Daar waar mijn gedachten mijn toetsenbord ontmoeten en daarbij de lezer groeten, daar bent u nu aangekomen, zoek uw weg tussen mijn praatjes
en dromen.
Hoed u voor onzin en onwetendheid, ik wens u alvast een fijne
tijd.
Een blog over leren naaien en kinderpraat, tonnen onzin en kattenkwaad.
Ik hou heel erg van schrijven en creatief bezig zijn, maar omdat ik weinig kennis heb van materialen en technieken (en maar een ietsiepietsie talent) is het vaak maar wat prutsen. Leek me wel grappig om over te lezen en daarom dit blog. Veel leesplezier!
25-04-2012
Eerste rokje!!!
Met voor beide dochters een patroon en uitgeknipte stof voor m'n neus restte mij nog enkel: de moed vinden om te beginnen met stikken. Ik besloot om met het kleinste rokje te starten. Kleiner dus misschien wel makkelijker en dus ook minder stof verspilt als het na mijn gepruts rijp is voor de vuilbak.
Stap 1 is het vaststikken van de twee rokhelften. Omdat mijn koppige naaimachine enkel wil spoelen als je hem volledig openvijst ben ik verplicht om handmatig spoeltjes op te rollen. Geweldig leuk moet ik zeggen. Misschien toch maar eens het ding laten nakijken? Maar dan: lijntje getekend (nota aan mezelf: kleermakerskrijt kopen), pinnekes gestoken en op een paar minuutjes had ik dus een cirkel. Dat ging goed!
Stap 2: de tailleband. Hiervoor moet ik het strookje stof dubbelvouwen, strijken, openvouwen, anders draaien en vaststikken, mét een opening om later elastiek door te steken. Wonderwel lukt ook dit van de eerste keer. Maar dan... moet de band aan de rok worden gezet. Ik sta een kwartier te draaien met rokje en tailleband, lees de handleiding van Mme Zsa Zsa nog eens door (een keer of twintig!), speld alles vast, frons mijn wenkbrauwen, verwijder speldjes, lees nogmaals de handleiding, begin voor de 2de keer kopspelden te prikken, driedubbele frons, lees de handleiding,... tot ik ineens het licht lijk te zien, nog net geen 'Eureka!' roep en eindelijk denk te weten wat de bedoeling is. Ik speld opnieuw alles vast en kan eindelijk de band vaststikken. Een paar beginnersfoutjes later lijkt het zelfs op een rokje.
Stap 3 is de zoom maken. Jawadde, een eerste probeersel en al meteen het omzomen van een cirkel. Ik worstel opnieuw een halfuur met lat, potlood en speldjes, en krijg uiteindelijk alles omgevouwen. Ik zie het al gebeuren dat mijn rokje een vorm met 20 hoeken wordt ipv een cirkel maar dat blijkt nogal mee te vallen. Knoopelastiek erdoor duwen, knoopje en elastiek vastnaaien en ik ben plots zo fier als een gieter: "Jeej, mijn eerste rokje is af!".
En ik moet zeggen: ik ben tevreden over het resultaat. Ik zie natuurlijk wel waar ik foutjes heb gemaakt, de zoom is allesbehalve een mooie cirkel en ik heb het gevoel dat de maten met mij een loopje nemen maar hé, alle begin is moeilijk.
Deze voormiddag stond er 'shoppen' in mijn agenda. Eerst naar Pauli, een bekende stoffenwinkel in Leuven. Mijn doel was: een goedkoop stofke vinden om een eerste probeerrokje te maken. Ik ging daarom eens neuzen in het soldenrek buiten de winkel. Ik ging voorbij tule en velours, sloeg de picknickruitjes en bollekesprintjes over en vond helemaal onderaan in het hoekje mijn ding: twee schattige meisjesstofjes, bedekt met bloemetjes, hartjes, aarbeien en cupcakes. Een half metertje van de blauwe stof en een metertje van de roze kostten mij amper 7,50 . Ikke blij, ook al zag ik in mijn ooghoeken veel mooiere stofjes liggen. Maar eerst maar even proberen of dit lukt.
Dan op naar Veritas, waar ik voor het eerst écht rondkeek naar wat er allemaal ligt en hangt. Een paradijs voor de naailiefhebber lijkt me, en een nachtmerrie voor elke bankkaart of portefeuille. Ik kocht: een lintmeter (het simpelste model), 3m witte knoopelastiek en 10 simpele witte knoopjes (ineens genoeg voor een paar projectjes), en garen in babyroze en babyblauw. Ik schrok toch even toen dat mij aan de kassa 17,60 bleek te kosten.
Met de nieuwe lintmeter in de hand heb ik 's middags m'n meisjes hun maten genomen. Gek genoeg is hun heupbreedte bijna hetzelfde (2 cm verschil, voor 4 jaar verschil in leeftijd). Handig was dat ik daardoor mijn patroon bijna volledig kon overtekenen, enkel de roklengte moest worden aangepast.
Zoiets simpels als het knippen van de stof bleek toch niet zo eenvoudig. In principe bestaat dit rokje uit 1 cirkelvorm en 1 stukje voor de tailleband. Handig voor bijvoorbeeld een stippenrokje of gewone print, maar op mijn roze stofke staan woordjes, dus moest ik twee helften knippen, mijn patroon puzzelen en draaien en 10 keer dubbelchecken of ik wel de juiste richting had en ook nog rekening houden met een extra naad om de twee stukken aan elkaar te zetten. En doordat ik van het blauwe maar een halve meter had gekocht moest ik ook daar met 2 zijden werken. Pfff! Toch lagen al snel alle stukjes klaar om gestikt te worden. Wordt zeker vervolgd...
Na het voorbereidend werk (surfen op het internet en dan vooral rondneuzen op de Blogspot van Mme Zsa Zsa) staat op mijn pc-scherm de uitleg voor het maken van EEN CIRKELROK. De uitspraken 'zonder patroonkennis' en 'garantie op succes' doen mijn ogen blinken en ik sta te popelen om eraan te beginnen.
Stap 1: Gisterenavond de heupomtrek van mijn oudste dochter gemeten. Wegens gebrek aan lintmeter de rolmeter van mijn man geleend en voor de zekerheid 2 keer nagemeten. Met het resultaat moet ik een kleine berekening maken dus hier komt een rekenmachine al van pas.
Stap 2: Neem patroonpapier. Eh ja. Wegens gebrek aan... Gelukkig heb ik nog grote bladen printerpapier (A3 formaat) en met plakband plak ik er zo 6 aan elkaar. Lekker goedkoop.
Stap 3: Het tekenwerk. Lijn tekenen, streepje zetten, stukje afmeten en weer een streepje zetten. Poepsimpel. Om de lengte van de rok te bepalen gris ik mijn dochters nieuwste zomerrokje uit de wasmand. Dat komt tot op haar knie dus misschien net te lang maar hé, als dit lukt wil ik natuurlijk wel dat ze het lang kan dragen. Nadat ik de rokjeslengte en zoom heb aangeduid stelt zich het volgende probleem. Cirkelrok -> cirkel -> passer. Na het inspecteren van elke lade en kast die ik kan bedenken zoek ik naar alternatieven. De touwtje-potlood-techniek levert niks op dus wordt het meten meten meten en dan de puntjes verbinden zoals in een kleurboek. Nog even alles nalezen en nameten en tataa... mijn eerste rokjespatroon staat op papier!
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik ben écht toe aan een nieuwe hobby, een nieuwe uitdaging, een nieuw doel. En ik denk dat ik het gevonden heb: ik ga rokjes naaien! Net als zovele anderen lijkt het wel want even snel googelen geeft mij het gevoel dat meer en meer mensen opnieuw naald en draad ter hand nemen en zelf aan de slag gaan om zichzelf en hun kroost in het nieuw te zetten.
Voor mij is zelf kleding naaien een idee dat al een tiental jaren in mijn achterhoofd zit maar waar ik nooit eerder tijd voor heb kunnen, of eerder willen maken. Het idee dat het te moeilijk of te ingewikkeld is had de bovenhand en uitstellen is nu eenmaal makkelijker dan de koe bij de hoorns vatten. Tot onlangs een familielid (die al 3 jaar trouw naailes volgt) enkele nieuwe creaties op haar facebookpagina postte: supertoffe rokjes voor haar dochters en een nichtje. Dat moést ik wel 'vind-ik-leuken', zij het dan met een lichte afgunst. Na een "dat is keisimpel, spring eens binnen en ge gaat met zo'n rokske naar huis" begon ik het ineens zélf te geloven, de mogelijkheid dat ik zoiets zelf zou kunnen. Jezelf overtuigen is soms de eerste stap...
Als het kriebelt moet je... naaien in dit geval! Nu mijn nieuwe hobby gekozen is sta ik te popelen om eraan te beginnen. Toen ik vanmorgen opstond heb ik mezelf een doel gesteld: een eerste rokje maken tegen het einde van deze week. Probleem 1: Gebrek aan kennis. Probleem 2: Gebrek aan materiaal. Hoe? Wat? Waar? Help!
Wat heb ik al in huis: * een naaimachine: een exemplaar uit de Aldi van een jaar of 12 geleden (tip: aldi naaimachines zijn elk jaar te koop in augustus of september, ca. 75) * een minimum aan kleine attributen zoals: enkele kleuren naaigaren, 2 witte krijtpotloden, kopspelden, restjes elastiek, een 5-tal spoeltjes en een dozeke machinenaalden * een felgekleurd beestenstofke van pakweg een vierkante meter en minirestjes die mijn dochter van 4 gebruikt in haar knutselwerkjes * potlood, kladpapier en een rekenmachine (klinkt belachelijk, blijkt essentieel) * een strijkijzer * scharen (zonder de garantie dat er eentje goed genoeg knipt)
Wat heb ik niet in huis: * patroonpapier * een lintmeter (zolder tot kelder afgezocht en nergens te vinden) * patronen * ander handig spul als ritsen, knopen, elastiek * stofkes stofkes stofkes!!! * allerlei ongetwijfeld handige of onmisbare attributen waar ik op dit moment amper van gehoord heb (biais, paspel,...) en dus zelfs nog niet weet dàt ik het nodig heb...
Wat zegt dit alles over mij en mijn plannen? 1. Ik heb al eens een naaimachine gebruikt. Weliswaar voor héél eenvoudige dingen aan gemiddeld één projectje per 3-4 jaar, maar ik kan het ding in elk geval al aan de praat krijgen en heb al ervaren hoe moeilijk recht stikken is. 2. Qua voorbereiding sta ik nog nergens, maar ik heb alvast een boodschappenlijstje. 3. Ik moet nog héél veel leren!!! 4. Dat rokje tegen het einde van de week: lukt nooit!
Wenneke's Hersenspinsels & Pennekriebels
Met voor beide dochters een patroon en uitgeknipte stof voor m'n neus restte mij nog enkel: de moed vinden om te beginnen met stikken. Ik besloot om met het kleinste rokje te starten. Kleiner dus misschien wel makkelijker en dus ook minder stof verspilt als het na mijn gepruts rijp is voor de vuilbak.
