En hoe ik mijzelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan
Inhoud blog
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
22-01-2017
COCTAIL
We zitten nog met 5 aan een tafel in de bar. De meesten zijn gaan slapen. De repetities verliepen vlot en iedereen gelooft erin dat we bij de laatste 2 kunnen horen.
Morgen nog een laatste dag repeteren en dan is het zover.
5 zombies op tafel, de laatste word er lachend gezegd. Een zombie is een mix van rum met vruchtensap en een beetje likeur. Gevaarlijk want je drinkt het als limonade. Ik voel het in mijn hoofd.
Ik zit naast J. Tijdens de voorbije dagen heb ik vaak veel tijd alleen met hem doorgebracht. Omdat het rustiger is om samen te oefenen in de spiegelruimtes zaten we vaak daar. Ik weet niet wat het juist is of waarom maar ik begin hem echt te vertrouwen. Ik ben graag bij hem. B houd mij bijna constant in de gaten sinds ons gesprek op de bank tijdens de wandeling. En ik zie haar vaak met J praten ook.
Ik voel opeens zijn hand op mijn rug. Jij nog? Nee zeg ik... ik weet nu al niet meer of ik de kamer nog vind zeg ik lachend.
Ik help je wel zoeken moest het nodig zijn...
Ik kijk hem aan en ik schiet opnieuw in de lach. Hij knipoogt.
Ik drink mijn glas leeg.
B is intussen ook al gaan slapen. En als ik zie hoe laat het is zet ik mij ook recht. Ik ga ook zeg ik tegen de rest.
Ga je het vinden vraagt hij lachend? Ik lach terug... Jaja zal wel lukken.
Ik loop alleen in de gang. Ik twijfel of ik de lift of de trap zal nemen. Ik ben niet zo een grote fan van liften... de trap dan maar. 1ste verdiep, 2de verdiep, tot ik iemand op de trap zie zitten. Ik neem nog een paar treden...
X ?
Hij kijkt op en schrikt precies. Hij zet zich recht en stapt mij voorbij naar beneden. Even blijf ik staan maar dan loop ik hem achterna.
Als ik terug in de gang beneden sta zie ik hem staan.
Waarom probeer je mij te ontlopen vraag ik? Ik sta een 5tal meter bij hem vandaan.
Geen reactie. X alstublieft kijk naar mij. Hij draait zich om.
Zijn ogen zien rood.
Gedroogde tranen op zijn wangen...
Zeg iets alstublieft...
Hij komt dichter en neemt mijn armen vast. Wat wil je dat ik zeg? Vraagt hij, dat ik de hele avond gehuild heb nadat ik u zag hier die 1ste keer. Dat ik haar mis? Dat ik als ik u zie constant aan haar moet denken? Dat ik kapot ga? Hij laat los en loopt weg...
Ik blijf achter en zet mij in het midden van de gang op de grond. Ik sla mijn handen voor mijn ogen en ik huil, ik kan het niet tegenhouden hoe hard ik dat ook probeer.
Hé, wat scheelt er, wat is er gebeurd?
Het is J. Wat doe jij hier? Waarom ben je niet boven? Daar is hij weer, de krop, de krop die al mijn woorden afpakt. Ik kan hem niet tegenhouden. J trekt mij recht en neemt mij mee naar de lift. Als we uit de lift stappen neemt hij mijn hand en we lopen naar de kamer. Gaat het vraagt hij? Ik denk het wel zeg ik stil.
Hij heeft mijn hand nog steeds vast en met zijn andere hand veegt hij een traan weg van mijn gezicht. Hij komt dichter staan en laat mijn hand los. Ik vergeet even waar ik ben, er hangt een rare soort spanning om ons heen. Met 2 handen neemt hij nu mijn gezicht vast. Ik sluit mijn ogen en ik voel zijn lippen op de mijne... ik kus terug, heel even, voor ik opeens weer weet waar en met wie ik hier sta...
Ik kijk hem verbaasd aan. Sorry zegt hij. En dan loopt hij naar zijn eigen kamer. Ik open de deur en kruip met mijn kleren nog aan het bed in.
