De eerste ochtend thuis werd dankzij de collega's van Seris en ArcelorMittal een heus festijn. Net iets te vroeg werd ik het bed uit gebeld. Van plan om mijn ochtendhumeur ferm uit te werken aan de vroege bezoeker opende ik de deur. Groot was mijn verbazing toen ik onze bakker met een mand heerlijke broodjes en andere leuke ontbijtverrassingen zag staan. Ik probeerde toch een grote lach op m'n gezicht te krijgen, maar vrees ervoor dat ik daar niet in slaagde. De mand toch maar mee naar boven genomen. Na onze "soessessie" vol enthousiasme ten aanval gegaan. Dank je wel Petra, Lucia, Tania, Sophie, Ward, Dieter en Marcel! Proost!
Ondertussen zijn we het leven thuis al weer meer dan gewoon. De eerste werkdagen zitten er al op. Maar toch willen we jullie de rest van ons verhaal meegeven.
Een toeterende kolomme draaide het agriturismo Il Castagneto van Elsa en Luigi op. Ondertussen had de zon het gevecht tegen de regenwolken verloren. Sposa bagnata, sposa fortunata wist Rudy ons aan te moedigen. In Italië blijkt dit wel een gekende spreuk te zijn.
Het duurde niet lang of iedereen had plaatsgenomen aan de mooi gedekte tafel van Elsa. Zij had de zaal gezellig aangekleed: slingers van witte duifjes sierden het plafond en aan de muur prijken zelfgemaakte bloemstukken. De kurken knalden van de Proseccoflessen. De sfeer zat er onmiddellijk in. En neen, het was zeker niet stil aan de overkant waar de jeugd samen zat.
Leen zorgde voor een aangrijpend moment toen ze een zelfgemaakt Engelstalig gedicht voorlas (het gedicht verschijnt op deze blog onder een bovenstaand bericht).
Elsa wist met gekende Italiaanse gedrevenheid haar verrukkelijke cucina tipica uit de potten te toveren. Luigi diende op met zuiderse allures. Alleen daar getuige van zijn, was al spektakel verzekerd. Het hoofdgerecht was nog niet op tafel verschenen, of muziek schalde uit de luidsprekers. De junioren en medioren verbroederden op de dansvloer, tante nunne en Luigi in hun zog. Met de nodige moeite slaagden we erin Elsa uit haar keuken te halen. We hadden een dienblad vol Belgische producten bij, waarmee we haar en Luigi aangenaam konden verrassen. Vanaf nu weten ze hoe koekjes van Jules Destrooper en Gentse mosterd smaken. Pralines en graanjenever, Brugse kant niets is hen voortaan nog vreemd.
Na de koffie slopen Elsa en Luigi op kousenvoeten naar hun bed. De nodige wijn om nog lang door te gaan, stond ter beschikking in de keuken. En die wijn vloeide tot half vier. Toen werd alles stil (ook aan de overkant )
