Wijnliefhebber
Inhoud blog
  • Zuid Afrikaanse wijn
  • Chardonnay wijn
  • Italiaanse wijn
  • Spaanse wijn
  • Argentijnse wijn
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    23-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zuid Afrikaanse wijn
    Zuid Afrikaanse wijn of wijn uit Zuid Afrika

    Inleiding
    Helemaal in het uiterste zuiden van Afrika vinden we Zuid-Afrika terug. Cape Town is het kloppend hart, het wijncentrum van het land. Hier lopen de twee grote Oceanen (Atlantische en Indische) in elkaar en vinden we de Tafelberg terug. Zuid-Afrika staat tevens voor een mix van de Europese en de Afrikaanse cultuur wat zorgt voor een rijke en kleurrijke geschiedenis en een goed gevuld palet van smaken.
    Geschiedenis
    Hoewel aangenomen wordt dat Zuid-Afrika reeds een 7000 jaren geleden aan wijnbouw deed is het ontegensprekelijk Jan Van Riebeeck die de grondlegger is van de wijnbouw in Zuid-Afrika. In 1656 plantte hij als Gouverneur van de Kaap de eerste druivenstokken in de tuin van de Oost-Indische Compagnie dewelke was opgericht als tussenhaven waar de zeelieden van de handelsvloot proviand konden inslaan op hun reizen naar India en omliggende landen.
Een paar jaar later (2 februari 1659) wordt de eerste wijn gemaakt van de aangeplante druivenstokken. De eerste kwaliteitswijnen kwamen aan de oppervlakte vanaf 1679 toen Jan Van Riebeeck werd opgevolgd door Simon van de Stel. Hij plantte als eerste wijngaarden in Constantia en produceerde er zoete wijnen die naam en faam vergaarden.
Door de komst van de Franse hugenoten eind van de 17e eeuw komt er ook de nodige kennis van wijnbouw Zuid-Afrika binnen en gaat de ontwikkeling van de wijnbouw veel sneller. De Fransen hadden dan wel hun kennis meegebracht maar de financiële middelen om wijnen van hoge kwaliteit te fabriceren ontbraken zodat de 18e eeuw gekend staat als een moeilijke periode. Zo was er in deze tijd een tekort aan houten kwaliteitsvaten en werden voor het bewaren van wijn onder andere vaten gebruikt die daarvoor dienst hadden gedaan om vlees te pekelen. Enkel de zoete wijn uit Constantia bleef zeer gegeerd.
Begin van de 19e eeuw kende Zuid-Afrika de bezetting van de Engelsen waardoor de wijnbouw een nieuwe afzetmarkt vond en er een enorme bloei van de wijnbouw ontstond. Deze bloei kende dan ook een abrupt einde bij de verdwijning van de Engelsen uit Zuid-Afrika.
Bovenop deze slechte tijden kwam op het einde van de 19e eeuw, in 1886, de gevreesde phylloxera plaag waarbij deze druifluis alle wijnstokken verwoestte. Ook de boerenoorlog van 1899 zorgde ervoor dat de wijnbouw niet uitgebouwd kon worden.
In de 20e eeuw komt er opnieuw schot in de Zuid-Afrikaanse wijnbouw. Er werden vooreerst geënte stokken uit Amerika gehaald. Dit zorgde in een beginfase wel voor enorme overschotten die er voor zorgden dat in 1918 de regering de beslissing nam om de Ko-operatieve Wijnbouwers Vereniging (KWV) op te richten als regelgevend orgaan. Zij zorgden voor een stabilisatie van de wijnprijzen en riepen een halt aan de steeds dalende kwaliteit en overproductie.
Later in 1925 kende Zuid-Afrika een hoogtepunt in de wijngeschiedenis. Professor Abraham Izak Perold kruist de druiven pinot noir en cinsaut (toen hermitage genoemd) en de pinotage was geboren. Het typisch Zuid-Afrikaanse druivenras.
De bekendheid en kwaliteit van de Zuid-Afrikaanse wijnen kende, de apartheid ten spijt, een gestage groei in de 20e eeuw. Zo ontstaat in 1973 de eerste wijnroute "de Stellendosch Wine Route" en is er in datzelfde jaar de invoering van de gecontroleerde herkomstbenaming "Wine of Origin" door middel van een garantiezegel op de fles aan te brengen.
Door de opheffing van de apartheid komen er nieuwe impulsen voor extra investeringen in de wijnbouw. Er volgt een nieuwe revolutie door modernisering met onder andere betere fusten en nieuw plantmateriaal.
    De wijnbouw
    Lange tijd was de Zuid-Afrikaanse wijnbouw niet gehouden aan een regelgeving of wet die beperkingen oplegde aan de wijnbouwers en die voor een eigenheid van de wijnen zorgde. Hieraan kwam in 1973 een einde door de oprichting van "Wine of Origin'. Deze wijnwetgeving werd in het leven geroepen ter verbetering van de kwaliteit en eenheid binnen de Zuid-Afrikaanse wijnen. Zo werd er onder andere rekening gehouden met de Europese wetgeving omwille van de veelvoudige export richting Europa en werden er basisregels vastgelegd waaraan de wineries zich te houden hebben.
De controlerende taak over de Wine of Origin wordt uitgevoerd door de Wine & Spirit Board. De leden hiervan worden aangeduid door het ministerie van landbouw.
    Enkele belangrijke bepalingen van de Wine of Origin zijn:
    Indien de naam van de druif vermeldt wordt op het label dan moet minstens 75% van de wijn afkomstig zijn van dat druivenras. Voor de export naar een Europees land moet dit voor minstens 85% zo zijn.
    Indien het oogstjaar wordt vermeld dan moet minstens 75% van de wijn afkomstig zijn van dat wijnjaar. Voor wijnen die worden geëxporteerd naar Europa is dit 85%. Alle kwaliteitswijnen vermelden trouwens een oogstjaar op het label.
    De consument krijgt een garantie van juistheid van het label door een gecertificeerde zegel. Deze zegel geeft een absolute garantie dat alle informatie op het label correct is en dat de wijn van goede kwaliteit was bij de controle. Elke wijn die deze zegel krijgt is gecontroleerd op druivensoort, jaartal en herkomst. Ook worden de wijnen door een panel geproefd op onaanvaardbare fouten en worden de wijnen chemisch geanalyseerd. Indien de wijn wordt goedgekeurd krijgt hij een zegel. Elke zegel heeft een uniek nummer dat toelaat om de volledige weg die de wijn heeft afgelegd terug te vinden.
    De wijnregio's
    De indeling van de wijnregio's in Zuid-Afrika is wel verschillend van de ons meer herkenbare AOC gebieden in bijvoorbeeld Frankrijk. In Zuid-Afrika spreekt men in de eerste plaats over een herkomstplaats. Een herkomstplaats kan eender welk afgebakend gebied zijn (van een domein tot een hele regio). Er worden vier mogelijke herkomstbenamingen erkend.
    Ten eerste hebben we een "estate". Dit is de kleinste herkomstplaats. De wijnen hiervan worden aangegeven met de benaming "estate wine". Voorwaarde is uiteraard dat de wijn van één estate moet komen met een eigen productie en eigen wijngaarden. ter vergelijking met Frankrijk bijvoorbeeld AOC Margaux.
    Een tweede herkomstplaats in een "ward". Een ward is een verzameling van een antal verschillende domeinen en is meestal onderdeel van een district. Bij het vastleggen van de wards is men uitgegaan van strenge eisen aangaande bodem, klimaat en ecologische factoren om zo te komen tot wijnen met een uitzonderlijk karakter. Voorbeelden van wards zijn Constantia en Franschhoek. Ter vergelijking met Frankrijk bijvoorbeeld Haut-Médoc.
    Een "district" is een derde herkomstplaats. Voor een district gelden dezelfde criteria als deze voor een ward maar het gebied is veel groter wat leidt tot een grotere diversiteit. Voorbeelden van een district zijn Stellenbosch, Paarl en Robertson. Ter vergelijking met Frankrijk bijvoorbeeld Médoc.
    Tenslotte is een "region" een vierde en laatste herkomstbenaming, zoals bijvoorbeeld Coastal Region. Een region is een combinatie van districten of delen van districten. Dit geeft de producent de mogelijkheid om wijnen te maken van druiven die afkomstig zijn uit verschillende districten en zo toch een herkomstbenaming mee te geven. Ter vergelijking met Frankrijk bijvoorbeeld Bordeaux.
    Een overzicht van de indeling van de wijngebieden:
    Region
    District
    Ward
    Breederivier Vallei
    Worchester
    Nuy
    Goudini
    Slanghoek
    Scherpenheuvel
    Aan-de-Doorns
     
    Robertson
    McGregor
    Klaasvoogds
    Vinkrivier
    Eilandia
    Boesmansrivier
    Agterkliphoogte
    Le Chasseur
    Hoopsrivier
    Bonnievale
     
    Swellendam
    Buffeljags
    Coastal Region
    Tullbagh
     
     
    Paarl
    Wellington
    Franschhoek
     
    Swartland
    Riebeekberg
Groenkloof
     
     
    Durbanville
    Constantia
     
    Stellenbosch
    Simonsberg
    Jonkershoek
    Klein Karoo
     
    Montagu
    Tradouw
    Olifantsrivier
     
    Spuitdrift
    Koekenaap
    Lutzville Vallei
    Vredendal
     
    Piketberg
     
     
     
    Cederberg
    Oranjerivier
     
    Overberg
    Walker Bay
    Elgin
     
     
    Andalusia
     
    Douglas
     
     
     
    Ruiterbosch
    Terroir & Klimaat
    Zuid-Afrika heeft een mild mediteraan klimaat. Ook al staat de zon een ganse zomer aan de hemel dan nog zorgt een koele bries van de Atlantische en Indische Oceaan 's middags en 's avonds voor een afgekoelde bodem en voor gemiddelde temperaturen.
Het merendeel van de wijngaarden (80%) ligt in de Western Cape, dit is de meest zuidelijke provincie. Deze kuststrook heeft een jaarlijkse regenval van 450 tot 800 millimeter, die vooral tussen mei en augustus valt. In Constantia, ten zuiden van Kaapstad bereikt de neerslag gemiddeld 1000 millmeter.
Kunstmatige irrigatie is voor de meeste wijnproducenten aanbevolen willen ze door de droge periode (van november tot maart) heen komen. Uitzondering hierop zijn de wineries uit Constantia.
De gebieden Worchester, Robertson en Tulbagh zijn ver van de kust gelegen. Hier is het klimaat droog en heet en is er weinig afkoeling. De neerslag bedraagt hier gemiddeld slechts 250 millimeter per jaar. Zonder irrigatie is in deze gebieden geen wijnbouw mogelijk. Zelfs met irrigatie blijft het er moeilijk om elegante wijnen te produceren.
Met warme zomers en milde winters komt vorst zelden voor in Zuid-Afrika.
De klimaten kunnen echter per streek verschillend zijn door de nabijheid van de bergen of de zee. Het meest geeschikte klimaat voor het produceren van elegante wijnen vinden we bijvoorbeeld terug in Elgin waar de warme lucht tegen het gebergte ketst, vervolgens opstijgt en condenseert in koudere bovenlucht. Hierdoor ontstaat er een wolkendek in de namiddag, dat zorgt voor de daling van de temperaturen.
Belangrijk om weten is da de seizoenen in Zuid-Afrika anders zijn dan bij ons. Dit betekent dat de oogst start einde januari en kan duren tot in april.
Lente (september tot november)
Zomer (december tot februari)
Herft (maart tot mei)
Winter (juni tot augustus)
    Druivensoorten
    Een 70-tal druivensoorten zijn toegelaten volgens de Wine of Origin wetgeving. De naam van de druif mag vermeld worden op het label als er minstens 75% van de wijn afkomstig is van die soort. Voor de export naar een Europees land moet dit minstens 85% zijn.
    De witte wijnen domineerden steeds in Zuid-Afrika. Ongeveer 55% van de wijngaarden zijn dan ook aangeplant met witte druivensoorten. de laatste jaren is er echter een ommezwaai merkbaar. Geleidelijk aan worden de witte druivensoorten vervangen door edele rode rassen zoals cabernet sauvignon en shiraz. Momenteel vinden we dus vele jonge wijnstokken terug op de Zuid-Afrikaanse wijngaarden en kunnen we stellen dat er nog een potentieel schuil gaat in de wijnbouw.
    De belangrijkste druivenrassen voor de rode wijnen zijn cabernet sauvignon, pinotage (dewelke hét Zuid-Afrikaanse druivenras is) en merlot. Daarnaast is ook shiraz aan een sterke opmars bezig.
    De belangrijkste druivenrassen voor de witte wijnen zijn chenin blanc (lokaal ook steen genoemd), chardonnay en sauvignon blanc.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:wijn, zuid afrika, zuid afrikaanse wijn
    23-02-2014, 11:28 geschreven door Wijnliefhebber  
    20-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Chardonnay wijn

    De chardonnay is een druif die over de hele wereld voorkomt. De druif heeft een opmerkelijk aanpassingsvermogen wat klimaat en bodem betreft en wordt veel voor de vinificatie van wijn gebruikt.

    Het is een vroegrijpe druif die resistent is tegen kou maar tevens tegen warmte kan. Naast stille wijn wordt ze ook veel gebruikt voor mousserende wijn. Chardonnay is verwant aan de bourgogne- en champagnedruif pinot blanc, maar heeft een heel andere smaak. In de Elzas wordt zij ook wel weisser klevner genoemd of - een beetje verwarrend - pinot blanc chardonnay. Zie verder de synoniemenlijst.
    De wijn van deze druif is zeer geschikt voor rijping op hout en geeft algemeen een volle wijn met een stevig herkenbaar bouquet. Wijn met deze zogenaamde 'houtopvoeding' krijgt vanilletonen in haar smaak. Zuivere wijn van de chardonnay-druif wordt in veel landen als "Chardonnay" verkocht en wordt vaak wat minder gelet op waar deze vandaan komt.

    In koelere klimaatzones hebben de wijnen van deze druif een groeneappelsmaak. Na de tweede gisting van de wijn, de zogenaamde malolactische gisting - zie vinificatie - wordt het meeste naar deze groene appelen ruikende appelzuur omgezet in het mildere melkzuur. In mildere klimaatzones krijgt de wijn een meloensmaak, en in de warme temperatuurzones exotische vruchten, zoals ananas en mango.
    Chardonnay kan een hoog alcoholpercentage halen, waardoor zij naar het zoete kan neigen. Een goed gemaakte chardonnay zal een lange afdronk hebben. Vanwege het herkenbare karakter die deze wijn toont wordt zij geduid als "vettig" en vooral bij zalm-gerechten aanbevolen.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:chardonnay,wijn
    20-02-2014, 11:53 geschreven door Wijnliefhebber  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Italiaanse wijn
    Nergens ter wereld kan een land de mensen zo bekoren als Italië met ieder ingrediënt, zijn eigen uitgebreid smakenpalet dat doordrongen is van het zuiders temperament.

    Authenticiteit is dan ook één van onze sleutelwoorden. U vindt alleen de beste Italiaanse wijn in ons gamma. Kijk snel op onze shop voor deze heerlijke wijnen.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:italiaanse wijn
    20-02-2014, 11:47 geschreven door Wijnliefhebber  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spaanse wijn
    Spaanse wijn: Grote diversiteit
    Spanje in het kort? De activiteit in een bijennest vastleggen is makkelijker. Rond de eeuwwisseling gonsden de Spaanse wijngaarden van activiteit. En ze gonzen nog steeds, met ongeëvenaarde investeringen in het veld en vooral in de bodega’s - het Spaanse woord voor elke plek waar wijn wordt gemaakt, opgevoed of verkocht.

    De opwindendste ontwikkelingen vinden nog steeds plaats buiten de officiële denominaciones: 61 DO’s op dit moment en zal zeker veranderen, plus twee DOCa’s, Rioja en Priorat.

    Populair
    De populariteit van Spaanse wijn heeft internationaal een ongekende vlucht genomen, misschien ook doordat de mondiale consument door wijnen uit de Nieuwe Wereld gewend is geraakt aan wijnen uit een warm mediterraan klimaat.

    Spaanse Vignerons hoeven zich zelden zorgen te maken of hun druiven wel volledig rijp zullen worden, en de kosten zijn in veel gebieden zo laag dat Spanje menig koopje te bieden heeft. Maar deze overvloedige producent lijkt vooral op een goede koers te zitten omdat het na een francofiele periode en overmaat aan technologie nu ook haar eigen troeven en traditionele praktijken herontdekt. Spanjes inheemse druivenrassen zijn wel niet zo talrijk als die van Portugal maar ze worden gewaardeerd en op de markt gebracht.

    Voordelen
    Spanjes grote voordelen voor de wijnstok zijn de combinatie van een hoogteligging en een breedtegraad. De majesteitelijk ongeciviliseerde bergen zijn te onherbergzaam en delen van het noorden te zeer aan wind en weer blootgesteld, maar de rest is volmaakt geschikt: ronde 40e breedtegraad en hooggelegen. Ruim 90% van alle Spaanse wijngaarden liggen op grotere hoogte dan enig belangrijk Frans wijngebied: om te beginnen het grootste deel van Oud-Castilië - Castilla y Leon en Castilla La Mancha.

    Klimaat
    De koude winters en zeer hete zomers waarin de zon vaak zo genadeloos fel en lang achtereen schijnt dat de wijnstokken dichtslaan en de druiven niet willen rijpen kunnen de vroeger herfst tot een genant gevecht maken om suiker en aroma te vergaren voordat de temperatuur daalt.

    Het grote probleem is in het zuiden, oosten en een deel van het noorden is echter droogte in de zomer. Een droge bodem kan niet veel wijnstokken dragen, daarom worden ze in de meeste Spaanse wijngebieden ongewoon ver uiteengeplant en in lage struikvorm opgekweekt. Spanje heeft daardoor het grootste wijnbouwareaal ter wereld.

    Irrigatie
    Sinds 2003 mogen Spaanse wijnbouwers irrigatie toepassen, al wordt dit van geval tot geval beslist. Een grote doorbraak, al kunnen alleen rijken het zich veroorloven om naar water te boren en het systeem aan te leggen om het te distribueren. Ondanks gevaarlijk droge jaren zijn de opbrengsten dramatisch gestegen.

    In gebieden als La Mancha die zich lenen voor het mechanisch oogsten heeft de installatie van leidraden ook verschil gemaakt. Het DO systeem is veel minder ingewikkeld als de Franse of zelfs de Italiaanse. De meeste DO’s zijn zo groot dat ze een veelheid van terrein- en groeiomstandigheden omvatten. Er kleeft een onmiskenbaar Latijns trekje van anarchie aan de Spaanse houding ten opzichte van de regels: vooral ten aanzien van de druivenrassen kan er een kloof bestaan tussen regels en praktijk. In de meeste gevallen pakt dit alleen maar gunstig uit, aangezien veel wijnproducenten alleen maar uit zijn op kwaliteitsverbetering.

    Typerend is echter dat het inkopen van druiven, vaak ook wijn, in Spanje nog steeds veel gebruikelijker is dan domeinbotteling. Intussen kan Spanje bogen op drie DO Pagos of denominaties voor individuele wijngaarden: Dominio de Valdepusa, Finca Elez in Albacete en Deheza del Carrizal bij Madrid.

    Traditie
    Spaanse bodega’s waren traditioneel plekken waar wijn werd opgevoed vaak veel langer dan normaal of in sommige gevallen raadzaam is. Niettemin is er veel te zeggen voor de Spaanse gewoonte om niet piepjong maar drinkrijp op de markt te brengen. Maar er verandert van alles in de bodega’s. Eeuwenlang was Amerikaans eiken de favoriete houtsoort voor vaten. Vanaf de jaren ‘80 behoort de nieuwe golf van Spaanse wijnmakers echter tot de meest gretige clientele van de Franse kuipers ook al worden de meeste vaten in feite in Spanje gemaakt, met name in Logrono in Rioja.

    Ook op het punt van de rijpingsduur spiegelt men zich nu meer aan de Fransen. De categorieën Reserva en Gran Reserva waren een hommage aan langdurige houtrijping, maar een stijgend aantal producenten stelt intensiteit nu boven ouderdom en verlaat of devalueert zijn Gran Reserva’s. De kleinste van Spanjes vele verschillende zones in termen van wijnproductie is Galicië in het groene noordwesten. De tradities zijn hier Keltisch en christelijk er is vrijwel geen Moorse invloed.

    Klimaat
    De Atlantische Oceaan, de heuvels, de wind en flink wat regen zijn de voornamelijkste factoren. De wijnen zijn veelal licht, droog en verfrissend al worden ze vaak nog te zeer gedomineerd door de palomino en de alicante bouschet met zijn rode vruchtvlees, die hier na de phylloxera plaag in gebruik zijn genomen. Relatief weinig wijn, onveranderlijk wit, verlaat het gebied maar ter plekke zijn ook Galliciës scherpe rode wijnen in trek. Terwijl bijna alle Spaanse witte wijnen moeten worden aangezuurd om ze fris genoeg te maken, hoeft dat hier niet. Rias Baixas en Ribeireo hier worden de frisse albarino, treixadura en loureira gemaakt. Het bijna verlaten gebied Ribeiro verscheepte al wijn voordat de zuidelijker Douro dat deed.

    Valdeorras dat als grote troef de stevige witte godello druif heeft, die mooie witte bewaarwijnen kan geven. De mencia is de inspiratie voor modieuze Bierzo, een van Spanjes fruitigste geurigste en verfrissende rode wijnen. Alvaro Palacios beroemd om zijn Priorat zette Bierzo op de kaart. Hij was geïntrigeerd door de liesteenterrassen in plaats van de dominerende klei.

    Het gebied produceert Spanjes antwoord op Bourgogne, in dramatisch contrast met de geconcentreerde eikige wijnen die die de huidige opkomende generatie van Spaanse connaisseurs oorspronkelijk apprecieerde.

    De meeste wijngaarden van Castilla Y Leon liggen in de hoge door land omsloten Duero vallei. De serieuze rode wijnen van Toro en Ribera del Duero maar ook Cigales te noorden van de Duero maakt serieuze rode wijn.

    De beroemdste witte wijnen van Castilla Y Leon komen uit Rueda, waar de lokale druif Verdejo even verfrissende wijnen kan geven als de recenter aangeplante sauvignon blanc. Rode Rueda wordt gemaakt van cabernet en tempranillo hoewel veel wijnmakers hun opties openhouden door het label Vino de la Tierra Castilla y Leon te gebruiken.

    Aan de golf van Biskaje vinden we rond de steden Bilbao en Santander de witte Baskische wijnen van Bizkaiko Txakolina / Chacoli de Vizcaya en Getariako Txakolina / Chacoli de Gueteria. Kleine hoeveelheden Arabako Txakolina / Chacoli de Alava worden gemaakt in de provincie Araba / Alava. Ze lijken opmerkelijk op Baskische wijnen aan de andere kant van de Franse grens en worden ter plaatse in dunne bekerglazen geschonken.
    De Ebro stroomt van de Cantabrische Cordillera aan de noordkust zuidoostwaarts naar de Middellandse Zee in Catalonië. De Boven-Ebro omvat Rioja en Navarra waar tempranillo en Garnacha elkaar ontmoeten maar ook Campo de Borja dat van vrijstaande oude wijnstreken al enige zeer sappige voordelige Garnacha produceert. Garnacha wordt nu ook verwerkt tot ambitieuzere geconcentreerde versies met eikenhout voor export naar VS. Het extreme landklimaat en de plaatselijke cierzo, een koude droge noordwestenwind helpen ook.

    In het zuidelijker Carinena heerst er eenzelfde klimaat maar garnacha is er niet zo dominant en nieuwkomers zoals uit Rioja maken deining met Tempranillo / Cabernet assemblages. Het naburige Calatyud huisvest enkele van Spanjes succesvolste coöperaties. In sommige opzichten hebben de wijngaarden in het achterland van Spanjes centrale Middellandse Zeekust begin deze eeuw nog snellere vorderingen gemaakt.

    Lange tijd werden Manchuela, Valencia, Utiel - Requena, Almansa, Yecla, Alicante en Bullas slechts geschikt geacht voor de productie van krachtige bulkwijn voor een slinkende exportmarkt. Maar veel van deze DO’s maken nu goed gebruik van nieuw geld en nieuwe ideeën, met als resultaat fruitige en zelfs stijlvolle rode wijnen. Er is nog steeds wijn die welbewust sterk en zoet gemaakt, maar de beste kunnen het opnemen tegen superrijpe rode klassewijnen uit Californië en Australië.

    Druivenrassen
    Lokale druivenrassen worden veelal geassembleerd met internationale importen maar producenten als Julia Roch in Jumilla hebben getoond hoe de monastrell (mourvèdre) kan worden getemd. In Alicante wees Enrique Mendoza de weg met wijnen die aanzienlijk afweken op het punt van restsuiker, zo niet alcohol.

    Volgens anderen de DO Manchuela op een hoogvlakte met kalfsteenafzettingen werd gerechtvaardigd door Finca Sandovals assemblage van syrah met monastrell. De gespierde bobal is karakteristiek voor dit gebied en voor het naburige Utiel-Requena, ook meer dan 600 meter boven zee.

    Centraal voor het Spaanse leven is de meseta, de hoogvlakte ten zuiden van Madrid met zijn eindeloze, vlakke wijngaarden. De enorme omvang van La Mancha, de belangrijkste DO hier. Alleen de DO wijngaarden ervan minder dan de helft van het totaal bestrijken er al tweemaal zoveel land als alle Australische wijngaarden bij elkaar. De stad Valdepenas gaf haar naam traditioneel aan een groot deel van deze productie, sterke maar bleke rode wijn, van oudsher van de airen, de meest aangeplante witte druif.  De wijngaarden van La Mancha zijn even dramatisch veranderd als de rest van het Spaanse wijnlandschap met een opmerkelijke overgang van witte naar blauwe druiven in de jaren ‘90.

    In 2005 was meer dan tweederde van de wijn uit dit enorme gebied, rood veelal voordelig en gebaseerd op cencibel, de lokale variant van tempranillo. Ook de Garancha wordt hier al lang geteeld maar internationale druiven zijn hier ook binnengevallen. Cabernet, Merlot, Sauvignon en Chardonnay zijn hier te vinden.

    Tussen La Mancha en Madrid liggen de DO’s Mentrida, Vinos de Madrid en Mondejar, die vermoedelijk rijp zijn voor eenzelfde transformatie. Verreweg de meest vernieuwende wijngaarden zijn hier echter die van Marques de Grinon op de eerste DO Pago bezitting Dominio de Valdepusa bij Toledo. Ten westen van La Mancha in Extremadura bij de Portugese grens ligt relatief recente DO Ribera del Guadiana. Ook hier is aanzienlijk potentieel voor robuuste rijpe wijnen die vergelijkbaar zijn met die van Alentejo in Portugal.

    Verder zijn er nog wijngebieden in Andalusië en ook de Canarische Eilanden doen mee. De eilanden La Palma, El Hierro, Lanzarote en Gomera bezitten elk 1 DO, Gran Canaria heeft er 2 en Tenerife heeft 5 DO’s. Momenteel zijn de opwindendste wijnen de frisse citrusachtige witte van lokale variëteiten als maramjuela en gual. Ook de Balearen in de Middellandse Zee mogen we niet overslaan. De Mallorcaanse trots en de inheemse manto negro en callet herleven terecht in de vorm van DO Binissalem en Pla i Llevant, die moedig de projectontwikkelaars van dit land het hoofd bieden.

    http://www.wijnplaza.be/wijn/spaanse-wijn
    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:spaanse wijn,wijn,spanje,rioja,chardonnay,merlot
    20-02-2014, 05:50 geschreven door Wijnliefhebber  
    Archief per week
  • 17/02-23/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs