“Ai mi, catijf (zeg:katief, want van ’t Latijn captivus afkomstig ) riepen ze in ’t Middelnederlands dan in dit soort situatie, want ik zit dan nog net ellendig diep in Frankrijk (“ellendig” overigens ook afkomstig van het oud Nederlands eli-lendi, in een ander land). En zal dus tot mijn spijt niet van dienst kunnen zijn. We zitten daar elke zomer sinds 1994 al in een paardenstal omgebouwd voor menselijk gebruik, onderdeel van een vervallen kasteeltje op de top van bergdorp Mosset, aan de voet van de Frans-Catalaanse Pyreneeën, zo’n 50 km ten zuiden van Perpignan. Sinds 5 jaar worden er ook opera’s en dergelijke opgevoerd op de zarzuela plaza voor onze deur, o.a. Barbier van Sevilla en Carmen, dit jaar in het lichtere genre “L’homme de la Mancha”. Mocht u de lust bekruipen te komen kijken, dan kan dat vanaf 24 juli (avant-première) tot 4 oogst. Om te logeren is het te klein, maar we vergasten zwervende Vlamingen altijd graag op “een eenvoudige, doch voedzame maaltijd” (zoals H.Lampo placht te formuleren voor hij aan de verbijstering ten prooi viel). Onze telefoon dar is 04.68.05.05.31 (2 El Plaçal, F-66500 Mosset). De reden waarom ik na afloop van dit spektakel niet onmiddellijk m’n biezen kan pakken is (1) dat het Pablo Casalsfestival nog loopt tot de 13^e oogst in het nabije Prades, eigenlijk de oorspronkelijke reden waarom we daar ons stekje gekozen hebben om de stank van Antwerpen te ontvluchten, zowel ideologisch als ecologisch gesproken – in dit laatste opzicht waren mijn luchtwegen tijdelijk aangetast door de verbrandingsoven van onze kliniek, die meer verpest heeft dan de ISVAG tot onze oudstudent Johan Malcorps daar als Agalavver de kat de bel aangebonden heeft, weswegen ik maar op Groen blijf stemmen ondanks het mens Vogels).

Overigens heb ik ooit al spontaan gedacht om je in een ander opzicht van dienst te zijn, namelijk door Noemi wat te steunen in de moeilijke overgangsperiode toen ze moest wijken voor Eva, maar helaas is het cultuurbudget van de UA te klein om “Le Bel indifférent” uit te kopen tijdens de Franse veertiendaagse in oktober 2008 (er is alleen geld voor kamermuziek). En haar adopteren zoals Biberkopf deed met de afdankertjes van Reinhold, das kommt nicht in Frage, daarvoor is N. natuurlijk te trots en ik te oud (al staat haar papa, die niet zo veel ouder is als ik, haar knapste vriendinnen op te vrijen na concerten, zoals onlangs nog Valerie Vervoort in de kapel van ’t Elzenveld, hij was blijkbaar liefst ter plekke met haar getrouwd – maar ja, die mens is een artiest, en die kunnen zich alles permitteren wat mij betreft).

Eind augustus mag ik het licht uitdoen op deze campus, hij wordt dan helemaal ibgepalmd door de Geneeskunde, en ik verhuis niet meer mee naar de stadscampus, maar ga meer thuis werken (E.Casteleinstraat 28, 2020 Antwerpen, T. 0476-289461). De geest van onderdanigheid na de “koude” fusie, in feite  een vijandige overname door de sinistere instelling UFSIA, bevalt me niet. Ik heb nog geprobeerd om hier via het Fort te redden wat er te redden viel door 6 jaar lang met een mandaat van de Cultuurraad van Wilrijk te bekomen dat het binnenplein weer zou mogen gebruikt worden voor (muziek)theater, zoals dat het geval was in de jaren 70 en 80, maar noppes, de beunhazen die tegenwoordig de dienst uitmaken op de UA waren als de dood voor een heropleving van dat artistieke anarchisme en hebben alles verpatst aan de Topsport. Na eerst de samenhorigheid  kapot gemaakt te hebben, willen ze die nu opnieuw aanwakkeren door allerlei artikelen te verkopen met het logog van de UA, van golfpetten tot babyslabbetjes! Il faut le faire.  

Tot in betere tijden , en veel sukses!

Joris