Wandel-en trektochten door Vlaanderen, Europa, en Afrika.
11-12-2009
Perigord 25/08-01/09/2002.
In 2002 trokken we terug naar Frankrijk voor een verkenning van de Perigord. De Perigord ligt in het departement Dordogne en telt 4 gebieden, Perigord blanc, noir, pourpre, et vert. Deze kleuren slaan op de speciale kenmerken van de streek. vb: Blanc: voor zijn lichtgekleurde kalkplateaus Noir: voor zijn uitgebreide Eikenbossen. Pourpre: voor zijn wijnstreek rond Bergerac. Vert: voor zijn groene landschap, waar het heel veel regent! De Perigord is vooral gekend om zijn parfums, paté van ganzenlever, wijnen (Bergerac). Onze tocht: Dag 1: vertrek in Belgie voor een tocht van 840km naar Mareuil (9uur) waar we overnachten op Camping municipal. Bij aankomst is er lichte regen. Dag 2: Mareuil- Léguillac-de-cerles- La Verrerie- Boulaineix- Brantome. Een tocht van ongeveer 27km (7uur). Brantome ligt in de Perigord vert telt ongeveer 2110 inw: en ligt aan de rivier "de Drome", er is een prachtige abdij "saint-pierre".(s'nacht valt er enorm veel regen). Dag 3:Brantome- Valeuil- Bourdeilles- Bussac- Prieuré de Merlande. Totale afstand ongeveer 25.5km (7uur) met overnachting op camping a la ferme in Milhac-d'Auberoche. (2x). Dag 4: Champcevinel-Causade- Lauriére-Le Chainge- Millac- d'Auberoche.totale afstand: 27km (7uur), we wandelen van Zuid naar noord omdat we weer kamperen in Milhac. Dag 5: Milhac- d'Auberoche -Lac Négre -Chateau de l'Hern-Fanlac (prachtig gerestaureerd dorpje)- Montignac. afstand 24km (ongeveer 6uur) Montignac heeft ongeveer 3000 inw: en ligt aan de rivier "Vesere" (Perigord Noir). We overnachten op de Municipal van Montignac. Dag 6: Saint leon sur Vésere-Peyzac le Moustier- Lespinasse-Tursac- les Eyzies- Tayac- Saint- Cyprien. afstand 24.5km (7uur).Saint-Cyprien heeft ongeveer 1600inw: en ligt in de Perigord noir, aan de Garonne en heeft een prachtige brug over de rivier. Dag 7: Terugreis naar Belgié met bezoek aan Bergerac (we bezoeken er de beroemste burger van de stad nl: Cyrano de Bergerac, en overnachting in Pezou waar we ons afscheidsdiner nemen in restaurant "La Gourmandine". De Perigord is een fantastische streek om te wandelen, niet zo heel zwaar, maar je moet wel rekening houden met eventueel een regenbui. je hebt er heel goede restaurantjes en prachtige kastelen. Met dank aan benny, Jan, Jos, Swa, Willy, Paul, Philippe, en Theo.
Schotland: De West-highlandway van 01/05 tot 10/05/2003.
Schotlandis één van de mooiste wandelgebieden van Europa. De hooglanden zijn één groot natuurpark met ongelooflijke vergezichten en prachtige heuvels en wandelpaden. Het was dan ook normaal dat we in 2003 de uitdaging aangingen om één der meest bekende lange afstandspaden nl: De West-Highlandway, door te trekken die vertrekt in Milngavie een stadje ten Noorden van Glasgow en die met een lengte van 155 km eindigd in Fort William. De West-Highlandway of de distelroute is een bewegwijzerde tocht (paaltjes met een distel als merkteken) .Onze tocht: Dag 1: Via de luchthaven van Charleroi vlucht naar Glasgow (prestwick) waar we na een treinreis van ongeveer 2 uur aankomen in Milngavie voor overnachting in B&B. Dag 2:Milngavie- Balmaha. (32km). Na een smakelijk Engels ontbijt vertrek in het centrum van de stad (officiele startplaats) voor een tocht van 32km naar balmaha. Na 12km eerste mogelijkheid om iets te drinken, bellen of posten in Durngoinge. Na 20 km aankomst in Drymen een iets grotere plaats met alle faciliteiten. Na 32km aankomst in Balmaha (visitor centre) in het loch lomondpark centrum (open van 10 tot 18 uur). bevoorading in kleine winkel van "The highland way hotel "met eethuis. Vanaf Balmaha is het nog 2.5km tot camping aan de oevers van het loch lomondmeer waar we overnachten. Dag 3.Balmaha-Inversnaid (22km). Na 12km kan je in Rowardennan overnachting vinden en eten en drinken, eten en drinken; er is een betaaltelefoon binnen en op het terras kan je verpozen. Na nog eens 11km komen we aan in inversnaid: er is een hotel (wandelaars niet welkom) wel mogelijkheid om iets te drinken. We kunnen kamperen in het Inversnaid boathouse 400m Noord (geen open vuur maken) Dag 4:Inversnaid-Crianlarich (21km). Na 10.5km aankomst in Inverarnan (er is een Hotel en Restaurant).In de "Stagger Inn"kun je aan een schappelijke prijs iets eten, en er is ook B&B. Na nog eens 10.5km aankomst in Crianlarich en zijn we ongeveer halfweg van de route, er zijn verbindingen met alle omliggende steden en verder alle voorzieningen. De eerste drie dagen was er steeds regen, en dat zal ook de volgende dagen zo blijven maar het is ondanks dat een prachtige maar toch ook een niet zo gemakkelijke tocht wegens de modder op de veldpaden. Dag 5:Crianlarich-Bridge of Orchy (21km).Na 10.5km aankomst in Tyndrum; er zijn verschillende winkels, er zijn restaurants en ook een aantak Hotels. Na nog eens 11km bereiken we Bridge of Orchy waar het zo hard regend dat we beslissen te overnachen in een Bunckhouse (te bevragen in het hotel). Het Hotel serveerd uitstekende maaltijden aan een schappelijke prijs. Bridge of orchy is een echt regengat: gem:3000mm per jaar. Dag 6.Bridge of orchy-Kingshouse. Eerste halte na 4km in Inveroran.Bij de brug aan de Allt Orain staat een Hotel. Mits aanvraag kan er ook gekampeerd worden. Na nog 15km aankomst in Kingshouse. Enkel één Hotel met dezelfde naam; heel het jaar open, eten verkrijgbaar (proef er de beroemde Schotse haggis).Om te kamperen is er toelating nodig. (wij verbleven in het Hotel). Dag 7.Kingshouse-Fort William.Eerste deel tot Kinglochleven: ongeveer 15km.Er is alle accomodatie en in de zomermaanden een Infodienst. Tweede deel tot Fort William 22km. Het tweede deel word weer een gevecht tegen de modder en hevige regenvlagen zodat we blij zijn dat we aan het eindpunt in Hotel Ben nevis kunnen overnachten.NB: de laatste 5km wandelen we langs de flanken van de Ben Nevis (de hoogste berg van het Verenigd Koningrijk-1922m- waar aan de voet ook een grote camping is die in de zomermaanden druk bezet is met wandelaars die de Nevis willen beklimmen. De West-highlandway hoort thuis bij de mooiste wandelpaden binnen Europa en is voor ieder echte wandelaar een must.Men dient echter rekening te houden met het mogelijks slechte weer in de schotse hooglanden, regenkledij is dan ook noodzakelijk in ieder seizoen.
"African heart expeditions" (JMT) een specialist van trekkings en Safaris in Kenia en Tanzania bracht me op het idee om de Kilimanjaro te beklimmen.Na heel wat voorbereidingswerk en boekingen via internet was ik op 12 Augustus 2002 klaar voor het grootste avontuur tot dan toe. Hierna volgt mijn dagboek van de gebeurtenissen dag na dag op de Kilimanjaro, de hoogste berg van het Afrikaanse kontinent, een uitgedoofde vulkaan van 5895m op de grens van Tanzania en kenia. Vliegreis: Brussel-Amsterdam met vlucht 1724M en Amsterdam-Kilimanjaro airport met vlucht KLM569. 12/08/2002. Mijn Afrikareis is goed begonnen met een goede vliegreis; wel lang en vermoeiend meteen volgeboekte boeing 767. Na 8 uur vliegen voorspoedige landing op Kilimanjaro airport waar het reeds lang donker is. Na ophalen van de bagage wat zeer snel gebeurd staat Gideon Makara van "african heart expeditions"mij reeds op te wachten om mij naar het hotel in Moshi te brengen. Tijdens de rit word ik door Gideon gebrieft over hoe mijn trekking er in de praktijk zal uitzien, het word een rit van ongeveer 45 min: in het pikdonker en links van de weg! en ik ben dan ook blij als we aankomen in het Hotel "Keys" waar het ondertussen al kwart voor tien geworden is. Na het betalen van mijn trekking aan Gideon probeer ik nog te bellen naar huis maar zowel de GSM als de vaste telefoon laten het afweten; dan maar gaan slapen want morgen om negen uur komen ze mij afhalen.Eer ik slaap schrijf ik nog de kaartjes die ik gekocht heb, die kan ik dan morgen direkt posten (1 dollar voor een kaartje is niet weinig maar ja!!). 13/08/ Om zeven uur word ik gewekt door de telefoon en na een douche kan ik ontbijten. Het ontbijt is niet veel soeps want vooral van brood hebben ze in Tanzania niet veel verstand. Om 9 uur ben ik danook klaar voor vertrek en Gideon met mijn gids Roy Lyimo laten niet lang op zich wachten, en na afscheid genomen te hebben van Gideon kunnen we vertrekken. Na een rit van ongeveer 1 uur en na aankoop van flessen drinkwater komen we aan de "Gate" de ingang van het Kilimanjaro national park. Het park is 822km2 groot en kan enkel betreden worden via de gates waar men zich dient te registreren en waar ook het toegangsbewijs wordt gekontroleerd (zonder dit toegangsbewijs kan mende trekking niet maken daar deze betaling zorgt voor de gidsen en dragers en koks en vooral voor slaapgelegenheid). Om 11uur starten we na verdeling van de materialen en voedsel dat we nodig hebben. Ik heb drie man meegekregen nl: Roy, de gids die ook de leiding heeft, een kok die zich ook ontfermd over mijn rugzak en een drager die alle eten mee naar boven draagt (alles dat nodig is op de berg wordt door dragers naar boven gedragen), het is dan ook een stoet van opgaande en afdalende dragers geladen met de meest uiteenlopende zaken die nodig zijn om alle trekkers een week in leven te houden. De eerste etappe is een trip door het regenwoud van 1800 naar 2700meter die ongeveer 4 uur in beslag neemt. Het is een rustige wandeling door een regenwoudvegetatie, zeer mooi met enkel nu en dan een aap die zich rot schrikt bij onze komst. Het weer valt ook mee, maar er komt toch zware bewolking aanzetten op het einde van de dag. In de lunchpauze krijg ik botterhammen met fruit en limonade, als 4uurtje popcorn met zoute noten en thee, en als avondeten gebakken patatten met vlees en groentensaus en nog een soort groenten opgewarmd. Het is nu 18.30uur en het begint te regenen. 14/08.Die nacht kwamen de eertse problemen met de hoogte: Onze vriend uit Sri-Lanka krijgt problemen door het nemen van Diamox (een middel tegen hoogteziekte) waardoor zijn bloeddruk plots daalt met als gevolg dat hij tot driemaal omverslaat, maar na een tijdje rust komt alles toch nog goed. Het is vandaag een trieste dag: de ganse dag regent het met zware bewolking waardoor het zicht praktisch nul is. We zien enkel twee zieken afvoeren met de speciale karretjes bestuurd door de dragers.De beklimming naar de horombohutten gaat overigens zeer goed, wij zijn nu op 3700 meter aangekomen (mijn nieuw rekord). de 1000 meter klimmen werd afgelegd in ongeveer 5.5 uur.Daar ik als eerste ben aangekomen zit ik alleen in een hut(valt niet mee). Om twee uur thee gedronken met popcorn en noten zoals gewoonlijk; het is hier op 3700 m behoorlijk fris!. Om 15uur gevraagd om te wisselen van hut om zo terug bij de jongens van gisteren te liggen. Het is nu 16.52 en het rotweer blijft maar aanhouden, het is donker, grijs, mistig weer. Het zal waarschijnlijk weer om 19 uur in bed zijn zoals gisteren, alhoewel ik zeer slecht slaap (hoogte!!).
15/08. Vandaag acclimatisatiedag: Het is deze morgen prachtig weer hier aan de Horombohutten met eindelijk nog eens zicht op de Kili, ik neem dan ook direkt enkele fotos. Onze twee gezellen uit Sri-lanka en Zweden zijn vanmorgen direkt vertrokken naar de kibohut, Mark(vs) en ik blijven nog een dagje. Het is vanmorgen behoorlijk koud bij zonsopgang, Roy mijn gids raadt ons aan een wandeling te maken naar Zebra rock op 4000m wat we dan ook doen. Zebra rock is zoals zijn naam zegt een rotsmassa met zwart-witte strepen zoals Zebras. Na een paar fotos gaan we nog eens 200m hoger naar de top van de rotsen om een zicht te hebben op de Kibohutten die we morgen bezoeken. Bij het terug komen gaan de wolken weer opzeten, hopelijk komt er geen regen!. 16/08. De trip naar de Kibohutten is ongeveer 10km met een hoogteverschil van 900m tot 4800meter (hoogte Mont-Blanc). We komen nu stilaan in woestijnvegetatie met enkel nog strobloemachtige plantjes die weinig water nodig hebben en bestand zijn tegen wind en koude. Het is prachtig weer tijdens onze wandeling in een staalblauwe ijle lucht. Na enkele uren komen we de Zweed en de Srilankees tegen die de beklimmingeen dag eerder hebben gedaan; het is hun allebei gelukt maar de Zweed geeft een zeer vermoeide indruk. In de Kibohutten is het ijskoud en na inschrijving in het register beland ik in hut 4 met nog enkele Italianen. Er waait de ganse avond een ijskoude wind die nogal wat lawaai maakt rond de hut. Ik probeer zosnel mogelijk te slapen wat niet lukt met het lawaai van de wind en de Italianen. Om 23uur worden we gewekt en na wat droge koeken en een kop thee verorberd te hebben zijn we klaar voor de beklimming. 17/08. Om 00.00uur vatten we de beklimming aan voor een 7uur durende tocht naar de Uhurupiek. Volgens de lampen die ik voor ons zie, zijn Roy en ik de derde groep klimmers, roy kent deze route blindelings en klimt zonder lamp, in het pikdonker onder een stralende sterrenhemel zoals je alleen in Afrika kunt zien wordt de route dan ook afgelegd. (ongeveer 1000m klimmen). De Kili is zeker geen mooie berg om te beklimmen; het is een uitgestorven vulkaan met op zijn flanken fijn lavagesteente waarin zig-zag wordt geklommen. Enkel tijdens de laatste honderden meter gaat het over in rotsen die behoorlijk gevaarlijk zijn in het pikdonker. De grote hoogte maakt van deze beklimming een moeilijke zaak: de laatste honderden meter is het dan ook afzien geblazen, mede door het feit dat er geen normale maaltijd genomen is voor de aanvang van de beklimming. Om 5uur komen we aan Gilmans point waar we een paar minuten rusten en nog wat koekjes en chocolade binnenwerken en wordt de tocht verder gezet naar het hoogste punt :point Uhuru. Na enkele fotos genomen te hebben in een ijskoude temperatuur wordt er niet meer getreuzeld en beginnen we de afdaling die nog enkele uren in beslag zal nemen en nemen we ook nog enkele fotos van de opkomende zon, een prachtig moment. Bij aankomst in de kibohut ben ik kapot en kruip een uurtje in mijn slaapzak want we moeten vandaag nog terug naar de horombohutten. In de namiddag is het terug prachtig weer en is het echt genieten tijdens de afdaling naar de hutten. s'Avonds zit ik weer bij Marc "den Amerikaan" in hut 13. 18/08. Mijn laatste dag in het Nationaal park van Kilimanjaro: nog een trip van 5 uur en het is afgelopen. Na uitschrijven en afscheid nemen van mijn gidsen Roy en david word ik teruggebracht naar het keys hotel in Moshi. Bij mijn aankomst aan het Hotel is dit helaas volgeboekt en word ik naar een ander Hotel gebracht (een Hotel van dezelfde groep) dat trouwens veel moderner is dan het eerste. Enkele prijzen ter plaatse: telefoon: 8$, kaartjes: 2$, 2x sandwich:1400sh,2x bier:1400sh, diner:6700sh, totaal: 9500sh+10$= 20$ of ongeveer 20. Het diner was een menu zijnde: Uiensoep, varkenslapjes met rijst,ijskreem, 1 bier. 19/08.Het is nu 9uur en ik heb juist ontbeten: ik heb bevestiging gekregen van mijn vlucht; het was een prachtige tocht, maar ben ook blij dat ik naar huis kan wegens het gebrek aan comunicatie met het thuisfront. ik heb nog geen nieuws van JMT om mij terug te brengen naar de airport; ik wacht op een telefoontje. Roy mijn gids komt onverwacht opzetten om zijn cape op te halen die ik hem beloofd heb en die ik hem dan ook geef. ik vraag hem om eens te luisteren hoe het zit met mijn overbrenging naar de airport. Na nog een uur wachten begin ik zelf te bellen maar nergens neemt men op wat mij een beetje ongerust maakt. Ik beslis dan maar zelf om naar de airport te gaan via het Hotel wat natuurlijk een domme beslissing is. Na een paar uur op de luchthaven krijg ik natuurlijk een telefoon dat Gideon van JMT is aangekomen in het Hotel om mij naar de luchthaven te brengen . Zo eindigd mijn reis nog een beetje in mineur wegens de overbodige reis naar de luchthaven, eindelijk de schuld van het eerste hotel. Hopelijk verloopt mijn vliegreis voorspoedig! Eindconclusie: Prachtige trekking in een zeer mooi natuurgebied met zoveel verschillende vegetaties en temperatuur variaties en een zeer zware beklimming van de Kili door de grote hoogte. Ook de grote armoede tussen moschi en Kili is opvallend met toestanden zoals de Zuid-Afrikaanse townships.De streek tussen Kili en de luchthaven lijkt iets beter te zijn metmeer bebouwde akkers (maniok denk ik). ook het verkeer is iets speciaals: links rijden zonder verkeerstekens, zonder lichten, zeker savonds levensgevaarlijk en natuurlijk met wrakken van autos. Eindconclusie: Prachtige trekking (beklimming) van een prachige vulkaan, maar enkel geschikt voor mensen met een uistekende konditie en ervaring in het hooggebergte. Met dank aan JMT voor de organisatie en aan Roy en david voor hun steun waarop ik iedere dag kon rekenen.
De vier kleuren van de Perigord
Cahors
