Zowat 1300 km gedaan, nog zowat 1100 km te doen......! 't Was al ver, en 't is nog ver! 65 Dagen van huis, en nog zowat 45 dagen te gaan......! 't Was al lang, en 't is nog lang!
Maandag 6 juni. Ons ontbijt in Espeyrac is karig. Een halve banaan, een halve appel en wat gedroogde abrikozen. Na wat klimwerk komen we in Sénergues waar gelukkig den bakker nog aktief is. Met mooi weer komen we ,op zowat 10 km van Conques ,in het schattige gehucht SAINT MARCEL! HOE BESTAAT HET! En dan, zien we in de diepe vallei, het Matchu Pitchu van Europa: Conques. Een lange afdaling, en om 13u30 staan we in dit prachtig bewaard Middeleeuws oord. Echt de moeite. We ontmoeten er nog enkele stapgenoten van de voorbije dagen. Rond 16u30 klimmen we langs de andere zijde de vallei uit, en om half zeven kunnen we terecht in een eenvoudige gîte communal te Noailhac.
Dinsdag 7 juni. We verlaten de GR 65 om, terug via de landkaart ,onze eigen camino naar Moissac (nog 150 km) te vervolgen. 's Middags in Decazeville doet Marcel een plasje in het labo, en ik koop een nieuwe pijp. Het weer kan beter. 's Avonds eten we in de tent, terwijl het buiten flink regent.
Woensdag 8 juni. We stoppen, na 23 km ,in Salles Courbatier waar de vriendelijke herbergwaard uit Dunkerke(Fr) ons verwijst naar een groot landhuis, waar we onze tent mogen opstellen. Gastheer en gastvrouw vragen ons 's avonds nog binnen voor een babbel en een tas thee.
Donderdag 9 juni. Vandaag kan Marcel terecht, in het Centre Médical van Villeneuve ,om de uitslag van het labo te kennen. Resultaat: Een hardnekkig beestje dat andere antibiotica nodig heeft. Rond 16u stappen we verder den boerbuiten op. Na 13 km die dag wordt de tent opgesteld bij een 78-jarige pluimveehouder. Gastvrije mensen met een gehandicapte zoon. 's Avonds moeten we mee aanschuiven voor een goede maaltijd met frietjes en eendenpastei van eigen makelij. Wijn en Poire William hoort er ook bij.
Vrijdag 10 juni. Omdat het motregent ontbijten we in de schuur, waar de zwaluwen binnen en buiten vliegen. Een bascule leert ons dat de kar van Marcel 37 kg weegt, en mijn rugzak 15 kg. Na de koffie binnen en hartelijk afscheid gaan we weer verder in de kilte en de motregen. Mijn knie heeft het moeilijk. Al te rustige en eentonige wegen brengen ons in Varaire. Weerom 23 km gedaan en we kamperen " en sauvage ".
Zaterdag 11 juni. Ons volgende doel, Moissac, is nog zo'n 75 km. Op tijd op weg, en via enkele dorpen, ons aangeraden door de pluimveehouder, komen we behoorlijk vooruit. Die dag hebben we bijna geen eten, en den bakker in Vailats is met verlof. Oud brood, gesopt in minute soep helpt ons verder. Na 30 km bereiken we Montpezat en de douche op de camping helpt ons er weer bovenop. Ook een pintje in het dorp smaakt.
Zondag 12 juni. Pinksteren. Terwijl Marcel inkopen doet, pikkel ik moeizaam verder om op gang te komen. Na een pijnstiller geslikt te hebben, gaat het gelukkig beter. Het weer is goed, de weg rustig en mooi afwisselend. We zingen en fluiten en stappen 27 km tot Lafrançaise. We drinken één pint, en krijgen er nog twee aangeboden. De tent wordt opgesteld achter een fabriekje, waar we een prachtig uitzicht hebben over de vallei van de Tarn, en zelfs, heel vaag, de Pyreneeën reeds kunnen zien. (Vandaag was het ook Gooreind-kermis.)
Maandag 13 juni. Ontbijt in de tent, start in de regen. Maar het klaart op en, tussen de fruitteeltvelden langs de Tarn, komen we toch reeds om 14u in Moissac, warm en zuiders. Een korte verkenning, met vuile kleding naar een wassalon, en voor de tweede maal " op restaurant " . Morgen is het een rustdag, om de was te drogen en ons strijdplan te bespreken.
(Is de grootte beter Jacques L, of moet het nog groter? ).
