Voor een andere dierbare vriendin schreef ik volgend korte gedichtje om haar wat steun te bieden. Het gekke is dat je met je tekst probeert iemand te helpen, te ondersteunen in een moeilijke periode, maar dat het altijd onzeker blijft of je woorden de juiste zijn... Langs de andere kant merk je dan weer wat je schrijft heel erg op jezelf van toepassing is. Is dit normaal? Ik hoop in ieder geval dat mijn woorden kunnen betekenen dat ik er voor haar wil zijn...
What's your plan?
