Bijna alle onderdelen van het lichaam van de haai zijn voor de mens bruikbaar. Van de taaie huid maken ze leer, van de tanden sieraden en van de kaken souvenirs. De beenderen worden tot mest verwerkt, de vinnen tot soep en het vlees wordt gegeten. De olie uit de lever wordt gebruikt in de industrie in medicijnen en cosmetica. De jacht om de economische redenen op wilde dieren zoals haaien kan er voor zorgen dat hun voortplanting heel traag verloopt. Als mensen minder producten zouden kopen die zijn gemaakt van haaien, dan zou de toekomst er beter uit gaan zien. Het uitroeien van de haaien zou ook het natuurlijk evenwicht in de oceanen een rampzalig effect kunnen hebben.
De witte haai komt het liefst in lauw water voor. Bijvoorbeeld voor de kust van Californië dat is een paradijs voor de witte haai, maar ook voor de mens dus het kan zijn dat er af en toe een mens wordt aangevallen. Ze hebben er een net voor gespannen om de haai tegen te houden. In Afrika is er voor de kust van Tanzania, in Australië en in vele andere landen zijn netten gespannen In Afrika is de jacht op haaien verboden. Wie dit toch doet krijgt een flinke boete of gevangenisstraf.
De witte haai is voortdurend op zoek naar voedsel. Hij eet: schilpadden en andere haaien.Maar het liefst eet hij zeeleeuwen en zeehonden. Men heeft witte haaien gevangen die niet groter waren dan 3 meter. Toen men deze open sneed vond men in een haai een zeeleeuw en in een andere haai een man van 1.80 meter. Stel je eens voor hoe de eetlust is van een exemplaar van 12 meter.
De witte haai ( Carcharodon carcharias ) is geen kieskeurige eter. Net als alle grote rovers moet hij flexibel zijn met zijn diner om voldoende voedsel te kunnen vinden.
De tanden van een witte haai zijn ongetwijfeld zijn meest angstaanjagend kenmerk. Het zijn lange driehoekige, scherpe en staalharde dolken die volkomen geschikt zijn om lappen vlees van zijn prooi af te scheuren.
De Carcharas of witte haai staat ook bekend als witte dood. Het is de haai met de slechtste reputatie wat betreft wreedheid, de enorme roofhaai. Die schijnbaar zonder enige aanleiding mensen heeft aangevallen en gedood. Het is het reusachtige op bloed beluste beest uit de legende met enorme kaken en vreesaanjagende tanden - lange scherpe, gekartelde dolken die volkomen geschikt zijn voor het afscheuren van grote lappen vlees. Men heeft het beest met mijthen omkleed; het is een moordmachine geworden die voortdurend op jacht is naar nieuwe prooi. Die verhalen over zijn vraatzucht zijn niet overdreven men heeft haaien gevangen die niet groter waren dan drie meter maar nadat ze werden opengesneden een hele zeeleeuw bleken te bevatten. Het karkas van een andere niet zo grote witte haai bevatte een man die langer was dan 1,80 meter. Stelt u zich eens voor wat een exemplaar van 6 meter kan inslikken. Ondanks alle legenden die de witte haai om geven als menseneters zijn er maar betrekkelijk weinig aanvallen, waarvan bewezen is dat ze het werk van deze soort zijn. Van de aanvallen die terecht blijken te zijn toegeschreven van de witte haai hebben de meeste geen dodelijke afloop gehad. Voor de kust van Californië waar deze haaien veel voorkomen zijn er in de laatste dertig jaar maar vier gevallen met dodelijke afloop geweest. Veel mensen die werden die aangevallen werden slechts een keer gebeten waar de haai zich afkeerde.
Misschien verdedigt de haai zichzelf alleen maar want het lijdt geen twijfel dat de machtigevan de witte haai zodat alles zou kunnen doden wat het beest als doe wel zal uit kiezen. Vaak worden aanvallen op mensen uit pure onwetendheid toegeschreven aan de witte haai.
De Carcharas of witte haai staat ook bekend al witte dood. Het is de haai met de slechtste reputatie wat betreft wreedheid, de enorme roofhaai. Die schijnbaar zonder enige aanleiding mensen heeft aangevallen en gedood. Het is het reusachtige op bloed beluste beest uit de legende met enorme kaken en vreesaanjagende tanden - lange scherpe, gekartelde dolken die volkomen geschikt zijn voor het afscheuren van grote lappen vlees. Men heeft het beest met mijthen omkleed; het is een moordmachine geworden die voortdurend op jacht is naar nieuwe prooi. Die verhalen over zijn vraatzucht zijn niet overdreven men heeft haaien gevangen die niet groter waren dan drie meter maar nadat ze werden opengesneden een hele zeeleeuw bleken te bevatten. Het karkas van een andere niet zo grote witte haai bevatte een man die langer was dan 1,80 meter. Stelt u zich eens voor wat een exemplaar van 6 meter kan inslikken. Ondanks alle legenden die de witte haai om geven als menseneters zijn er maar betrekkelijk weinig aanvallen, waarvan bewezen is dat ze het werk van deze soort zijn. Van de aanvallen die terecht blijken te zijn toegeschreven van de witte haai hebben de meeste geen dodelijke afloop gehad. Voor de kust van Californië waar deze haaien veel voorkomen zijn er in de laatste dertig jaar maar vier gevallen met dodelijke afloop geweest. Veel mensen die werden die aangevallen werden slechts een keer gebeten waar de haai zich afkeerde.
Misschien verdedigt de haai zichzelf alleen maar want het lijdt geen twijfel dat de machtigevan de witte haai zodat alles zou kunnen doden wat het beest als doe wel zal uit kiezen. Vaak worden aanvallen op mensen uit pure onwetendheid toegeschreven aan de witte haai.
Van de drieduizend soorten slangen zijn er ongeveer driehonderd giftig. Veel giftige slangen hebben een driehoekige kop. Hoe weet je hoe een slang giftig is? Soms kun je dat zien aan de kleuren. Een slang met gele, rode en zwarte banden is giftig als geel aan rood grenst. Bij slangen die niet giftig zijn is de kleurvolgorde anders. Als je een slang niet herkent aan de kleur, zou je hem eigenlijk in de bek moeten kijken. Als de mondholten helder van kleur is, is hij giftig. In die mondholte staan voorin of achterin giftanden. Adders, ratelslangen, mamba's, cobra's, taipans en zeeslangen behoren tot de gifslangen.
Een giftand is een hol buisje. Door het buisje spuit een slang gif in zijn prooi. Je kunt een giftand vergelijken met een injectienaald, alleen is een injectienaald smaller. Bij adders zijn de giftanden zo groot dat deze met behulp van scharnieren ingeklapt moeten worden voordat de adders hun bek dicht kunnen doen. De Afrikaanse gabonpofadder heeft de grootste giftanden. Deze tanden zijn 5 centimeter lang.
Het is voor slangen natuurlijk heel gewoon dat ze gif hebben om hun prooi te verlammen of te doden. Ze gaan die prooi daarna opeten. Hun gif zit dan wel in de prooi. Ze hebben zelf geen last van dat gif. Dat zou anders wel raar zijn.
Voor mensen is dat slangengif natuurlijk wel gevaarlijk. Als je een slangenliefhebber bent en je wil graag een gifslang houden, dan kan dat niet zomaar. Er zijn regels en je moet natuurlijk vreselijk voorzichtig zijn. Lees er meer over op de pagina over het houden van slangen.
Slangen kun je niet zomaar houden. Slangen zijn levende wezens. Als jij een slang gevangen houdt, kan de slang niet meer voor zichzelf zorgen. (Niet zelf op jacht gaan) Slangen kunnen ook nog eens gevaarlijk zijn. Dus zijn er dingen waar je echt op moet letten. Wij vertellen de belangrijkste dingen.
Slangen blijven heus niet klein omdat hun hok (terrarium) klein is. Ze groeien gewoon door. Het hok moet dus misschien na een poos aangepast worden, want het is belangrijk dat er genoeg ruimte is om te liggen en te klimmen en ook moet een slang zich een beetje kunnen verstoppen. Een groter terrarium moeten kopen, kan best duur zijn.
Je moet een bak met water in het terrarium zetten en de slang moet er helemaal in passen om een bad te nemen. Slangen zullen daarna het water niet meer drinken. Je moet dus onmiddellijk het water verschonen als de slang in bad is geweest, anders heeft de slang geen drinkwater meer.
Veel slangen horen bij de beschermde diersoorten. Je mag ze dus niet zomaar houden. Zorg dus dat je er papieren bij krijgt, waarop staat waar de slang vandaan komt. Zorg ook voor goede boeken over de verzorging.
Er zijn slangen die wel meer dan 8 meter lang kunnen worden. Van tevoren dus even over nadenken of dat niet te groot is en je die wel wil.
Sommige slangensoorten zijn niet makkelijk vast te pakken en ze zullen ook soms proberen het baasje te bijten.
Kijk ook eens naar wat een slang eet. Durf je een levend dier in de kooi te zetten en ook nog te kijken hoe de slang het dier doodt en opeet? Of anders geef je een dood dier dat uit de diepvries komt. (Wel eerst helemaal ontdooien)
Het hok mag niet op de tocht staan of midden in de zon. Ook moet je zorgen dat de slang niet ziek wordt. Dus regelmatig schoonmaken.
Slangen kunnen ontsnappen. Echt niet leuk als het ook nog eens een gifslang is. De kooi moet dus echt goed en veilig zijn. Als een slang eenmaal een keer ontsnapt is, zal die steeds weer proberen om opnieuw te ontsnappen. De eigenaar is verantwoordelijk en moet alle kosten betalen als een slang ontsnapt.
Wil je toch een gifslang gaan houden, doe dat pas als je heel veel ervaring hebt. Zorg dan ook dat je alles er over weet en dat er tegengif in huis is.
Voor de gezondheid van de slang moet de slang een rustperiode hebben. Na de rustperiode zoeken de mannetjes en de wijfjes elkaar op om te paren.
Voor de rustperiode begint, willen de slangen vaak slecht eten en als de temperatuur hetzelfde blijft, lopen de lichaamsprocessen gewoon door, de slang gaat dan vermageren omdat het dier meer energie verbruikt dan dat het via de voeding binnenkrijgt.
In landen waar een echte winter is, gaan slangen ook echt winterslaap houden. Die duurt dan ongeveer 3 maanden. In warme (tropische) landen noem je het geen winterslaap, maar winterrust. Die is dan korter. Ongeveer 5 of zes weken.
De Rode rattenslang kan in de wintermaanden een lichaamstemperatuur van 12 tot 15 graden Celsius bereiken.
Na de winterslaap gaan de slangen paren. Na 10 weken komen de eieren uit. De meeste jonge slangen overleven de eerste 10 weken niet.
Slangen leven over de hele wereld. Ze leven alleen niet op de Noordpool en op de Zuidpool. Daar is het te koud. Slangen kunnen zichzelf niet warm houden. Ze zijn koudbloedig en liggen vaak in de zon om warm te worden. Er is daar ook geen voedsel voor slangen.
De meeste slangen leven in warme landen zoals Afrika. Ze leven daar in grasvelden, in woestijnen, oerwouden en nog veel meer. Ook waar de mensen leven komen slangen voor. Dat is soms gevaarlijk als de slang giftig is of heel erg groot en sterk.
Slangen leven niet in groepen zoals bijvoorbeeld olifanten. Maar in hun eentje. Dat noemen we 'solitair leven'.
Wurgslangen zijn slangen die niet giftig zijn maar wel gevaarlijk. Tenminste als ze groot zijn. Als een wurgslang zijn prooi te pakken heeft, wurgt hij zijn prooi tot de prooi dood is. Daarna pakt de slang de prooi met zijn bek en eet hij de prooi op.
Wurgslangen zijn meestal langer dan andere slangen maar de rattenslang is een uitzondering omdat die maar 150 tot 180 centimeter lang is en daarmee zijn ze de kleinste wurgslangen ter wereld.
Een van de grootste wurgslangen is de python. En de allergrootste slang ter wereld is de anaconda. Die kan wel ruim 9 meter worden. Ergens in een museum ligt een slangenskelet van wel 11 meter. Grotere slangen hebben we nog nooit levend gezien.
Net als de meeste dieren moeten slangen eerst paren, voordat er jongen kunnen komen.
Op de foto zie je twee parende slangen.
Van sommige soorten slangen draagt het wijfje de bevruchte eieren in haar lichaam totdat de eieren uitkomen. Dan legt ze de eieren en bijna tegelijk komen de slangen uit het ei.
Andere soorten leggen hun eieren nadat ze gepaard hebben. De meeste soorten begraven hun eieren in losse grond of tussen rottende plantendelen. Het moet wel wat vochtig blijven, anders drogen de eieren uit. De zonnewarmte moet dan voor het uitbroeden zorgen.
Op de foto zie je de eieren van een ringslang.
Als een wijfjesslang haar eieren heeft gelegd, is haar taak voor het nageslacht volbracht.
Een uitzondering op deze regel, vormen de Pythons. De wijfjes van deze soort broeden zelf de eieren uit. Zij winden zich om de eieren heen en verdedigen deze fel tegen eventuele eirovers.
Meestal legt een slang 10 tot 15 eieren. Maar de grootte van het wijfje speelt ook een rol in de hoeveelheid van de eieren. Een uitgegroeide Netpython van zeven à acht meter kan wel 100 eieren per keer leggen!!! De eieren zijn langgerekt van vorm en hebben een leerachtige schaal. De jongen moeten zelf hun eischaal opensnijden, net als de meeste andere dieren die uit een ei komen. De doen ze met behulp van een eitand, een scherp uitsteeksel voor op de neus. Kort na de geboorte valt de eitand af.
De broedtijd van de eieren loopt uiteen van twee tot drie maanden. Dit is ook afhankelijk van de temperatuur van de omgeving. Hoe warmer, hoe sneller de eieren uitkomen.
Jonge slangen zijn natuurlijk vaak een makkelijke prooi voor andere dieren. Daarom leggen sommige slangen erg veel eieren, zodat er nog slangen overleven en volwassen worden.
Veel mensen die slangen houden, houden ook veel van slangen en zullen er ook goed voor zorgen. Gelukkig maar, want eigenlijk hoort een slang niet in een hok, maar in de natuur. Ondanks de goede verzorging wil een slang soms niet eten.
Dan moet de slang gedwongen gevoerd worden. dat heet dwangvoer. Dat lijkt misschien zielig maar dat is het niet want hij moet eten. Het is zielig als hij geen eten krijgt, want dan gaat hij dood.
Als de slang onder dwang wordt gevoerd, wordt er een dode muis of een ratje voor zijn neus gehouden en dan wordt de slang een beetje geplaagd. Meestal hapt de slang wel, maar als dat niet gebeurt, moet je de slang zijn bek open maken en dan de muis of het ratje er in duwen. Als de muis er helemaal in zit, moet je voor de zekerheid het muisje/ratje er verder in duwen. Want anders spuugt de slang het soms weer uit
De meeste slangen eten kikkers, reptielen, vogels en kleine zoogdieren. Slangen die in het water leven, eten bijna alleen maar vis. Er zijn ook slangen die eieren van vogels en reptielen eten. En er zijn slangen die andere slangen eten.
Cobra's, ringslangen en rattenslangen zijn actieve speurders. Ze hebben een slank lichaam en bewegen zich snel en soepel. Ze jagen overdag. De Afrikaanse zwarte mamba is de snelste jager onder de slangen. Hij kan met 20 kilometer per uur over de takken glijden.
Adders, pythons en boa's bewegen traag. Als ze een prooi willen vangen, blijven ze net zo lang wachten tot de prooi dichterbij komt. Dan buigen ze hun kop in de vorm van een S. Vanuit die stand kan de kop razendsnel naar voren schieten.
Boa's klimmen natuurlijk makkelijk in bomen. Ze gaan dan vaak lekker lui op een dikke tak in het zonnetje liggen. Soms komt er dan een lekker hapje aan gelopen. Als dat hapje de boa niet ziet en onder de tak door loopt, laat de boa zich bovenop de prooi vallen. Bliksemsnel wikkelt de boa zich om de prooi en knijpt de prooi steeds strakker vast, tot de prooi niet meer kan ademhalen. Daarna wordt de prooi in zijn geheel ingeslikt. Het duurt dan soms weken voordat de prooi helemaal verteerd is. Je ziet dan nog lang een dikke bobbel in het lichaam van de boa, op de plek waar de prooi zit.
Hieronder zie je hoe een kangaroe door een slang verslonden wordt.
De meeste slangen kunnen niet goed zien. Slangen die in bomen wonen kunnen het beste zien. Deze leven vooral van vogels of hagedissen. Om vogels te kunnen vangen, heb je goede ogen nodig. Maar woelboa's en andere gravende slangen leven onder de grond en zijn zo goed als blind. Bij sommige soorten zijn de ogen zelfs bedekt door een schub.
Slangen kunnen wel heel goed ruiken en proeven. Bij slangen zijn reuk en smaak sterk met elkaar verbonden.
Als je wel eens een slang hebt zien kruipen, zal je zeker de lange, gespleten tong gezien hebben. Deze tong wordt telkens trillend uitgestoken. Zo vangt de slang de geurstoffen op. Dit zijn heel kleine, onzichtbare deeltjes, die bijvoorbeeld afkomstig zijn van andere dieren en door de lucht zweven. Bij het intrekken van de tong worden de geurstoffen aan een smaakzintuig in de bek afgeveegd. Zo proeft de slang deze geurdeeltjes.
Door de grond af te likken, kan de slang het reukspoor van bijvoorbeeld een muis heel goed volgen.
Slangen hebben geen oren. Ze horen dus niks. Wel kunnen slangen geluidstrillingen opvangen die via de grond naar ze toe komen.
Slangen kunnen zich zijwaarts voortbewegen. Slangen zijn ook goede zwemmers.
Slangen hebben een skelet. Dat skelet bestaat uit een schedel en een wervelkolom. (ruggengraat) In die wervelkolom zitten tussen de 200 en meer dan 400 wervels. Aan elke wervel zit een paar beweegbare ribben, behalve aan de eerste twee achter de kop en aan de staartwervels.
Aan de buitenkant van de slang zie je schubben. De schubben zitten bij elke slangensoort anders en vormen een patroon, waaraan je de soort slang kunt herkennen. Ze glimmen een beetje. Daarom lijkt het alsof de slang een beetje slijmerig is. Dat is niet zo. Een slang voelt best lekker aan. De schubben op de buik zijn breed. De slang gebruikt die om zich af te zetten op de bodem. Zo komt de slang vooruit.
Een slang doodt vaak prooien die behoorlijk groot zijn. Om die in te slikken moet de bek van de slang wijd genoeg open kunnen. Slangen kunnen hun bovenkaak losmaken van de onderkaak. Daardoor kunnen ze hun bek wijd genoeg openen.
Slangen groeien, maar hun huid groeit niet mee. Onder de huid groeit een nieuwe huid. Een paar keer per jaar, als het tijd is, wrijft de slang zijn oude huid tegen iets ruws kapot. Dan stroopt hij de oude huid er af door over ruwe bodem te bewegen. De huid blijft gewoon ergens liggen. We noemen dat 'vervellen'.
Slangen hebben geen poten. Miljoenen jaren geleden hadden ze dat wel. Bij mannetjesboa's en pythons zie je aan het achterlijf nog kleine restjes van die poten zitten. Die worden niet gebruikt om te lopen, maar wel als het mannetje zich vast houdt aan het vrouwtje tijdens het paren.
De Galeocerdo Cuvier of tijgerhaai is ter land en ter zee een van de meest gevreesde schepselen. En met recht: hij kan een woest roofdier zijn. met zijn grote kop en zijn stompe snuit ziet de tijgerhaai er wreed en dreigend uit. Hij ontleedt zijn naam aan de tekening van strepen op zijn lichaam, maar zijn naam vormt eveneens een heel goede beschrijving van zijn karakter. Tijgerhaaien zijn grote beesten; men heeft exemplaren van meer dan vijf meter lengte gezien
De Prionace Glauca of blauwe haai is een roofhaai uit de familie der Carcharhinidae, de familie die verantwoordelijk is voor de meeste aanvallen op mensen. Toch beschouwen veel duikers de blauwe haai als niet agressief, als een dier dat gemakkelijk met een klap of stoot afgeweerd kan worden. de blauwe haai wordt gestimuleerd om aan te vallen door de aanwezigheid van bloed in het water.
De Sphyrna of hamerhaai is het gemakkelijkst herkenbaar geslacht van alle haaien. Het lichaam is nogal gewoon en zou kunnen toebehoren aan een verscheidenheid van soorten, maar niemand zou zich kunnen vergissen in zijn bizarre kop met zijn naar de zijkanten uitstekende stelen waarop zich griezelige ogen bevinden, Men denkt dat deze merkwaardige vorm de haai helpt bij het voortbewegen in het water en dient als een hydrodynamische oppervlak dat het naar voren bewegen vergemakkelijkt. De hamerhaai kan bijzonder gemakkelijk manoeuvreren. Maar eerlijk gezegd is er nog geen echt logische verklaring voor het uitzonderlijke uiterlijk van dit soort.
Haaien zijn anders dan de meeste vissen. Een van de bijzonderheden van haaien is hun skelet. De meeste andere vissen hebben net als mensen, een geraamte dat uit beenderen is opgebouwd. Vandaar dat ze beenvissen worden genoemd. Haaien hebben niet één botje in hun lichaam. Hun skelet bestaat uit kraakbeen. Dat is hard, stevig en veel buigzamer dan bot. Haaien en hun verwanten worden dan ook de kraakbeenvissen genoemd. Bij het zwemmen bewegen de meeste vissen hun hele lichaam heen en weer. Een haai heeft om vooruit te komen al bijna genoeg aan de kracht van zijn staartvin. Er zijn grote haaien die heel snel kunnen zwemmen. ze hebben een topsnelheid van meer dan 60 km per uur.
Haaien hebben merkwaardige uitdrukkingloze ogen. Sommige mensen vinden die blik koud en dreigend. het oog van de haai is in het schemerlicht vermoedelijk tien keer zo gevoelig als dat van de mensen, waardoor hij zeer goed in staat is de prooi of andere haaien te lokaliseren in duistere wateren.
Haaien zijn al heel langop de wereld.De eerste haaien verschenen meer dan 40 miljoen jaar geleden.Er waren al haaien voordat er dinosaurussen bestonden: voordat er ook maar een enkel landdier bestond, zwommen er al haaien in de oceanen.Een van de meest opmerkelijke feiten is, dat de haaien in al die miljoenen jaren nauwelijks veranderd zijn.De eerste haaien waren al vanaf het begin in staat geschikt voedsel op te sporen.Ze hadden volop te eten en er was dus weinig reden voor ze om te veranderen.De haaien zijn eigenlijk steeds gebleven wat ze al waren: dieren die heel goed in staat zijn voor zichzelf te zorgen.Het is dus niet zo vreemd dat sommige haaien die nu leven heel erg lijken op de aller eerste haaien.Zelfs de meest ontwikkelde soorten zoals de mensenhaaien of roofhaaien lijken op hun voorouders die in de tijd van dinosaurussen leefden.Niemand weet precies hoeveel soorten er zijn.Dat komt, doordat nog niet alle wereldzeeën volledig zijn onderzocht.Alle haaien zijn wel vleeseters. En de meeste grijpen hun prooi met hun tanden. Het zijn echte rovers.Enkele van de grootste haaisoorten komen op een heel andere manier aan voedsel: net als bepaalde walvissen zeven ze heel kleine diertjes (plankton) uit het water.De allergrootste soort de walvishaai, bijna 20 meter lang kan worden, eet diertjes die nog kleiner zijn dan de nagel van je pink.
