Het in kaart brengen van de verspreiding van kleine zoogdieren kost meestal veel tijd, en dus geld. Voor soorten die (deels) in het water leven is er sinds kort een nieuwe efficiënte methode: environmental DNA (eDNA). Onderzoekers van de Zoogdiervereniging, RAVON en SPYGEN hebben in het kader van het Netwerk Ecologische Monitoring een experimenteel onderzoek uitgevoerd naar het gebruik van eDNA bij het opsporen van noordse woelmuis en waterspitsmuis. Dit DNA is afkomstig van zogenaamde uitscheidingsproducten zoals uitwerpselen, urine,speeksel en zelfs afgestorven lichaamscellen (huid) die in het water terecht komen.

Wel moet de methode nog worden uitgewerkt want op plaatsen waar men eDNA vond van Noordse woelmuizen werden er op dat ogenblik geen vangsten gedaan. Dit is belangrijk bij de besluittrekking.

Meer info op link: http://www.zoogdiervereniging.nl/sites/default/files/imce/nieuwesite/Publicatie%20fotos/Zoogdier/downloads/Pages%20from%20Zoogdier%202-2013%20.pdf

Bron: natuurbericht.be (foto: Noordse woelmuis)