“This moment will just be another story someday.”[1]

Beste vriend,

Deze ochtend werd ik wakker met een licht gevoel in mijn hoofd. Op de display van de wekker die ik voor mijn 12^e verjaardag van tante Hellen had gekregen, stond “6:45”. Ik daalde de trap af en groette m’n zus die koffie aan het zetten was. Ze strekte haar fijne armen, gaf me ook een dampende kop en zei: “ Goedemorgen, Charlie!” “Goedemorgen, Candace”, zei ik.

Terwijl ik naar school liep met mijn loodzware boekentas, genoot ik van alle mooie huisjes en tuintjes in onze straat.

Eenmaal ik op school aankwam, zocht ik een weg naar de kluisjes, waarvan iedereen exact 4 dagen geleden via de post een kluisjesnummer bestaande uit 3 cijfers samen met een code van 4 cijfers had gekregen. Met de boeken reeds in de handen, wurmde ik me tussen een grote jongen en een muur waarvan de verf al los aan het komen was. Op dat moment draaide de jongen met honkbaljas zich om een bulderde in mijn richting: ”Wie denk jij wel niet dat je bent?” “Chhh… Charlie Ke-kelmeckis..”, stotterde ik. Daarop zei de pestkop: ”Als je mij nog één keer lastigvalt dan…”. Ik raapte al mijn (weinige) moed bijeen en zei: “Tegen de kleintjes durf je wel, hé?” Toen sloofde hij zijn mouw op en ik voelde zijn vuist een weg zoeken naar mijn maag. Ik voelde de koffie van deze ochtend een opwaartse beweging maken. Toen spookte er slechts één iets door mijn hoofd: de zelfverdedigingstechnieken die mijn broer me deze zomer had aangeleerd. “Fixeer! Leid af! En sla toe!” Ik duwde mijn duimen in zijn ogen en plaatste mijn hiel in zijn kuit. Hij viel op de grond en begon te janken als een klein meisje. Zo slaagde ik er dus in om op dag 1 mezelf een weg te leiden naar het bureau van de directeur.

Na een half uur wachten op de houten met leer beklede stoel van de directeur, sprak het schoolhoofd me aan: “Wat bezielt je, jongeman, om op de eerste schooldag van het nieuwe jaar de pestkop uit te hangen?” Voorzichtig probeerde ik mezelf toe te lichten: “Die jongen viel me lastig en ik heb gewoon wat zelfverdediging toegep..” Net op het moment dat ik mijn laatste woord op het puntje van mijn tong lag, kwam een grote man met halflang bruin haar de kamer binnen en zei: “Laat dit lastige kereltje maar aan mij over!” Toen nam hij me mee naar een klein lokaaltje verder op de gang. Ik voelde de adrenaline pompen en het bloed gieren door mijn aderen. Plots stopte hij een boek met de titel “How To Kill A Mockingbird” in mijn handen en zei: “Welkom op onze school, Charlie. Ik ben voortaan je nieuwe leerkracht Engels.Toen ik hem vroeg waarom hij me had gered uit de klauwen van het schoolhoofd en hij mijn naam kende, zei hij zacht: “Ik ben een goede kennis van je vader. Stel verder geen vragen.”

Zo slaagde ik er dus in om een leraar als enige vriend te hebben op mijn eerste schooldag.

Veel liefs,

Je goede vriend Charlie