Laatste volle dagen in de USA. We hadden 2 mogelijkheden: ofwel terugkeren via de binnenlandse highways: de snelste route, maar ook die waar het minst te zien valt. Ofwel terug via de kustlijn van de Pacifische Oceaan. Voor optie 2 gekozen, temeer omdat ook Vic's neef ons die route enorm had aangeprezen. Het begrip kustroute heeft hier in elk geval een totaal andere invulling dan in de druilerige côté waar wij gedoemd zijn de rest van ons leven te slijten. Geen wandeldijk vol met gepensioneerden, opgezette snollen wiens celebritystatus niet verder reikt dan wat go-go dansen in Temptation Island en joelend grut dat de bronzerende medemens dagelijks terroriseert met schenenverbrijzelende go-cartraces. Met uitzondering van enkele lokale drankslijterijen annex motels, heeft het kapitalisme nog geen greep op dit unieke gebied: de autoweg slingert zich honderden kilometers langs de azuurblauwe oceaan, surfers van divers pluimage domineren de wind- & golfrijke zones en hier en daar een verdwaalde zonnebader. En voor de rest... niets dan natuurpracht. amazing...
Vertrokken in Thousand Oaks tegen Malibu, en noordwaarts gereden via Cayucos, Monterey & Santa Cruz om maar enkele kustdorpen op te noemen. In Santa Cruz tot de vaststelling gekomen dat de visakaart geblokkeerd was: effe paniek.. achteraf vernomen dat onze uitgaven de maximumlimiet hadden bereikt. Tja, dan maar geen giftshopping. Een doos authentieke New York taffee (soort caramellen) zal ook wel volstaan voor het thuisfront
's avonds in San Francisco International Airport overnacht in.. right.. motel 6, dit keer onder hoogspanningskabels. Elektromagnetische velden.. er is geen ontsnappen aan.
Malibu Beach beloofde veel goeds, als we alle tv-series mogen geloven tenminste. NIET dus. Het enige wat overeenkwam, waren de redders in hun torentjes op het strand. Parelwit waren de stranden niet en de palmbomen stonden er ook al niet. Viel dat tegen. Wat nog meer tegenviel is ondanks de raadgevingen van onze knappe redder, Do met zijn grote teen tegen een rots viel met als gevolg dat heel zijn nagel is gescheurd. Na 2 uur hielden we het voor bekeken en reden we een eindje verder in de hoop daar maar te zien te krijgen. Op een strand iets verderop waren heel wat surfers de show aan het stelen. Dit strand viel ons meer in de smaak, ook omdat er op de pier een echte diner was, en dat in echte retrostijl. Echt super. Hebben we daar dan toch iets kleins gegeten en gedronken om de honger wat te stillen. toen we wilden betalen echter een 'klein' probleempje. Do zijn portefeuille lag nog in de auto, damn dat we ons nú nog belachelijk moesten maken. Maar kom, ze wilden gerust Do zijn bril ook nemen in ruil voor het eten en drinken. Laat maar, die bril kost wel iets meer dan 20 dollar.
Met rode kop (van schaamte, niet van de zon) dan maar vertrokken naar ons motelletje. Omdat we nog niet moe waren, zijn we nog een stapje gaan zetten naar een lokale cocktailbar.
Los Angeles: The entertainment capital of the world. Bakermat van de film- en muziekindustrie volgens sommigen, poel van verderf en ontucht volgens anderen. Anyway, voor jongeren die dromen van een carrière in één of meerdere van de hierboven vermelde sectoren, is L.A. dé ideale springplank om hun loopbaan te lanceren. Recent las ik dat de stad er op maandbasis meer dan 1000 nieuwkomers aantrekt, allen vastberaden het te maken in the city of Fallen Angels. Enkelen slagen, sommigen mogen af en toe eens figureren in de zoveelste Matlock of CSI-kloon, de rest blijft er werken in de Jack-in-the-box burgertenten, KFC's en Hooterbars die LA rijk is. It's a tough world...
Niets is wat het lijkt, en zeker niet als je moet afgaan op hetgeen ze op het witte doek of het kleinere scherm tonen. Hollywood is niets meer dan een druk bereden boulevard met links en rechts een rij tegels waarvoor je 750.000 $ (!!!) mag neertellen als je wil dat jouw naam er boven een ster vereeuwigd wordt. De grote afwezige op Hollywood is de filmwereld zelf: los van de Walk of Fame is er op de boulevard niets anders te vinden dan souveniershops met t-shirts en theeservies van president Obama, Gothic klerenwinkels van Hot Topic, en memorabilia van filmsterren zoals posters, onderleggers en sleutelhangers. Geen museum over de geschiedenis van de Amerikaanse filmindustrie, geen inside look in een filmstudio., behalve een Madame Tussauds dan. Al bij al een serieuze tegenvaller.
Omdat we nog een volledige namiddag hadden (en ook om de opkomende verveling te onderdrukken), hebben we maar ingetekend voor een rondrit doorheen Sunset Boulevard, Beverly Hills en Bel Air. Eigenlijk ook weggegooid geld, want je krijgt er geen enkele ster effectief te zien. Met wat geluk hier en daar een schoorsteen van een villa die tegen de weggeefprijs van 16 miljoen dollar aanleunt.. Gelukkig vond het kirrende bakvispubliek in de toerbus de rit dan weer dan max, want we passeerden langs de villa van Leo Di Caprio, The Osbournes en het stulpje van wijlen Michael Jackson. En een tussenstop op Rodeo Drive mocht er ook niet aan ontbreken. Dan toch nog iemand die waar voor haar geld heeft gekregen.
Is Hollywood te mijden? Iemand die niet wakker ligt van de entertainmentindustrie kan deze buitenwijk van L.A. gerust links laten liggen. Voor de liefhebbers van Story en Dag Allemaal kan het wel eens een leuk dagje uit zijn...
Do Motel 6, Thousand Oaks, CA vrijdag 18/9/9 - 9.19 AM
De roadtrip begint op z'n laatste benen te lopen. Enkel nog een tussenstop in Los Angeles en Malibu en we mogen terugkeren naar San Francisco International Airport. Damn, I knew it was too good to be true. Anyway, een nieuwe update:
Joshua Trees and Chipmunks
Joshua Tree National Park was het laatste park op onze planning. Na Yosemite NP, Zion & Bryce Canyon en Mojave, was dit een van de mindere die we bezocht hebben. Ergens wel logisch, aangezien het de afgelopen dagen in stijgende lijn is gegaan, dan kom je uiteindelijk wel op een punt dat de omgeving wat tegenvalt. Een interessante plaats om te bezoeken is de Lost Horse Mine, een kleinschalige mijn waar eind 19e eeuw een goudader werd ontdekt door een 'trapper' die eigenlijk op zoek was naar z'n verloren gelopen paard. Met dit in het achterhoofd overweeg ik sterk een muilezelfokkerij te beginnen... Naast een nest Chipmunks die volgens mij kweekt gelijk de konijnen, is er in dit park niet zoveel te zien.
It doesn't say anything about your height and weight
Met dat we beiden het wel wat gehad hadden met de nationale parken, zijn m'n eega en ik halverwege de namiddag afgezakt naar Up- en downtown Palm Springs, volgens de reisbrochure een mondaine buurt met Vegasallures. De omgeving lijkt in elk geval wel sterk op de set waar ze destijds Beverly Hills 902 en zoveel hebben opgenomen, alleen moest je er minder op de koppen lopen als in Nevada's goudhaantje.
Zijn Amerikanen redelijke mensen? Ongetwijfeld, alleen stel ik me vragen bij de scholingsgraad en maturiteit van sommigen. In een ogenschijnlijk hippe pub weigerden ze me alcohol te schenken, omdat het mokkel dat ons bediende geen wijs geraakte uit m'n Belgische identiteitskaart. Een E-Id met chip had ze blijkbaar nog nooit gezien, en ze twijfelde over de echtheid van m'n identiteitsbewijs omdat er geen gegevens opstonden over m'n gewicht en lichaamslengte. WTF?? Dwergen en anorexiastrijkplanken worden hier dus gewoon gediscrimineerd? En dan klagen dat California failliet is. Tja, met zo'n attitude.
Redelijk vernederd dan maar plaats gaan nemen in een Italiaans restaurant een paar blokken verder, en voor alle zekerheid ook es gecheckt of lichaamsgewicht- en grootte een rol spelen in het beslissingsproces alcohol te schenken. De ogen rolden bijna uit onze waitress haar hoofd, dat had ze nog nooit gehoord. Het enige bepalende criterium hier is de leeftijd, en daar zat ik al 7 jaar boven. Dus toch nog redelijke mensen hier
Verder is er niet veel gebeurd: een Indiana Jones-hoed gekocht in een plaatselijke hoofddekselslijterij, de bediening in het Italiaanse restaurant beloond met een extra tip, en 3 bevallige deernes geholpen hun wagen tot bij het dichtsbijzijnde bezinestation te pushen.
Do
Motel 6, Palm Springs, Ca dinsdag 15/9/9 - 9.02 Pm
Deze morgen vertrokken uit het hete Bullhead City, richting North Palm Springs. Het zou een rit worden van 5 uur, maar we zijn onderweg nog gestopt in Mojave National Preserve. Een woestijn dat tussen 2 snelwegen ligt en vol staat met joshua trees.
Terug vertrokken uit Mojave zijn we een bekende tegengekomen.
Ik mocht aan de kant gaan staan, wegens speeding. Damn, waren we nog niet genoeg geld kwijt? Ik deed er nog een schepje bovenop! Hoeveel onze boete is weten we niet. Het enige dat we weten is dat we deze gaan opgestuurd krijgen in België. En betalen moeten we, anders riskeer ik een celstraf.
Och ja, het eens een andere ervaring. We weten nu tenminste hoe de wet hier werkt. SPANNEND!
Vic Motel 6 North Palm Springs - California 14.09.09 - 8.55 PM
