Ik ben
Trinet, 42 jaar en in de gelukkige omstandigheden dat ik mijn huis deel
met mijn echtgenoot Leendert en onze drie dochters. Hannah is 18 jaar. Mirthe 15 jaar. Jasmijne 9 jaar. Ik was vroeger verpleegkundige en tegenwoordig fulltime moeder en ook nog gastouder voor drie jongetjes.
verbouwen is leuk
als alles goed gaat
23-08-2010
ons konijntje....
.......zeg maar ons killerkonijn Bo, is dood. Vorige week. Ze at de hele week al slecht. Eigenlijk alleen crackertjes en sla en groente. Toen ze in het weekend helemaal stopte met eten hebben we maandagochtend de dierenarts gebeld. We konden haar brengen, dan zouden ze haar nakijken en 's middags zouden we haar weer kunnen ophalen. Helaas is het zover niet gekomen. Tijdens het onderzoek voelden ze een gezwel, ws in de baarmoeder en omdat ze ook wat kortademig was dachten ze aan uitzaaingen in de longen. Dat schijnt vaak voor te komen bij dameskonijnen van 4 jaar en ouder.
Vervolgens maakte ze nog een sprongetje en was ze dood. De meiden wilden niet mee naar "het afscheid" bij de dierenarts dus ben ik alleen gegaan. We zijn nu dus dierloos. 's Avonds roepen we nog wel eens "wie gaat er Bo doen "(gewoon omdat we dat al 51/2 jaar roepen). Jasmijne was redelijk ontroostbaar en heeft er twee avonden huilen opzitten. Maar nu gaat het wel weer. Ze heeft een foto van Bo gevonden en die ligt naast haar bed.
Iemand interesse in een leuk hok en/of een losse ren ?
....weer eens bericht van hier. Je snapt het al. De scholen zijn weer begonnen en nu kan mams weer op de computer. Ze hebben weer heel wat overuren gedraaid. Maar eerst eens wat over onze vakantie. Al maanden waren we bezig met Oostenrijk. Er heeft een heel lint van dagen door het huis gehangen en elke dag mocht er één dag afgescheurd worden. Maar eindelijk was het dan zover. Vrijdagochtend inpakken en rijden. Keurig 9 uur reden we weg. We hadden 's avonds al alles dat op het dak ging vastgemaakt. Gelukkig bleef het redelijk zitten want het was een geimproviseerde dakkoffer van dakdragers, tie-wraps, sjorbanden, een plank MDF en een groot canvas doek. Toen het onderweg toch wel wat herrie ging maken als we harder dan 100 reden hebben we een extra sjorband gekocht bij een benzine station.
Niet dat we vaak harder konden rijden. Er was erg veel file. En het was buiten 35 graden (en binnen 17 vanwege de airco). Over onze eerste 600 km hebben we ruim 7 uur gedaan. Het was de dag van de wedstrijd tegen Brazilië. Op de Duitse radio hoorden we opeens dat het 0-1 was. Om kwart over 4 rolden we in Wagenroth uit de auto en lagen we half in coma, iedereen op z'n eigen kamer voor de tv voor de rest van de wedstrijd. Toch gewonnen. De zeer Duitse dame van het pension vond het erg leuk dat Nederland had gewonnen. Wij ook.
Was een erg leuke tussenstop. Soort van boerderij met paarden, fruitbomen, een molenrad met een waterval en verder zeer veel rust tussen de korenvelden. De volgende dag na een lekker ontbijtje door naar Oostenrijk. 400 km. Eitje. Behalve dan dat er nog meer mensen op het idee waren gekomen. We reden (alweer) rond 9 uur weg en we kwamen (alweer) om 4 uur aan.
Nog meer file en weg opstoppingen en werkzaamheden en oververhitte auto's die het niet meer deden terwijl er al 2 banen waren afgesloten. Ons uren lang onledig gehouden met het maken van foto's en filmpjes van jezelf en je medereisgenoten. Erg leuk. Maar eindelijk waren we er dan. Alleen waren we allebei vergeten de laatste instructies over de laatste 100 meter goed in ons op te nemen. En de DAME gaf ook al geen uitsluitsel en toen moest Jasmijne ook nog zeer nodig. Opgelost tegen een paaltje en na drie keer heen en weer op het stuk weg waar het ongeveer moest zijn vonden we het dan toch. Heerlijke koffie en Kuche (iets cake-achtigs met courgette, abrikoos en chocola) en bubbeltjeswater. De moederpoes verkoos mij als zitobject (tot grote hilariteit van de meiden), Duits weer opgerakeld, meiden in de stal, aan het klimrek, op de trampoline en O, ja de auto moet nog leeg. Hoe laat gaan de winkels dicht ? Oeps, over een half uur. Heel snel dus alles eruit gegooid en heel snel naar de winkel. In Oostenrijk heeft elk dorp wel een Spar (of twee) dus we hebben het allemaal nog gered. Gelukkig, zondag was er eten in huis. Wordt vervolgd....
Afgelopen zaterdag ben ik met Hannah en mijn mams naar de Messiah-scratch-dag geweest in Katwijk in het witte kerkje. In één dag oefenen ('s morgens, met piano) en dan 's middags de generale met orkest en 's avonds de uitvoering. het was geweldig. Hannah was de allerjongste (en daarna kwam ik ongeveer) maar dat maakte niet uit. Het ging heel vaak heel erg mis (met als klapper dat bijna iedereen stilviel tijdens het concert bij het afsluitende Amen) maar dat maakte echt niet uit. Het was erg gezellig (hoewel Hannah en oma 10 rijen voor me bij de sopraantjes zaten en ik bijna achteraan in het altenbolwerk.) Er zat een vrouw achter me die vroeg of ik Gerrit Schijff kende. (ze zag gelijkenis (?) Dat was dus mijn opa. Zij had vroeger in de buurt gewoond en kende dus de hele familie. De vrouw die naast me zat (erg gezellig gehad samen) was samen met haar broer. Die broer kwam vroeger elke dag bij opa en oma Schijff een bakkie doen want hij was in hun wijk de postbode. Hoewel ik daar dus niemand kende waren er wel weer allerlei banden met mensen. Dirigent ook erg leuk en enthousiast. Jasmijne is niet naar de avonduitvoering geweest maar wel 's middags even met opa wezen kijken. Precies toen ze er waren gingen we het Halleluja doen. Ze heeft heel hard meegezongen, zei ze. Ik kon het net niet zien want we moesten staan en toen stond iedereen er voor. We hebben al afgesproken dat we op woensdag 16 februari weer gaan scratchen in Leiden in de Pieterskerk. Komt allen. Hannah en ik zijn nog helemaal in de Messiah sferen dus we moeten maar weer eens het boek pakken en de oefensite openen.
Gisteren waren we op de (laatste) vergadering over het nieuwe huis van Ina. Het gaat dan toch eindelijk bijna gebeuren. De oplevering is op maandag 3 mei. Tussen 12 en 1 is er een uurtje de gelegenheid om naar binnen te gaan en alles nog eens op te meten. In de drie weken die dan volgen gaat de behanger/schilder aan de slag met het aanbrengen van een scan (soort van glasvliesbehang) en dat wordt ook door hen geverfd. Na die drie weken krijgt Ina de sleutel en in de 2 weken die volgen wordt onder andere de vloerbedekking gelegd. Van 4-14 juni tenslotte kan er verhuisd worden. !5 juni is de eerste dag dat het huis echt draait met personeel en begeleiding en al. Er zullen nog officiële verhuisdagen voor ieder persoonlijk worden afgesproken. Maar Ina heeft niet zo heel veel spullen. Qua grote dingen die met een karretje moeten zijn het haar boekenkast, secretaire en haar bed maar dat laatste kan pas op z'n vroegst op zaterdag 12 juni want ze moet ook nog kunnen slapen. Verder moeten er een bank en een linnenkast komen (van de Ikea). En natuurlijk nog een heleboel andere kleinere spulletjes maar daar is niet persee een aanhanger voor nodig. Uiteraard hebben we heel veel hulp nodig. Uitzoeken, inpakken, schoonmaken, verhuizen, spullen uitzoeken en kopen, spullen ophangen (gordijnen/rolgordijnen, lampen, haken, kastjes, planken,.....), kasten in elkaar schroeven (dat leek ons wel iets voor Jacob),......
Dit is de slaapkamer.
Huiskamer ........ .........met links de keukenhoek.
De keukenhoek ............. .........................komt links.
De badkamer. Links komt de wastafel en rechtsachter de douchehoek.
Gang. Rechtdoor is de slaapkamer. Links is het berghok, toilet, woonkamer...... .................Rechts is de badkamer. Huis wordt opgeleverd zonder meisje......
En dit wordt de keukenhoek met aanrecht en drie kastjes onder en boven.
Gisteren m'n praktijk gedeelte voor het ehbo certifikaat bijgewoond. Bijwonen en meedoen was genoeg om te "slagen". M'n theorie had ik al on-line gehaald. Paar uur achter de computer en dan 25 vragen beantwoorden. Nu ben ik dus (voor de belastingdienst) volledig bevoegd gastouder. Het was wel een grappig groepje. Iedereen deed mee als gastouder. Ik denk dat de helft oma was (en één opa) en verder een aantal jongeren (tussen de 20 en de 30) die naast hun studie gastouder waren. Maar goed. Ik weet nu alles over over Heimlich, Rautek en de sandwich methode.
Het is even zoeken. Je moet de uitzending van woensdag 17 februari hebben.
Het nieuws over de scratch begint bij 7 1/2 minuut en Hannah komt in beeld rond de 8 minuten.
(op de voorste rij met de roze sjaal)
We zijn nog aan het na genieten. Er zit nog een heleboel Messiah in mijn hoofd en ik hoor ook steeds Hannah en Mirthe zingen. We hebben genoten en oma en tante Ria ook. Het was hemels. Vooral al die jonge stemmen waren erg mooi. En het was erg leuk om te zien dat voor dat ze begonnen het leek op een gezellige picknick maar toen ze een maal gingen staan ze ineens veranderden in een echt koor. En dat ze als echt meiden allemaal begonnen te gillen toen de dirigent met de soloisten op kwam. Waar kom je dat nu tegen ?
Hier onder een "live" verslag van afgelopen woensdag.
Scholierenscratch
Live-verslag Scholierenscratch, eerste editie 2010
Woensdag 17 februari 2010, kwart
voor negen precies. De deuren gaan open en de eerste scholieren stromen
binnen. Sommige deelnemers weten de weg, die zijn hier eerder geweest.
Bij anderen zie je de nieuwsgierigheid op het gezicht, de ogen gaan
zoekend rond. Waar is de garderobe, waar zijn de toiletten, voor welke
stem is er waar plaats ingeruimd op de tribunes? De sfeer van
verwachting is direct tastbaar in de kerk aanwezig. Bus na bus levert
de jongeren uit het hele land bij de Pieterskerk af.
Om half tien is het zo ver.
Dagmanager Hanriëtte neemt het woord en heet iedereen welkom. Nog niet
iedereen is er, maar we kunnen geen minuut van de repetitietijd missen.
Hanriëtte noemt de geboortedatum van de jongste en oudste deelnemer:
1997 en 1932! 1932??? Jawel, het grote jongerenkoor wordt bij bassen en
tenoren ondersteund door ervaren zangers, vooral voor de zwaarte van de
stemmen. Heel blij zijn we met de steun van maar liefst twaalf zangers
van het Leidse Oratoriumkoor Con Amore.
Leo Rijkaart laat even inzingen
en dan meteen maar het Hallelujah. Dat is natuurlijk heerlijk om goed
in te zingen, maar ook om helemaal in de goede stemming te komen. Het
klinkt meteen al prachtig als al die jonge stemmen de Pieterskerk
vullen. Ik loop even naar buiten om dáár te luisteren. Ja! Geweldig,
ook buiten komen de stemmen goed door. Ondertussen komen ook de laatste
bussen met scholieren aan en zijn we voor vandaag compleet. 650
deelnemers hebben we vandaag. Er wordt in een strak en stevig tempo
gerepeteerd. Het is elf uur voor we het weten. Even een klein half uur
pauze. Om half twaalf gaan we weer verder. De solisten worden
voorgesteld. Eerst de sopraan Reut Shabi uit Israël. Ze zingt Rejoice
en krijgt een daverend applaus. Tenor Scott Wellstead uit Australië
zingt Comfort ye. En weer een daverend applaus. De Koreaan Seung Taek
Lee zingt The people that walked in darkness. Geweldig! Weer een
daverend applaus. Deze drie solisten zijn nog bezig met een
vervolgstudie aan het Haags Conservatorium. De vierde solist is de
countertenor Sytse Buwalda. Hij krijgt al een groot applaus op het
moment dat hij aan komt lopen. O thou that tellest good tidings is het
eerste dat hij zingt. Hij loopt er genoeglijk bij rond, ook om aan te
geven dat het koor moet gaan staan, want na zíjn laatste noot gaat het
koor onmiddellijk verder. Arise, zingt Sytse en geeft aan: jullie ook
opstaan. En net op tijd staat iedereen om dat prachtige koor te zingen.
Dan is het al half één en gaan we pauzeren.
Na de lunch gaan we nog even met
pianobegeleiding verder. De orkestleden druppelen dan binnen. Om 14.oo
uur is het changement. We nemen afscheid van Martin van Broekhoven, de
pianist en de orkestleden nemen hun plaats in. Meteen de ouverture.
Och, wat is dat toch prachtige muziek! Dan komt minister Plasterk
binnen. Hij wordt met een hartelijke applaus ontvangen. In een korte
speech richt hij zich tot zowel het koor als de solisten. Hij houdt het
kort, want hij vindt het veel te leuk om ook een deel mee te zingen. En
zo krijgen de tenoren een klein uur gezelschap van de minister. Diverse
media hebben gebruikgemaakt van onze uitnodiging om tijdens de
aanwezigheid van de minister aanwezig te zijn. Wat voorbeelden: in het
Reformatorisch Dagblad komt een groot artikel met foto te staan. Het
Leidsch Dagblad besteedt bijna dagelijks aandacht aan de Scratchdagen.
Omroep West komt vandaag met een nieuwsitem en zaterdag is er voor de
derde keer aandacht op de radio. Leuk!
De middagrepetitie is verder goed
verlopen. Er is grondig gerepeteerd. De solisten zijn stuk voor stuk
geweldig. Het koor is met recht een Koor van de Toekomst, want het
klinkt nu al als een klok. Om 17.15 uur is het tijd om wat te gaan
eten. De kerk gaat dan even tijd, zodat ook de vele vrijwilligers wat
kunnen eten én de kerk dan al weer in orde kunnen maken voor de avond.
18.45 uur gaan de deuren weer
open. We hebben erg veel publieke belangstelling, zodat de kerk aardig
vol zit. Om half acht richt dagmanager Hanriëtte zich tot alle
aanwezigen. Een woord van welkom en een woord van dank voor Mar van der
Veer en Jeroen Bal, initiatiefnemers en inspirators voor een scratch
speciaal voor scholieren. Met recht (een bloemen)hulde! Dan daalt de
stilte neer. Leo Rijkaart heft zijn armen en het orkest begint met de
ouverture.
Het is in één woord geweldig. De
kerk vult met de prachtige muziek die Händel ons naliet. Wat geweldig
dat we dat keer op keer kunnen uitvoeren. De lichte stemmen van dit
koor vullen de gewelven tot in de verste hoeken. Het is
wonderbaarlijk dat het iedere keer weer gebeurt: tijdens het concert
nog net dat stapje extra doen, dat beetje extra concentratie, waardoor
het allemaal (nog) beter klinkt dan tijdens de repetities. De solisten
doen het ook uitstekend. Sopraan Reut begint wellicht wat aarzelend,
maar wordt steeds voller van stem en zingt de ontroerende arias uit
dit werk prachtig. Bas Seung Taek is werkelijk een openbaring, wat
een geweldige stem! Voor tenor Scott geldt eigenlijk hetzelfde . De
tenor zingt natuurlijk altijd als eerste na de ouverture, eerst Comfort
ye en dan Every valley. Prachtig. Countertenor
Sytse zingt de sterren weer van de hemel, maar oh, wat jammer dat He
was despised tót het Da Capo gezongen wordt en we de herhaling moeten
missen Dat is niet zijn keuze, dat weet ik zeker!
Als het pauze is joelen de scholieren als dankjewel richting solisten,
orkest en dirigent. Na de pauze gaat het met dezelfde inzet verder. Het
publiek geniet en deze weblogster niet minder.
We krijgen het Hallelujah-koor als toegift. Het koor joelt en juicht
net zo hard als het publiek applaudiseert. Dan is het toch echt over en
verlaat iedereen tribune of podium.
Nu stroomt de kerk leeg en keert de stilte terug. Iedereen is op weg naar huis. Vermoedelijk met een hoofd en hart vol muziek.
Bijzonderheden
De Scholierenscratch is een primeur bij de Leidse
Scratchmuziekdagen. Een groot aantal scholen uit het voortgezet
onderwijs heeft zich ingeschreven voor deze dag. Mar van der Veer en
Jeroen Bal zijn de motivators en inspirators voor deze dag van de zijde
van de scholen. De muziekdocenten van de scholen hebben veel tijd
gestoken in het instuderen van de koordelen van de Messiah (zowel onder
lestijd als na schooltijd). En natuurlijk de scholieren zelf: ruim 600
deelnemers vormen woensdag één groot koor, het Koor van de Toekomst!
Dirigent Leo Rijkaart heeft uit de conservatoriumstudenten die
auditie deden drie solisten geselecteerd. Het zijn drie jonge mensen
die in eigen land al een opleiding voltooiden, ook al de nodige
concertervaring hebben, maar in Den Haag nog een specialisatie of
vervolgstudie doen aan het conservatorium. Sytse Buwalda stelt daar
zijn ruime ervaring tegenover: dit jaar zit hij 25 jaar in het vak.
Voor minister Plasterk is dit alles aanleiding om ondanks zijn
drukke agenda naar Leiden te komen. Hij wil graag ook een half uurtje
meezingen, maar zal ook koor en solisten bemoedigend toespreken.
De fotos van vandaag zijn morgen vanaf 20.00 uur te bekijken op www.oypo.nl.
Scholierenscratch: Messiah Koor van de Toekomst
Woensdag 17 februari 2010, Pieterskerk Leiden
o.l.v. Leo Rijkaart
met:
Reut Rivka Shabi, sopraan Sytse Buwalda, countertenor Scott Wellstead, tenor Seun-Taek Lee, bas
Het is bijna zo ver. Woensdag heeft Hannah de uitvoering van de Messiah in Leiden. (zie www.scratchmuziekdagen.eu) En weten jullie al dat Hannah, oma en ik ook nog eens met z'n drieën (en nog een heleboel anderen hoop ik) de Messiah gaan doen ? Op zaterdag 29 mei is er in Katwijk een scratchdag. Dan studeer je het in één dag in en is 's avonds de uitvoering. Nog meer liefhebbers? Wordt het helemaal een familiedag. En je kan natuurlijk ook komen luisteren. Gelijk drie vliegen in één klap. (zie www.excelsiorkatwijk.nl) Daar kan je ook kaarten bestellen. (10 euries dus dat is een vrienden prijsje.)
Dit is geen zingende Hannah maar iemand die alle vier de stemmen in zingt. Dus in je upje ben je dan een heel koor.
Dankzij (ondanks ?) alle positieve aandacht voor onze ziektekiemen zijn die van mij erg rustig. Hannah is ook weer aan het eten dus ik denk dat alleen Leendert morgen nog ziek is.
Bijna iedereen is hier ziek of net weer beter. Vorige week waren mijn oppaskindjes aan het overgeven en aan de diarree en nu zijn wij getroffen. Jasmijne begon zondag. We zouden naar Hanneke en Jacob en dat hebben we ook gedaan maar zodra ze uit bed kwam klaagde ze al over buikpijn en misselijkheid. Eerst dus maar een reispil gegeven voor onderweg en dat hielp een beetje. Ze heeft in elk geval niet gespuugd maar ook niet veel gegeten. Maandagochtend werden we rond 6 uur gewekt door kotsgeluiden van boven. Zat Mirthe op haar knieën voor de de douchebak over te geven. Die bleef dus thuis en Jasmijne ook want die was nog het zelfde als zondag. Gelukkig hoefden we toen niet door al die sneeuwbuien. Arme Hannah. Die was toen nog niet ziek. Maar gisteren en vandaag wel. Misselijk en buikpijn. Hoe verrassend. Maar morgen moet ze beter zijn want dan is de herkansing van de toetsweek en ziek is pech.---} geen herkansing van de herkansing. Leendert is vandaag ook ziek. Die begon een paar dagen geleden vreselijk verkouden te worden en hij had buikpijn en diarree. Je begrijpt dus wel dat de moraal van dit verhaal is dat het sterke geslacht toch weer de moeder is. (hoewel, gisteravond had ik ook behoorlijk last van m'n buik.....)
Nee, ik ben niet gehacked ofzo. Via mijn computer kreeg ik wel gewoon de goede tekst. Maar nu kan iedereen het lezen.
Ons tussenstation met vakantie is ook bekend en geboekt.
(In het Duits, met grote dank aan Hannah.)
We hebben het pension van Herr und frau Herbert gevonden.
Vlak bij de snelweg in een onogenlijk plaatsje tussen Würzberg en Neurenberg op
ongeveer 600 km.
Dat is net een stukje verder dan onze vorige vakantie.
Toen zijn we wel tijdens ons dagje treinen tot Würzberg gekomen (al was de
planning toen Neurenberg.) Ook deze toko ziet er erg leuk uit. Op de terugweg gaan we er
ook weer heen. Dus nu maar hopen dat het niet tegenvalt.
Ze hebben er paarden en een brennerei (schnapps-stokerij). Voor iedereen iets
leuks dus.
Ik hoop dat Leendert nog in Oostenrijk aankomt.
De meiden gaan in een dreibett-zimmer en wij in de doppel-zimmer. Met
natuurlijk de reichhaltigem Frühstück.
We zijn eruit. We hebben een zomervakantie geboekt. Het wordt : (tada tada tada) : Oostenrijk !!! Vorig jaar zaten we in het noorden van Beieren op ongeveer 450 km. Toen wilde ik eigenlijk ook al naar de bergen maar je weet hoe de dames over autorijden denken (en hoe dat gaat.) Maar het ging heel goed. Geen enkele keer overgegeven in die vakantie. Wel heen en terug pillen geslikt en waardoor ze heel veel hebben geslapen. Alle drie met een mp3-speler op schoot. Heerlijk rustig. Want om nou 10 uur lang spelletjes te spelen in het genre van "ik neem iemand in mijn hoofd en jij moet het raden" en "ik zie ik zie wat jij niet ziet" is niet echt (echt niet) leuk. Nu dus Oostenrijk. Heel veel appartementen en huizen bekeken. We willen niet in de drukte dus zo'n groot gebouw of een "leuk" toeristisch oord of park valt al af. Alles wat we zagen was het net niet. totdat ik op een site kwam met boerderijen. Ik was op slag verliefd. We gaan dus naar een echte bauernhof. Midden tussen de bergweiden in zo'n typisch Oostenrijks huis. Er zijn 3 appartementen dus lekker rustig. Maar ze hebben er wel een zwembad(je), paarden en andere dieren (de koeien staan op de alm), trampoline, speelkamer en verder alles wat een boerderij je maar kan bieden. We hebben al heel wat boerderij vakanties gehad dus we hebben er wel ervaring mee. Tot nu toe is het altijd heel goed bevallen. In Duitsland en twee keer in België en ook in Zuid Limburg en Overijssel. En nu dus Oostenrijk. We zitten in Abtenau. Dat is in de buurt van Saltzburg en Bad Ischl. Bij iedereen die Sissi kent gaat nu een belletje rinkelen. Het is wel bijna 1000km. Maar ik kreeg van de dame van de site al een tip voor een overnachtingsplek. Ook iets "auf dem lande". Wel zo leuk want om nu in krakkemikkige kamertjes in een grote stadshotel te moeten overnachten staat me ook niet echt aan. En om nu je auto volgepakt daar aan de straat te laten staan..... Voor 90 euro (een 2 en een driepersoonskamer) klaar, inclusief een zeer uitgebreid ontbijt. Wat wil je nog meer. We gaan gelijk de eerste twee weken. Hannah en Mirthe gaan namelijk week 3 en 5 op kamp. Dus dan halen we Jasmijne vrijdagmiddag om 12 uur uit school en rijden we gelijk door naar Duitsland en de volgende dag naar Oostenrijk. Je hoort al wel dat we er erg veel zin in hebben. Het duurt alleen nog bijna een half jaar.....
Het tuinhuisje aan de bosrand.
De plaatselijk waterval ...........................................................................................en de Egelsee.
Ik ga van de Sint zo het nieuwe jaar in. Vandaag is iedereen weer naar school. Gisteren waren Mirthe en Hannah nog vrij. Jasmijne moest wel al beginnen. Gelijk van schoolzwemmen proefzwemmen voor C. Maar helaas. Het "gat" was te ver en te diep. Ze heeft dat 9 meter gat nog nooit gehaald dus ik had ook niet verwacht dat ze het nu wel zou halen. Verder was wel alles goed. Dus nu mag ze volgende week lekker spelen in het andere bad. Ik vindt het helemaal goed en zij ook gelukkig.
Voor alle Rietvelden en anderen die er niet van gruwen : het aller lekkerste en aller goedkoopste en ook nog gezond ontbijt : Havermout (maar dan net zo lekker slijmerig als uit de winkel.)
Men neme (voor 1 persoon) : je allergrootste mok (minstens 300ml) 30 gram havermout, (euroshopper, 500gr voor 39 cent) Dat is precies 2 1/2 medicijnmaatbekertje. 3 zoetjes of suiker naar smaak 1dl melk
Havermout in je mok en dan de beker voor driekwart vullen met kokend water. Roeren met een plastic lepel. (dan kan ie straks gewoon mee in de magnetron) Lekker een paar uur op je aanrecht laten staan. Vervolgens melk erbij en even de staafmixer erin zodat alles lekker fijn wordt. Ongeveer 2 minuten in de magnetron, zoetjes erdoor roeren en je ontbijt voor de volgende dag is klaar. De volgende ochtend zet je je mok alleen even twee minuten in die microwelle und klar.
(De havermout kost 2,3 cent, de zoetjes 0,3 cent en de melk wel 5 cent. Kom je toch aan grondstoffen op rond de 7 1/2 cent voor een heerlijk ontbijtje)
Zaterdag was er een lampionnenoptocht langs de vijver van Emiclaer terwijl de Sint daar met een Piet in een bootje rondvoer. Vroeger met Hannah en Mirthe zijn we daar steeds naar toe geweest maar nu al een paar jaar niet meer. Ik had niets tegen Jasmijne gezegd want het was de hele dag baggerweer. Maar tegen vieren klaarde het op en de buienradar gaf ook goede berichten door dus toen toch maar verteld. Ze begon helemaal te stralen dus alleen dat al was het waard. Ik schat de kou dus altijd verkeerd. Het was ijzig met een hele dunne wind. Gelukkig bleef Jasmijne warm door de hele tijd maar heen en weer te springen en te rennen. Al snel kwamen we een jongetje uit haar klas tegen dus toen kon het helemaal niet meer stuk. Er liepen vreselijk veel Pieten rond en een paar Pietenorkestjes dus de sfeer zat er goed in. En om 6 uur begon als afsluiting het vuurwerk. Ook altijd leuk behalve dan dat het zo koud was. Volgend jaar weer ! (?)
..... Het is even stil geweest. Ik krijg van sommige huisgenoten regelmatig commentaar als ze hier iets van zich zelf lezen. Ik vrees dat deze zin ook al niet in goede aarde zal vallen. Laten we het er maar op houden dat ik het deze week vreselijk druk had en dat ik voorlopig geen wasmachine en stofzuiger kan zien/horen.
De Sint drukte valt mee. (Tot nu toe.) De allereerste keer dat Jasmijne dit jaar haar schoen zette en er 's morgens iets in zat kwam ze naar me toe. "Mama, nu moet je het echt zeggen : Doet sinterklaas iets in mijn schoen of doe jij het. En nu wil ik het echt weten dus je moet de waarheid zeggen." Daar sta je dan met je goede gedrag. We hebben al in eerdere jaren verteld dat de Sint een verklede man is en dat de Pieten ook gewoon geschminkte mannen en vrouwen zijn maar ja, dan nog kunnen die verklede mensen natuurlijk 's nachts iets in je schoen stoppen. Dus ik zei : "Mama mag de Sint wel eens helpen." Waarop zij weer antwoordde : "Zeg me de waarheid. Heb jij deze chocolade lolly in mijn schoen gedaan ?" (Gibbs in de verhoorkamer was er niets bij vergeleken.) Toen moest ik dus wel ja zeggen. "Dat dacht ik al", zei ze toen. "Het zijn dezelfde lolly's die ik in de kast heb zien liggen." Toen heb ik wel uitgelegd dat het een soort toneelspel is. Alle papa's en mama's doen net alsof de Sint iets in de schoen stopt en de kindjes doen net alsof het ook echt van de Sint komt. Gewoon omdat dat een leuk spelletje is. Ze is er wonderbaarlijk goed in. Ik weet dat Hannah op die leeftijd wel zelf snapte dat de Sint niet bestond maar dat ook luid en duidelijk aan haar omgeving wilde vertellen. Vooral aan Mirthe die toen een jaar of 3 was. Ze wenste echt niet net alsof te doen. Want dan denken anderen straks dat ik nog in Sint geloof. Dus voor heel even ging het dan wel goed maar altijd kwam er dan achteraan. "Maar het is niet echt hoor." Zo niet Jasmijne. 's Avonds gaat er een appel in haar schoen en vraagt ze aan mij of ik aan de Sint wil vragen of hij chocola, dummies, een cadeautje en wat al niet meer, in de schoen wil doen.
Verder heb ik deze week eindelijk mijn streefgewicht bereikt. Een half jaar later dan geplant maar dat maakt niet uit. Van de zomer zat ik er 200 gram boven en lager komen lukt niet. Ook niet hoger hoor maar het bleef maar schommelen rond de 78 kilo. En vandaag was het 76,6 Kilogram, schoon aan de haak. Nu is het streven 75. Dan is er in totaal 15 kilo af en dan zit ik weer op het startgewicht van toen ik trouwde. Toch netjes na 17 jaar en drie kinderen. Hannah is sinds twee weken ook gezond aan het eten. Gewoon drie maaltijden en drie tussendoortjes en heel veel appels. (En was me dat even een overgang.) En bij haar lukt het ook heel goed al denkt ze niet dat ze dit de rest van haar leven gaat volhouden. Dus nu op naar de 75. Het mag best weer een half jaar duren. Wordt vervolgd......
Dit is de slaapkamer.
Huiskamer ........
De keukenhoek .............
De badkamer. Links komt de wastafel en rechtsachter de douchehoek.
Gang. Rechtdoor is de slaapkamer. Links is het berghok, toilet, woonkamer......
Huis wordt opgeleverd zonder meisje......
En dit wordt de keukenhoek met aanrecht en drie kastjes onder en boven.
Gisteren m'n praktijk gedeelte voor het ehbo certifikaat bijgewoond. 
Het tuinhuisje aan de bosrand.
Zaterdag was er een lampionnenoptocht langs de vijver van Emiclaer terwijl de Sint daar met een Piet in een bootje rondvoer.
...
