Rescueing animals in Spain

How they changed....my life & I theirs ;)

Inhoud blog

	Kidneys are fine
	Work so much work it is
	Another visit from the neurosurgeon
	Working hard again
	So what now?
	Surprise
	Blessed is the day
	Off day
	Hope
	The Ball
	Who's the boss ?
	Yes training training training
	Rehab
	Home alone
	Day 13: Stiches out
	Day 12
	Update on Cheyenne
	What ? WHY ?
	Day 10: first sign of...
	Day 9: Tail just moved

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

12-05-2011
Vreemde ervaring
Het was een bijzondere dag vandaag gevuld met leuke en minder leuke momenten. De ochtend begon al goed :roll:...inkopen gaan doen en langs de DAwinkel en toen bleek dat ik de baan op was zonder portefeuille, zonder papieren en uiteraard dus ook zonder geld.... wat klein geld kunnen scoren in de auto, net genoeg voor enkele belangrijke dingen te betalen. Rond 15 u werd ik gebeld door Addi, (een Nederlandse dame, die enkele maanden terug in Jijona is komen wonen): ze had haar jonge Border Collie hond thuis beweegloos gevonden bij thuiskomst en vroeg of ik een goede DA kende. Ik zei haar in de auto te springen en met de hond in mijn richting te komen. Zonder tijd te verspelen lichtte ik de DAkliniek in van de situatie en wachtte op haar. Ik trof haar op de nationale baan en sprong snel op de achterbank bij Yama. Yama bleek al terug een stuk wakkerder te zijn maar zijn tandvlees was nog spierwit en hij was veel rustiger dan normaal. Terwijl Addi verder reed richting Mutchamiel en me meldde dat haar vriendinnen al energie hadden gegeven, behandelde ik Yama snel met de standaard- en shockpunten met de torch en behield de hele tijd lichaamscontact om hem rustig te houden en positieve energie te laten stromen. Aangekomen in de kliniek waar Nuria speciaal op ons gewacht had, bleek Yama weer beter te zijn en op 't eerste gezicht was er eigl. niets meer te zien...Ook het tandvlees was terug roze. Maar DA Domingo luisterde naar het hart en ontdekte dat er daar iets fout zat....het hart klopte veel trager dan normaal. We gingen allen samen naar de gereserveerde ruimte waar bloed werd afgenomen en waar Yama moest blijven totdat mijn DA José terug zou komen om een echo te doen. Om 18u30 had ik nog steeds niets gehoord van José dus belde ik maar zelf. Yama bleek een ernstig hartprobleem te hebben en om 20u waren we welkom om alles samen te bespreken. Om 19u45 gingen Addi, haar jongste zoon en ik terug naar de DAkliniek alwaar we de radiografieën te zien kregen van het hart van Yama: de rechterkamer was fel vergroot, de klep werkte niet juist en hij had aritmie. Vanaf nu moet Yama het rustiger aan doen en medicijnen nemen. Zowel Addi als haar zoon waren erg geschokt van deze ontdekking, maar met de juiste behandeling kan Yama verder. Hij zal wel vaker deze aanvallen kunnen krijgen in de toekomst waarbij hij het bewustzijn kan verliezen (doordat er te weinig zuurstof naar zijn hersenen gaat). Al met al bekijk ik het zo....het is een geluk bij een ongeluk...want nu weten ze wat er aan de hand is met de hond. Voor t zelfde geld hadden ze de bewusteloosheidsperiode niet gezien en had hij verder schade aan het hart opgedaan waardoor het een volgende keer misschien onherstelbaar was....