Deze morgen na een lekker ontbijtje met huisgemaakte aarbeien-, rabarber- of vijgenconfituur opnieuw op onze fiets voor onze 4 de rit. De hemel was bewolkt, maar er viel geen regen tot onze opluchting. Na een aantal km stuitten we op wegenwerken waar we onmogelijk doorkonden. Een vriendelijke mevrouw beschreef ons een alternatieve route. En alternatief kon je het wel noemen! Plots stonden we in een boerewegeltje, niet veel meer dan een karrespoor. We zitten wel op een fiets, maar het is toch geen VTT. Rechtsomkeer dus. De banen in Frankrijk zijn precies ook niet meer wat ze geweest zijn... De rest van de voormiddag brachten we door met hier en daar een spatje regen. Dieter ontpopte zich tot professionele fotograaf en schoot massa's kiekjes van onze bende. Ook de schapen en koeien werden niet vergeten. Vandaag zagen we toch een verandering in het landschap, van weidse velden gingen we over tot weiden met schapen, paarden en koeien. We kregen ook meer bos te zien. Heerlijk om door te fietsen! 's Middags stopten we in Oradour, dit is een dorpje dat in de 2de Wereldoorlog beschoten werd door de Duitsers. Sindsdien werd alles zo gelaten om de herinnering te bewaren. We aten ons broodje en gingen even binnen in het dorje. Heel indrukwekkend. Het parcours werd er wel niet gemakkelijker op en het begon ook weer hevig te regenen, zodat de regenvestjes weer hun dienst mochten bewijzen. Marc viel ook vandaag plat, de 3de keer al, ja Marc ge zult mogen trakteren... Eenmaal aangekomen en hartelijk ontvangen in het hotel de la France et de Russie, stak iedereen de handen uit de mouwen en gingen we weer aan de slag met spons en doeken om onze fietsen weer bij te blinken en werden weer beentjes gemasseerd. De routine zit er al in! Straks nog genieten van een lekkere maaltijd en een heerlijke nachtrust.
Het begon deze morgen al met een accidentje van Alain, hij stootte zijn teen. Gelukkig hebben we onze reisapotheek en met wat verband en een plakker, was hij weer zo goed als nieuw om op de fiets te springen. Rik vergat zijn drinkbussen, maar de gastheer van de gite was zo vriendelijk om die ons te brengen. Een eindje verderop stond hij met de drinkbussen te zwaaien. Sympathiek! Even later dook er nog een probleem op, de 'vitessen' van Dieter marcheerden niet naar behoren. Om niet opnieuw een omweg te maken schakelden we Geert onze chauffeur van onze volgwagen in om de weg mee te volgen. Gelukkig maar, hij heeft zijn toeter mogen laten horen. Ook de weergoden waren ons vandaag niet gunstig gezind. De wind werkte wel mee, maar we kregen nu en dan een spatje regen op ons. We bezochten onderweg het kasteel in Chambord, heel indrukwekkend, het kasteel dateert van 1685. Spijtig genoeg begon het harder te regenen en met onze regenvestjes aan gingen we al gauw weer op weg. Hilde en Annie hadden voor ons een schuurtje versierd bij een plaatselijke boer zodat we droog onze broodjes konden opeten. Het bleef even over en net toen we weer opgedroogd waren door een deugddoend zonnetje, barste het echte flandrien weer los. Regen, hagel, donder en bliksem, binnen enkele minuten waren we volledig doorweekt! Gelukkig bleef de sfeer erin en kwamen we om 18u ook voor de 3de keer goed aan.
Onze fietsen zagen er niet meer uit, dus kregen die een stevige poetsbeurt. Ook de beentjes waren aan wat onderhoud toe en daar zorgden de handen van Yvan en Alain voor. Na onze douche gingen we onze buikjes vullen.
Eerst en vooral willen we de mama's toch een symbolisch bloemetje schenken, kijk maar naar onze foto.
Onze 2de rit startte net als gisteren met grijze wolken. We hadden dan ook onze dikke vest aangetrokken, maar na 5 km werd er al heel wat afgezweet en werden onze vesten ingeruild voor een lichter exemplaar. Een camionette die ons op de voeten volgt, heeft zo zijn voordelen. Het werd dus een zonovergoten dag. Ook de wind deed zijn best en gaf ons een flinke duw in de rug.
'Schampers' alias Alain kwam langs met zijn camera om onze beklimmingen om band vast te leggen. Er zaten een aantal stevige kuitenbijters in! En hier hadden we onze eerste pechvogel van de reis Vincent met een ketting die even niet meer meewou. Gelukkig hebben we ervaren handen mee en de ketting was er meteen weer opgelegd. We wilden ook even het prachtige landschap vastleggen, dus werd er een uitgebreide fotosessie in de bloemtjes gehouden. Deze middag waren we even het noorden kwijt, waardoor we nog wat extra km in de benen hadden vooraleer we onze hongerige magen konden vullen. Hilde en Annie hadden heerlijke broodjes voor ons klaar staan. 's Namiddags was het een wat vlakker parcours, maar onze eerste pechvogel Vincent werd gevolgd door een hele reeks platte banden. Rik zette de toon en Marc en Yvan vielen zelfs 2 keer in de prijzen. Door al deze vertragingen kwamen we wat later dan voorzien aan in de gite, echt fantastich om te zien. Onze kilometerteller stond op 195 km ipv 177 km. We wanen ons bijna terug in de Middeleeuwen, een gigantische binnenkoer, torens, een open haard , slapen onder de balken en land zover je kan kijken. We werden hier heel hartelijk ontvangen. Net ons buikje volgegeten met een overheerlijke maaltijd aan het gezellige haardvuur en een lekker flesje wijn.
Deze morgen vroeg uit de veren voor ons grote Lourdes avontuur. Na maandenlang plannen en erover praten was het dan eindelijk zover! Met een bang hartje vertrokken we richting kerk. Vele supporters stonden ons ondanks het vroege uur (6u30) al op te wachten aan de kerk te Wielsbeke. Zo'n grote opkomst hadden we niet verwacht, we waren positief verrast! Na de zegening van de pastoor, wensen voor een mooie tocht, een behouden thuiskomst en vele knuffels met het thuisfront, was het dan zover. We reden nog een ererondje rond de markt en daar gingen we! De eerste 80 km kregen we versterking van enkele renners van WTC Vijve Sportief. Ze waren zo vriendelijk om kop te trekken en ons uit de wind te zetten. We willen John Delbeque, Hein Vandenburie, Jozef Lanneau, Chris Goerlandt, Kurt Leroy en Freddy Deleersnijder hiervoor nog eens bedanken. We vertrokken in typisch Belgisch weer: fris, winderig en donkere wolken. Naarmate de kilometers vorderden, steeg ook de temperatuur. 's Middags verorberden we ons lunchpakket aan een kerkje op een graspleintje. De sfeer werd verzorgd door de fanfare van de pompiers die oefenden in de kerk. We reden verder door de kleurrijke velden en onder een stralende hemel. Hilde en Annie trakteerden ons nog op rijsttaartjes en koeken en zo konden we vol energie op weg om onze beentjes de laatste 60 km af te laten leggen. Om 17u15 arriveerden we na een rit van 220 km aan het hotel waar we onze recup drank binnenslurpten. Daarna volgde een verkwikkende douche en het versterken van de innerlijke mens.
Het moet gezegd, het was een geslaagde eerste rit!
Zondag 2 mei zijn alle renners en begeleiders nog eens samengekomen, in Café Sint Arnoldus, bij ex-voetballer Filip Desmet, voor een laatste bespreking. Er werd nog eens gewezen op de veiligheid tijdens het fietsen en er werden een aantal richtlijnen meegegeven ivm de organisatie. Iedereen was enthousiast en ziet er naar uit om te vertrekken. Het startuur van zaterdag werd vervroegd naar 7u00, ten einde op tijd Beauvais te bereiken en ons zelf nog een beetje ontspanning te gunnen 's avonds. De eeste rit is de langste met 220 km en een aantal "kwaremonts" in de 2de helft van de rit. Het venijn zit in de staart. Enkele wielertoertisten van 'Vijve Sportief' zullen ons begeleiden (lees: uit de wind zetten) tot aan onze eerste stopplaats in Aubigny en Artois, waarvoor dank. Hopelijk zit het weer een beetje mee en moeten we niet vanaf dag 1 in de regen rijden ; kwestie van de moraal hoog te houden. Indien we zonder ongelukken en gezond Lourdes mogen bereiken, moet dit een onvergetelijke tocht worden. Iedereen is goed getraind, dus heb ik goede hoop dat we met z'n allen Lourdes halen. Succes aan iedereen ! Rudi
Beste vrienden,
Beste vrienden,
