Vandaag de dag rustig gestart. Na het ontbijt zijn we naar Monks Cowl gereden. We hebben een mooie wandeling gemaakt naar de Sterkspruit falls. Mooi, mooi, mooi. Op de terugweg nog gestopt in een liquor shop om een fles wijn te kopen en wat knabbels. Terug in de accommodatie hebben we ons aperitief genuttigd, lekker ontspannen in de jacuzzi en van ons diner (lekkere boerekos) genoten.
Vandaag weer een reisdag maar wel de laatste lange rit. Het gaat richting Drakensberge. Gelukkig veel autostrade maar ook daar valt altijd wel wat te zien en te beleven. Genieten van de gewone dingen is ook al fijn. We logeren weer op een pracht locatie. Nu verblijven we op een farm. Onze accomodaties zijn heel verscheiden van luxueus tot basic maar dat maakt het juist fijn en verrassend. Aangezien het vandaag zeer zonnig en warm was, hebben we in de namiddag heerlijk gerelaxed aan het zwembad. Dat was weer eens wat anders. Morgen gaan we wandelen, eventjes de benen strekken en wat caloriekes verbruiken.
Na ons avontuur van de dag voordien en na een goede nachtrust waren we klaar om de dag te beginnen. Het was prachtig en helder weer. Dat was een meevaller want in het Hluhluwe park kan je genieten van mooie uitzichten. Dan maar op pad met de auto door het park. Al snel kwamen we een neushoorn tegen langs de kant van de weg. We stopten om hem goed te kunnen bewonderen en hij kwam steeds maar dichter en dichter. We stonden echt oog in oog en zeiden als hij nu nog een stap doet moeten we direct met vliegende vaart vetrekken maar hij bedacht zich, begon een put te maken en ging op zijn gemakje een serieuze drol leggen. Wat een mooie natuur hier zeg en zo verscheiden. Tijdens onze rit zijn we ook nog moeten stoppen voor zebra's die in het midden van de weg stonden en geen zin hadden om ons te laten passeren. Hier is dier koning he en heeft op elk moment voorrang. Onderweg nog gestopt om te picknicken. Zalig zo midden in de natuur. Wel opletten voor de apen want die lusten ook wel wat, onze picknick buren kunnen er van meespreken. Als een bliksemschicht komen ze eraan om iets te jatten. Op het laatste van de dag ook nog heel kort bij een olifant gestaan. Dit is toch ook wel een fascinerend beest. Wat was het weer een zalige dag. We zijn weer goed op tijd gaan slapen want de volgende dag zouden we om 7u gaan ontbijten om tijdig te vertrekken richting Drakensbergen.
Na enkele dagen zonder Wifi het vervolg van ons reisverslag. Vanuit St.Lucia ging het naar Hluhluwe. We hadden een rustige dag voor de boeg met slechts twee uur rijden. Dat was een meevaller. Alleen het weer gooide wat roet in het eten. Het was 's nachts hevig beginnen regen en de weersvoorspelling voor de dag zag er ook niet zo fraai uit alhoewel de regen al overgegaan was in motregen. Maar we gingen het niet aan ons hart laten komen en er het beste van maken. Eerst nog even langs de Spar gepasseerd om wat proviand in te slaan want we gingen twee dagen in een kamp logeren waar we geen eten konden kopen. Op een gegeven moment stuurde de gps ons naar een alternatieve route. Eerst twijfelden we nog maar we gingen dit toch maar proberen want we hadden voldoende tijd. Het eerste gedeelte was nog een fatsoenlijke asfaltweg maar dan begon het. We kwamen terecht op een gladde rode modderweg. Toch nog maar even verder gereden want we dachten dat dit maar tijdelijk was. Niets was minder waar. Het werd alleen maar meer modder. Gelukkig hield onze 4x4 goed stand en de chauffeur van dienst (Michel) heeft ons er weer veilig door geloodst. Onderweg kwamen we veel kinderen tegen die te voet naar huis gingen (de school was blijkbaar uit) soms zelfs lopend op blote voeten en dat in de modder. Jaja mensen de beelden die we soms op tv zien van Afrika het bestaat nog echt. Heel confronterend. Wat verderop was een local met zijn auto vastgereden in de modder en rijden in de modder met een wagen zonder ruitenwissers daar weten de Afrikanen ook raad mee dan rijden ze gewoon met de deur open en hun hoofd buiten. Hoe hun gezicht er dan uit ziet is een andere vraag. We bleven maar verder ploeteren in de modder en we kregen het gevoel dat we in een lus aan het rijden waren. Onze gps was ook geen echte hulp meer want het ontvangstsignaal viel constant weg. Wat nu? We mochten niet veel tijd meer verliezen want we moesten zorgen dat we tijdig aan de gate van het park waren anders konden we niet meer binnen. Ik zag in de verte een busje aangereden komen en we besloten om de chauffeur te laten stoppen om te vragen hoe ver we nog moesten rijden. Deze vriendelijke en behulpzame man is voor ons gaan rijden om ons naar onze bestemming te brengen. Fantastisch! We hebben hier weer van een echt stukje Afrika geproefd. 's Avonds hebben we in het park nog genoten van een lekker diner en van een optreden van de keukenploeg (Afrikaanse zang en dans).
Gisterenmorgen hebben we wat langer kunnen slapen en dat heeft deugd gedaan. De komende dagen blijven we meestal twee dagen ter plekke. We moeten nog 1 grote rit maken en dan zijn we door de lange ritten heen.
Na het zeer uitgebreid ontbijt (met lekkere pannenkoeken) reden we naar het Isimangaliso Wetland park tot aan Cape Vidal. Een prachtig strand aan de Indische oceaan. Terwijl ik aan een viewpoint aan het genieten was van de mooie natuur hoorde ik achter mij iemand zeggen: the whales are very active today. Walvissen? Dan maar snel de verrekijker boven gehaald en inderdaad aan de horizon zag ik een kudde walvissen (lees honderden). Wat een mooi schouwspel. Snel de anderen geïnformeerd (zij waren al op het strand) want dit was toch wel bijzonder. We hadden niet verwacht om hier al walvissen te zien. Hermanus blijkt daarvoor the place to be te zijn (staat ook nog op ons programma). Zoals altijd op reis vliegt de tijd en hier in Zuid-Afrika is dat zeker niet anders. We moesten iets na de middag terugkeren om tijdig aan de boot te zijn voor de nijlpaarden trip. Aan het St. Lucia meer aangekomen zagen we al twee nijlpaarden en twee krokodillen maar deze hadden zich nog goed verstopt. Om klokslag 16u arriveerde de boot en mochten we plaats nemen. Er was ons op voorhand verzekerd dat we nijlpaarden zouden en zien. En of! Op het St. Lucia meer leven mer dan duizend nijlpaarden en krokodillen. Het meer is 80km lang en 23 meter breed en heel ondiep (1m). Weeral heel indrukwekkend deze beesten zeker als ze hun bek opentrekken en beginnen te brullen. Hier in St. Lucia zijn de mensen gewend aan deze beesten. 's Avonds komen de nijlpaarden uit het meer naar het dorp om te grazen in de bermen. Het is hier dus oppassen als het donker is. Als je gaat wandelen altijd een zaklamp meenemen en met de auto traag rijden want je wil echt niet in aanraking komen met die agressieve mannen. In de accommodatie waar we verblijven ligt nijlpaarden poep in de tuin dus ook daar passeren ze regelmatig. We zouden er graag eentje spotten maar dan moeten we tot midden in de nacht opblijven en dat is wat laat want we moeten hier elke dag vroeg (voor onze normen) uit de veren. Na een twee uur durende boottocht stonden we terug aan wal. Wat een dag weeral. Vandaag gaan we naar Hluhluwe waar we twee dagen verblijven.
Gisterenmorgen tijdig aan onze rit van Swaziland naar St. Lucia begonnen want het was weer een reis dag. In de Noordkaap moeten we lange afstanden overbruggen maar hoe zuidelijker we gaan hoe kleiner de afstanden worden. Het is nu dus redelijk wat in de auto zitten maar we genieten van de mooie natuur en van de gewone dingen. Wat ons opviel is dat Swaziland enorm veel te bieden heeft qua natuur alleen jammer dat de koning een beetje te veel geld heeft en de gewone mensen veel te weinig. We passeerden verschillende bananenplantages, suikerrietvelden en ananasplantages. Na 150km naderden we de grens. We hadden ons voorbereid op een lange wachtrij en vervullen van een aantal formaliteiten maar deze keer veel het reuze mee. We waren er alleen en slechts twee stempels moeten halen, niets betalen. We gaan er op voor uit.
Een van onze vier had wel iets merkwaardigs opgemerkt. Overal in de kantoren en toiletten stonden dozen op de vensterbanken. Nieuwsgierig als we zijn, moesten we weten wat daar in zat. De twee vrouwen dus snel een kijkje nemen. We bekeken mekaar en konden niet geloven wat we zagen. Volle dozen met condooms en glijmiddel. Maar echt overal en op alle plekken worden hier gratis condooms aangeboden. Niet te verwonderen als je weet dat in Swaziland 47% van de bevolking aids heeft en de levensverwachting slechts 50 jaar is. Dan weer verder door Zuid-Afrika naar onze bestemming St. Lucia. Bij valavond nog een strandwandeling gemaakt en dan bij Ocean Basket een lekkere visschotel voor vier gaan eten vergezeld van een mojito to share voor de twee vrouwen. Bleek uiteindelijk een grote karaf te zijn. We hebben er van genoten en nadien ook goed kunnen lachen. Weeral een geslaagde en gezellige avond.
