Rescueing animals in Spain

How they changed....my life & I theirs ;)

Inhoud blog

	Kidneys are fine
	Work so much work it is
	Another visit from the neurosurgeon
	Working hard again
	So what now?
	Surprise
	Blessed is the day
	Off day
	Hope
	The Ball
	Who's the boss ?
	Yes training training training
	Rehab
	Home alone
	Day 13: Stiches out
	Day 12
	Update on Cheyenne
	What ? WHY ?
	Day 10: first sign of...
	Day 9: Tail just moved

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

25-08-2010
Ondraaglijke pijnen
Zoals jullie wisten was er al in juli bepaald geworden dat ik op 24 augustus onder t mes zou gaan. Tegen dan zouden de paarden immers zijn opgehaald en vervoerd naar Ndl. zo werd me verzekerd op 14 juli ll. Alleen kwamen ze ze niet ophalen....steeds kwam er iets tussen en bleef ik met de paarden zitten. Uiteindelijk heb ik de operatie vorige week dan ook afgebeld want ik had niet de hulp om voor 7 paarden, 7 honden- en rescuekatten te zorgen.:oops: Uiteraard was ik diep bedroefd want ik had al zo lang zo veel pijn. Afgelopen WE kreeg ik echter een crisis en was de pijn oncontroleerbaar geworden waardoor ik zelfs s nacht niet meer kon slapen ondanks de pijnmedicatie. Zondagnacht heb ik dan ook besloten dat dit zo niet verderkon. Maandagochtend heb ik direct iedereen in de buurt opgebeld en gevraagd in hoeverre ze me konden helpen (iets wat ik haat te doen, nl. om hulp vragen). En alzo komt Michael de paarden s middags voederen. De mede-eigenaar doet het s'ochtends en s 'avonds. Een vriendin Van Campello is gisteren de hele dag bij me in huis gekomen zodat de honden niet alleen zouden zijn. Ze had echter schrik van de 2 zussen zodat ik Tony heb gevraagd haar op te halen (Tony was die nacht om 5u terugkomen vanuit the UK en helemaal kapot van de lange bootreis en de 2000 km die hij had moeten rijden). Vanaf vandaag zijn de honden helemaaal alleen dus ik hoop vanharte dat de arts een oogje wil dichtknijpen en mij vandaag wil laten gaan (normaal moet ik nog een nacht blijven). De rolstoel staat thuis klaar zodat ik op m'n eentje mijn plan kan trekken binnen in huis (op 2 krukken kan je zelf niets dragen (drank, eten,...)en dan is het kwestie van me proberen kalm te houden. Normaal mag ik ook minstens een maand niets doen, niet naar beneden gaan (hellingen-stijgen)bij de paarden, geen auto besturen, hmhm dat wordt moeilijk :roll: De 2 afgelopen jaren was het telkens de linkerknie die ze opereerden en kon ik dus overal naartoe rijden (automaat) , nu dus niet (maar k zal wel eens proberen hoor Dit is een normale knieschijf, mooi rond en glad dit was de mijne (komt door de degeneratieve ziekte die condromalacia rotuliana w genoemd) en nu is ze voorlopig terug zo Door de ziekte zal ze terug verder aftakelen.. Vandaar dat ik dus in beide knieën een prothese moeten laten plaatsen....want ze kunnen de mijne niet blijven afslijpen... en hier de kruisband die ze hersteld hebben ben mooi ingepakt, :-D