Vorige week dinsdag kreeg ik plots een sms dat Isabelle ontslagen is.
Enerzijds was het schrikken, anderzijds ook weer niet.
Het ging al langer niet goed in dat bedrijf en Isabelle liet verstaan (zo dacht ik toch) dat ze hoopte dat het zou stoppen...
Ze was er in ieder geval doodongelukkig. De laatste weken / maanden, misschien zelfs 2 jaar was het enkel gezaag en geklaag over 't werk. De laatste weken was 't eigenlijk constant wenen aan de telefoon. Ik heb meermaals voorgesteld om eens uit te kijken naar iets anders maar dat was een absolute "nono".
Nu zegt Isabelle dat ze daar zo graag was en dat haar collega's en zij praktisch "familie" waren.
Ik begrijp het allemaal niet zo goed meer.
Ik heb het nu ook moeilijk met de houding die ze zich aanneemt. Ik begrijp dat ze geshockeerd is enerzijds en dat ze correct wil behandeld worden maar die extreme vijandigheid en negativiteit is moeilijk te verdragen.
Ik heb haar al gezegd dat ze best op tijd naar de dokter gaat en even rust moet inlassen maar momenteel is 't moeilijk om tot haar door te dringen. Ik vraag mij zelfs af of het doorgedrongen is dat mama opnieuw hervallen is en dat de situatie met haar gezondheid toch wel serieus is...
Ik probeer Isabelle zoveel mogelijk te steunen via tel of sms maar die cynische en vijandige reacties zijn er voor mij momenteel een beetje over... Ik moet ook beetje aan mezelf denken. Heb zelf al een tijdje behoorlijk last van zware hoofdpijn en da's waarschijnlijk omdat het momenteel allemaal een beetje teveel wordt om dragen.
Vanavond toch maar weer proberen om terug te gaan lopen...
Zondagavond niet zo'n goed nieuws ontvangen over mama.
Helaas hebben ze afgelopen vrijdag opnieuw kleine uitzaaiingen ontdekt in de buikwand.
Ik had al veel gelezen over eierstokkanker en het risico op herval bleek zeer hoog te zijn wat nu helaas ook blijkt.
Gelukkig is ze vrijdag zelf naar de kliniek gegaan omdat ze zo'n opgeblazen gevoel had. Bleek dat ze vocht opstapelde in de buik en toen hebben ze toch maar scans genomen van alles. Toen zagen ze 3 vlekken in het buikvlies. De oncoloog zei wel dat ze er snel bij waren en dat ze opnieuw chemo kon krijgen. Een andere soort dan vorige keer. Lichter ook, en nu pas om de 4 weken. 2 of 3 keer in totaal... Op hoop van zegen... Ik kan haar in ieder geval nog niet missen !!!!
Gisteren is mama dan binnen gegaan. Eerst hebben ze via punctie vocht uit buik gehaald. 4,5 liter !!!
Da's al niet weinig... 's Middags kreeg ze dan die chemo. Behalve dat ze zich moe voelde was ze eigenlijk best wel ok. So far so good dus...
Katrien blijft een paar dagen om te zien hoe 't gaat en daarna wordt alles weer zoals voorheen. Zaterdag ga ik langs. Eerst werken en dan via de traiteur iets lekkers gaan halen om samen lekker te eten. Ze geven schoon weer, dus zal ik ook wel eens op de dijk of misschien zelfs op 't strand te vinden zijn...
Vorige week ben ik dan eindelijk opnieuw gestart met "start to run". Eigenlijk is het dus "restart to run".
Deze keer heb ik de podcast van Evy gedownload. Moet zeggen dat het wel aangenaam is om met die podcast te lopen. Goeie muziek ook...
Straks ga ik voor les 4. Het is nog een lange weg naar de 5 km maar we komen er wel. En vooral het gevoel nadien voelt zalig aan. Ook mentaal voel ik mij daardoor beter...
Nu is 't kwestie van vol te houden...
Ik heb ooit ergens gelezen dat wanneer het moeilijk gaat om jezelf te motiveren om te vertrekken je je moet afvragen of je je ooit al slecht voelde na het lopen. En eigenlijk is dat waar. Het voelt heerlijk !
Volhouden dus...
Misschien krijg ik de loopmicrobe ooit wel eens echt goed te pakken en wie weet...
Deze keer heb ik de podcast van Evy gedownload. Moet zeggen dat het wel aangenaam is om met die podcast te lopen. Goeie muziek ook...
Straks ga ik voor les 4. Het is nog een lange weg naar de 5 km maar we komen er wel. En vooral het gevoel nadien voelt zalig aan. Ook mentaal voel ik mij daardoor beter...
Nu is 't kwestie van vol te houden...
Ik heb ooit ergens gelezen dat wanneer het moeilijk gaat om jezelf te motiveren om te vertrekken je je moet afvragen of je je ooit al slecht voelde na het lopen. En eigenlijk is dat waar. Het voelt heerlijk !
Volhouden dus...
Misschien krijg ik de loopmicrobe ooit wel eens echt goed te pakken en wie weet...
