Wandel-en trektochten door Vlaanderen, Europa, en Afrika.
01-10-2006
Franse Jura -23/08tot29/08/1997.
In 1996 leerde ik mede dank zij een neef een aantal militairen en politiemensen kennen die ieder jaar een trektocht ondernamen en kreeg ik de kans om met deze mensen op te trekken. Er werd de volgende jaren iedere keer naar uitgekeken om weer met deze mensen er op uit te trekken, en heb ik heel wat prachtige belevenissen mee naar huis gebracht. In 1997 besloten we een tocht te ondernemen naar het Juragebergte, die de grens vormt tussen Frankrijk en Zwitserland. De Jura is zoals gezegd een berggebied tussen Zwiserland en Frankrijk. De hoogste toppen zijn de Crét de la neige (1718m) in Frankrijk en de Mont tendre (1678m) in Zwitserland. 40% van de oppervlakte is bedekt met bossen, afhankelijk van de hoogte, eiken, beuken (500-800m) en sparren (boven 1000m). Het klimaat is zeer vochtig met veel regen, en de zomers zijn niet uitgesproken warm. Het programma: dag1: heenreis naar Saint-Claude (735km-+/- 8uur) met eigen wagens: dag 2: Saint-Claude-Vaux les Saint-Claude 30.8km-9uur (camping). dag 3: Vaux Saint-Claude- La Pesse 37km- 10uur (camping) dag 4: la pesse-Lajoux 31km-12uur (camping aan gite d'etappe Le Triolet) dag 5: Lajoux- La Mouille: 32km- 9uur (camping) dag 6: la Mouille- Saint-Claude 23km 6uur (camping) De tocht: dag 2: Saint -Claude in de Haut- Jura is ons vertrekpunt. Het stadje vooral gekend om zijn museum voor diamand en tabakspijpen, ligt in een dal en er dient dus flink geklommen te worden om uit het stadje te vertrekken. We wandelen hoofdzakelijk door veel loofbossen en komen aan in Vaux- st claude na 30km. Vaux ligt op een hoogte van 350m in een dal aan de rivier "la Bienne".Onze camping "du Gravier" ligt dicht bij de rivier. Boven op een rots (st. Germain du roche) is duidelijk een kapel te zien die we ook gaan bezoeken. dag 3:Vanuit de camping Du Gravier is het terug serieus klimmen om uit het dal weg te raken. Ons doel is het 37km verder gelegen La Pesse. La Pesse is een dorpje met ongeveer 250 inw: en je hebt de kans om er ezelstochten te maken, er is in het centrum geen camping en daarom hadden we de toestemming nodig van de burgemeester om te kamperen op een terrein achter het gemeentehuis. dag 4: La Pesse-Lajoux ongeveer 37km, om Lajoux te bereiken moet er flink geklommen worden.( hoogte 1170m), er is een grote gite-d'etappe "Le Triolet" waar men vakanties kan boeken, er is mogelijkheid tot skién in de winter en er is ook een kampplaats achteraan de gite. (mits betaling). dag 5: Lajoux- La Mouille een tocht van 32km meestal door bos eindigd op de camping "les baptaillards" in Longchaumois. het is een 2* camping gelegen op 900m met veel schaduw. dag 6: La Mouille- Saint- Claude een tocht van 23km wordt een kalvarieberg met de ganse dag pijpestelen regenen, met kapotte voeten en een loodzware rugzak door de vochtigheid, gelukkig schijnt de volgende dag de zon zodat we alles nog kunnen drogen voor we vertrekken naar Belgié. Eer het zover is wordt er bij een natje en een droogje nog eens uit de doeken gedaan hoe mooi het ondanks de regen is geweest. De Jura is een ongelooflijk mooi wandelgebied voor geoefende wandelaars die niet bang zijn van regen, warmte en klimmen in een meestal bosrijk gebied. Met dank aan Benny, Jan , Jos, Swa, Benny Maes, kurt, Willy, Frank, Marc.
In 1998 leerde ik via een familielid enkele mensen kennen uit de omgeving van Hasselt die allemaal dezelfde microbe hadden als ik,nl: wandelen. Onze eerste gezamelijke tocht ging naar de provincie Luxemburg in de omgeving van St-Hubert. Tussen Han-sur-lesse en St-Hubert ligt een bosrijke omgeving met tipische ardense dorpjes, zoals bvb:Bure,waar we verbleven in camping"La Clusure" tijdens onze wandelweek. Bure is een deelgemeente van thellin, in het westen van de provincie,aan de n846 en de Lomme,7km ten zuid-oosten van Han-sur-lesse. Dit laatstgenoemde, amombekende stadje ligt echter in de Famenne depressie, pakweg 150m boven de zeespiegel; Bure bevindt zich al op de ardense hoogten, die de Famenne ten zuid-oosten beheersen en wel op 320m boven het zeeniveau. Ons eerste helft van de eerste wandeldag vertrok vanuit het dorp en is de wandeling nr:18 (topo NGI 59/7-8)die op haar beurt soms ook samenvalt met de wandelingen 16, 17, en 22. De bewegwijzering is nagenoeg perfekt. In het dorp en de onmiddelijke omgeving zijn de wegen geasfalteerd, maar in het dal van de Lomme wacht je een bonte afwisseling van onverharde en halfverharde boswegen en -paden die garant staan voor schilderachtigheid. Bure ligt op een hoogte, de Lomme kabbeld wel 80m lager, om dan weg te komen uit de vallei moet je vrij stevig klimmen, vooral in het laatste stuk van de wandeling.
Onze tweede wandeldag in de provincie Luxemburg was tweedelig. Het eerste stuk was een lus rond het plaatsje lorcy. Lorcy is een vestzakdorp, een paar kilometer ten westen van Saint-Hubert, en is de moete waard omwille van zijn natuurschoon. De wandeling zelf vindt je terug op topokaart NGI59/7-8. Afstand 7km. Vertrekpunt, de kerk van Lorcy. De natuurstenen kerk heeft een bepaald symetrische voorgevel en u vindt er nogal wat bouwstijlen in terug, boven op alles prijkt een koepelvormige toren. Om te starten keert u zich met de rug naar het kerkhekken en je gaat naar rechtsaan een driehoekig kruispunt neem je de weg naar Arville. daarna passeert u links een zijweggetjeen een kapelletje, de naam v/d weg veranderd en heetnu route d'arville. Na een tijdje komt een deel v/d woonkern van Arville in zicht,u komt uit bij een dwarsweg kom je in de rue du paradis een straat van Arville. Zo ga je verder door een meestal glooiend landschapmet hier en daar een stuk bos van fijnsparren en met nu en dan een prachtig zicht op onderandereSaint-hubert, Mirwart, waar je in Auberge du grandgousier u de dorst kunt laven, tot je terug aankomt in lorcy waar het einde ligt van de eerst trip van die dag. De tweede luswandeling die dag ligt rond het stadje Saint-Hubert, een van de meest toeristische stadjes van de provincie Lux: Het stadje heeft heel wat te bieden: een prachtige basiliek, de sint- Gilliskerk door velen vergeten, samen met de prachtige pastorie een mooi stukje van de stad. ook een mooie rozentuin: de roseraies pierre-joseph redouté is het bezoeken waart. de reusachtige bossen rond de stad mogen we echt niet vergeten , er zijn wandelmogelijkheden genoeg voor een ganse vakantie. het grote bos ten noorden van het stadje is het "bois du roi Albert". Nu wat de wandeling betreft volg je in het eerste deel het GR- pad 14 alsmede de geel-witte tekens van de transardenaise. De route vindt je terug op de topokaart NGI59/7-8. De start ligt aan het kruispuntvan de N849/848met de pijlen centre en vaux sur sure en rochefort en lubin.(parkeerplaatsen zijn er bij het warenhuis spar).bij de start neem je de richting forrieres/ nassogne/fourneau saint-michel op en volgt de wit-rode markeringen. De wan deling is op sommige ogenblikken flink stijgend, berg op en af gaat voor een groot stuk door het prachtige bois du roi albert. Na het bos komt er meer plaats voor weilanden en bij de bosrand wacht je een enorm panorama van Saint-Hubert. Na de Fais-kapel kom je terug op het kruispunt waar je een tijdje geleden gestart bent. het is nu al een eind in de namiddag en tijd om de innerlijke mens te versterken, en ook dat is perfect mogelijk in en rond Saint-Hubert.
Onze derde dag van onze Luxemburgse wandelweek waren terug twee lussen rond twee dorpjes: nl: Forrieres en Nassogne. Forrieres is een vriendelijk Luxemburgs dorp in de vallei van de lomme, op de plek waar famenne en ardennen overlopen in elkaar, tegen de grens van de provincie Namen, ten Zuid-Oosten van Rocheford, aan het kruispuntvan de N889 en de n849. Wie uit is op folklore kan in het Paasweek-end een straatfeest met rommelmarkt, folkroristische optocht en ambachtslui aan het werk meemaken. De wandeling heeft een lengte van 7.5km en kan gevolgd worden op de topokaart NGI 59/3-4. De wegen zijn meestal geasfalteerd, uitgezonderdeen flink stuk in het eerste gedeelte van de wandeling Parkeren is mogelijk aan het neoromaanse Sint-Niklaaskerkje. vertrekpunt: U houdt de kerk aan uw linkerhand, eventjes verderop moet je de Lomme een eerste keer oversteken en daarna loop je langs het omheinde kerkhof. Je komt op je wandeling verschillende monumenten tegen zoals: houten kruis, lourdeskapel, groot kruis, kerk van Ambly, monument van de oorlogsslachtoffers, en ook een arboretum. Het is een vrij afwisselde wandeling in een glooiend landschap van de Ardennen die ongeveer 2 uur in beslag neemt, waarbij je ook het dorpje Ambly aandoet. Het is een typisch boerendorpje met enkele woningen in vakwerkbouw en een charmant dorpskerkje met een evenwichtig voorgeveltje en een toren bedekt met leien. Je passeert ook nog het 6 hectaren arboretum van Forrieres aangelegd in 1904 op de plek Coray en voorzien van 2.5km bewegwijzerd wandelpad, echt een plek om nog eventjes uit te blazen voor je terugkomt in Forrieres, meteen ook het eindpunt van je wandeling.
In Midden-Italié ten Zuiden van het bekende Toscane ligt Umbrié, een prachtige streek voor wandelaars en natuurliefhebbers. In Augustus 1999 besloten enkele vrienden en ik deze streek te verkennen. Umbrié een land van heuvelruggen, wijngaarden, olijfbomen eenzame boerderijen, en kleine versterkte stadjes. Ten Zuidoosten van de hoofdplaats Perugia wordt het landschap grimmiger . Daar beginnen de Apennijnen met hun grillige rotsen en prachtige bergriviertjes. Verderop de kale hoogvlakte van de Monte Sibilinni ongemeen boeiend met marmoten gemzen en adelaars. Ons programma. dag 1:Assisi-Monte subasio- 17km-6u50. dag 2:Assisi- Nocera Umbra. 20.5km-6u50. dag 3:Gubio-Gubio. 9.5km-3u30. dag4:Spoleto-Monteluco.7.5km-2u40. dag 5: Casteluccio- Monte Sibillini 15.5km-6u10. dag 6: CapannaGhezi-Capanna Ghezi 17.5km-8u10. wandeldag 1: Schitterende tocht dwars over de panoramische bergrug van de Monte Subasio. bezoek aan het franciskanerklooster Eremo delle carcert, het middeleeuws dorpje San Giovanni en een oude watermolen. vertrekpunt: piazza Matteoti (busstadion)-eindpunt valtopina station.( vanaf dit kleine stationnetje zijn er enkele treinverbindingen naar assisié en foligno). wandeldag 2.over de weg die Franciskus in September 1226 heeft afgelegd tijdens zijn laatste reis alvorens in Assisié te sterven. vertrekpunt: Assisié Piazza Matteotti- einpunt Nocera umbra stadion (ook hier zijn verbindingen met Foligno-Assisié en Perugia.) wandeldag 3: mooie bergwandeling langs cyclopische muren naar middeleeuwse waterwerken; terug over een 14é eeuwse aquaduct. bezoek aan het stadje Gubio. De terugweg overde Middeleeuwse waterleiding is enkel voor mensen zonder hoogtevrees en zeker zonder kinderen; het is een 1.5m breed pad dat langs een steile helling loopt 50m boven de weg zonder leuning of afrastering. wandeldag 4: Door het Romeinse en Middeleeuwse Spoleto naar de bossen van de berg Monteluco over een oude waterleiding. Bezoek aan de Romaanse kerk San ponziano en de Basiliek San Salvadore. vertrek-en eindpunt bereikbaar met openbaar vervoer. Vooral het klooster en de Basiliek zijn een bezoek waard let op de openingstijden. wandeldag 5: flinke bergwandeling over de paden van herders en schapen naar de panoramische toppen van de Monte lieto en de Pogio di croce. Bezoek aan het hoogste dorpje van Umbrié: Castellucio. U kunt de tocht vergemakkelijken door de Monte Lieto te laten liggen. Dat scheelt 1u50. vertrek-en eindpunt: Castellucio-Piazza della fonte. Wandeldag 6: Zware maar unieke tocht door het hartje van de Monte Sibillini naar het bergmeer Lago di Pilato, en vervolgens over een hoge panoramische bergkam terug. Vertrek- en eindpunt alleen bereikbaar met eigen vervoer. Stijging 1089m-afdalen 1089m- zware tocht. deze tocht is alleen voor ervaren wandelaars met ervaring in het bergwandelen en met een zeer goede fysische conditie Het stuk over de scherpe bergkam is beslist af te raden voor mennsen met hoogtevrees en onder slechte weersomstandigheden. Deze trektocht door één van de mooiste streken van Italié was een ongelooflijke ervaring die we niet ligt gaan vergeten. Met dank aan Benny, Jan, Swa , Jos, Willy, Michel, Benny Maes.
trektocht in La Gomera van 24sept: tot 03okt: 1999.
La Gomera is één van de Canarische Eilanden en ligt ten westen van tenerife. Het is op één na het kleinste eiland met een opp: van 378km2 en heeft ongeveer 22000 inw:. In tegenstelling tot Tenerife en Gran Canaria zijn er praktisch geen stranden, het is een echt wandeleiland met rotsen en hellingen tot 1400 meter. In de herfst van 1999 na de grote hitte van de zomer besloten we er een week te gaan wandelen. Na een chartervlucht vanuit Zaventem kwamen we aan op het vliegveld "Reina Sofia"in Tenerife waarna er ons nog een boottocht wachte van ongeveer 45 min: tot de hoofdstad van Gomera: SanSebastian de la Gomera. dag 1: onze eerste tocht vertrekt aan de haven tot de Playa de la Guanches ( de Guanches waren de oorspronkelijke bewoners en betekend feitelijk mens van Tenerife) waar we overnachten. 'smorgens gaat het verder naar El Cabrito waar we de boot terugnemen naar san Sebastian. Ondanks het feit dat het einde September is, is het gloeiend heet. dag2: Met de taxi naar targa en via de Barrango de guantimar en Ermita de Guantimar (kapel) naar el calazzo en Barrango de Santiago naar Playa de santiago. (een barrango is een kloof waar je normaal een pad vind om door te wandelen). dag3;Met taxi naar Juego de Bolas (centro de visitantes)= jeugdherberg en via Canada Grandes en Las Casitas naar Agulo-een dorje in het Noord-Oosten van het eiland aan de kust. dag4: van Agulo naar Punto san Lorenzo (kustwandeling) -rondwandeling- hoog boven de kustlijn in de rotsen en terug via Hermigua en Lepe naar Agulo. dag 5; Naar Vallehermoso (voor het Noordelijk gedeelte van het eiland ) en vandaaruit naar playa de Vallehermoso-Montaña de alcalà- ermita de laVirgen de GuatelupeSanta Clara-arguamul-montañade la Caldera richting Epina tot een ruine en dan terug via een pad in noord-oostelijke richting naar Vallehermoso. dag 6: Naar Valle Gran Rey (zuid-westen) overnachten op playa de Valle Gran rey en La playa calera - wandeltocht vanaf Playa Calero naar Valle Gran Rey - el Cerdado- naar Bosque del cedro en via Chipude terug naar valle Gran rey en playa Calera Dag 7: terugreis naar San Sebastian de la Gomera, -Tenerife (nog één overnachting) en dag nadien via Reine Sofia naar Brussel. La Gomera is een prachtig wandeleiland die in het najaar een zeer mooie temperatuur heeft om te wandelen ver van toeristen en toeristische centra waar je uren kunt wandelen in alle eenzaamheid en stilte.
kaart van het Eiland
Roque de los Organos in het uiterste noorden van het Eiland
Corsica: De natte droom van iedere echte wandelaar!!! Corsica, een eiland in de Middelandse zee gescheiden door de straat van Bonifacio met Sardinié. Het eiland is 8750km2 groot en heeft 250000 inwoners waarvan 100000 in de twee grootste steden Ajaccio en Bastia. Verschillende wandelpaden doorkruisen het eiland, zoals de beroemde GR20, Mare e Mare(nord en sud), Mare e monti enz.. De Gr20 één van de mooiste en moeilijkste wandelweg van Europa vertrekt in het noorden van het Eiland ter hoogte van Calenzana en eindigd in het zuiden ongeveer 200km verder in Conca. Het pad kan afgelegd worden in 15 etappes. Wij besloten om een stuk van de GR20 te lopen in Zuidelijke richting met vertrek in Vizzavana en over te gaan op de Mare e Mare die de Gr20 kruist ter hoogte van Usciolu waarna we in Westelijke richting wandelden tot de kust in Porticcio. Onze tocht: dag 1: Na een vliegtuigreis via Lille en Marseille komen we aan om 14u30 in Ajaccio waar ons nog een treinreis wacht naar Vizzavona waar we aankomen om 17u30. Niet ver van het station ligt de camping en kunnen we ons bevooraden.
dag2: Vissavona-Capanelle (1586m). een tocht van 5u15 met een hoogteverschil van ongeveer 686 meter met aankomst in Bergerie Capanelle (gite- ingericht bivak- bevoorading en camping). dag3: Capanelle- Bocca di verdi- refuge di prati (1820m). Zware tocht van 6u15 met een hoogteverschil van 234m met aankomst in refuge di prati (bivak en bevoorading). dag 4: Refuge di prati-Cozzano: tocht van 6uur met aankomst in Cozzano (gite d'etappe, bevoorading mogelijk) niet kamperen. dag 5. Cozzano- tasso. tocht van 3 uur met aankomst in Tasso( gite de france) niet kamperen. 200m klimmen, 200m dalen. dag 6.Tasso- Guitera-les-bains. tocht van 3uur met aankomst in Guitera (gite d'etappe) geen bevoorading, niet kamperen, 130m stijgen, 300m dalen. dag 7: Guitera- Quasquara. tocht van 5 uur met aankomst in Quasquara (gite d'etappe) geen bevoorading, nit kamperen. stijgen 468m, dalen 368m. dag 8: Quasquara- Col st-Georges. tocht van 7uur met aankomst in Col st-Georges (gite d'etappe) geen bevoorading, niet kamperen. stijgen 616m.. dag 9. Col st-Georges- Porticcio. tocht van 6uur met aankomst in Porticcio(camping, bevoorading, warenhuizen, hotels enz...) dag10: Strand Porticcio, uitrusten en zonnebaden. dag 11: terug naar huis na een ongelooflijke week met prachtig weer en een onvergetelijke natuurpracht van Corsica.
In 2002 trokken we terug naar Frankrijk voor een verkenning van de Perigord. De Perigord ligt in het departement Dordogne en telt 4 gebieden, Perigord blanc, noir, pourpre, et vert. Deze kleuren slaan op de speciale kenmerken van de streek. vb: Blanc: voor zijn lichtgekleurde kalkplateaus Noir: voor zijn uitgebreide Eikenbossen. Pourpre: voor zijn wijnstreek rond Bergerac. Vert: voor zijn groene landschap, waar het heel veel regent! De Perigord is vooral gekend om zijn parfums, paté van ganzenlever, wijnen (Bergerac). Onze tocht: Dag 1: vertrek in Belgie voor een tocht van 840km naar Mareuil (9uur) waar we overnachten op Camping municipal. Bij aankomst is er lichte regen. Dag 2: Mareuil- Léguillac-de-cerles- La Verrerie- Boulaineix- Brantome. Een tocht van ongeveer 27km (7uur). Brantome ligt in de Perigord vert telt ongeveer 2110 inw: en ligt aan de rivier "de Drome", er is een prachtige abdij "saint-pierre".(s'nacht valt er enorm veel regen). Dag 3:Brantome- Valeuil- Bourdeilles- Bussac- Prieuré de Merlande. Totale afstand ongeveer 25.5km (7uur) met overnachting op camping a la ferme in Milhac-d'Auberoche. (2x). Dag 4: Champcevinel-Causade- Lauriére-Le Chainge- Millac- d'Auberoche.totale afstand: 27km (7uur), we wandelen van Zuid naar noord omdat we weer kamperen in Milhac. Dag 5: Milhac- d'Auberoche -Lac Négre -Chateau de l'Hern-Fanlac (prachtig gerestaureerd dorpje)- Montignac. afstand 24km (ongeveer 6uur) Montignac heeft ongeveer 3000 inw: en ligt aan de rivier "Vesere" (Perigord Noir). We overnachten op de Municipal van Montignac. Dag 6: Saint leon sur Vésere-Peyzac le Moustier- Lespinasse-Tursac- les Eyzies- Tayac- Saint- Cyprien. afstand 24.5km (7uur).Saint-Cyprien heeft ongeveer 1600inw: en ligt in de Perigord noir, aan de Garonne en heeft een prachtige brug over de rivier. Dag 7: Terugreis naar Belgié met bezoek aan Bergerac (we bezoeken er de beroemste burger van de stad nl: Cyrano de Bergerac, en overnachting in Pezou waar we ons afscheidsdiner nemen in restaurant "La Gourmandine". De Perigord is een fantastische streek om te wandelen, niet zo heel zwaar, maar je moet wel rekening houden met eventueel een regenbui. je hebt er heel goede restaurantjes en prachtige kastelen. Met dank aan benny, Jan, Jos, Swa, Willy, Paul, Philippe, en Theo.
Schotland: De West-highlandway van 01/05 tot 10/05/2003.
Schotlandis één van de mooiste wandelgebieden van Europa. De hooglanden zijn één groot natuurpark met ongelooflijke vergezichten en prachtige heuvels en wandelpaden. Het was dan ook normaal dat we in 2003 de uitdaging aangingen om één der meest bekende lange afstandspaden nl: De West-Highlandway, door te trekken die vertrekt in Milngavie een stadje ten Noorden van Glasgow en die met een lengte van 155 km eindigd in Fort William. De West-Highlandway of de distelroute is een bewegwijzerde tocht (paaltjes met een distel als merkteken) .Onze tocht: Dag 1: Via de luchthaven van Charleroi vlucht naar Glasgow (prestwick) waar we na een treinreis van ongeveer 2 uur aankomen in Milngavie voor overnachting in B&B. Dag 2:Milngavie- Balmaha. (32km). Na een smakelijk Engels ontbijt vertrek in het centrum van de stad (officiele startplaats) voor een tocht van 32km naar balmaha. Na 12km eerste mogelijkheid om iets te drinken, bellen of posten in Durngoinge. Na 20 km aankomst in Drymen een iets grotere plaats met alle faciliteiten. Na 32km aankomst in Balmaha (visitor centre) in het loch lomondpark centrum (open van 10 tot 18 uur). bevoorading in kleine winkel van "The highland way hotel "met eethuis. Vanaf Balmaha is het nog 2.5km tot camping aan de oevers van het loch lomondmeer waar we overnachten. Dag 3.Balmaha-Inversnaid (22km). Na 12km kan je in Rowardennan overnachting vinden en eten en drinken, eten en drinken; er is een betaaltelefoon binnen en op het terras kan je verpozen. Na nog eens 11km komen we aan in inversnaid: er is een hotel (wandelaars niet welkom) wel mogelijkheid om iets te drinken. We kunnen kamperen in het Inversnaid boathouse 400m Noord (geen open vuur maken) Dag 4:Inversnaid-Crianlarich (21km). Na 10.5km aankomst in Inverarnan (er is een Hotel en Restaurant).In de "Stagger Inn"kun je aan een schappelijke prijs iets eten, en er is ook B&B. Na nog eens 10.5km aankomst in Crianlarich en zijn we ongeveer halfweg van de route, er zijn verbindingen met alle omliggende steden en verder alle voorzieningen. De eerste drie dagen was er steeds regen, en dat zal ook de volgende dagen zo blijven maar het is ondanks dat een prachtige maar toch ook een niet zo gemakkelijke tocht wegens de modder op de veldpaden. Dag 5:Crianlarich-Bridge of Orchy (21km).Na 10.5km aankomst in Tyndrum; er zijn verschillende winkels, er zijn restaurants en ook een aantak Hotels. Na nog eens 11km bereiken we Bridge of Orchy waar het zo hard regend dat we beslissen te overnachen in een Bunckhouse (te bevragen in het hotel). Het Hotel serveerd uitstekende maaltijden aan een schappelijke prijs. Bridge of orchy is een echt regengat: gem:3000mm per jaar. Dag 6.Bridge of orchy-Kingshouse. Eerste halte na 4km in Inveroran.Bij de brug aan de Allt Orain staat een Hotel. Mits aanvraag kan er ook gekampeerd worden. Na nog 15km aankomst in Kingshouse. Enkel één Hotel met dezelfde naam; heel het jaar open, eten verkrijgbaar (proef er de beroemde Schotse haggis).Om te kamperen is er toelating nodig. (wij verbleven in het Hotel). Dag 7.Kingshouse-Fort William.Eerste deel tot Kinglochleven: ongeveer 15km.Er is alle accomodatie en in de zomermaanden een Infodienst. Tweede deel tot Fort William 22km. Het tweede deel word weer een gevecht tegen de modder en hevige regenvlagen zodat we blij zijn dat we aan het eindpunt in Hotel Ben nevis kunnen overnachten.NB: de laatste 5km wandelen we langs de flanken van de Ben Nevis (de hoogste berg van het Verenigd Koningrijk-1922m- waar aan de voet ook een grote camping is die in de zomermaanden druk bezet is met wandelaars die de Nevis willen beklimmen. De West-highlandway hoort thuis bij de mooiste wandelpaden binnen Europa en is voor ieder echte wandelaar een must.Men dient echter rekening te houden met het mogelijks slechte weer in de schotse hooglanden, regenkledij is dan ook noodzakelijk in ieder seizoen.
"African heart expeditions" (JMT) een specialist van trekkings en Safaris in Kenia en Tanzania bracht me op het idee om de Kilimanjaro te beklimmen.Na heel wat voorbereidingswerk en boekingen via internet was ik op 12 Augustus 2002 klaar voor het grootste avontuur tot dan toe. Hierna volgt mijn dagboek van de gebeurtenissen dag na dag op de Kilimanjaro, de hoogste berg van het Afrikaanse kontinent, een uitgedoofde vulkaan van 5895m op de grens van Tanzania en kenia. Vliegreis: Brussel-Amsterdam met vlucht 1724M en Amsterdam-Kilimanjaro airport met vlucht KLM569. 12/08/2002. Mijn Afrikareis is goed begonnen met een goede vliegreis; wel lang en vermoeiend meteen volgeboekte boeing 767. Na 8 uur vliegen voorspoedige landing op Kilimanjaro airport waar het reeds lang donker is. Na ophalen van de bagage wat zeer snel gebeurd staat Gideon Makara van "african heart expeditions"mij reeds op te wachten om mij naar het hotel in Moshi te brengen. Tijdens de rit word ik door Gideon gebrieft over hoe mijn trekking er in de praktijk zal uitzien, het word een rit van ongeveer 45 min: in het pikdonker en links van de weg! en ik ben dan ook blij als we aankomen in het Hotel "Keys" waar het ondertussen al kwart voor tien geworden is. Na het betalen van mijn trekking aan Gideon probeer ik nog te bellen naar huis maar zowel de GSM als de vaste telefoon laten het afweten; dan maar gaan slapen want morgen om negen uur komen ze mij afhalen.Eer ik slaap schrijf ik nog de kaartjes die ik gekocht heb, die kan ik dan morgen direkt posten (1 dollar voor een kaartje is niet weinig maar ja!!). 13/08/ Om zeven uur word ik gewekt door de telefoon en na een douche kan ik ontbijten. Het ontbijt is niet veel soeps want vooral van brood hebben ze in Tanzania niet veel verstand. Om 9 uur ben ik danook klaar voor vertrek en Gideon met mijn gids Roy Lyimo laten niet lang op zich wachten, en na afscheid genomen te hebben van Gideon kunnen we vertrekken. Na een rit van ongeveer 1 uur en na aankoop van flessen drinkwater komen we aan de "Gate" de ingang van het Kilimanjaro national park. Het park is 822km2 groot en kan enkel betreden worden via de gates waar men zich dient te registreren en waar ook het toegangsbewijs wordt gekontroleerd (zonder dit toegangsbewijs kan mende trekking niet maken daar deze betaling zorgt voor de gidsen en dragers en koks en vooral voor slaapgelegenheid). Om 11uur starten we na verdeling van de materialen en voedsel dat we nodig hebben. Ik heb drie man meegekregen nl: Roy, de gids die ook de leiding heeft, een kok die zich ook ontfermd over mijn rugzak en een drager die alle eten mee naar boven draagt (alles dat nodig is op de berg wordt door dragers naar boven gedragen), het is dan ook een stoet van opgaande en afdalende dragers geladen met de meest uiteenlopende zaken die nodig zijn om alle trekkers een week in leven te houden. De eerste etappe is een trip door het regenwoud van 1800 naar 2700meter die ongeveer 4 uur in beslag neemt. Het is een rustige wandeling door een regenwoudvegetatie, zeer mooi met enkel nu en dan een aap die zich rot schrikt bij onze komst. Het weer valt ook mee, maar er komt toch zware bewolking aanzetten op het einde van de dag. In de lunchpauze krijg ik botterhammen met fruit en limonade, als 4uurtje popcorn met zoute noten en thee, en als avondeten gebakken patatten met vlees en groentensaus en nog een soort groenten opgewarmd. Het is nu 18.30uur en het begint te regenen. 14/08.Die nacht kwamen de eertse problemen met de hoogte: Onze vriend uit Sri-Lanka krijgt problemen door het nemen van Diamox (een middel tegen hoogteziekte) waardoor zijn bloeddruk plots daalt met als gevolg dat hij tot driemaal omverslaat, maar na een tijdje rust komt alles toch nog goed. Het is vandaag een trieste dag: de ganse dag regent het met zware bewolking waardoor het zicht praktisch nul is. We zien enkel twee zieken afvoeren met de speciale karretjes bestuurd door de dragers.De beklimming naar de horombohutten gaat overigens zeer goed, wij zijn nu op 3700 meter aangekomen (mijn nieuw rekord). de 1000 meter klimmen werd afgelegd in ongeveer 5.5 uur.Daar ik als eerste ben aangekomen zit ik alleen in een hut(valt niet mee). Om twee uur thee gedronken met popcorn en noten zoals gewoonlijk; het is hier op 3700 m behoorlijk fris!. Om 15uur gevraagd om te wisselen van hut om zo terug bij de jongens van gisteren te liggen. Het is nu 16.52 en het rotweer blijft maar aanhouden, het is donker, grijs, mistig weer. Het zal waarschijnlijk weer om 19 uur in bed zijn zoals gisteren, alhoewel ik zeer slecht slaap (hoogte!!).
15/08. Vandaag acclimatisatiedag: Het is deze morgen prachtig weer hier aan de Horombohutten met eindelijk nog eens zicht op de Kili, ik neem dan ook direkt enkele fotos. Onze twee gezellen uit Sri-lanka en Zweden zijn vanmorgen direkt vertrokken naar de kibohut, Mark(vs) en ik blijven nog een dagje. Het is vanmorgen behoorlijk koud bij zonsopgang, Roy mijn gids raadt ons aan een wandeling te maken naar Zebra rock op 4000m wat we dan ook doen. Zebra rock is zoals zijn naam zegt een rotsmassa met zwart-witte strepen zoals Zebras. Na een paar fotos gaan we nog eens 200m hoger naar de top van de rotsen om een zicht te hebben op de Kibohutten die we morgen bezoeken. Bij het terug komen gaan de wolken weer opzeten, hopelijk komt er geen regen!. 16/08. De trip naar de Kibohutten is ongeveer 10km met een hoogteverschil van 900m tot 4800meter (hoogte Mont-Blanc). We komen nu stilaan in woestijnvegetatie met enkel nog strobloemachtige plantjes die weinig water nodig hebben en bestand zijn tegen wind en koude. Het is prachtig weer tijdens onze wandeling in een staalblauwe ijle lucht. Na enkele uren komen we de Zweed en de Srilankees tegen die de beklimmingeen dag eerder hebben gedaan; het is hun allebei gelukt maar de Zweed geeft een zeer vermoeide indruk. In de Kibohutten is het ijskoud en na inschrijving in het register beland ik in hut 4 met nog enkele Italianen. Er waait de ganse avond een ijskoude wind die nogal wat lawaai maakt rond de hut. Ik probeer zosnel mogelijk te slapen wat niet lukt met het lawaai van de wind en de Italianen. Om 23uur worden we gewekt en na wat droge koeken en een kop thee verorberd te hebben zijn we klaar voor de beklimming. 17/08. Om 00.00uur vatten we de beklimming aan voor een 7uur durende tocht naar de Uhurupiek. Volgens de lampen die ik voor ons zie, zijn Roy en ik de derde groep klimmers, roy kent deze route blindelings en klimt zonder lamp, in het pikdonker onder een stralende sterrenhemel zoals je alleen in Afrika kunt zien wordt de route dan ook afgelegd. (ongeveer 1000m klimmen). De Kili is zeker geen mooie berg om te beklimmen; het is een uitgestorven vulkaan met op zijn flanken fijn lavagesteente waarin zig-zag wordt geklommen. Enkel tijdens de laatste honderden meter gaat het over in rotsen die behoorlijk gevaarlijk zijn in het pikdonker. De grote hoogte maakt van deze beklimming een moeilijke zaak: de laatste honderden meter is het dan ook afzien geblazen, mede door het feit dat er geen normale maaltijd genomen is voor de aanvang van de beklimming. Om 5uur komen we aan Gilmans point waar we een paar minuten rusten en nog wat koekjes en chocolade binnenwerken en wordt de tocht verder gezet naar het hoogste punt :point Uhuru. Na enkele fotos genomen te hebben in een ijskoude temperatuur wordt er niet meer getreuzeld en beginnen we de afdaling die nog enkele uren in beslag zal nemen en nemen we ook nog enkele fotos van de opkomende zon, een prachtig moment. Bij aankomst in de kibohut ben ik kapot en kruip een uurtje in mijn slaapzak want we moeten vandaag nog terug naar de horombohutten. In de namiddag is het terug prachtig weer en is het echt genieten tijdens de afdaling naar de hutten. s'Avonds zit ik weer bij Marc "den Amerikaan" in hut 13. 18/08. Mijn laatste dag in het Nationaal park van Kilimanjaro: nog een trip van 5 uur en het is afgelopen. Na uitschrijven en afscheid nemen van mijn gidsen Roy en david word ik teruggebracht naar het keys hotel in Moshi. Bij mijn aankomst aan het Hotel is dit helaas volgeboekt en word ik naar een ander Hotel gebracht (een Hotel van dezelfde groep) dat trouwens veel moderner is dan het eerste. Enkele prijzen ter plaatse: telefoon: 8$, kaartjes: 2$, 2x sandwich:1400sh,2x bier:1400sh, diner:6700sh, totaal: 9500sh+10$= 20$ of ongeveer 20. Het diner was een menu zijnde: Uiensoep, varkenslapjes met rijst,ijskreem, 1 bier. 19/08.Het is nu 9uur en ik heb juist ontbeten: ik heb bevestiging gekregen van mijn vlucht; het was een prachtige tocht, maar ben ook blij dat ik naar huis kan wegens het gebrek aan comunicatie met het thuisfront. ik heb nog geen nieuws van JMT om mij terug te brengen naar de airport; ik wacht op een telefoontje. Roy mijn gids komt onverwacht opzetten om zijn cape op te halen die ik hem beloofd heb en die ik hem dan ook geef. ik vraag hem om eens te luisteren hoe het zit met mijn overbrenging naar de airport. Na nog een uur wachten begin ik zelf te bellen maar nergens neemt men op wat mij een beetje ongerust maakt. Ik beslis dan maar zelf om naar de airport te gaan via het Hotel wat natuurlijk een domme beslissing is. Na een paar uur op de luchthaven krijg ik natuurlijk een telefoon dat Gideon van JMT is aangekomen in het Hotel om mij naar de luchthaven te brengen . Zo eindigd mijn reis nog een beetje in mineur wegens de overbodige reis naar de luchthaven, eindelijk de schuld van het eerste hotel. Hopelijk verloopt mijn vliegreis voorspoedig! Eindconclusie: Prachtige trekking in een zeer mooi natuurgebied met zoveel verschillende vegetaties en temperatuur variaties en een zeer zware beklimming van de Kili door de grote hoogte. Ook de grote armoede tussen moschi en Kili is opvallend met toestanden zoals de Zuid-Afrikaanse townships.De streek tussen Kili en de luchthaven lijkt iets beter te zijn metmeer bebouwde akkers (maniok denk ik). ook het verkeer is iets speciaals: links rijden zonder verkeerstekens, zonder lichten, zeker savonds levensgevaarlijk en natuurlijk met wrakken van autos. Eindconclusie: Prachtige trekking (beklimming) van een prachige vulkaan, maar enkel geschikt voor mensen met een uistekende konditie en ervaring in het hooggebergte. Met dank aan JMT voor de organisatie en aan Roy en david voor hun steun waarop ik iedere dag kon rekenen.
kaart van het Eiland
Roque de los Organos in het uiterste noorden van het Eiland
Roque Agando
De vier kleuren van de Perigord
Cahors
