Meer dan 4000 meter hoog , koud , speciale fauna , grootste plant is de " fraholes" , zacht en goed voor de hoestvalling , "mystic" en indrukwekkend , adembenemend , letterlijk .
Allemaal beestjes : eerst het verhaal van de hond en de condor .
De hondensoort is een soort Sint-Bernardshond die enkel hier leeft . Volgens de legende heeft Simon Bolivar toen die hier met zijn troepen voorbij trok zo'n hond cadeau gekregen , nu
verkopen ze hier pups langs de weg .
De condor : was hier uitgestorven , in een project eind de jaren negentig werden hier vier beesten uit de zoo van Californië uitgezet , een vrije vogel werd daardoor aangetrokken , toch
blijft er nu nog maar één condor over . Project beetje mislukt dus .Daarom lijkt die ook op droevige vogel .
Detail : de mensen dachten hier vroeger dat het een adelaar was , de berg die wij op gingen : Pico Del Aguila .
Vandaag huurden we een taxi voor één dag ( 15 , leuke chauffeur ) om de bergrit van twee dagen geleden en " los pueblos" , de indiaanse bevolking en cultuur rustig te kunnen zien .
We beginnen met sneeuw op de Pico Bolivar . Warm begonnen , maar boven de 4000 meter was het " mucho frio " .
De grote vogel van de Andes is natuurlijk de condor , hier tamelijk opgesloten .
Om zes uur uit de veren vandaag , want de bus vertrok vroeg vandaag . Twee busjes verder bleek iets na negen uur de echte bus te vertrekken naar Merida , Merida , Merida .
Stevige bergrit , op naar de 4000 meter . In totaal waren we op deze reis op tien dagen al bijna 24 uur in vervoering ( bus , taxi , buske , would-be taxi , 4x4 , ...).
Merida is " el destino mas chévere " van Venezuela . 800 000 duizend mensen wonen hier in de bergen en de Pico Boliva is 4980 meter hoog . Het Sistema Teleférico is al enkele jaren onder "construccion " .
Anders hadden ze hier nog een recordje : de hoogste kabelbaan van de wereld .Spijtig , spijtig ,spijtig .
Maar eten is hier lekker , de koffie klein maar hevig , zwemmen is altijd fijn .
