|
In een en dezelfde week zijn ons twee oud collegas ontvallen.
Klein Bernarke of te wel Bernard Desmijter, ooit de kleinste para in ons land en zeker de kleinste man op den depot.
Hij was meestal tewerkgesteld bij de metselaars en vervulde zijn taak naar welvermogen. Maar door omstandigheden verliet hij een tijd geleden den depot en na een leven dat niet altijd over rozen liep heeft Bernarke deze voor hem niet altijd gunstige wereld verlaten.
Na nog geen twee jaar na zijn op rust stelling is ons Lukske Allaert of te wel Tuurke ons ontvallen.
Hij was negen jaar in dienst bij de groendienst en lag zeer goed in de groep. Zijn opgeruimd karakter en steeds tot wederdienst bereidheid zal daar niet vreemd aan zijn. Als er al eens moest overgewerkt worden had Luc daar nooit een probleem mee en de gewone dagtaak was voor hem een verademing, na de zware taak die op zijn schouders ruste om voor zijn zieke vrouw te zorgen.
De jaarlijkse studiereis en de depotsouper waren voor hem evenveel waard als veertien dagen Benidorm.
Toen hij in november 2010 dan toch na een mooi afscheidsfeestje de deur van den depot voor de laatste maal achter zich dicht trok, kon niemand vermoeden dat zijn pensioen van zon korte duur zou zijn.
Zij vervoegen nu de werknemers van den depot die ons al ontvallen zijn, en als er al een hemel bestaat, dan durf ik wedden dat ze nu aan een tafeltje een kommeke rijstpap van t vat aan het genieten zijn.
Laten we blij zijn met de grootste rijkdom die men kan hebben, namelijk: een goeie gezondheid
Dat zij rusten in vrede, dit wenst de man die het licht laat branden.
|
