra half vrouwmens, die schreewt, een soort gelede structuur die doorloopt
* 't regent oude wijven en venten met hun stok nog vast, in een bergvallei in de Alpen (in 't genre van de tekenfilm "Peur du noir" voor de kenners)
* de muur is groen met drie delige bewegende fresco van een hond (stijl Pluto van Mickey Mouse), die achter een konijn zit, ze rollen over elkaar ze gaan de hele tijd over in elkaar (stijl tekenfilmgevecht)
* ondertussen staan er groene stoelen op die muur
* af en toe zitten we volgens Wim in een kamer met een auberginekleurige deur (die deur speelt hem echt parten, want de verpleegsters laten die altijd openstaan en dan komt er teveel frisse lucht en lawaai binnen), maar in 't echt is de deur roze
* een cinemazaal, halfond met lijntjes op de muren waar ze en film afspelen van een bar, gerenderd allemaal in rood, er kwamen 6 rode kikkers binnnen allemaal op een rij
* hij ligt in de groene zetel bij mijn ouders (ze hebben geen groene zete), een kastje wordt een microgolf
Voor zover de mind of Wim
De dokter heeft hem deze morgen gezegd dat het heel goed mogelijk is dat hij door de schock van de operatie een soort wakkere dromen heeft, samen met het snel bewegen van de ogen.

Wim heeft vandaag wat meer last gehad van draaiingen.  Hij kan ook niet meer stil liggen, maar als hij op zijn zij draait, weet hij geen weg met zijn hoofd of zijn katheder.
Wim hoopt dat zijn oor uit 't verband zal komen als een 'elfenoortje' (zeg Peter A.  is dat dan zoals bij jou?) maar hij vrees dat het eerder als een Ork-oor zal zijn.
Op mijn vraag deze morgen of hij al klaar was voor meer bezoek was het 'nee hoor', ik kan bijna niet babbelen, want de zwelling van mijn oor is gezakt naar mijn keel.  Dat kan natuulijk niet, maar hij had deze morgen wel last van zijn keel. 't Komt waarschijnlijk eerder door de intubatie tijdens de operatie.
Deze middag ging dat babbelen al heel wat beter.
Voor de rest begint hij al goed te eten en dat is ook een goed teken.  's Morgens is hij niet veel zegt, na de middag al veel meer en daarna wil hij weer een 'tukske' doen, maar al bij als is hij goed, vooral na zo'n operatie.
Een beetje bezoek wil hij dus wel, zolang het er maar niet teveel op een dag zijn.  Dus wie wil langskomen is welkom, maar check aub eerst via een smsje naar mij of 't lukt.  Wie mij wil komen bezig houden, mag ook hoor ;-). 
Tot nu toe waren Els en Dries superlief om me bij hen te laten logeren en dat was supergezellig, maar zij gaan nu zelf een weekje op reis.  Ik ga dan elders overnachten, maar daar zal 't avonds niet zo comfy zijn.

Groetjes, Kathy

13-02-2010 om 19:25 geschreven door Wikaa  

Mercie voor al jullie lieve berichtjes, 't doet ons deugd om ze te lezen, ttz ik lees ze voor aan Wim.

Ivm zijn gehoor, de dokter kon enkel zeggen dat ze gepoogd hebben om het te redden. 
't Is logisch, want Wim zijn kop is nog teveel ingepakt om al testen te kunnen doen.

Deze morgen een halfuur bezig geweest met de auto te ontsneeuwen, want die stond er al 2 dagen te staan. 
Daarna eerst gaan ontbijten bij Wim.  Ik heg mogen toekijken hoe ze 't verband verversten, 't zag er allemaal goed uit.
Daarna gaan eten met mijn ouders en terug naar Wim.  Alwaar zijn ouders met de trein toegkomen waren.
Eventjes erna vlogen zowel, ik, mijn papa en Wims papa en mama buiten, want Wim's kon zijn darmkrampen niet meer verdragen. 
Winderig was 't al sinds gisteren, maar duidelijk niet genoeg.  Wim's opluchting was groot toen hij besefte dat hij maandag spinazie had gegeten en er nu vanaf was
Ik was niet van plan het jullie zo te vertellen, maar Wim's papa vond dat dergelijk 'weetjes' ook wereldkunding mochten zijn. 
Ik hoop dat als Wim ooit het geduld zal opbrengen om de hele blog te lezen, dat hij er mee zal kunnen lachen.
Ik vertel hem wel jullie nieuwsjes, maar lees hem niet heel mijn vertellement voor. Voor zover het luchtige nieuws.

Vandaag live vanuit Wim's ziekenkamer : Kat presenteert Wim TV.
Aangezien Wim nog geen tv verdraagt, heeft zijn brain blijkbaar besloten om zijn eigen tv te maken.
Enkele impressie;
* roze visjes zwemmend in de lucht naast een gebouw op weg naar Bientje
* planeten waar 't groen afvalt en transformeert tot spaceships
* getekende cowboy weggelopen uit het spelletje "Bang" (naar aanleiding van 't yoghurtpotje waarvan hij net de bovenkant kon zien omdat het op zijn borstkas stond)
* groot oranje onderwater springkasteel met oranje vistjes rond (de zon scheen in zijn ogen en alles wat hij zag was oranje)
* alienbloemen die wapperen in de wind
* spector (geen idee wat dit is) die wapperen in de wind en de klif omhoog komen (vermoed uit een of andere film)
* voor 't moment vertelt hij me dat hij een roze bos ziet, dat deint zoals de zee.
* blauw eurobeestjes die zich in elkaar vastbijten en iedereen keer dat ze bijten is 't sneeuw op tv
* een muur met hier en daar een indisch beeld waar ze kleurstof over de muur aan 't gooien waren
*

Alles in orde hoor, Wim kan 's morgen bijna altijd zijn dromen na vertellen en 't is meestal vreemd.  Nu zijn 't gewoon dagdromen. 
Ik sta er niet van te kijken, 't is mijn normale Wim

Voor de rest een rustige dag.  Wim vertelt regelmatig, maar verdraagt nog niet veel lawaai om zich heen, een mens beseft pas hoe lawaaig een ziekenhuis is, als hij er zelf ligt.
Wim dacht dat zijn 10 dagen maandag al voorbij waren, toen ik zei dat het normaal nog tot vrijdag was, reageerde hij 'fuck nog een week'

Allé, ik ga jullie laten, want ik ben al voorbij 't officiele bezoekuur en Wim wil slapen.

12-02-2010 om 20:09 geschreven door Wikaa  

11-02-2010 om 16:28 geschreven door Wikaa  

Gisterenavond Wim rond 18u alleeen gelaten.  Normaal zou ik dan om 21u nog eens bellen, maar aangezien ik vermoedelijk de dag zelf niet meer bij hem zou mogen, ben ik toch nog na het officieel bezoek uur gegaan.  Gelukkig deden ze daar absoluut niet meer moeilijk over.  Wim was ook blij me toch nog te zien. 
Deze morgen met de sneeuw zijn alle plannen omgegooid. Wendy kon hier door die sneeuw- en filleproblemen onmogelijk geraken.  Ikzelf zat ook vast, want met zo'n weer rij ik absoluut niet. 
Dus uiteindelijk met de bus naar 't stad (ze zijn hier constant bezig over 't stad, alsof er maar 1 stad bestaat).  Uiteindelijk ipv 1 bus en een stukje stappen en er op een groot halfuuur ter geraken, heb ik er 3 uur, 2 bussen en 2 trams overgedaan om bij mijn ouders te geraken.  De bedoeling was om van daar tegen 't bezoek uur van de intensive care naar 't ziekenhuis te gaan. 
Wim werd vandaag om 6u30 wakker gemaakt om u30 naar het operatiekwartier gebracht te worden.  Rond 9u had ik al eens gebeld om te vragen of ze al begonnen waren en ze dachten van wel, normaal zouden ze beginnen om 8u, maar ik peins dat ze pas rond 10u begonnen zijn. Om 17u dan eens gebeld en ze waren nog bezig. ('t was gepland van 8u tot 16u).  Om kwart na 6 nog eens gebeld en toen waren ze hem net aan het 'ont-operatien'.  Rond 20u30  nog eens gebeld om te vragen hoe 't er mee was.  De operatie was goed verlopen en Wim was stabiel, maar nog diep in slaap, dus nog eens passeren was niet aangeraden omdat de kans heel heel klein was dat hij nog wakker zou worden op ‘tijd’.. Moest het nu niet sneeuwen, dan was ik gewoon nog tot daar gereden, maar na al mijn avonturen vandaag, wou ik 't risico niet meer nemen.   Dus na de annulatie van de afleidingsplannen voor vandaag, dan maar een wandelingske hier gaan doen en bij de bank bleef mijn bankkaart in ’t machine steken en binnen in de bank vonden het hem niet in ’t toestel.  Dan maar geld afhalen met de visa.  Na mijn allergische reactie en die bankkaart had ik zoiets van ‘neen ik stap niet in de auto’, vandaar dus met ’t openbaar vervoer

Dus met de taxi gewoon terug naar mijn logeeradres in Kontich.
Dus heb ik hem vandaag jammer genoeg niet meer gezien.  Morgen mag ik om 8u bellen om te weten of ik om 10u al mag gaan ('t officiële bezoekuur is pas om 14u30).  Hopelijk ligt de weg hier morgen beter als vandaag ... zoniet gaan we nog maar eens bus/trammen maar dan wel rechtstreeks naar ’t ziekenhuis.

Dus meer nieuws over Wim’s toestand volgt morgen ergens in de loop van de dag..  Voorlopig weet ik alleen dat het goed verlopen is en dat hij stabiel was.

Met dit weer ben ik al blij dat de dokters in ’t ziekenhuis geraakt zijn en dat ze dus kunnen opereren hadden, ik had eventjes gevreesd dat ze ’t zouden moeten uitstellen.

K.

10-02-2010 om 21:28 geschreven door Wikaa  

09-02-2010 om 14:17 geschreven door Wikaa  

09-02-2010 om 14:16 geschreven door Wikaa  

09-02-2010 om 14:14 geschreven door Wikaa  

09-02-2010 om 14:12 geschreven door Wikaa