Toen ik vandaag de les binnenkwam stonden een paar mensen al ijverig hun patroonpapier uit te vouwen of zelfs te strijken. Na nog een paar laatste lijntjes besloot ik om toch maar weer het strijkijzer boven te halen om mijn papier tot platliggen te dwingen.

Nadien mochten we knippen. Nooit zoveel mensen zo lang zien aarzelen om hun schaar in een blad papier te zetten. "Ai nee, knippen." "Ik durf ni." "Ik hoop dat het niet mis gaat." "Oh, ik hoop echt dat ik juist knip." waren zo'n beetje de meestgehoorde zinnen. Dochterlief zou er wel weg mee weten, met die lijntjes.   Toch was ik blij toen we de tip kregen om onze twee lagen papier samen te spelden. Heb bij het spelden maar één keer in mijn vinger geprikt (en ik ben niet van de handigste) en al mijn patroontjes kloppen en lijken, op het eerste zicht althans, redelijk recht. Maar... dit was nog maar papier.

Tegen volgende les wordt van ons verwacht dat we een stofke meebrengen dat de juiste maat heeft om onze patronen uit te knippen. We krijgen nog een vrij uitgebreide uitleg over hoe we onze patroontjes het best kunnen leggen om te meten en te berekenen hoeveel stof we juist nodig zullen hebben, en de goede raad om een simpel stofke te nemen met niet te veel figuurtjes of tekeningen op. Hm, ik heb al wel een ideetje...

Na de stress van het knippen: alweer een stikoefening. Deze keer mochten onze lijntjes 2,5 cm uit elkaar getekend worden en moesten we vervolgens links en rechts van elk lijntje stikken. Klinkt misschien stom maar ik amuseer me wel met dit soort oefeningetjes. Ik begin het geratel van die stikmachines rustgevend te vinden, in contrast tot het getater van enkele studentinnen in de les. Op naar de volgende!

26-09-2012 om 23:12 geschreven door WennekesPen