Ik ben voor de tweede keer naar huis gegaan met de ambulance! De ambulanciers zijn elke keer heel lief voor mij! Hij vertelde me dat ik nooit mijn doel mag opgeven. Ik mocht mijn bloeddruk meten en ik kreeg uitleg over de verschillende toestellen en ik mocht een knuffeltje uitkiezen.
Het weekend was heel leuk. Ik kreeg bezoek van mijn allerliefste kiné Sofie. Ik kan met Sofie over alles praten. Ze helpt mij niet alleen fysiek maar ook emotioneel. Bij haar is het fijn om hard te moeten werken.
Jammer genoeg heeft mama weer geen foto getrokken! Foei mama!
Voor de eerste keer mocht ik thuis ook op een stoel zitten tijdens het eten. Kijk maar hoe geweldig dit was!
Op maandag was het dan weer tijd om terug te keren naar Pulderbos. Ik heb mama verrast met een filmpje waar je mijn eerste pasjes kan zien. (zie bijlage)
Vandaag mag ik voor de eerste keer op weekend! De ambulance komt mij om 16 u ophalen in Pulderbos. Ik mag nog niet lang zitten, daarom is het liggend vervoer.
Ik kijk hier enorm naar uit en ben best wel zenuwachtig!
Mama heeft een hoog - laag bed in de living geïnstalleerd.
De ontvangst in Pulderbos is erg aangenaam. Een heel team staat dag en nacht voor iedereen klaar. Ik verblijf samen met mama in een heel mooie kamer. De muren zijn appelblauwzeegroen!
Mijn lieve vriendin Roos verraste me door een cadeau achter te laten. Een emoji kakje ballon.
Bedankt Roos! Super lief van je. Dikke knuffel!!! Ik mis je!
Ondertussen ben ik helemaal geïnstalleerd. Ze hebben hier alles om het comfortabel te maken.
Mentaal is het super zwaar. Ik mag alleen plat liggen en om het uur van houding veranderen.
Het is vervelend dat iedereen voortdurend aan mij zit te frullen. Ik verveel mij. Ik wil bewegen en ik mag niet. De tranen vloeien soms over mijn wangen. Ik mis mijn thuis, mijn papa, mijn broer, mijn katten en mijn hond. Ik WIL naar huis!!!
Iedere dinsdag komen dokter Katrin Van Herpe en kinesist Stijn langs om te kijken hoe het met me gaat om de doelen voor volgende week te bepalen. Er wordt een protocol gevolgd. De komende weken verandert er helaas weinig. De volgende drie weekends moet ik nog hier blijven. Nadien mag ik liggend met de ambulance op weekend.
Vandaag heb ik ook mijn eerste les gekregen van juf Conny. Een saaie rekenles.
Dankzij Vero, Mila en Sienna kan ik toch nog even lachen via Face Time. Bedankt voor het telefoontje! Dat doet goed. Dikke kus!
O ja, bedankt voor de vele berichtjes die ik al kreeg!
Maandag is een spannende dag. De ambulance brengt mij naar het revalidatiecentrum Pulderbos in Zandhoven.
Ik neem voorlopig afscheid van mijn vertrouwde team! Mama neemt nog snel enkele foto's van het mooie Pellenberg. Dit is dan ook echt de laatste keer omdat de kinderafdeling orthopedie binnenkort definitief verhuist naar Gasthuisberg.
Ik keek al een hele week uit naar vrijdag omdat ik dan bezoek kreeg! Op die manier gaat de dag toch een beetje sneller vooruit.
Mijn BFF Evy kwam samen met haar grote zus Inez en mama Katie langs. Ik heb er van genoten! We hebben samen veel gelachen. Evy kocht een super leuk dagboek van Top Model waar we samen in geschreven hebben.
Ook kreeg ik bezoek van Mirjam en haar twee zonen. Deze jongens gingen vroeger ook in Schelle naar school. Lang geleden zat ik in de kleuterklas samen met Olivier en Jasper zat bij Niels in de klas. Bedankt voor de lekkere koekjes Mirjam. Ik smul er nog steeds van!
ik slaap ' s nachts goed en ik vind het niet meer zo erg dat de verpleegster mij ' s nachts van positie veranderd. Ik ben blij dat mama dicht bij mij slaapt. Op de foto zie je onze bedjes.
De pijn is nu echt wel onder controle. Ik sla al een aantal pijnstillers over. Momenteel neem ik enkel Valium om mijn spieren te ontspannen.
De verpleegster heeft mijn haar gewassen. Dat deed deugd!
Ik vind het vreselijk wanneer mama ' s morgens mijn haar kamt. Dat doet pijn want alles zit in de war. Dan word ik boos.
Op sommige momenten heb ik het moeilijk. Ik verveel me en het doet pijn als ik te lang op mijn buik lig. Mijn rug voelt stijf. Ik wil heel graag naar huis...
Het eten in het ziekenhuis valt best mee. Mijn lieve bonnie bracht gisteren 1 van mijn lievelingsgerechten, broccoli puree met chipolata. Ik heb mijn volgende bestelling al doorgegeven.
Ze verwent mij altijd. Ik kreeg ook twee hele mooie t-shirts! Dankjewel bonnie!
Mijn snijwond begint te jeuken. Mama wrijft mijn rug dan in met bodymilk.
Vandaag is het een saaie dag. Ik krijg geen bezoek.
Ik heb héél slecht geslapen!!! Ik had heel veel pijn en ik lag op geen enkele manier goed. Ik heb me verslikt in mijn medicatie en hierdoor ben ik bang om de pilletjes te nemen.
Het nachtprogramma is heel vermoeiend. Om de 3 à 4 uur moet ik van houding veranderen. Vooral rug- en buik lig. Helaas slaap ik enkel goed als ik op mij zij lig.
's Morgens verhuist de verpleegster me terug naar de grote kamer. Alweer staan ze daar met een hoop pillen die ik niet doorgeslikt krijg!!! Ik ben HEEL verdrietig en overstuur.
Ik HAAT mijn leven, ik WIL NAAR HUIS!
Elise is een heel lieve verpleegster en ze zoekt samen met ons naar oplossingen. Ze plet voor mij een Dafalgan die ik met heel veel choco naar binnen werk. JAKKES!
Mama stuurt papa naar de apotheek om vloeibare medicatie. Deze Neurofen gaat goed binnen, oef aardbeiensmaak.
Ik ben benieuwd of de vloeibare Perdolan even vlot gaat. Dat proeven we straks...
Ik heb een druk programma. Ik heb al 2 X kiné gekregen aan bed.
De verpleegsters letten heel goed op mijn houding. Er zijn heel veel dingen die ik niet mag doen. Het enige wat ik wel mag is stokstijf liggen.
Maandag is een topdag! Ik heb terug honger! Ik eet toastjes met 'goei' boter en mijn middageten smaakt ook! Mijn infuus wordt losgekoppeld en ik mag de medicatie per os nemen. (via de mond) Ik lach terug en ik zie er al veel beter uit.
Vandaag verhuis ik naar Pellenberg. Ik mag met mijn ziekenhuisbed in de ambulance. Spannend!!!
In Pellenberg lig ik op de kamer met twee meisjes die ongeveer even oud zijn.
' s Avonds verhuis ik met mama naar een aparte kamer om te slapen.
De zware pijnstiller is afgebouwd, langzaamaan komt mijn lichaam weer op gang. Ik krijg terug meer gevoel.
JOEPIE ik word verlost van de blaassonde! Het was een beetje vervelend om te verwijderen. Op voorhand had ik mij hier heel veel zorgen om gemaakt. Al bij al viel het nog wel mee. (Mijn vriendin had een nare ervaring met de blaassonde en daardoor was ik heel bang - aan't flippen)
Ik heb nog altijd geen eetlust maar ik probeer wel te drinken.
Enkele slokjes bouillon van bonnie maar meer lukt nog niet.
De buikpijn blijft maar duren.
Vandaag kreeg ik opnieuw bezoek van mijn papa en jopie. Hij is mijn allerbeste vriend.
Om de twee uur moet ik van positie veranderen. Ik zal een foto posten om te tonen hoe ik hier lig.
Nog 1 ding ik heb een dikke kin omdat ik ongeveer 5 uur op mijn gezicht heb gelegen tijdens de rugoperatie.
Hallo iedereen!
Ik WIL naar huis!!!
Hey,
Ciao!
