Inhoud blog
  • Afkicken
  • Actie Reactie
  • Het geweten van mijn maag
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een formule voor zelfontkenning
    Schrammen, blauw plekken en andere beelden
    15-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het geweten van mijn maag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen 's morgens wakker geworden naast een glimlach, warm maar weinig zeggend. Standaard genot, losgekoppeld van de wereld laat ons zeggen, even unplugged . Vannacht vroeg ze nog waarom ik alles zo ingewikkeld maak. Dat het maar goed is da ze dronken is, dat mijn terughoudendheid haar ongemakkelijk maakt . Ik bestudeer haar rustig in stilte. Elke centimeter huid die zich onthult voor mijn ogen fascineert me mateloos. Ik begrijp dat ik haar leiden moet. Ze wilt dit meer dan ik. Haar ademhaling druipt van verlangen bij elke aanraking en in haar ogen brandt een vuur dat ik alleen maar benijden kan. Het spel komt traag op gang, ik neem mijn tijd en laat haar lijden. Ik denk terug aan toen. Toen, een tijdperk waarin ik liefde meende te kennen. Alleen het spel is gebleven. Liefde is een vage herinnering geworden. Het woord alleen roept beelden op van anderen of misschien slechts die ene. Maar Zij is er niet. Onder mij ligt een reeds half uitgekleed verlangen. Elke beweging brengt me dichter bij het einde van de nacht. Ik ben niet echt aanwezig. Mijn hart is een steen. Ik vervorm mezelf tot een deel van de nacht en dans rustig mijn weg naar binnen. Haar lichaam rilt van genot. En ik kijk toe. Een machine, op zoek naar... wat eigenlijk.
    Onze lichamen raken ritmisch verstrengeld in een zelfgeschreven scenario waarin zij de hoofdrol speelt. Alles draait nu rond haar. Ik ben al lang verdwenen. Instrument van genot. Schaduw van mezelf. Mijn geest koppelt zich stil aan los van het lichaam. IK KAN DIT. Alsof ik overschakel op automatische piloot, zodat ik me ontspannen kan. Ik sluit mijn ogen en denk aan haar. Dit IS virtuele realiteit. Geen schuldgevoel in mijn hoofd maar mijn lichaam trekt me terug alsof het op orders wacht. Onder mij kronkelt en klauwt vleesgeworden lust. En als ik dan uiteindelijk toch klaarkom voel ik me vreemd alsof het ongepast was. Ze valt vrijwel onmiddelijk in slaap dicht tegen me aan half onder en over de lakens. In stilte meet ik de schade op. Niets zichtbaar deze keer. IK bewaar de pijn voor mezelf . De kamer ruikt naar zweet en zoet parfum. Morgen is ze verdwenen. Ik kus haar voorhoofd en vertel haar dat ze verdomd lenig is. Lachend vallen we in slaap. Vriendschap kan zo mooi zijn

    15-05-2009 om 00:00 geschreven door McIsproeven  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Archief per week
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs