Vertrokken voor de 80km door het vochtige weer van de laatste week en toch niet uitgereden. Onderweg veel "gewandeld" en veel geschoven. Een gemiddelde snelheid van 13km/u op 50km (950hm) zegt genoeg. In betere omstandigheden eentje om nog eens te doen, vandaag waren enkel de BBQ worsten goed.
Verkrampte vingers, voose tenen, lamme armen, de geur van neopreen, de zilte lucht, krijsende meeuwen, de smaak van zout water, het gelukzalige gevoel van zout water op de sinussen,
Omdat de meesten van ons toevallig thuis waren, zijn we maar nog maar eens in het oosten gaan fietsen. De keuze viel op de tochten rond Aywaille, routes 36 en 38 goed voor 37Km en 860Hm. Na een opwarmertje langs de Amblève over het fietspad laten we La Redoute links liggen en beginnen we aan de eerste klim langs het dal van de Gergova. Goed berijdbaar omdat het al zolang droog is. Boven aangekomen schiet er een ree weg, opgeschrikt door het gevloek, geblaas en GSM ringtones (de zonnepannelen moeten opbrengen ). Na nog een kort klimmetje door een donker naaldbos komen we uit op het kruispunt van Haut-Regard. Hierna kan de afdaling (230m) naar Sedoz beginnen, "SCHITTEREND" zoals sommigen van ons beweren. Beneden aangekomen beginnen we aan de tweede klim van de dag langs de Ninglinspo over rotsen van meer dan 500 miljoen jaar oud (benieuwd over hoeveel dinotenen we hebben gereden). Na een, nog maar eens lange klim en de nodige telefoontjes, bekijkt Danny nog eerst de lokale fauna van dichtbij voor we aan de tweede afdaling beginnen. Het eerste deel is technisch en ligt vol stenen, deel twee = knallen. Beneden aangekomen op de N633 rijden we, getrokken door Koen en Danny, tegen een gezapig tempo van 43Km/U terug naar de Ninglinspo om daar onze vochtbalans terug op peil te brengen op een teraske. Dit blijkt achteraf een goed idee te zijn want nadat we de Amblève zijn overgestoken begint in Nonceveux het zwaarste deel van de route. Een lange beklimming in 't kleinste verzet, 240Hm over 2.5Km, die eindigt aan l'Arbre Napoléon bij Havelange. Van hieruit nog een derde, lange afdaling terug naar Aywaille.
Goei weer, zon en meer dan 15°C . Nieuw fietske ineens kunnen testen in een wedstrijd. Waanzinnig scherp door de bochten en het los zand . Snel parcour op stoffige tracks en single tracks met een paar heuveltjes bestaande uit "mul" zand aan de start/finish. De tweede ronde serieus onderuit gegaan en m'n stuur net boven de knie gekregen. De volgende rondes wat trager moeten rijden, maar toch nog een redelijke tijd neergezet (ook nog bij de 2de run). 44ste bij de masters. Achteraf gezien best wel een serieuse blessure opgelopen, spierscheurtje aan de quadriceps (Vastus Medialus). Een weekje thuis om te rusten en afwachten.
't Werd tijd om na de platte winterreeks nog eens wat hoogtemeterkes op te doen, dus met de voltallige bende naar Sar Tilman nabij Luik. 800HM op 35Km.
Het parcour werd een MTB ronde ingekort wegens de weersomstandigheden en kreeg de bijnaam "De Hel van Wuustwezel" naar analogie van de Hel van Kasterlee. Het werd uiteindelijk 4km lopen, 15km MTB en 2Km lopen. Ik denk dat er nog een kort verslag komt op den ATV.
Koen, eerste duathlon na een zware nacht: Tijd 1:13:41 34ste plaats bij de senioren
Jan: Tijd 1:16:38 17de plaats bij de veteranen
We hadden ons moeten inschrijven met onze clubnaam (indien we er één hadden), dan hadden we nog voor een clubklassement mee kunnen doen
Klik op de foto voor alle afbeeldingen
Volgend weekend zijn we terug paraat voor een rustig tourtochtje ergens in de provincie (Essen?).
Het begon als een rustig toereke, maar omdat het zo koud was hebben we er al snel een lap op gegeven: 35km, 24km/u gem. Het eerste stuk tot aan de bevoorrading echt wel kou gehad, toen we volgend beest passeerden , dacht ik dat het wel praktisch zou zijn om zo'n pelske te hebben. Goei bevoorrading, een poteke soep om de handen op te warmen en een paar jeneverkes om de innerlijke mens op te warmen.
Last minute besloten om de TT in Baasrode in het verdronken Scheldeland links te laten liggen en naar het hoger gelegen Paal te vertrekken. We waren maar met ons driekes vandaag ik, de weatabix en de Koen. Mooi weer en DROOG, 't is zo eens iets anders na de laatste weken modderkruipen. Mooie tocht met in het begin al een pittig stukske door het bos. Heel de tocht veel verbindingen over de macadam om van het ene bos naar het andere te rijden, maar zeker de moeite. Ze hadden ons wel mogen verwittigen dat de laatste 10Km zwaar zouden zijn, dan hadden we geen 33 moeten rijden langs het kanaal. De afpijling vertoonde hier en daar een mankementje waardoor er wat meer Km op de teller stonden, zeker bij de Weatabix. Hij ging het vandaag wat rustiger aan doen omdat er voor morgen nog een tochtje op de agenda staat in Kalmthout, dus de laatste Km gelost. Ik en Koen hebben een 30 tal minuten moeten wachten aan de aankomst, want meneer vond het zo'n nen plezante tocht dat hij er nog 10Km extra heeft gedaan .
Net terug van de duathlon (kleine versie 1.5K lopen, 10K MTB, 1.5 K lopen). Aangekomen met Peggy en de kids als suporters was het even wat onwennig om de nummer af te halen, iedereen zag er redelijk profecioneel uit. De laatste ronde was bezig in de cat. 13-15j (en rap dat die mannen gingen ). Even gedacht van "waar ben ik nu weer aan begonnen....). Voor de start even bekeken of er van schoeisel gewisseld zou worden gezien de korte afstanden, toch maar besloten om de fietsschoenen bij de fiets klaar te zetten. De start begon op een stukske macadam, mijn loopsnelheid zoals verwacht niet hoog genoeg. Eenmaal het bos in werd het een met plaatse een vochtige bedoeling. Was toch goed weg bij de eerste achtervolgende groep, achter ons een groot gat met de volgende groep, waardoor het wat relaxter aanvoelde. Bij de wissel geen schoenen gewisseld maar direct beginnen knallen, zeer weinig plaats om in te halen door de singeltrack en op het stukske verharde weg blijven versnellen (tot 35Km/u) om geen plaats te verliezen. Laatste stuk lopen niet te veel tijd verloren (twee plaatsen verloren), blij dat ik over de finish kwam.
). Na nog een kort klimmetje door een donker naaldbos komen we uit op het kruispunt van Haut-Regard. Hierna kan de afdaling (230m) naar Sedoz beginnen, "SCHITTEREND" zoals sommigen van ons beweren. Beneden aangekomen beginnen we aan de tweede klim van de dag langs de Ninglinspo over rotsen van meer dan 500 miljoen jaar oud (benieuwd over hoeveel dinotenen we hebben gereden). Na een, nog maar eens lange klim en de nodige telefoontjes, bekijkt Danny nog eerst de lokale fauna van dichtbij voor we aan de tweede afdaling beginnen. Het eerste deel is technisch en ligt vol stenen, deel twee = knallen. Beneden aangekomen op de N633 rijden we, getrokken door Koen en Danny, tegen een gezapig tempo van 43Km/U terug naar de Ninglinspo om daar onze vochtbalans terug op peil te brengen op een teraske. Dit blijkt achteraf een goed idee te zijn want nadat we de Amblève zijn overgestoken begint in Nonceveux het zwaarste deel van de route. Een lange beklimming in 't kleinste verzet, 240Hm over 2.5Km, die eindigt aan l'Arbre Napoléon bij Havelange. Van hieruit nog een derde, lange afdaling terug naar Aywaille.
Goei weer, zon en meer dan 15°C
). Even gedacht van "waar ben ik nu weer aan begonnen....). Voor de start even bekeken of er van schoeisel gewisseld zou worden gezien de korte afstanden, toch maar besloten om de fietsschoenen bij de fiets klaar te zetten.
