In het Franse Le Mans werd LAURENT BROCHARD geboren op 26 maart 1968. "Lolo of La Broche" begon zijn wielercarrière bij Castorama in 1992. In 1997 beleefde hij zijn glorieperiode toen hij in San Sebastian Wereldkampioen op de weg werd, en in de Ronde van Frankrijk in de bolletjestrui mocht rondrijden. Zijn andere mooiste successen : In 1994 won hij de Tour de Haut-Var. De Regio Tour won hij in 1994 en 2002. In 1996 zegevierde hij in de Tour de Limousin. In 2000 won hij de Route Adélie en Parijs - Bourges. Paris - Camembert won hij 2001 - 2003 en 2005. De GP Villers - Coterets won hij in 2001. In 2004 zegevierde hij in de Ster van Besseges. Laurent blaast vandaag 38 kaarsjes uit en is aan zijn 15de seizoen als prof bezig !
In Nijlen werd JOZEF LIECKENS geboren op 26 maart 1959. Jos had een vlijmscherpe eindspurt maar ontbrak misschien dat tikkeltje doorzettingsvermogen om grote wedstrijden te winnen. Zijn mooiste successen : In 1981 won hij het Circuit Franco Belge. In 1983 zegevierde hij te Scherpenheuvel-Schoonderbuken. In 1985 won hij de Tour de L' Oise. Nog in 1985 won hij te Tienen het criterium. De GP Fourmies won hij in 1981 en 1986. In 1986 schreef hij zijn naam op de erelijst van de GP Jef Scherens, de Omloop van de Vlaamse Ardennen te Ichtegem, en won hij te Herselt. In 1987 tenslotte zegevierde hij achtereenvolgens te De Panne, Aalst en Oostrozebeke.
In het Australische Alexandria (Melbourne) werd ALLAN PEIPER geboren op 26 maart 1960. Hij kwam als jeugdrenner naar België en werd opgemerkt door Eddy Planckaert die hem bij hun thuis uitnodigde. Allan heeft er lange tijd verbleven en was er kind aan huis. Hij was prof van 1983 tot 1993. Een groot palmares bezit hij niet en zijn mooiste overwinningen zijn : In 1984 een overwinning in de Postgirot Open, en een zege in de proloog van de Ster van Besseges. In 1985 won hij de proloog in Parijs - Nice. In 1986 dan won hij de GP Raymond Impanis en de 4de rit in de Ronde van België te Spa. In 1987 won hij het Circuit des Frontieres. In 1988 was hij de beste in de Stadsprijs van Geraardsbergen. In de herfst van zijn carrière won hij in 1990 te Wetteren, en in 1991 in mijn thuishaven Malderen.
In Wetteren werd ETIENNE DE WILDE geboren op 25 maart 1958. De Blonde pijl was prof van 1980 tot 2001. Al van in de jeugdrangen was Etienne erg succesrijk en zijn profcarrière heeft hij omzeggens in twee delen opgedeeld. Een eerste deel gewijd aan de weg, en een tweede deel in combinatie met de baan. Zijn mooiste zeges : Hij was Kampioen van België op de weg in 1988. Hij won de Omloop Het Volk in 1989, net als de Ster van Besseges. Eerder in 1980 al won hij te Isbergues. De Fleche Picarde won hij in 1982 en 1983. In Schoten won hij de Scheldeprijs in 1987. De GP Wielerrevue schreef hij in 1988 en 1991 op zijn naam. Het Kampioenschap van Vlaanderen te Koolskamp won hij in 1989. In totaal won Etienne 76 wedstrijden op de weg en hij reed zijn laatste officiele wegwedstrijd op 16-10-2001 te Putte-Kapellen. Op de baan dan werd hij in 1993 Wereldkampioen Puntenkoers en in 1998 werd hij samen met Gilmore Wereldkampioen ploegkoers. In 1989 was hij Europees Kampioen Omnium. Hij won in totaal maar liefst 38 zesdaagse ! Op 23 februari 2002 zette hij in het Gents Kuipke een punt achter zijn zeer mooie wielerloopbaan, hij was toen net aan zijn 23ste seizoen begonnen ! Etienne blaast vandaag 48 kaarsjes uit.
Wijlen WIM VAN EST werd in het Nederlandse Fijnaart geboren. IJzeren Willem , de knoest, de beul van het Heike, of de locomotief, hij had aan bijnamen geen gebrek, ontdekte de wielersport pas toen hij 24 jaar was. Twee jaar later werd hij al prof en dat was hij van 1949 tot 1965. Ik zet eerst zijn mooiste successen even op een rij : Hij was Kampioen van Nederland op de weg in 1956 en 1957. Hij won Bordeaux - Parijs in 1950 - 1952 en 1961 toen hij al 41 jaar was ! Hij zegevierde in de Ronde van Vlaanderen in 1953. Hij won de Ronde van Nederland in 1952 en 1954. Hij de primus in de Driedaagse van Antwerpen in 1954. Hij won de Omloop van Limburg in 1952, de GP van Zandvoort in 1953, Mandel-Leie-Schelde in 1953, en de Driezustersteden te Antwerpen in 1963. Hij was Kampioen van Nederland Achtervolging in 1949 - 1952 - 1953 en 1955. Wim Van Est was de eerste Nederlander die ooit de gele trui droeg in de Ronde van Frankrijk. In 1951 daags nadat hij de rit in Dax had gewonnen werd hij de held na een spektakulair voorval. In de afdaling van de Aubisque miste hij een boch en belandde 70 meter dieper in een ravijn. Hij verkeerde in shock maar had gelukkig niets gebroken. Zijn duik maakte hem wel in gans Europa onsterfelijk door de reclame slogan van de uurwerken Pontiac. Welke wielerliefhebber kent die slogan niet ? " Ik viel 70 meters diep, mijn hart stond stil, maar mijn pontiac ging " ! Wim overleed te Roosendaal op 1 mei 2003.
In het Spaanse Felantix - Palma de Mallorca werd GUILLERMO TIMONER geboren. Hij was prof van 1948 tot 1968 en was een van de grootste stayers die de moderne wielersport rijk is ! Zijn mooiste zeges : In 1955 werd hij Wereldkampioen Halve Fond te Milaan, in 1959 vernieuwde hij die titel te Amsterdam. In 1960 won hij in Karl Marxstadt zijn derde wereldtitel in deze dicipline. In 1960 was hij opnieuw 's wereld beste in Milano. In 1965 mocht hij zijn 5de regenboogtrui aantrekken in Parijs, en 1965 kreeg hij zijn laatste trui in San Sebastian. Timoner was Kampioen van Spanje Halve Fond in 1945-1946-1947-1948-1949-1950-1952-1954-1955-1959-1961-1962 en 1963. Hij was Kampioen van Spanje Sprint in 1947-1948-1950 en 1956. Hij was Kampioen van Spanje Achtervolging in 1949-1951 en 1956 ! Als dat geen palmares is. In 1956 en 1958 werd hij telkens 2de op het W.K. Halve Fond. In 1960 reed hij in Karl Marxstadt de snelste Halve Fond wedstrijd uit de geschiedenis van de regenboogcompetitie. Hij legde toen de 100 Km af in 1u 12' 59" wat neer komt op een gemiddelde van maar liefst 82,210 Km/u. In 1984 herbegon hij opnieuw toen hij er al 58 geworden was, gewoon uit geldgebrek maar hij brak, zoals voorzien, geen potten meer.
Wijlen RENE VERMANDEL werd te Zelzate geboren. "De Belgische Lapize" zoals hij wel eens genoemd werd was prof van 1920 tot 1931. Rene werd op vrij late leeftijd prof, hij was er al 27 toen hij die stap gezet heeft. Bij de onafhankelijke werd hij Kampioen van België in 1919. In deze categorie won hij nog in 1919 Brussel - Luik en de GP van Brussel die hij ook in 1914 al won. Bij de profs werd hij Kampioen van België op de weg in 1922 en 1924. In 1923 en 1924 schreef hij zijn naam op de erelijst van Luik - Bastenaken - Luik. De Ronde van Belgë won hij in 1921 en 1922. In 1922 en 1925 zegevierde hij in het Criterium du Midi. In 1923 won hij het Circuit de Champagne. In Schoten won hij de Scheldeprijs in 1921 en 1924. Te Antwerpen won hij de Driezustersteden in 1921, en in 1926 won hij de GP van Duitsland. Samen met P. Rielens won hij in 1927 de zesdaagse van Brussel. En in 1921 was hij Kampioen van België Veldrijden. Rene was erg talentrijk en vooral veelzijdig. Hij was ook een begaafd baanrenner en later zelfs een vermaarde gangmaker die erg geliefd was door Michaux en Raymond Impanis. Na zijn wielercarrière was hij lange tijd de bewindsman van Kureghem-Sportief waar hij talrijke jonge renners met raad en daad bij stond. Rene overleed te Anderlecht op 20 april 1958.
