Straks vertrek ik richting zee. Katrien gaat een dagje naar Leuven om één en ander te checken en zo heb ik een quality dagje bij mama. Alhoewel het eigenlijk niet goed gaat, lichamelijk dan, zijn het toch veelal mooie momenten. Zo leert een mens echt genieten van de kleine dingen des levens...
Was deze morgen extreem vroeg wakker. Het gedoe met Isabelle heeft mij weer wat uit mijn slaap gehouden. Ik zou zo graag willen dat er actie ondernomen wordt, dat ze hulp zoekt, maar ze wil maar niet erkennen dat ze een serieus alcoholprobleem heeft. Als je je om 9.30u al compleet lazarus hebt gedronken en alcohol primeert op alles en iedereen, dan HEB je wel degelijk een probleem. Ermee praten is helemaal onmogelijk. Ik heb al smsjes gestuurd heel vroeg 's ochtends in de hoop ze dan nog nuchter is met de smeekbede om haar te laten helpen. Maar.... Geen reactie. Ik heb Peter al gesmeekt per mail, per telefoon, om IETS te ondernemen om professionele hulp te zoeken maar er gebeurt NIKS... En dat vind ik zo erg. Vooral voor Annelien en Thomas. Die zien daar echt van af. Annelien heb ik al meermaals huilend aan de telefoon gekregen. Echt erg. Mijn hart breekt dan.
En dat houdt mij dus uit mijn slaap. De machteloosheid dat je weet wat er gebeurt maar dat je niks kan doen omdat ze zelf niet willen erkennen dat er probleem is...
Maar doordat ik dus zo vroeg wakker was, ben ik direct begonnen met kokkerellen. Tomate farcie gemaakt. 10 stuks. Voor vandaag en morgen. Die neem ik dan straks mee naar zee.
Vanmiddag ga ik beetje te voet wat boodschappen doen terwijl mama slaapt. Zo ben ik ook es buiten en kan ik hopelijk mijn kop wat leegmaken.
Het is wel heel erg lang geleden dat ik nog es op mijn blog geschreven heb.
Ondertussen is er ook zoveel gebeurd en was het zo druk. Ik werd eigenlijk geleefd...
Gaan werken en na 't werk meestal op bezoek bij mama. Het gaat helemaal niet zo goed meer. Sinds vorige week is er nog een andere "onderhoudende" chemo opgestart om zoveel mogelijk de ongemakken weg te nemen. We moesten tegenwoordig al 2x/week naar de kliniek om het vocht uit de buik te laten halen. Hopelijk zorgt deze behandeling er nu voor dat het vocht weer wat afneemt...
Een paar weken geleden heb ik een accident gehad met de auto. Ik was in slaap gevallen achter 't stuur. Gelukkig zonder veel erg. Ik ben "gewoon" in de auto voor mij gereden. Enkel lichte blikschade. Wonder bij wonder. En dat heeft mij letterlijk en figuurlijk helemaal wakker geschud. Ik neem dan ook vanaf maandag 3 maanden loopbaanonderbreking om fulltime mee voor mama te kunnen zorgen. Zonder de druk, stress en vermoeidheid die mijn werk met zich meebracht...
Ik moet echt een engelbewaarder gehad hebben die toen over mij waakte. Ik mag er niet teveel aan denken. Dit had heeeeeel anders kunnen aflopen.
Maar 't positieve van dit ongeluk is dan wel dat ik nu tijd neem voor de écht belangrijke dingen in het leven...
Over Isabelle kan ik inmiddels bijna een boek schrijven. Die is pas slecht bezig maar ik wil er mij niet teveel meer van aantrekken. Ze zal zelf moeten inzien dat ze hulp moet zoeken.
Normaal gezien ga ik meer op mijn blog schrijven nu. Ik heb er nu eindelijk ook de tijd voor...
't Zal gaan over wat mij bezighoudt, wat ik gedaan of niet gedaan heb etc...
