Alzo hadden we afspraak bij de DA om 17 u voor een echo op mijn verzoek.
De DA geloofde me niet toen ik zei dat ze een tumor had want hij voelde geen enkele bult...hij dacht dat ze vergiftigingsverschijnselen had...maar ik gebruik hier NIETS van gevaarlijke produkten op mijn land (en daarom groeit het onkruid hier zo welig...).
Toen hij echter de echografie maakte zei hij me dat ik het juist had aangevoeld....ze had tumors en het was niet te opereren want kleefde aan haar hartje. Chemo had geen zin omdat het lijden te groot zou zijn...Bovendien heb ik er ook t geld niet meer voor door al die beesten hier te redden...(natl zou ik nog wel weer een bijkomende lening hebben aangegaan als de chemo haar enkele goede jaren zou hebben kunnen geven).
Maar ik was toen niet klaar om haar te laten gaan...we hadden nog enkele onuitgesproken zaken te bespreken en alzo onderzocht de DA alle opties. Maxime kreeg dus een drip en men nam radiografieën en bloed af. Terwijl we een uurtje moesten wachten op de bloedresultaten, lag ze de helme tijd op mij...ik heb haar de hele tijd vastgehouden ..., maar ze had een tumor aan haar hart en die kon niet geopereerd worden en na de echo en radio's bleek de bloeduitslag te slecht te zijn....en ik wilde niet dat ze zou lijden....En alzo is ze in mijn armen gestorven, na een injectie...ik heb haar geen seconde alleen gelaten.... Ze is terug mee naar huis gegaan en alle honden en Balou hebben afscheid van haar kunnen nemen. Ze heeft nog t meeste van de avond bij me gelegen...ik was er immers nog niet klaar voor om haar te laten vertrekken.
Ze heeft de laatste week bijna alleen lekker gourmet eten gekregen (kerstcadeau van buurman Tony) en gedaan zoals anders, eten , slapen, haren tour gaan maken....zoals altijd tot die laatste dag... Alleen ging ze niet lopen als ze hier bezoek zag afgelopen week, en dat was voor mij dus niet normaal gedrag want Max hield niet van vreemden en ging zich dan snel verstoppen tot het bezoek weg was. Maar ze at nog altijd zoals altijd, dronk zoals altijd, had geen enkele verdikking of bult, was ook niet vermagerd, etc.... Ik voelde het gewoon en had daarom de afspraak gemaakt voor de echografie...hoewel ze niet wilde gaan....en toonde dat de DA ook door hem te willen bijten en krabben...zoals ze altijd deed.
Ik heb me anderhalve dag eens goed laten gaan en dan toch maar de "happy points" bestraald en nu kan ik momenteel alles wel weer aan (gelukkig want de anderen hebben me ook nodig)....Maxime "loopt" met manier van spreken hier trouwens nog rond....en dat helpt me ook
Ze ligt begraven op een halve meter van de plek waar ik haar gevonden had (maar nu dan aan de binnenzijde van de afsluiting van de binnentuin zodat ze veilig ligt) en recht in het zicht van de plek waar ik nu aan de pc zit. Ik heb even wat foto's ingescand van de afgelopen 10 jaar, de kleine woog geen 100 gr toen ik haar vond in de haag (als ik me goed herinner)
Maxime in 2000....wat was ze klein ! Mijn Dobermeisje Vita (RIP 2008) verzorgde en beschermde haar
Maxime in Spanje...ze kletterde zo de bergen op maar bleef steeds dicht bij thuis....
In 2005 haalde ik er een vriendje voor haar bij, rescuekater Balou, in de hoop dat ze samen op pad zouden gaan, maar Maxime hield er niet van dus trok Balou er steeds alleen op uit. Een enkele keer lagen ze samen te slapen... maar t liefst van al sliep ze alleenen knuffelen deed ze het liefst met Pineau, mijn BC
Ik mis haar, en dat zal altijd zo blijven, maar het is goed zo...geen dier moet pijn lijden
en na de echo en radio's bleek de bloeduitslag te slecht te zijn....en ik wilde niet dat ze zou lijden....En alzo is ze in mijn armen gestorven, na een injectie...ik heb haar geen seconde alleen gelaten....
maar t liefst van al sliep ze alleen
en knuffelen deed ze het liefst met Pineau, mijn BC 
