Nergens ter wereld kan een land de mensen zo bekoren als Italië met ieder ingrediënt, zijn eigen uitgebreid smakenpalet dat doordrongen is van het zuiders temperament.
Authenticiteit is dan ook één van onze sleutelwoorden. U vindt alleen de beste Italiaanse wijn in ons gamma. Kijk snel op onze shop voor deze heerlijke wijnen.
Spaanse wijn: Grote diversiteit Spanje in het kort? De activiteit in een bijennest vastleggen is makkelijker. Rond de eeuwwisseling gonsden de Spaanse wijngaarden van activiteit. En ze gonzen nog steeds, met ongeëvenaarde investeringen in het veld en vooral in de bodegas - het Spaanse woord voor elke plek waar wijn wordt gemaakt, opgevoed of verkocht.
De opwindendste ontwikkelingen vinden nog steeds plaats buiten de officiële denominaciones: 61 DOs op dit moment en zal zeker veranderen, plus twee DOCas, Rioja en Priorat.
Populair De populariteit van Spaanse wijn heeft internationaal een ongekende vlucht genomen, misschien ook doordat de mondiale consument door wijnen uit de Nieuwe Wereld gewend is geraakt aan wijnen uit een warm mediterraan klimaat.
Spaanse Vignerons hoeven zich zelden zorgen te maken of hun druiven wel volledig rijp zullen worden, en de kosten zijn in veel gebieden zo laag dat Spanje menig koopje te bieden heeft. Maar deze overvloedige producent lijkt vooral op een goede koers te zitten omdat het na een francofiele periode en overmaat aan technologie nu ook haar eigen troeven en traditionele praktijken herontdekt. Spanjes inheemse druivenrassen zijn wel niet zo talrijk als die van Portugal maar ze worden gewaardeerd en op de markt gebracht.
Voordelen Spanjes grote voordelen voor de wijnstok zijn de combinatie van een hoogteligging en een breedtegraad. De majesteitelijk ongeciviliseerde bergen zijn te onherbergzaam en delen van het noorden te zeer aan wind en weer blootgesteld, maar de rest is volmaakt geschikt: ronde 40e breedtegraad en hooggelegen. Ruim 90% van alle Spaanse wijngaarden liggen op grotere hoogte dan enig belangrijk Frans wijngebied: om te beginnen het grootste deel van Oud-Castilië - Castilla y Leon en Castilla La Mancha.
Klimaat De koude winters en zeer hete zomers waarin de zon vaak zo genadeloos fel en lang achtereen schijnt dat de wijnstokken dichtslaan en de druiven niet willen rijpen kunnen de vroeger herfst tot een genant gevecht maken om suiker en aroma te vergaren voordat de temperatuur daalt.
Het grote probleem is in het zuiden, oosten en een deel van het noorden is echter droogte in de zomer. Een droge bodem kan niet veel wijnstokken dragen, daarom worden ze in de meeste Spaanse wijngebieden ongewoon ver uiteengeplant en in lage struikvorm opgekweekt. Spanje heeft daardoor het grootste wijnbouwareaal ter wereld.
Irrigatie Sinds 2003 mogen Spaanse wijnbouwers irrigatie toepassen, al wordt dit van geval tot geval beslist. Een grote doorbraak, al kunnen alleen rijken het zich veroorloven om naar water te boren en het systeem aan te leggen om het te distribueren. Ondanks gevaarlijk droge jaren zijn de opbrengsten dramatisch gestegen.
In gebieden als La Mancha die zich lenen voor het mechanisch oogsten heeft de installatie van leidraden ook verschil gemaakt. Het DO systeem is veel minder ingewikkeld als de Franse of zelfs de Italiaanse. De meeste DOs zijn zo groot dat ze een veelheid van terrein- en groeiomstandigheden omvatten. Er kleeft een onmiskenbaar Latijns trekje van anarchie aan de Spaanse houding ten opzichte van de regels: vooral ten aanzien van de druivenrassen kan er een kloof bestaan tussen regels en praktijk. In de meeste gevallen pakt dit alleen maar gunstig uit, aangezien veel wijnproducenten alleen maar uit zijn op kwaliteitsverbetering.
Typerend is echter dat het inkopen van druiven, vaak ook wijn, in Spanje nog steeds veel gebruikelijker is dan domeinbotteling. Intussen kan Spanje bogen op drie DO Pagos of denominaties voor individuele wijngaarden: Dominio de Valdepusa, Finca Elez in Albacete en Deheza del Carrizal bij Madrid. Traditie Spaanse bodegas waren traditioneel plekken waar wijn werd opgevoed vaak veel langer dan normaal of in sommige gevallen raadzaam is. Niettemin is er veel te zeggen voor de Spaanse gewoonte om niet piepjong maar drinkrijp op de markt te brengen. Maar er verandert van alles in de bodegas. Eeuwenlang was Amerikaans eiken de favoriete houtsoort voor vaten. Vanaf de jaren 80 behoort de nieuwe golf van Spaanse wijnmakers echter tot de meest gretige clientele van de Franse kuipers ook al worden de meeste vaten in feite in Spanje gemaakt, met name in Logrono in Rioja.
Ook op het punt van de rijpingsduur spiegelt men zich nu meer aan de Fransen. De categorieën Reserva en Gran Reserva waren een hommage aan langdurige houtrijping, maar een stijgend aantal producenten stelt intensiteit nu boven ouderdom en verlaat of devalueert zijn Gran Reservas. De kleinste van Spanjes vele verschillende zones in termen van wijnproductie is Galicië in het groene noordwesten. De tradities zijn hier Keltisch en christelijk er is vrijwel geen Moorse invloed.
Klimaat De Atlantische Oceaan, de heuvels, de wind en flink wat regen zijn de voornamelijkste factoren. De wijnen zijn veelal licht, droog en verfrissend al worden ze vaak nog te zeer gedomineerd door de palomino en de alicante bouschet met zijn rode vruchtvlees, die hier na de phylloxera plaag in gebruik zijn genomen. Relatief weinig wijn, onveranderlijk wit, verlaat het gebied maar ter plekke zijn ook Galliciës scherpe rode wijnen in trek. Terwijl bijna alle Spaanse witte wijnen moeten worden aangezuurd om ze fris genoeg te maken, hoeft dat hier niet. Rias Baixas en Ribeireo hier worden de frisse albarino, treixadura en loureira gemaakt. Het bijna verlaten gebied Ribeiro verscheepte al wijn voordat de zuidelijker Douro dat deed.
Valdeorras dat als grote troef de stevige witte godello druif heeft, die mooie witte bewaarwijnen kan geven. De mencia is de inspiratie voor modieuze Bierzo, een van Spanjes fruitigste geurigste en verfrissende rode wijnen. Alvaro Palacios beroemd om zijn Priorat zette Bierzo op de kaart. Hij was geïntrigeerd door de liesteenterrassen in plaats van de dominerende klei.
Het gebied produceert Spanjes antwoord op Bourgogne, in dramatisch contrast met de geconcentreerde eikige wijnen die die de huidige opkomende generatie van Spaanse connaisseurs oorspronkelijk apprecieerde.
De meeste wijngaarden van Castilla Y Leon liggen in de hoge door land omsloten Duero vallei. De serieuze rode wijnen van Toro en Ribera del Duero maar ook Cigales te noorden van de Duero maakt serieuze rode wijn.
De beroemdste witte wijnen van Castilla Y Leon komen uit Rueda, waar de lokale druif Verdejo even verfrissende wijnen kan geven als de recenter aangeplante sauvignon blanc. Rode Rueda wordt gemaakt van cabernet en tempranillo hoewel veel wijnmakers hun opties openhouden door het label Vino de la Tierra Castilla y Leon te gebruiken.
Aan de golf van Biskaje vinden we rond de steden Bilbao en Santander de witte Baskische wijnen van Bizkaiko Txakolina / Chacoli de Vizcaya en Getariako Txakolina / Chacoli de Gueteria. Kleine hoeveelheden Arabako Txakolina / Chacoli de Alava worden gemaakt in de provincie Araba / Alava. Ze lijken opmerkelijk op Baskische wijnen aan de andere kant van de Franse grens en worden ter plaatse in dunne bekerglazen geschonken. De Ebro stroomt van de Cantabrische Cordillera aan de noordkust zuidoostwaarts naar de Middellandse Zee in Catalonië. De Boven-Ebro omvat Rioja en Navarra waar tempranillo en Garnacha elkaar ontmoeten maar ook Campo de Borja dat van vrijstaande oude wijnstreken al enige zeer sappige voordelige Garnacha produceert. Garnacha wordt nu ook verwerkt tot ambitieuzere geconcentreerde versies met eikenhout voor export naar VS. Het extreme landklimaat en de plaatselijke cierzo, een koude droge noordwestenwind helpen ook.
In het zuidelijker Carinena heerst er eenzelfde klimaat maar garnacha is er niet zo dominant en nieuwkomers zoals uit Rioja maken deining met Tempranillo / Cabernet assemblages. Het naburige Calatyud huisvest enkele van Spanjes succesvolste coöperaties. In sommige opzichten hebben de wijngaarden in het achterland van Spanjes centrale Middellandse Zeekust begin deze eeuw nog snellere vorderingen gemaakt.
Lange tijd werden Manchuela, Valencia, Utiel - Requena, Almansa, Yecla, Alicante en Bullas slechts geschikt geacht voor de productie van krachtige bulkwijn voor een slinkende exportmarkt. Maar veel van deze DOs maken nu goed gebruik van nieuw geld en nieuwe ideeën, met als resultaat fruitige en zelfs stijlvolle rode wijnen. Er is nog steeds wijn die welbewust sterk en zoet gemaakt, maar de beste kunnen het opnemen tegen superrijpe rode klassewijnen uit Californië en Australië.
Druivenrassen Lokale druivenrassen worden veelal geassembleerd met internationale importen maar producenten als Julia Roch in Jumilla hebben getoond hoe de monastrell (mourvèdre) kan worden getemd. In Alicante wees Enrique Mendoza de weg met wijnen die aanzienlijk afweken op het punt van restsuiker, zo niet alcohol.
Volgens anderen de DO Manchuela op een hoogvlakte met kalfsteenafzettingen werd gerechtvaardigd door Finca Sandovals assemblage van syrah met monastrell. De gespierde bobal is karakteristiek voor dit gebied en voor het naburige Utiel-Requena, ook meer dan 600 meter boven zee.
Centraal voor het Spaanse leven is de meseta, de hoogvlakte ten zuiden van Madrid met zijn eindeloze, vlakke wijngaarden. De enorme omvang van La Mancha, de belangrijkste DO hier. Alleen de DO wijngaarden ervan minder dan de helft van het totaal bestrijken er al tweemaal zoveel land als alle Australische wijngaarden bij elkaar. De stad Valdepenas gaf haar naam traditioneel aan een groot deel van deze productie, sterke maar bleke rode wijn, van oudsher van de airen, de meest aangeplante witte druif. De wijngaarden van La Mancha zijn even dramatisch veranderd als de rest van het Spaanse wijnlandschap met een opmerkelijke overgang van witte naar blauwe druiven in de jaren 90.
In 2005 was meer dan tweederde van de wijn uit dit enorme gebied, rood veelal voordelig en gebaseerd op cencibel, de lokale variant van tempranillo. Ook de Garancha wordt hier al lang geteeld maar internationale druiven zijn hier ook binnengevallen. Cabernet, Merlot, Sauvignon en Chardonnay zijn hier te vinden.
Tussen La Mancha en Madrid liggen de DOs Mentrida, Vinos de Madrid en Mondejar, die vermoedelijk rijp zijn voor eenzelfde transformatie. Verreweg de meest vernieuwende wijngaarden zijn hier echter die van Marques de Grinon op de eerste DO Pago bezitting Dominio de Valdepusa bij Toledo. Ten westen van La Mancha in Extremadura bij de Portugese grens ligt relatief recente DO Ribera del Guadiana. Ook hier is aanzienlijk potentieel voor robuuste rijpe wijnen die vergelijkbaar zijn met die van Alentejo in Portugal.
Verder zijn er nog wijngebieden in Andalusië en ook de Canarische Eilanden doen mee. De eilanden La Palma, El Hierro, Lanzarote en Gomera bezitten elk 1 DO, Gran Canaria heeft er 2 en Tenerife heeft 5 DOs. Momenteel zijn de opwindendste wijnen de frisse citrusachtige witte van lokale variëteiten als maramjuela en gual. Ook de Balearen in de Middellandse Zee mogen we niet overslaan. De Mallorcaanse trots en de inheemse manto negro en callet herleven terecht in de vorm van DO Binissalem en Pla i Llevant, die moedig de projectontwikkelaars van dit land het hoofd bieden.
Argentijnse rode wijn uit een perfect geslaagde combinatie tussen Malbec en Merlot. De ene druivensoort geeft kracht aan deze wijn en de andere zorgt voor voldoende fruit, zachte afdronk en aangename tannines.
Witte wijn uit Argentinië met een mooie goud gele kleur. Prachtige combinatie van Chardonnay en Chenin Blanc, volle smaak van Chardonnay en frisheid van Chenin Blanc. Heel lekker bij salades en visgerechten.
