De 8e en laatste dag was er ééntje van uren autozitten. We vertrokken 'in kolonne' van Lourdes rond 09.00 u. en kwamen in Wielsbeke aan rond 22.30 u , na een aantal sanitaire stops te hebben ingelast en natuurlijk de gebruikelijk file in Parijs te hebben getrotseerd. Iedereen was vermoeid en zeer content terug in zijn eigen bedje te kunnen slapen. Er was afgesproken de fietsen en de bagage af te halen op zondagmiddag in Ter Triest. Deze avond is er nog een spahettiavond voorzien, georganiseerd door enkele rennersvrouwen, om nog wat na te praten over onze welgeslaagde tocht .
Daarmee besluiten we onze meerdaagse naar Lourdes en komen we terug in het dagelijkse leven. Ik denk dat we mogen terugblikken op een zeer geslaagde trip met heel veel sportieve prestaties en veel leute en plezier. Het was een prachtgroep met een teamspirit om 'U' tegen te zeggen. - Alain ontpopte zich als mechanieker, chauffeur, masseur, entertainer, cineast,....kortom all-round individu (lees: manusje van alles) - Dieter werd gedoopt tot 'kieken' van de groep, hij beleefde de week van zijn leven - Kurt kwam soms ook aardig uit de hoek, op zijn eigen gereide manier - Geert, onze begeleider, de droge komiek - Marc de stille genieter - en de rest zat erbij en genoot ............. Verder denk ik dat iedereen tevreden was over de hotels en de geserveerde maaltijden. Het weer was niet altijd zoals we het gewenst hadden, maar fietsen in de regen heeft ook zijn charmes. (?) Kortom een welgeslaagde tocht die iedereen lang zal bijblijven.Wie weet komt er later nog een vervolg op ........ Als slot een hele speciale vermelding voor GEERT , ANNIE en HILDE, onze begeleiders, die schitterend werk hebben geleverd.We werden verwend en verzorgd tot in de puntjes.
Een laatste woord van dank aan alle mensen die onze ritten hebben gevolgd,via dit blog, en ook voor de vele reacties. Het deed deugd te lezen dat er zoveel respons was op het thuisfront. Geapprecieerd.
PS : Verder deze week worden er nog een aantal foto's bijgeplaatst ter illustratie. Groeten Rudi
Dag 7 was een dagje Lourdes. Na een rustig ontbijt werden we om 9u30 verwacht in de kapel voor een Nederlandstalige eucharistieviering. Eerwaarde Kemseke maakte melding van onze wielertocht, 6 dagen op weg met onze fiets en dan nog rechtstaan tijdens de mis, de priester had medelijden met ons. We kregen een daverend applaus voor onze geleverde prestaties. Daarna brachten we een bezoek aan de grot en ondergrondse kerk, we bezochten de basiliek en wie wilde ging kaarsen aansteken. De rest van de dag kon iedereen vrij zijn dag indelen. Sommigen gingen verder met 'sightseeing' van Lourdes en genoten van het samenzijn met hun familie, maar een aantal kreeg niet genoeg van het fietsen en trok hun wielertenue nog een laatste keer aan om een col te beklimmen. Alain, Kurt, Rudi, Nelson, Rik en Dieter trokken naar de Hautecam, 12 km lang en 1650 m hoog. Het was een vrij zware maar prachtige beklimming. Deze keer hadden we geluk met het weer en bleven we droog. Tijdens het klimmen kwamen de besneeuwde toppen steeds dichter en dichter. Het werd ook wat frisser naarmate we vorderden. De laatste kilometers legden we af in de sneeuw, waar we een panoramisch zicht hadden op de vallei diep beneden ons.
Straks nog een laatste gezellig avondmaal allemaal samen en dan morgen terug naar huis. Het was een mooie reis met veel leute, plezier, kameraadschap, mooie landschappen en onvergetelijke ervaringen. Natuurlijk waren er ook moeilijke momenten, maar een bemoedigend woord of een duwtje in de rug was nooit ver weg. We zullen zeker met veel voldoening aan onze wielertocht terugdenken.
Onze laatste etappe, the final countdown! Onze laatste rit was onze meest bewogen rit! Het begon met een aangename verrassing, totaal onverwacht stonden de kinderen van Rudi en Hilde samen met hun vriend/vriendin aan het hotel. Leuk om de dag te beginnen, ook de regen hield zich schuil zodat we droog konden vertrekken. We waren nog maar net gestart (1,5 km) toen Rudi al platviel, dat beloofde... Onze eerste stopplaats was in Notre-Dame des cyclistes, een klein kerkje ergens te velde, maar door heel wat groten der aarde bezocht! De plaatselijke pastoor heeft hiervoor met zijn fiets naar Rome gefietst om toestemming te vragen aan de paus om van de kapel een bedevaartsoord te maken voor het cyclisme. Het is een kerkje waar alle wielertruitjes van heel wat grote 'coureurs' hangen, zoals Ocana, Merckx, Poulidor, Museeuw, Van Impe, Virenque, Lance Armstrong, Tom Boonen, Indurain, ... Wij hadden een truitje van onze wielerbende mee met alle namen erop en nu hangen wij daartussen. Een ongeloofllijk gevoel!!! Onze tocht bracht ons verder naar Nogaro waar het een blij weerzien was met de kindjes en familie. Er werd ook een kijkje genomen op het racecircuit dat daar ook gevestigd is. Zo fietsten we verder naar onze volgende stopplaats bij een wijnboer, waar we konden proeven en ook ons middagmaal verorberden. Hmmmm lekker, de vrouw des huizes verwende ons met een heerlijke maaltijd zoals foie gras, ganda ham, 'home made soup', kip, eendeborst, gefrituurde bloemen, kaas met stokbrood en andere lekkernijen, We telden de kilometers verder af naar ons einddoel, maar moesten eerst onze gebruikelijke portie pech verwerken. Aankomen in Lourdes zonder valpartij was ons precies niet gegund, op 35 km van de eindmeet kwam Vincent ten val, gelukkig bleef de schade beperkt tot wat kleerscheuren en schaafwonden. Even later was ik aan de beurt, bij het schakelen trok ik mijn derailleur in mijn wiel en kraakte af, mijn fiets kapot... Ik kon niet geloven dat mijn tocht 30 km van het einde zou stoppen... Alain, onze supermecanicien, verrichte wonderen en ik kon weer op mijn fietske springen. De allerlaatste kilometers kwam de regen ons ook nog wat gezelschap houden. Het zat ons weer niet mee,.. We werden in Lourdes onder luid applaus van onze supporters ontvangen en natuurlijk vloeiden hierbij wat traantjes.
We hebben ons doel bereikt, onze droom is werkelijkheid geworden!!!!! We vertrokken met 12 renners in Wielsbeke en zijn na 1.160 km met 12 renners in Lourdes aangekomen. De champagnekurken knalden in ons hotel.
Hierbij wil ik aan iedereen van onze wielerbende een dikke proficiat wensen voor de geleverde prestaties. We willen ook nog eens iedereen bedanken die meegeholpen heeft voor het realiseren van onze tocht.
Het was weer een dagje vandaag! We startten deze morgen in de gietende regen, het flandrien weer laat ons precies niet los... Ook qua pech kregen we onze portie te verwerken. Alain was de eerste op rij met een platte band. Verder viel Marc weer in de prijzen met een kapotte voorderailleur en dat was nog niet alles ook zijn achterwiel blokkeerde en er moest een reservewiel gestoken worden. Dat marcheerde ook niet naar behoren en er werd gewisseld met Alain. Zo konden we onze weg weer vervolgen. Net als gisteren was het een lastige rit met enkele serieuze beklimmingen ,we hadden een totaal stijgingspercentage van ongeveer 1900m. De beklimming naar het kasteel van Montbazillac spande toch wel de kroon. Voor één keer werd er niet op elkaar gewacht en reed iedereen op zijn eigen tempo naar boven, wielertermen gekend onder vrije sneldheid. Alain, Kurt, Nelson en Rudi lieten zich volledig gaan en sprinten naar boven. Wel prachtig om de wijnranken op de hellingen te zien, net als het chateau. Wegens tijdsgebrek konden we spijtig genoeg niet gaan proeven. Na een kleine bevoorrading sprongen we weer op onze fietsen en vervolgden onze weg. Nog wat regen, we werden niet gespaard vandaag. Alains ketting liet het ook nog enkele keren afweten in de laatste kilometers. Iedereen was content toen we Hilde en Annie zagen staan zwaaien aan ons hotel voor deze nacht.
Op naar morgen voor onze laatste rit met eindbestemming Lourdes!
Deze morgen na een lekker ontbijtje met huisgemaakte aarbeien-, rabarber- of vijgenconfituur opnieuw op onze fiets voor onze 4 de rit. De hemel was bewolkt, maar er viel geen regen tot onze opluchting. Na een aantal km stuitten we op wegenwerken waar we onmogelijk doorkonden. Een vriendelijke mevrouw beschreef ons een alternatieve route. En alternatief kon je het wel noemen! Plots stonden we in een boerewegeltje, niet veel meer dan een karrespoor. We zitten wel op een fiets, maar het is toch geen VTT. Rechtsomkeer dus. De banen in Frankrijk zijn precies ook niet meer wat ze geweest zijn... De rest van de voormiddag brachten we door met hier en daar een spatje regen. Dieter ontpopte zich tot professionele fotograaf en schoot massa's kiekjes van onze bende. Ook de schapen en koeien werden niet vergeten. Vandaag zagen we toch een verandering in het landschap, van weidse velden gingen we over tot weiden met schapen, paarden en koeien. We kregen ook meer bos te zien. Heerlijk om door te fietsen! 's Middags stopten we in Oradour, dit is een dorpje dat in de 2de Wereldoorlog beschoten werd door de Duitsers. Sindsdien werd alles zo gelaten om de herinnering te bewaren. We aten ons broodje en gingen even binnen in het dorje. Heel indrukwekkend. Het parcours werd er wel niet gemakkelijker op en het begon ook weer hevig te regenen, zodat de regenvestjes weer hun dienst mochten bewijzen. Marc viel ook vandaag plat, de 3de keer al, ja Marc ge zult mogen trakteren... Eenmaal aangekomen en hartelijk ontvangen in het hotel de la France et de Russie, stak iedereen de handen uit de mouwen en gingen we weer aan de slag met spons en doeken om onze fietsen weer bij te blinken en werden weer beentjes gemasseerd. De routine zit er al in! Straks nog genieten van een lekkere maaltijd en een heerlijke nachtrust.
Het begon deze morgen al met een accidentje van Alain, hij stootte zijn teen. Gelukkig hebben we onze reisapotheek en met wat verband en een plakker, was hij weer zo goed als nieuw om op de fiets te springen. Rik vergat zijn drinkbussen, maar de gastheer van de gite was zo vriendelijk om die ons te brengen. Een eindje verderop stond hij met de drinkbussen te zwaaien. Sympathiek! Even later dook er nog een probleem op, de 'vitessen' van Dieter marcheerden niet naar behoren. Om niet opnieuw een omweg te maken schakelden we Geert onze chauffeur van onze volgwagen in om de weg mee te volgen. Gelukkig maar, hij heeft zijn toeter mogen laten horen. Ook de weergoden waren ons vandaag niet gunstig gezind. De wind werkte wel mee, maar we kregen nu en dan een spatje regen op ons. We bezochten onderweg het kasteel in Chambord, heel indrukwekkend, het kasteel dateert van 1685. Spijtig genoeg begon het harder te regenen en met onze regenvestjes aan gingen we al gauw weer op weg. Hilde en Annie hadden voor ons een schuurtje versierd bij een plaatselijke boer zodat we droog onze broodjes konden opeten. Het bleef even over en net toen we weer opgedroogd waren door een deugddoend zonnetje, barste het echte flandrien weer los. Regen, hagel, donder en bliksem, binnen enkele minuten waren we volledig doorweekt! Gelukkig bleef de sfeer erin en kwamen we om 18u ook voor de 3de keer goed aan.
Onze fietsen zagen er niet meer uit, dus kregen die een stevige poetsbeurt. Ook de beentjes waren aan wat onderhoud toe en daar zorgden de handen van Yvan en Alain voor. Na onze douche gingen we onze buikjes vullen.
Beste vrienden,
