It's 3.50 am in the morning and I'm already awake. Jetlag waarschijnlijk, zal nog wel effkes duren voor dat uit m'n systeem is. Ok, blogging time then...
How would you like your eggs sir?
Ooit al eens pannekoeken en gebakken worst gegeten als ontbijt? Wel, ik ook (nog) niet, maar hier hebben ze de gewoonte zeer uitgebreid te breakfasten, en daarbij worden vreemde combinaties nauwelijks geschuwd. Gehakte steak met roereieren en gebakken aardappelen? You got it! Voorlopig hebben we kalm gehouden met een BDBIT (volgens de kaart het klassieke ontbijt) en een Eye Opener voor haar. En het obligatoire 'you want more coffee?' hoorde er gewoon bij. Gaan we de obers al bedanken met een fooi? hmm, hoeveel geef je dan? 15% op het kasticket lijkt volgens de Trottergids het minimum te zijn. Dat hebben we pas achteraf gelezen.. Ho well, dan geven we morgen wel wat meer.
Next stop: Downtowm Frisco.De Gps gaf een half uur reistijd aan. En het verkeer valt enorm mee. Ik kan het goed geloven als er wordt beweerd dat België over het drukste wegennet ter wereld beschikt.
Fisherman's Warf
Een must-have-seen plaats volgens alle reisgidsen. Gebouwd op Pier 39 aan de San Franciso Bay, met Alcatraz Prison Island op de achtergrond. Het centrale thema op de pier -juist VIS! Geen garnaalvissers zoals aan de Noordzee, maar niets anders dan restaurants die visgerechten en schaaldieren serveren. En daartussen souvenierswinkels. Tja, het is toeristisch gebied voor iets natuurlijk..
Kuddementaliteit: je vindt het overal terug, ook hier aan de Bay Area: Langs de jachtzijde van Pier 39 stapelen tientallen zeeleeuwen zich naast en op elkaar op drijvende planken. Geen idee waarom ze precies daar willen liggen, maar levert in elk geval leuke fotos op.
Stop Forrest Stop!
Met 22 vestigingen in de US, heeft de Bubba Gump Shrimp Company sinds 1996 een reputatie opgebouwd de beste garnaalrestaurants in town te hebben. Alles op de menukaart draait rond de roze zoutwaterkluiver, van Yin Yang Shrimp salads tot shrimpburgers. Elk tafelje heeft 2 roadsigns: Run Forest Run & Stop Forest Stop. Wil je dat je ober halt houdt aan jouw tafel, dan kies je voor het stopbord. Onze waitress Deanna, deed haar best om ons zo goed mogelijk te bedienen. En op het kasticket achteraf stonden volgende suggesties: 15% voor goeie bediening, 17%voor excellente service & 20% als het eten better than Moms was. Er gaat niets boven moeders keuken, dus hebben we gefooid voor de excellente service..
Checking out the skyline
In downtown Frisco moet je gewoon over een auto of fiets met deftige remmen beschikken, niet omwille van de roekeloze gedrag van de chauffeurs, maar voor de stijle straten. Hellingen van om en bij de 45° lijken hier niet meer dan normaal te zijn. Volgens mij zien die wagens hier ernorm af door de straten dagelijks op en af te rijden. Ook sterk afgeraden voor ouderlingen met knieprothesen.
Op de Coit Tower hadden we een mooi panoramisch zicht op het toeristisch gedeelte en het business center van de stad. En op de Twin Peaks net buiten het centrum was het zicht nog imposanter. Damn, SF is echt wel een grote stad als je het van bovenaf bekijkt.
Over the Golden Bridge
Hoeveel ton staal, beton en menselijke energie in dit gevaarte zijn gestoken kan ik wel terugvinden op Wikipedia, maar met zn 1,9 km lengte loont het zeer de moeite om over deze rode reus te denderen. Op het vaste land van Marin County, dat je kan bereiken door de brug over te steken, schijnen er zeer mooie stranden te liggen. Die gaan we morgen eens checken nadat we van Alcatraz komen.
Kentucky Fried Crap
Wereldwijd staan ze bekend om hun kipgerichten in gebakken en gegrilde vorm. Meestal take-away, hoewel je er ook wel ter plekke je bestelling kan consumeren. En dat laatste hadden we beter niet gedaan. Ik weet niet wat de meest doordringendegeur had: de KFC of de nabijgelegen toiletten, maar de combinatie leverde een maar weinig papillenstrelende combinatie op. Hier geef ik graag geen fooi aan. Dan nog liever naar de McDonals of Wendys.
Terug in het motel klaagde Victoire over buikpijn. Weet niet of het door de kip of de zwangerschap kwam..
Morgen Alcatraz en de stranden + het nachtleven van SF. k ga nu nog wat slapen. De fotos laad ik morgenvroeg op als Vic onder de douche staat.
Gisteren dus vertrokken om 11.05u i.p.v. vandaag. Zijn nog blij dat we nu een extra dag hebben om San Francisco te exploren. Na een vlucht van meer dan 8u zijn we aangekomen in Chicago Airport. Daar moesten we ongeveer 5u wachten en nog eens wachten op onze uitsluitende binnenvlucht naar San Francisco. En hup opnieuw 4.30u op het vliegtuig (als je het een vliegtuig kunt noemen, precies een matchboxke). Maar goed, we zijn er veilig geraakt en dat is het voornaamste, toch?
Gisteravond zijn we geland om 19.30u , een kwartier vroeger dan voorzien.
Na een lange en vermoeiende vlucht moesten we nog even wachten voor we onze auto konden ophalen, wat uiteindelijk niet zo erg bleek te zijn, want we mochten kiezen welke auto we wilden. Het is een zilverkleurige Pontiac geworden.
Met mij achter het stuur zijn we vertrokken (chance dat ik al eens met een automatic gereden had, want ht ging redelijk goed.) Wat niet kon gezegd worden van de GPS die we meegekregen hadden. Hij begon al te flippen van de eerste seconde. Dat zag er goed uit!!!
Doordat we allebei stress aan het krijgen waren van die onnozele GPS (hadden we beter niet onze Medion van den Aldi meegenomen van thuis???), zijn we dus maar niets meer gaan eten (we hadden allebei nochtans reuzehonger). Maar we waren ook doodop en wilden eigenlijk gewoon ons bed.
I.p.v. eerst het adres in te geven, hebben we gewoon Motel 6 gebruikt en weg waren we, EINDELIJK!
Om 23u waren we in onze kamer, AT LAST! We vielen als een blok in slaap. Op naar de tweede dag, die hopelijk wat vlotter zal verlopen
BTW: California ligt in een tijdzone die 9 uur achter ligt bij België. Pacific time volgens de locals hier. 23u hier is 8 u 's morgens s'anderendaags op het thuisfront.
Vic en Do
Motel 6, San Franciso - 7.50am
PS: camera laten liggen in de auto, foto's volgen nog...
Gisteren telefoon gekregen van American Airlines (natuurlijk allemaal in 't Engels), heb ik mij eventjes moeten 'opwarmen'... Was ik in paniek toen ze mij vertelde dat onze vlucht naar Amerika niet zou doorgaan maandag: STORM aan de Oostkust. En het is natuurlijk langs daar dat ons vliegtuig passeert. Twee mogelijkheden: Ofwel dagje vroeger vertrekken (zit ik met het probleem omdat ik nog moet werken) ofwel dagje later (dan zitten we met ons handen in het haar wat betreft ons planning). Ik zou later die dag terugbellen. Direct gebeld naar Dominique en zijn mening gevraagd. Daarna geprobeerd om een collega te vinden die voor mij zou willen werken zondag. Gelukkig heb ik goede collega's en heeft er zich iemand aangeboden om in mijn plaats aan te draven in haar schortje (merci daarvoor). Heb ik dan maar zelf terug gebeld om te zeggen dat het ok was voor ons om onze vlucht te vervroegen met één dag. Nadien begon het geregel nog maar, want we moesten nog een extra dag boeken voor onze huurauto en nog een extra nacht in ons motelletje. Gelukkig allemaal zonder al te veel problemen.
We hebben de stressdag overleefd, nu nog vlug een paar praktische zaken regelen én nog gaan werken deze namiddag and we're off to go.
Morgen om 11.05u stijgen we hopelijk op, om in het zonnige San Francisco te landen.
Op 1 mei 2009 zijn wij getrouwd en hebben dan ook gewikt en gewogen waar onze huwelijksreis ons zou brengen. Na een tijdje zijn we tot de conclusie gekomen om de Westkust van USA onveilig te maken. Klein detail: voor deze reis sleuren we ook extra balast mee (allé vooral Victoire dan). Op het moment dat we vertrekken, zijn we 19 weken zwanger. Binnen twee weken is het dan eindelijk zó ver. Dan vertrekken we richting San francisco om van daaruit verder te reizen langs de Westkust en dit voor 3 weken lang. Via deze blog kunnen jullie al onze avonturen meevolgen. Wij voorzien dit van tekst, uitleg én foto's. Geniet ervan en tot binnenkort!
Hallo iedereen,
