|
We except the love we think we deserve.
Beste vriend,
Het spijt me
dat ik al lang niet meer geschreven heb. Hoe gaan de dingen bij jou? De laatste
dagen heb ik me niet meer zo depressief gevoeld. Het is net alsof er een ton
van mijn schouders is gevallen, al is dit misschien wel wat overdreven. Ik heb
zelfs sinds twee weken een vriendin. Het is best een excentriek meisje en haar
naam is Mary Eliazabeth. Ik weet dat het allemaal een beetje raar klinkt, maar ik heb het gevoel dat we samen passen op één of andere manier.
Vandaag namen
Sam en Patrick me mee naar The Big Boy. We aten er lekkere frietjes en aten
kippenboutjes. We kwamen Mary Elizabeth tegen en ze was razend omdat ik haar
die avond nog niet had opgebeld. Ze maakt een hele scène in het kleine
restaurantje. Vijf minuten later kwam ze terug van het toilet en deed ze alsof
er niets aan de hand was. Na afloop reden we terug naar huis in Patricks
pick-up en plots deed Sam iets raar. Plots sprongen alle straatlantarens in de
stad aan gevolgd door alle lichten in alle woonkamers in alle flatgebouwen. Sam
stond recht op en ging met haar bovenlichaam door het dakraampje en spreidde haar
armen als een vogel. De neonreclames schitterden en flikkerden net als de
sterren boven haar hoofd. Toen wist ik het zeker: ik had ware vrienden
gevonden. Patrick zei me dat ik me geen vragen moest stellen en gewoon moest
genieten van het moment. Dat deed ik. Ik genoot met volle teugen van sams
schoonheid. Op dat moment dacht ik eigenlijk helemaal niet aan Mary Elizabeth.
Is dat niet vreemd? Toch voelt het alsof ik thuishoor bij Mary. Maar hoe dan
ook, ik geniet nog steeds na van het moment toen we onder de tunnel doorreden.
En ik zweer op
dat moment voelden we ons oneindig!
Veel liefs,
Je goede vriend
Charlie
|
