Het is nu 18u30. Dit is zowat het moeilijkste moment van de dag. Nog steeds een beetje werk in de winkel. Papier en glas buitenzetten. Al een beetje honger. Net een wortel en een appel gegeten maar dat is niet bevredigend. Over mijn hele lichaam voel ik dat ik nood heb aan iets zoets of iets zouts. Dit wordt echt afkicken. Omdat ik het niet zie zitten om mezelf te kalmeren ben ik naar de apotheek gelopen en heb een doosje nicorette tabletten gekocht. Ik hoop echt dat dit me misschien kan helpen. Er smelt er nu eentje onder mijn tong en ik zou bijna zweren dat ik rustiger wordt.
Als dat zou helpen, als ik het niet louter op karakter moet doen...
Iemand die stopt met roken kan maar beter geen sigaretten bewaren en iemand die stopt met eten kan beter geen chips binnen handbereik houden.
Ik ben dus al in de eerste val getrapt. Met honger naar de winkel gaan - dat was de eerste val - alle lekkers zien en toch niet kopen behalve de rode kool die ik wou klaarmaken - so far so good - en dan, herinnerde ik mij opeens dat er nog chips weggestoken zaten in de oven in de keuken van mijn eigen winkel. Dat was te veel van het goede. Ik dacht ik neem er een paar. Maar ik heb ineens de volle zak leeggemaakt. Dan word ik in de toekomst niet meer op proef gesteld ...
Met een volle chipsmaag ook niet gaan fitnessen uiteraard. Het is bij goede voornemens gebleven. FOEI
Eens ik thuisgekomen ben, heb ik ook nog een glaasje wijn gedronken en als dessert nog flink wat advocaat gelepeld. ook zo'n caloriebom. Het was ineens weer allemaal verloren.
Gevolg : gisterenmorgen woog ik 92 nu alweer 92,4. Wat erg !
Vorige maand ben ik 45 geworden. Op mijn verjaardag woog ik net
het dubbele van mijn leeftijd.
Die dag heb ik me voorgenomen om me te herpakken. Typisch aan mijn afslankpogingen is ook dat ik voor ik ga
afslanken altijd nog alles een laatste keer wil gegeten hebben. Het was deze
keer niet anders. Het gevolg is dat ik net voor het afslanken ook nog een
aantal kilootjes bij win. Als je ziet dat ik gisterenmorgen 92.8 kg woog, weet je al hoe ik het na mijn verjaardag aangepakt heb.
Hoewel ik al ettelijke diëten en afslankpogingen ondernomen
heb, en met andere woorden ook al ettelijke kilos afgevallen en nog meer
kilos bijgekomen ben, slaag ik er niet in mijn ideale gewicht in stand te
houden.
92.8 kg zo veel heb ik nog nooit gewogen. Hoewel ik er op
mn 20 ste niet ver vandaan zat. Toen woog ik 90 kg. Met de diëtiste ben ik in
6 maanden tijd 25 kg afgeslankt. Een schitterend resultaat. Eens ik losgelaten
werd, reed ik van de ene bakker naar de andere snoepwinkel. Binnen de kortste
keren waren een deel van de kilos er terug bij.
Hoeveel afslankpogingen ik ondertussen in die 25 jaar achterde rug heb, weet ik niet. Ze zullen niet op 2
handen te tellen zijn. Soms waren ze al over voor ze begonnen waren, soms heb
ik iets langer mijn gewicht kunnen bewaren. Ik heb heel wat hulp gezocht : de diëtiste, de weight
watchers, de psychologe in het centrum voor eetstoornissen, de psychiater,
specialist in eetstoornissen, de accupunturist, het boek van Allen Care, het
boek van Sonja Kimpen enz. enz. Als 16 jarige heb ik ooit hongerstillers genomen en ooit heb ik vermageringsthee gedronken. Dat is me niet goed bekomen. Een medische ingreep heb ik nooit overwogen. Ik wil niet aan mijn lichaam laten prutsen als het niet echt nodig is.
Nu heb ik het boek maandag begin ik gekocht en gelezen. Ik hoop inderdaad dat dit mijn laatste vermageringsboek was. Dat zou zo
mooi zijn.
Er is maar één ding wat ik weet op dit moment: Ik wil
vermageren en wel om volgende redenen:
Ik voel me moe, niet gezond, ik word met de dag stijver (ben
al enkele weken niet meer naar de fitness geweest), ik heb wonden op mijn
billen omdat die tegen elkaar schuren en nog erger ik heb zelfs een wond op
mijn buik van de knop van mijn jeans omdat mijn bovenbuik over mijn knop hangt. Ik voel me lelijk. Niet dat ik anders moeders mooiste ben
maar mijn gezicht is opgezwollen, ik heb een aardige (drie-dubbele ) kin en mijn borsten voelen aan alsof ze te hard opgepompt
zijn, kortom ik voel me echt slecht in mijn vel. Ik heb pijn in mijn heup en mijn knie en ik kan nog wel even doorgaan.
Dus het is nu echt wel tijd dat ik begin!
Niet op een maandag maar op een eerste dag van een nieuwe
maand. Deze keer gaat het me lukken. Streefgewicht is 65 kg. Maar ik zal al
blij zijn als die kilos boven de 90 weggewerkt zijn. En zo zullen we langzaam aftellen naar beneden.
Het
belangrijkste in deze hele afslankonderneming is dat ik mijn emoties onder
controle houd. Ik ben echt een emo-eter.
Daarom zal het de eerste dagen moeilijk zijn , want ik
moet mn maandstonden krijgen. Dat is altijd een probleem vanwisselende emoties. Maar het moet echt lukken
deze keer.
En één ding moet ik onthouden: het is niet omdat ik een keer
een misstap begaan heb, dat alles verloren is.
Daar zit de grote boodschap en
misschien ook wel het grote geheim. Als je een keertje buiten de lijntjes
gelopen hebt, dan moet je ervoor zorgen dat niet alles verloren is.
Ik wens mezelf veel doorzettingsvermogen en een heldere
geest!
Over een uurtje ga ik naar de fitness. Sinds vorig jaar heb ik een abonnement bij de passage. Ik heb er een half jaar goed gebruik van gemaakt. Ik had nooit gedacht dat ik zo zou genoten hebben van het sporten. In oktober werd ik aan mijn voet geopereerd. Toen werd mijn abonnement een aantal maanden bevroren. Sinds maart mocht ik teruggaan. Ook dit heb ik laten slabakken! Als ik de laatste maanden 1 keer per maand geweest ben, dan zal het veel zijn. Terwijl het toch ongeveer 70 euro per maand kost. Zonde van het geld!
Vanavond ga ik naar de XCO training. Volgens de lesgever speel je daarmee je lovehandles kwijt. Hoera ... ik hoop iets meer kwijt te raken.
