Jaaa ! Mario en ik zijn verloofd ! Sinds vrijdag 27 november. Dit is iets wat ik heel graag wou - met hem.
Ik ben het soort vrouw dat als meisje al graag "trouwke" speelde met de barbiepoppen en dat op haar 16 al haar hele trouw voor ogen had Gek eigenlijk hé, maar zo was het nu eenmaal. (en ik zal zeker wel niet het enige meisje geweest zijn die er zo over dacht) Het moment was nu ook gekomen waarop ik zelf al zat te hopen dat Mario mij met kerst of nieuwjaar ofzo ten huwelijk zou vragen. Gewoon, omdat we gelukkig zijn samen - met ons samengestelde gezinnetje - met elkaar. Het is misschien vroeg omdat we maar 2 jaar samen zijn, maar toch voelt het juist en goed aan.
Er wordt tegenwoordig dikwijls getwijfeld aan het trouwen. Men zegt dan: "je kan beter samenwonen of een samenlevingscontract nemen ipv te trouwen". ??? Dan vraag ik me iets af. Als er in vroegere tijden getrouwd werd, vond iedereen dit de normaalste zaak van de wereld. Beter getrouwd dan samenwonend en een kindje hebben. Wanneer je nu wil trouwen lijkt het iets uit den boze. ?? Waarom ? Ik vind het normaler om te kunnen zeggen dat we trouwen omdat we elkaar graag zien en gelukkig zijn samen dan, zoals sommige anderen, omdat ze samen een huis willen kopen. Dan doe je het alleen maar voor het administratieve en lijkt trouwen eigenlijk NIETS belangrijks. Wist je dat een samenlevingscontract aangaan, hetzelfde is dan trouwen (op enkele voorwaarden na) ? Het kost zelfs evenveel, administratief. Maar toch, ben ik iemand die in het huwelijk geloofd en die het iets romantisch vind. Dus ik ben er heel blij mee om binnen een jaar een getrouwde vrouw te zijn - Mario zijn vrouwke
Het aanzoek ? Ja, hier wordt me veel naar gevraagd -hihi- hoe hij het gevraagd heeft. Wel, ik kwam thuis van het werk en wist dat we iets zouden doen maar wist niet wat. De eetkamer was volgezet met kaarsjes (wel 120) en er stond fondue klaar om te eten. Diner bij kaarslicht dus - heel romantisch. Daarna kwam het dessert, chocoladepudding. Ik kreeg echter geen klein potje pudding maar een redelijk groot potje en daarin zat het doosje met de ring. Wel een beetje een geknoei natuurlijk maar mijn tikkerke ging nogal. Ik had gedacht dat ik op dit moment heel emotioneel zou worden ofzo maar ik bleef heel kalm. 'k Was wel overweldigd en bibberde enorm want dit had ik graag gewild maar toch had ik het niet helemaal verwacht. En toen zei ik natuurlijk JA ! en voila .... verloofd dus.
Wat komt er nu ? De planning veronderstel ik. Maar we moeten het er nog over hebben. Wanneer en waar enzo....ben wel wa ongeduldig om eraan te beginnen. Dat plannen lijkt me leuk.
Gisteren ben ik dus naar Antwerpen geweest om samen met mijn moeder naar een internationale show te gaan kijken over de beste liedjes van MJ (zijn album Thriller). De heenreis per trein verliep vlotjes - het zoeken naar onze juiste tram om van aan het Centraal station naar de Lotto Arena te gaan ging iets minder vlot maar we waren volgens planning "op tijd". De deuren van het gebouw zouden pas open gaan om 18u30 dus we hadden nog zeker 1u45 om rustig ergens iets te gaan eten. Half 7 stipt stonden we aan de deuren en was er nog niet veel volk. Een half uur later stonden we er nog steeds en leken we wel sardientjes in een doosje - puf puf. Had ik ook wel verwacht, maar aangezien de deuren niet op tijd open gingen, had ik niet gedacht dat we hier zolang tussen die massa moesten staan. Terwijl er altijd maar meer mensen bijkwamen en hier en daar iemand een dansje deed voor de camera van de Rode Loper, zagen we binnen in de aula geregeld het licht aan en uit gaan. Het werd 19u10 en eindelijk kwam er iemand de deur open doen om ..... te zeggen dat er een technische panne was en ze ons dus nog niet konden binnen laten tot dit was opgelost .... De menigte werd zenuwachtiger - ambetanter - sommige waren over de eerste ergernis heen en begonnen ermee te lachen - nog andere (IKKE) wou gewoon zo snel mogelijk vantussen al dat volk en naar binnen !! Het werd 19u30 - de flikkerlichtshow was eindelijk opgelost en we mochten binnen !! De show zou dus pas om 21u beginnen ipv om het geplande 20u. Nu was het zo dat ik de uren van onze trein terug naar huis had bekeken tot ongeveer 23u30 omdat de show normaal zou duren tot 22u15 en we dus om 23u al onze trein huiswaarts zouden nemen. (kan je nog volgen ?) De show zat mooi in elkaar en er was veel ambiance - ik heb me wel geamuseerd - één minpunt vond ik de kledij van de dansers Aangezien ik gemerkt had dat op zondag de rechtstreekse treinen om het uur vertrokken naar huis, had ik gedacht dat we om 24u00 nog wel een trein zouden hebben (waarschijnlijk de laatste voor die dag)....MAAR...
Aangekomen in het station om 23u40 zagen we op het grote bord nog maar 1 trein staan - ik dacht onmiddellijk "dat ziet er niet goed uit". We konden dus een trein nemen naar ESSEN en dat zou dan ook de laatste trein zijn die vertrok. Maar wij moeten naar LEUVEN !! Toen was er toch wel even paniek want je staat daar in het midden van de nacht - in een bijna verlaten station - dat niet lang daarna volledig zou sluiten - met niet veel andere mogelijkheden om naar huis te komen. We hadden een bus kunnen nemen - in de omgeving was er echter geen enkele die zo ver naar Leuven reed - en aangezien we allebei (ik en mijn mama) niet goed tegen het busreizen kunnen, was dit geen echte optie. We zouden een taxi kunnen nemen maar dat zou ons wel meer dan 150 euro gekost hebben en dat hadden we er niet onmiddellijk voor over - als we niemand vonden om ons te komen ophalen, zouden we uiteindelijk wel een taxi hebben moeten nemen. Maar toen belde ik mijn broertje en hij zag het niet direct zitten maar is ons toch komen oppikken zodat we veilig en wel zijn thuis geraakt - met een bijna lege benzinetank nog wel
Ik was heel blij om thuis te komen ! Ik had het koud en was gewoon heel moe - waarschijnlijk ook wel van daar zo te blijven rondlopen. Ik voelde me in Antwerpen ook niet op mijn gemak , zo aan dat station staan ronddraaien met in het oog kleine bendevormingen van enkele jongeren en dronken mannen of zwervers die ons aanstaarden - brr - veilig in mijn bedje vond ik leuker !
Het was weer een heel avontuur !
Bij deze heb ik geleerd om in het vervolg een namiddagvertoning te kiezen - om dergelijke vervoersproblemen te vermijden Met de auto gaan zou ook een optie zijn maar ik rijd niet zo graag rond in Antwerpen - denk altijd dat ik op al die "ringen" de verkeerde richtingen zou uitgaan.
 "Smile"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
