Lieve Vera,
onwezenlijk dat je er niet meer bent. De enige troost is dat je nu uit je lijden verlost bent. Wij blijven achter ... verweest, verdrietig en met een hoop vragen.
Waarom kon je niet meer genieten ?
Genieten van het creatief bezig zijn met bloemschikken of beertjes maken. Genieten van de uitstapjes naar Goë waar de bosbessentaartjes niet mochten ontbreken. Genieten van het dansen op dat singeltje dat je letterlijk kapot draaide van George Mc Crae 'Rock your Baby'. Genieten van al het lekkers bij je vaste stek 'Het Zoet Genot' in Oostduinkerke.
Je hield van je job als verkoopster want je was graag onder de mensen. Iedereen kende jou als een héél vriendelijk en rustig persoon. Hoe konden zij weten wat er achter die glimlach verborgen zat ?
Jij was onze persoonlijke kleermaakster, onze styliste. Hoe dikwijls lag de tafel niet bezaaid met patronen, stoffen en ander naaimateriaal. De slaapkleedjes werden soms in serie gemaakt : voor alle zussen hetzelfde patroontje aar een ander stofje. Zelf jouw prachtig trouwjurk heb je zelf in elkaar gestoken.
Kledij, schoenen en juwelen combineren, dat was jou ding. Je zag er zelf ook altijd graag verzorgd uit. Je hield van vorm en kleur. Jammer dat je op het eind alle mooie kleuren rond je niet meer zag.
We houden de traditie van de patchworkavonden, die jij in gang gezet hebt, in eer en naaien er nu alle herinnerinen aaneen.
Wie zal nu onze voeten masseren bij familiebijeenkomsten ? Wie moeten we nu in het ootje nemen ? Want geef toe ... je was een gewillig slachtoffer voor onze grapjes waar je steeds weer in trapte.
Een tijd geleden vertelde je nog dat , als je in de tuin werke, dat er altijd vlinders kwamen rondfladderen. En dat je daarbij altijd weer aan Pé moest denken omwille van het liedje 'De vlinder' dat gespeeld werd op zijn begrafenis. Nu ben jij ook één van die vlinders en je geeft ons diezelfde gedachte door.
Rust nu maar en kom asjeblieft regelmatig rondfladderen in onze tuin.
en onthoud één ding : we hebben jou altijd graag gezien !
10-10-2010 om 14:01 geschreven door kathy
11-10-2010 om 08:08
geschreven door Jan Schepens 
|