Vertrokken voor de 80km door het vochtige weer van de laatste week en toch niet uitgereden. Onderweg veel "gewandeld" en veel geschoven. Een gemiddelde snelheid van 13km/u op 50km (950hm) zegt genoeg. In betere omstandigheden eentje om nog eens te doen, vandaag waren enkel de BBQ worsten goed.
Verkrampte vingers, voose tenen, lamme armen, de geur van neopreen, de zilte lucht, krijsende meeuwen, de smaak van zout water, het gelukzalige gevoel van zout water op de sinussen,
Omdat de meesten van ons toevallig thuis waren, zijn we maar nog maar eens in het oosten gaan fietsen. De keuze viel op de tochten rond Aywaille, routes 36 en 38 goed voor 37Km en 860Hm. Na een opwarmertje langs de Amblève over het fietspad laten we La Redoute links liggen en beginnen we aan de eerste klim langs het dal van de Gergova. Goed berijdbaar omdat het al zolang droog is. Boven aangekomen schiet er een ree weg, opgeschrikt door het gevloek, geblaas en GSM ringtones (de zonnepannelen moeten opbrengen ). Na nog een kort klimmetje door een donker naaldbos komen we uit op het kruispunt van Haut-Regard. Hierna kan de afdaling (230m) naar Sedoz beginnen, "SCHITTEREND" zoals sommigen van ons beweren. Beneden aangekomen beginnen we aan de tweede klim van de dag langs de Ninglinspo over rotsen van meer dan 500 miljoen jaar oud (benieuwd over hoeveel dinotenen we hebben gereden). Na een, nog maar eens lange klim en de nodige telefoontjes, bekijkt Danny nog eerst de lokale fauna van dichtbij voor we aan de tweede afdaling beginnen. Het eerste deel is technisch en ligt vol stenen, deel twee = knallen. Beneden aangekomen op de N633 rijden we, getrokken door Koen en Danny, tegen een gezapig tempo van 43Km/U terug naar de Ninglinspo om daar onze vochtbalans terug op peil te brengen op een teraske. Dit blijkt achteraf een goed idee te zijn want nadat we de Amblève zijn overgestoken begint in Nonceveux het zwaarste deel van de route. Een lange beklimming in 't kleinste verzet, 240Hm over 2.5Km, die eindigt aan l'Arbre Napoléon bij Havelange. Van hieruit nog een derde, lange afdaling terug naar Aywaille.
Goei weer, zon en meer dan 15°C . Nieuw fietske ineens kunnen testen in een wedstrijd. Waanzinnig scherp door de bochten en het los zand . Snel parcour op stoffige tracks en single tracks met een paar heuveltjes bestaande uit "mul" zand aan de start/finish. De tweede ronde serieus onderuit gegaan en m'n stuur net boven de knie gekregen. De volgende rondes wat trager moeten rijden, maar toch nog een redelijke tijd neergezet (ook nog bij de 2de run). 44ste bij de masters. Achteraf gezien best wel een serieuse blessure opgelopen, spierscheurtje aan de quadriceps (Vastus Medialus). Een weekje thuis om te rusten en afwachten.
't Werd tijd om na de platte winterreeks nog eens wat hoogtemeterkes op te doen, dus met de voltallige bende naar Sar Tilman nabij Luik. 800HM op 35Km.
). Na nog een kort klimmetje door een donker naaldbos komen we uit op het kruispunt van Haut-Regard. Hierna kan de afdaling (230m) naar Sedoz beginnen, "SCHITTEREND" zoals sommigen van ons beweren. Beneden aangekomen beginnen we aan de tweede klim van de dag langs de Ninglinspo over rotsen van meer dan 500 miljoen jaar oud (benieuwd over hoeveel dinotenen we hebben gereden). Na een, nog maar eens lange klim en de nodige telefoontjes, bekijkt Danny nog eerst de lokale fauna van dichtbij voor we aan de tweede afdaling beginnen. Het eerste deel is technisch en ligt vol stenen, deel twee = knallen. Beneden aangekomen op de N633 rijden we, getrokken door Koen en Danny, tegen een gezapig tempo van 43Km/U terug naar de Ninglinspo om daar onze vochtbalans terug op peil te brengen op een teraske. Dit blijkt achteraf een goed idee te zijn want nadat we de Amblève zijn overgestoken begint in Nonceveux het zwaarste deel van de route. Een lange beklimming in 't kleinste verzet, 240Hm over 2.5Km, die eindigt aan l'Arbre Napoléon bij Havelange. Van hieruit nog een derde, lange afdaling terug naar Aywaille.
Goei weer, zon en meer dan 15°C
