|
Banjul - Keur Massar
Het begrip T.I.A. krijgt betekenis!
Na onze trip van de landing in dakar tot Gambia en vervolgens onze toer door Gambia en Casamance, hebben ik en Ben nog een week nagetchild aan de beach van de Senegambia streek.We verbleven er in een guesthouse dat ons was aangeraden door Hans. De guesthouse was van Omar met zijn zoon uncle en zijn papagaai Rambo! Nice place to be, nice place to chill!
Helemaal uitgerust zijn we aan het tweede deel van onze trip begonnen. De terugrit richting Dakar, met eerste halte het safaripark in Fatala. Altijd nice om eens een Giraf en andere dieren in 'the wild' te zien.
Na het park hebben we afscheid genomen van onze gids en een minibus genomen richting Toubacouta. Zwaar opgepropt met een maximaal aantal mensen in een buske sjezen we richting onze bestemming in de hoop dat de medereizigers ons waarschuwen als we Toubacouta passeren.
Uiteraard tarara... aan een halte 30 minuten verder vraag ik langs mijn neus weg of onze bestemming nog veraf is. 'Aahja, dat zijn we 10 minuten gepasseerd.' Gevolg: Bijbetalen en in één keer tot de eindbestemming van de bus: Kaolack! No problem, T.I.A.
- Kaolack kennen we reeds dus we pakken een taxi los naar ons reeds vertrouwde appartement. Hier kennen we de prijzen en de onderhandelingstheoriën, no stress... 'Doeme toch weral een beetje int zak gezet...'
- In deze laatstgenoemde stad blijven we niet telang omdat we het reeds gezien hebben. We beslissen één dag later onmiddellijk te vertrekken richting een volgende bestemming: Thiès. We doen smorgens een Telefoontje naar een hotel aangeraden door de trotter. Tedekke alleen dure kamers vrij. Toch beslissen we de verplaatsing al te maken, we kunnen desnoods nog altijd ginder iets anders zoeken. Het is tenslotte toch maar een paar uurtjes rijden en het is nog vroeg! Dit buite den T.I.A gerekend: 4 uur wachte tot den bus vol zit om te vertrekke. De normaalste zaak ter wereld voor alle medereizigers.
- Pikdonker is het als we aankomen in Thiès. Al geluk zit er een jonge knaap op onze bus die ons direct goed helpt. Samen met die tist nemen we een Taxi naar ons hotel. Bijna een leeg hotel! Na een zware onderhandeling toch een goeikope kamer tepakken gekregen. Jaah wadde datte.
- De daaropvolgende 3-4 dagen verkennen we de 2e grootste stad van Senegal. Leuke marktjes, pitoreske straatjes, mooie natuur en niet teveel nageroep naar de toebabs (blanken). Hiervan hebben we dan ook geprofiteerd. Pingelen is in Senegal begrip, voor den Ben is het een verslaving. 3 euro voor ne volwaardigen voetballerstenue me broekske...'Teveel! Da kan beter! Volgende kraamke! Aah toch 2.5? ooh Wanne wacht effkes... kdenk dak ier wel aan 2 geraak...'
Ook hier waren we tijdens de loting van de poules, Algerije, Rusland en Zuid-korea! Niet slecht.
- Na enkele dagen hebben we het er wel gezien en beslissen we te vertrekken naar de volgende bestemming. We vragen achter de treinregeling: 'Wanneer kunnen we de trein hier nemen?' - 'Om 7u 's morgens..'- 'En wanneer nog?'- '...'
Dus, de volgende dag om 6 uur als de wekker afgaat: 'Tis zondag vandaag, zou dien trein wel rijde? Neje! pakt da we het morgen nog nekeer proberen.'
Tweede poging goeie poging en we vertrekken maandag richting Rufisque.Toffe ervaring zo een treinrit in Africa!
- Aangekomen in Rufisque met al onze bagage nemen we een 'taxi' richting auberge. We zijn er geraakt!
Een magnifieke verblijfplaats op stapafstand van de kustlijn. We hebben de indruk dat er wel wat volk (15-tal) aanwezig is in de aubergel. Later horen we dat dit alleen personeel is. Keuningen!!
We besluiten om een wandeling te maken en een plonske in de zee te nemen. Hier blijkt dat we dan toch niet helemaal 'den jackpot' gehit hadden. Er bevind zich een industriezone naast het strand. We besluiten dan ook om een 'taxi 7-place' naar een aangeraden strandje te nemen. ditmaal is het wel bingo!! Een verlaten strandje met enkele palmbomen roept onze naam.
- Na een dag de rust zelve gevonden te hebben, besluiten we om het strand af te wandelen richting auberge. Hier hitten we dan onze 2e jackpot. Een vriendelijke jongedame (Nafi) en heer van een beachhouse spreken ons aan en een goed gesprek vloeit eruit voort.
Blijkt dat de Beachhouse van een rijke Franse zakeman is en dat zij de vriendin is van deze Fransman.
Spontaan nodigt Nafi ons uit om derest van de tijd te verblijven bij haar Familie (weliswaar niet in de beachouse). We zijn in het begin een beetje voorzichtig, maar besluiten deze kans toch te grijpen
Deel 3 van onze vakantie gaan we bij een Familie logeren!
10-12-2013, 00:00 geschreven door Wanne 
|
